Όπως αναφέρει το προοίμιο της αιτιολογικής έκθεσης, με το σχέδιο νόμου που υποβάλλεται προς ψήφιση, σκοπείτε η νομοθετική κύρωση της Σύμβασης για την Αμοιβαία Διοικητική Συνδρομή σε φορολογικά θέματα των Παραρτημάτων αυτής και του Πρωτοκόλλου τροποποίησής της, που υπογράφηκαν στο Παρίσι, 21 Φεβρουαρίου 2012 -θυμίζω ότι τότε υπογραφόταν και μια άλλη Σύμβαση, που είχε συγκεκριμένο αποτέλεσμα για την Ελληνική Δημοκρατία και την ελληνική οικονομία -από την κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Με τη Σύμβαση αυτή επιδιώκεται η ενίσχυση της διεθνούς συνεργασίας τόσο μεταξύ των κρατών μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ο.Ο.Σ.Α., όσο και με τρίτες χώρες, με απώτερο σκοπό την καταπολέμηση και την πάταξη της φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής, φαινόμενα που έχουν αποκτήσει πολύ μεγαλύτερο μέγεθος και σημασία, τόσο ως μεγέθη όσο και ως ανάγκη αντιμετώπισης, από την ώρα που συνειδητοποιήθηκε, κάπως καθυστερημένα, ότι η απόλυτη ελευθερία στη διακίνηση προσώπων, αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίων, αύξησε κατακόρυφα τα φαινόμενα της φοροαποφυγής και φοροδιαφυγής παγκόσμια.
Εκ των πραγμάτων η κύρωση αυτής της Σύμβασης είναι ιδιαίτερα σημαντική, πόσο μάλλον που ξεκίνησε η ιστορία της από το 1988, όταν πρώτα υπεγράφη, τέθηκε σε εφαρμογή το 1995 και έχει σήμερα υπογραφεί από τα περισσότερα κράτη μέλη της Ε.Ε. και από την Ελλάδα φυσικά. Τονίζω με έμφαση ότι από τα κράτη μέλη της Ε.Ε., τα κράτη που είναι πάροχοι τραπεζικών υπηρεσιών, όπως είναι η Κύπρος, η Λετονία, η Αυστρία, το Λουξεμβούργο, δεν έχει υπογραφεί, γιατί το ζήτημα του τραπεζικού και φορολογικού απορρήτου είναι στο επίκεντρο της ανταλλαγής των συγκεκριμένων πληροφοριών, όπως αναλυτικά κανείς μπορεί να διαπιστώσει διαβάζοντας τα άρθρα ένα ένα. Η Ελλάδα, όπως είναι φυσικό, υπέγραψε τη Σύμβαση αυτή καθυστερημένα, όπως ήδη ειπώθηκε.
Σήμερα καλούμαστε τη σύμβαση που υπεγράφη πέρσι 21 Φεβρουαρίου να την κυρώσουμε με νόμο στη Βουλή των Ελλήνων. Έχει δικαίωμα το κάθε κράτος να σημειώσει επιφυλάξεις, όπως επίσης έχει δικαίωμα στους φόρους που μνημονεύει το Παράρτημα της Σύμβασης-στους φόρους στους οποίους αναφέρεται-δηλαδή, η ανταλλαγή πληροφοριών, έχει δικαίωμα ένα κράτος που μπαίνει μέσα στη Σύμβαση αυτή να εξαιρέσει κάποιους φόρους. Από την πλευρά της Ελληνικής Δημοκρατίας, της ελληνικής κυβέρνησης, δεν έχουμε καμία διατύπωση επιφύλαξης σε κάποιο άρθρο, ούτε έχουμε πρόταση από την κυβέρνηση να εξαιρεθεί κάποιος από τους φόρους στο πεδίο ανταλλαγής πληροφοριών και διοικητικής συνδρομής με όλα τα άλλα κράτη μέλη της Ε.Ε., του Ο.Ο.Σ.Α. και του Συμβουλίου της Ευρώπης και τρίτες χώρες βέβαια, που όπως λέω, η δυνατότητα να προσέρχονται και να υπογράφουν αυτή τη σύμβαση, έχει δώσει ακόμη μεγαλύτερη σημασία σ' αυτό το οποίο κυρώνουμε .
