έχοντας καταστρέψει πάνω από ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας και έχει οδηγήσει την ανεργία σε πρωτοφανή ποσοστά. Εξίσου οδυνηρές είναι οι συνθήκες αποκλεισμού -περιθωριοποίησης αλλά και ρατσιστικής αντιμετώπισης, που απειλούν όποιον εγκλωβιστεί στον εφιάλτη της ανεργίας. Ακόμα και όσοι έχουν την τύχη να εργάζονται και να πληρώνονται για τη δουλειά τους, συχνά δεν καταφέρνουν να αντιμετωπίσουν τις στοιχειώδεις βιοτικές ανάγκες.

Σε αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση προωθεί την αντίληψη ότι νέες δραστικές μειώσεις του κατώτατου μισθού θα μειώσουν την ανεργία, ιδιαίτερα των νέων, ακολουθώντας πιστά -και σε αυτό το θέμα- τις πολιτικές που επιδιώκουν να βελτιώσουν τα στατιστικά στοιχεία για την οικονομία, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι το τίμημα στην οικονομία, την κοινωνία και το περιβάλλον είναι ήδη τεράστιο και δυσανάλογο: έχει διαρραγεί ο ιστός της κοινωνίας, μικρά και μεγάλα δράματα εκτυλίσσονται καθημερινά στις πόλεις και τα χωριά και τελικά η Ελλάδα μαζί με το παρόν θυσιάζει και το μέλλον της, την προοπτική της βιώσιμης ευημερίας. Ταυτόχρονα, τα λουκέτα αυξάνονται, οι επαγγελματίες βουλιάζουν και το νέο μεταναστευτικό ρεύμα στερεί από τη χώρα σοβαρές δημιουργικές δυνάμεις.

Η κυβέρνηση αλλά και -κατά περίπτωση- μέρος της αντιπολίτευσης έχουν επιλέξει να παραπλανήσουν τους πολίτες, καλλιεργώντας ελπίδες για ανάκαμψη στη βάση της καταστροφής του περιβάλλοντος, εστιάζοντας στις εξορύξεις παντός είδους (χρυσός, πετρέλαιο, λιγνίτης), στη χαλάρωση των πολεοδομικών κανόνων με νέες ρυθμίσεις για νομιμοποίηση αυθαιρέτων, το χτίσιμο στον αιγιαλό κ.α. Με αυτό τον τρόπο, έχουν προσθέσει την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντος στη μεγαλύτερη οικονομική και κοινωνική κρίση.

Αλλά αυτές οι πολιτικές δεν μπορούν να υλοποιηθούν χωρίς προσφυγή στον αυταρχισμό. Τελευταία διαπιστώνουμε όλο και μεγαλύτερη διολίσθηση της κυβέρνησης σε αντιδημοκρατικές πρακτικές, με κορυφαίο παράδειγμα το κλίμα τρομοκρατίας που προσπαθεί να επιβάλει στη Χαλκιδική, για να καταστείλει το κίνημα των κατοίκων κατά των καταστροφικών εξορύξεων χρυσού, με τη συμβολή κάποιων κυρίαρχων ΜΜΕ. Παράλληλα, οι πολίτες βλέπουν καθημερινά να κατεδαφίζεται με επιταχυνόμενους ρυθμούς το κοινωνικό κράτος, να υποβαθμίζονται οι υπηρεσίες Υγείας και να υλοποιούνται σοβαρές αλλαγές στην ανώτατη εκπαίδευση με διαδικασίες fast track και χωρίς να προηγηθεί ουσιαστικός διάλογος, την ώρα που η στοιχειώδης και μέση εκπαίδευση υποβαθμίζονται.

Η κυβέρνηση ακολουθεί την πολιτική των προκατόχων της στη διαχείριση της οικονομίας, υλοποιώντας τα μέτρα λιτότητας του μνημονίου, με μόνιμο στόχο να πάρει την επόμενη δόση, βυθίζοντας την οικονομία σε μεγαλύτερη συρρίκνωση. Την ίδια στιγμή αποφεύγει, αναβάλει και τελικά προσπερνά τις μεταρρυθμίσεις (είτε είναι είτε δεν είναι στο μνημόνιο), όπως φοροδιαφυγή, διαφθορά -δημόσια διοίκηση, απονομή δικαιοσύνης κλπ, που θα διασφάλιζαν καλύτερες προοπτικές μεσοπρόθεσμα. Παράλληλα, υλοποιεί την ακροδεξιά ατζέντα που της επιβάλει η πίεση που δέχεται από την άνοδο της ναζιστικής Χρυσής Αυγής.