Η ανάπτυξη στενότατων σχέσεων σε υψηλό επίπεδο σε μια περίοδο που το Ισραήλ καταπατά συστηματικά το Διεθνές Δίκαιο σε τόσες διαστάσεις του, και ιδιαίτερα οι αναφορές των δύο κυβερνήσεων σε «στρατηγική απόφαση για ενίσχυση των δεσμών Ελλάδας-Ισραήλ», ενισχύουν την επιλογή της ισραηλινής κυβέρνησης να δημιουργεί συνθήκες πολέμου στη Μέση Ανατολή και αποδυναμώνουν κάθε επίκληση του Διεθνούς Δικαίου από την Ελλάδα στις σχέσεις μας με τις γειτονικές χώρες.
Ιδιαίτερα ανησυχητική είναι η προοπτική να επαναληφθεί η στρατιωτική συνεργασία και οι κοινές ασκήσεις, σε ελληνικό μάλιστα εναέριο χώρο, με μια δύναμη που κατέχει και εποικίζει ξένα εδάφη, επιτίθεται σε ανθρωπιστικές αποστολές σε διεθνή ύδατα, αρνείται να υπογράψει τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων, και προετοιμάζεται επισήμως να επιτεθεί στρατιωτικά στο Ιράν. Μόλις πριν δυόμιση μήνες, στα πλαίσιο της επίθεσης στα Πλοία για τη Γάζα, ο στρατός του Ισραήλ είχε απαγάγει δεκάδες Έλληνες πολίτες σε ελληνικά πλοία (που αποτελούν ελληνικό έδαφος στα διεθνή ύδατα), τους είχε κρατήσει παράνομα για μέρες και είχε κακοποιήσει αρκετούς από αυτούς.
Καμιά επίκληση του ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού και της «εκμετάλλευσης» του πρόσφατου ρήγματος στις τουρκοϊσραηλινές σχέσεις, δεν αρκεί για να δικαιολογήσει τέτοιες επιλογές: αν προσυπογράφουμε το Δίκαιο του Ισχυροτέρου σε μια συγκυρία οικονομικής και πολιτικής αδυναμίας της Ελλάδας, τότε υποσκάπτουμε το ίδιο το μέλλον της χώρας μας. Αν μια τέτοια οπτική επηρεάζει πραγματικά την εξωτερική μας πολιτική και δε διοχετεύεται στην κοινή γνώμη για επικοινωνιακούς λόγους, τότε αποδεικνύεται ότι κάθε εθνικισμός κάνει πρώτα από όλα κακό στη δική του χώρα.
Ακόμη και σημειολογικά, η επίσκεψη Νετανιάχου στέλνει τα χειρότερα δυνατά μηνύματα:
Οργανώνεται σε απευθείας συνεργασία του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών με τη… Μοσάντ, ώστε να παρακαμφθεί η απεργία των ισραηλινών διπλωματικών. Η Μοσάντ διαφέρει από τις τρομοκρατικές οργανώσεις μόνο στο ότι ελέγχεται απευθείας από μια επίσημη κυβέρνηση.Συμπίπτει χρονικά με τις έντονες διαμαρτυρίες ισραηλινών και Εβραίων της διασποράς για τη διπλή ισοπέδωση από τον ισραηλινό στρατό του παλαιστινιακού χωριού Al Arakib στο νότο του Ισραήλ και την εκδίωξη των κατοίκων του, πολιτών του Ισραήλ, αρχικά στα τέλη Ιουλίου και για δεύτερη φορά στις αρχές Αυγούστου.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι επιμένουμε σε μια εξωτερική πολιτική αρχών και ειρήνης, βασισμένης στη Μη Βία, το Διεθνές Δίκαιο, τη συνεργασία και τη συνύπαρξη, για μια Μεσόγειο και Μέση Ανατολή χωρίς πυρηνικά και Όπλα Μαζικής Καταστροφής.
Ζητάμε τον τερματισμό του αποκλεισμού της Γάζας, τη λογοδοσία των υπευθύνων για την επίθεση στην πρόσφατη ανθρωπιστική αποστολή, την αποχώρηση των Ισραηλινών από τη Δυτική Όχθη, την απελευθέρωση των κρατουμένων της ισραηλινοπαλαιστιναικής αντιπαράθεσης, την αναγνώριση από όλους της δικαιοδοσίας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και μια άμεση προοπτική για παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 σε ειρηνική συνύπαρξη με όλες τις χώρες της περιοχής.
Αντιπροσωπεία των Οικολόγων Πράσινων θα παρευρεθεί στην εκδήλωση διαμαρτυρίας που οργανώνει στο Σύνταγμα η Πρωτοβουλία Συλλογικοτήτων Ενάντια στην Επίσκεψη Νετανιάχου.