Αν έτσι βέβαια έχουν τα πράγματα, δηλαδή, μια Διεθνής Σύμβαση, που έστω και καθυστερημένα έρχεται για κύρωση, έχει ήδη υπογραφεί εδώ και 14 μήνες από τους εκπροσώπους της Ελληνικής Δημοκρατίας, προτάσεις τροποποίησης δεν υπάρχουν, επιφυλάξεις δεν υπάρχουν, έχουμε μια τυπική συζήτηση, όλοι είμαστε στα λόγια και στην πράξη, θέλω να πιστεύω, κατά της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής, άρα κάπου εδώ μπορεί να σταματήσει η συζήτηση . Ωστόσο πιστεύω - και το πιστεύω βαθιά αυτό- ότι συζητήσεις όπως αυτή είναι η καλύτερη αφορμή και ευκαιρία για ειλικρινή διάλογο τόσο μεταξύ μας, όσο και ενώπιον των πολιτών που μας έχουν στείλει να τους αντιπροσωπεύουμε στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Το απαιτεί η εποχή, ο σεβασμός στις θυσίες των πολιτών, αλλά και η απόλυτη επίγνωση ότι η ελληνική κοινωνία ήταν και είναι πάντα επιρρεπής στις δυνάμεις που ασκούνται, ιδιαίτερα στη δημαγωγία, την ισοπέδωση και το λαϊκισμό. Έτσι λοιπόν, δεν θα διαθέσω άλλο χρόνο να αναφερθώ σε επιμέρους άρθρα, μιας και από ό,τι δείχνουν όλα, ομόφωνα θα κυρώσουμε αυτή τη σύμβαση, έτσι φαντάζομαι.
Θα ήθελα ενώπιον της Επιτροπής να διατυπώσω κάποιες σκέψεις. Πρώτον, όπως ήδη είπα, η εν λόγω Σύμβαση αφορά ένα ζήτημα που είναι σύμφυτο απόλυτα με αυτό που ονομάστηκε παγκοσμιοποίηση. Ο ορισμός της παγκοσμιοποίησης επαρκέστερα από κάθε τι άλλο δίνεται με την απόλυτη ελευθερία στη διακίνηση κεφαλαίων πρωτίστως, προσώπων, αγαθών και υπηρεσιών. Θέλω να θυμίσω ότι η παγκοσμιοποίηση δεν είχε την εξέλιξη που προέβλεπαν τόσο οι οπαδοί της όσο και οι πολέμιοι της. Η μισή περίπου ανθρωπότητα έχει ένα πιάτο περισσότερο στο τραπέζι να φάει, ως αποτέλεσμα της οικονομικής ανάπτυξης και από την άλλη βέβαια ξεπήδησαν δυνάμεις που καλπάζουν, οι λεγόμενοι BRIC, Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και βέβαια έχει δημιουργηθεί μια ολότελα νέα πραγματικότητα παγκόσμια. Αυτό είναι καλό να το θυμόμαστε γιατί είναι βασική αιτία του κλονισμού του επιπέδου ευημερίας των υπεραναπτυγμένων κρατών σε όλο τον κόσμο, μέρος του οποίου είναι και η Ελλάδα βέβαια.
Δεύτερον, η φοροδιαφυγή και η φοροαποφυγή, όπως λέει αναλυτικότατα και η Σύμβαση που σήμερα κυρώνουμε, έχουν αποκτήσει ενδημικό χαρακτήρα, ως αποτέλεσμα της απόλυτης ελευθερίας στη διακίνηση κεφαλαίων. Η φοροδιαφυγή, δηλαδή και η φοροαποφυγή, δεν είναι ελληνικό προνόμιο ή ελληνική ιδιαιτερότητα, αλλά είναι ένα φαινόμενο της εποχής των τελευταίων τριάντα ετών και είναι φυσική συνέπεια συγκεκριμένων επιλογών που υπάρχουν παγκόσμια. Μεγάλοι μάλιστα διανοητές, θα περιοριστώ να μνημονεύσω τον Χάμπερμας από τη σχολή της Φρανκφούρτης, σε ένα πολύ σημαντικό έργο του, το «Μεταεθνικό Αστερισμό» αναφέρεται αναλυτικότατα στο πώς υποσκάπτεται το κράτος πρόνοιας, το οποίο στερείται πόρων ακριβώς λόγω μείωσης φορολογικών εσόδων, που τροφοδοτούσαν μέχρι τότε το κράτος πρόνοιας, ως αποτέλεσμα της απόλυτης ελευθερίας στη διακίνηση αγαθών και υπηρεσιών. Θέλω μάλιστα να πω ότι αυτή η απόλυτη ελευθερία με τις συνέπειες που είχε στο μέτωπο της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής κλονίζουν συθέμελα το οικοδόμημα ευημερίας του υπεραναπτυγμένου κόσμου.
