που πρόβαλαν τόσο η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ όσο και η Κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου (ΠΑΣΟΚ–ΝΔ–ΛΑΟΣ) για να εφαρμόσουν την πολιτική του ξεπεράσματος της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, διασφαλίζοντας τη μέγιστη δυνατή κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, θυσιάζοντας το σύνολο των λαϊκών αναγκών.

Οι Δήμοι βρίσκονται σε τραγικά αδιέξοδα. Άμεσα, 40 δήμοι της χώρας κινδυνεύουν να καταρρευσουν, να κάνουν στάση πληρωμών. Ανάμεσά τους έξι δήμοι της Δυτικής Μακεδονίας: οι δήμοι Αμύνταιου, Βοΐου, Κοζάνης, Σερβίων - Βελβεντού, Φλώρινας και Εορδαίας. Αυτοί οι δήμοι είναι μόνο η αρχή. Όλοι οι δήμοι της χώρας θα βρεθούν σε παρόμοια θέση. Ήδη δεν είναι σε θέση να λειτουργήσουν στοιχειωδώς καίριες υπηρεσίες των υποτυπωδών – κοινωνικών δομών. Οι λαϊκές οικογένειες αναμένεται να μείνουν χωρίς στοιχειώδεις υπηρεσίες σε προσχολική αγωγή, βοήθεια στο σπίτι, μεταφορά μαθητών, δημιουργική απασχόληση Ατόμων με Ειδικές ανάγκες κ.α. και οι εργαζόμενοι σε αυτές τις δομές, απλήρωτοι.

Οι παρατάξεις, πλην της Λαϊκής Συσπείρωσης που ενημέρωνε το λαό της περιοχής για τα νέα δεινά που θα φέρει, έβλεπαν σαν μια ευκαιρία για ανάπτυξη της υπαίθρου δημιουργώντας αυταπάτες στο λαό της περιοχής. Έχουν ευθύνη για την δραματική κατάσταση που θα περιέλθουν οι εργαζόμενοι, που κινδυνεύουν να μείνουν απλήρωτοι σε μια περίοδο που τα χαράτσια έρχονται το ένα μετά το άλλο και τα νέα μέτρα της κυβέρνησης είναι έτοιμα, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και η εφεδρεία οδηγώντας πολλούς από αυτούς στην ανεργία. Ευθύνη έχουν και οι συμβιβασμένοι συνδικαλιστές οι οποίοι καμία πρωτοβουλία οργάνωσης και προετοιμασίας των εργαζομένων δεν αναλαμβάνουν στηρίζοντας αυτή την πολιτική και την εκάστοτε δημοτική αρχή.

Όλοι μαζί Δημοτικές Αρχές, παρατάξεις, κόμματα, συμβιβασμένοι συνδικαλιστές που υμνούν ως μονόδρομο τον ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ και την Ευρωπαϊκή ένωση επιταχύνουν την παράδοση των κοινωνικών δομών σε ιδιωτικούς φορείς. Ξηλώνουν τον δημόσιο χαρακτήρα τους, αξιοποιώντας την κρατική υποχρηματοδότηση και τον αποδεκατισμό του προσωπικού.

Οδηγούν στην επιβολή και ενίσχυση της ανταποδοτικότητας, αναγκάζοντας τους γονείς να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Λειτουργούν ως ντίλερ των τοπικών επιχειρήσεων, απολύουν εργαζόμενους, σπάνε τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας τους. Προωθούν νέες μορφές εκμετάλλευσης και προσαρμόζουν τη λειτουργία τους στις ανάγκες των τοπικών αγορών εργασίας με τα προγράμματα κατάρτισης για εργαζόμενους και ανέργους με το σύστημα voucher (κουπόνια κατάρτισης), τα Προγράμματα Κοινωφελούς Εργασίας μέσω ΜΚΟ, δηλ της δουλειάς των 625 ευρώ για 5 μήνες και τα Τοπικά Προγράμματα Στήριξης της Απασχόλησης (ΤΟΠΣΑ), που επεκτείνουν τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, προσφέροντας «φτηνό» εργατικό δυναμικό στις επιχειρήσεις.

Οι «κινητοποιήσεις» τους, που στο μεγαλύτερο βαθμό είναι εικονικές, είναι και υποκριτικές γιατί θέλουν να βγάλουν από πάνω τους τις μέχρι τώρα ευθύνες τους και να κρύψουν τη μόνιμη συμπόρευσή τους με τις βασικές πολιτικές επιλογές των μέχρι τώρα κυβερνήσεων, τόσο στα χρόνια της καπιταλιστικής ανάπτυξης και κερδοφορίας του κεφαλαίου, όσο και στα τωρινά χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης και χρεοκοπίας του λαού. «Κινητοποιούνται» με «άσφαιρα πυρά» κατά της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής της τρικομματικής κυβέρνησης.

Μπροστά σε αυτή τη κατάσταση καλούμε τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, μόνιμους και συμβασιούχους, τους άνεργους, τους ηλικιωμένους και ΑΜΕΑ, γονείς και όλα τα λαϊκά στρώματα, που έχουμε κοινό συμφέρον από σύγχρονες, δημόσιες και δωρεάν κοινωνικές δομές, που θεωρούμε δικαίωμα όλων των εργαζομένων την σταθερή και μόνιμη δουλειά, με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα, που απαιτούμε εδώ και τώρα μέτρα ανακούφισης των λαϊκών οικογενειών να βγάλουν συμπεράσματα για το ρόλο όσων του έταζαν «ευκαιρίες» και να προχωρήσουν στην οργάνωση του αγώνα ενάντια σε αυτή τη πολιτική.

Το ΚΚΕ δηλώνει ότι για ακόμη μια φορά θα σταθεί με όλες του τις δυνάμεις δίπλα στο δοκιμαζόμενο λαό. Παλεύοντας οι δομές αυτές και η μισθοδοσία των εργαζομένων να στηριχθούν πριν απ' όλα με την κρατική χρηματοδότηση. Είμαστε αποφασισμένοι, στηρίζοντας κινητοποιήσεις απ' τα κάτω, αλλά και με ιδιαίτερες παρεμβάσεις στη βουλή, να διεκδικήσουμε την άμεση χρηματοδότηση των δήμων. Γιατί αν δεν υλοποιηθεί έστω και αυτό το ελάχιστο που έχει μπει στον προϋπολογισμό της κυβέρνησης, τότε ο κίνδυνος πραγματικά κατάρρευσης των όποιων υπηρεσιών προσφέρουν οι δήμοι, ιδιαίτερα στον κοινωνικό τομέα, θα είναι άμεσος, καταλυτικός σε συνθήκες που η φτώχεια μεγαλώνει και τα νέα μέτρα θα δημιουργήσουν μάζες νεόπτωχων