Βέβαια, αυτή είναι μια από τις θεμελιώδεις τις βασικές αιτίες της κρίσης, που σήμερα βιώνουμε και στην Ελλάδα. Το τρίτο συμπέρασμα η Τρίτη σκέψη που θέλω να διατυπώσω έχει σχέση με κάτι που στην Ελλάδα, το έχουμε διαπιστώσει πάρα πολλές φορές. Όμως, θα πρέπει να κάνουμε και ολοκληρωμένη αποτίμηση. Σε τι αναφέρομαι;
Οι διεθνείς οργανισμοί, οι κυβερνήσεις, τα κράτη οι πολιτικοί αν θέλετε εδώ και 30 χρόνια, εμφανίζονται αδύναμα μπροστά στις δυνάμεις της αγοράς και κινούνται σε ένα κανόνα χωρίς εξαιρέσεις, πάντα αργότερα από ότι πρέπει, το είδαμε και στην Ευρωπαϊκή κρίση. Πρώτα υπήρξε το φαινόμενο που εύκολα κανείς μπορούσε να προβλέψει και στην συνέχεια σε μια μακρόσυρτη, αργόσυρτη διαδικασία, προσπαθούν τα κράτη να επιβάλουν μηχανισμούς παγκόσμιας, διαβούλευσης, διακυβέρνησης, ελέγχου, των χρηματοπιστωτικών αγορών τη μια φορά, της φοροδιαφυγής την άλλη, όπως με την παρούσα σύμβαση και πάει λέγοντας.
Τα κράτη κινούνται αργά γιατί είναι αδύναμα, μπροστά στις δυνάμεις των αγορών. Και μάλιστα, στην Ευρώπη που μετακόμισαν εδώ και λίγα χρόνια μετά την κατάρρευση της LehmanBrothers, ‘όπου μετακόμισαν εδώ οι ιδέες του άκρατου φιλελευθερισμού, της απόλυτης ελευθερίας της αγοράς, κινούνται πολύ αργότερα. Οι ιδέες είναι που κυβερνούν τον κόσμο όπως έλεγε ο ΚΕΥΝΣ , και η μετακόμιση αυτών των ιδεών στην Ευρώπη, έχει σχέση με το ποια είναι η Ευρώπη σήμερα Τα λέω όλα αυτά κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, γιατί οδηγούν σε συγκεκριμένα συμπεράσματα που έχουν απόλυτη σχέση, με Ο’ τι βιώνουμε σήμερα με την κρίση. Γι αυτό και έκανα αναφορά από την αρχή, σε μια τοποθέτηση που θα κάνω και που πρώτα από όλα έχει ΓΝΩΜΟΝΑ το σεβασμό στις θυσίες των πολιτών.
Το πρώτο συμπέρασμα πως σε αυτό τον κόσμο, ιδιαίτερα στον παγκοσμιοποιημένο δεν είμαστε μόνοι μας. Είμαστε μέρος ενός συνόλου, οι αλληλεπιδράσεις είναι μεγαλύτερες από ποτέ. Η θεωρία της πεταλούδας που κάποτε διατυπώθηκε, με φιλοσοφική διάθεση από οικονομολόγους, έχει απόλυτη εφαρμογή στις ημέρες μας. Και σε αυτό το διεθνοποιημένο κόσμο, καλό είναι να ξέρουμε, να γνωρίζουμε, να βλέπουμε με συνέπεια τι συμβαίνει γύρω μας. Το δεύτερο είναι ότι σε αυτό το παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, δεν έχουμε καμία τύχη με λογική απομόνωσης.
Η Ελλάδα έχει ζωτικό, στρατηγικό συμφέρον να είναι μέλος της Ε.Ε. παρόλα όσα αρνητικά πρόσημα, μπορεί να βάλει κανείς σήμερα στην Ε.Ε. που κυριαρχείται από συγκεκριμένες δυνάμεις και ιδεολογίες. Μόνοι μας στο ξέφωτο δεν έχουμε καμία τύχη, είναι παντοδύναμες οι δυνάμεις των αγορών, και η στρατηγική της χώρας είναι η συμμετοχή στην Ευρώπη. Και βέβαια, δεν μπορούμε με επιπολαιότητα, δημαγωγία, ισοπέδωση και λαϊκισμό, να λέμε στον ελληνικό λαό ότι υπάρχει μια άλλη πολιτική στην Ευρώπη, την οποία έχουμε στο μυαλό μας αλλά δεν μπορεί να προκύψει από πουθενά εν τοις πράγμασι.
Το τρίτο είναι αυτό που ήδη είπα ότι φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή, δεν είναι ελληνικό προνόμιο. Συμβαίνουν και εις Παρισίους που έλεγε κάποτε ένας παλαιότερος έλληνας. Αυτά για να λέμε την πραγματικότητα και μάλιστα, εδώ υπάρχει κάτι αποκαλυπτικό σε αυτή την σύμβαση, ότι δεν είμαστε σε όλα πίσω όπως ισχυρίστηκε ο Εισηγητής της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Τα ζητήματα τραπεζικού και φορολογικού απορρήτου, συμπεριλαμβάνονται στην αμοιβαία υποχρέωση παροχής στοιχείων, όταν έχει κινηθεί ποινική διαδικασία. Στην Ελλάδα, έχουμε προβεί με δύο αλλεπάλληλες νομοθετικές ρυθμίσεις τον Απρίλη του 2010 και τον Ιούνιο του 2011, στην πλήρη άρση του τραπεζικού απορρήτου και δίχως την προϋπόθεση δικαστικής συνδρομής.
Σε αυτό το σημείο θέλω να θυμίσω ότι εκκρεμεί ακόμα μια απάντηση, που δεν την έχουμε πάρει. Πιστεύετε ότι δεν ενδιαφέρει κανένα έλληνα πολίτη, για ποιο λόγο ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, που εμφανίζονται ως κυβερνητικοί εταίροι του αύριο δεν θα μας πουν κάποια στιγμή, γιατί καταψήφισαν την άρση τραπεζικού απορρήτου σε ονομαστική ψηφοφορία για συγκεκριμένο άρθρο; Το έχω ξαναπεί σε αυτή την αίθουσα από αυτό το βήμα, μεγάλωσα αγοράζοντας την Αυγή διπλωμένη από τον περιπτερά και δεν μπορώ να βλέπω στην Αυγή να γράφονται ανακρίβειες. Ότι δηλαδή, καταψήφισε την άρση τραπεζικού απορρήτου ο ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με άλλες διατάξεις, γεγονός που είναι ψέμα.
Είχαμε κάνει ονομαστική ψηφοφορία για πάνω από 40 άρθρα στις 30 Ιουνίου του 2011, σε ένα από τα άρθρα είχε όλο το δικαίωμα να πει ναι, κι εσείς και ο κύριος Καμένος και ο κύριος Κουβέλης που τήρησαν την ίδια στάση . Όλοι αντιμνημονιακοί όπως και ο κύριος Σαμαράς, την πρώτη άρση του τραπεζικού απορρήτου, την είχε καταψηφίσει τον Απρίλη του 2010. Κανείς δεν είναι αλάνθαστος, όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος. Και τέλος, θέλω να σταθώ στην 21η Φεβρουαρίου του 2012 που επεγράφη η Σύμβαση, να κάνω μια αναφορά. Τελικά αυτά τα 3 χρόνια κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν καταστρέψαμε τη χώρα υπογράψαμε μεταξύ των άλλων και αυτή τη Σύμβαση. Κάποιοι άλλοι βέβαια, ήταν στην ασφάλεια της αντιμνημονιακής ρητορικής και του λαϊκισμού.
Αυτά τα 3 χρόνια γίνανε και άλλα πράγματα, άκουσα κύριε Υπουργέ με μεγάλη ικανοποίηση από την Κυβέρνηση, την οποία στηρίζουμε ΤΟ θετικό απολογισμό’ για το έλλειμμα του 2012, μα δεν είναι αποτέλεσμα αυτών που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε θέσει σε εφαρμογή νωρίτερα; Αυτά που η σημερινή Κυβέρνηση έχει προωθήσει θα τα δούμε το 2014 στο ταμείο. Διάβασα με έκπληξη και αγανάκτηση θα πω, σήμερα σε πρωτοσέλιδα ότι πίσω από την ιστορία του διοικητή του ΟΑΕΔ, είναι προσπάθεια για ρουσφετολογικά θέματα.
Την τριετία που πέρασε έκλεισαν πόρτες και παράθυρα, όσον αφορά τις ρουσφετολογικές προσλήψεις στο δημόσιο. Δεν υπάρχει κανένας τρόπος να μπει εργαζόμενος έξω από τις διαδικασίες ΑΣΕΠ, ούτε με σύμβαση έργου, έχει αποκοπεί ο ομφάλιος λώρος από κάθε πελατειακή λογική. Άλλοι πρέπει να απολογηθούν για αυτά και όχι βέβαια εμείς, γιατί 3 χρόνια τώρα το θεριό με το οποίο παλεύουμε δεν είναι ο ΤΟΜΣΕΝ και η Τρόικα, δεν είναι οι αρνητικοί ισχυρισμοί στην Ευρώπη, αυτοί έτσι είναι και πρέπει να τους αναγνωρίζουμε ρεαλιστικά και αναλόγως, να προγραμματίζουμε για να πράττουμε. Το θεριό το οποίο παλεύουμε είναι οι δικές μας αδυναμίες, πρακτικές και ιστορικές. Εγώ αισθάνομαι περήφανος που είμαι μέλος μιας ομάδας, που σήμερα αριθμεί 20 περίπου, βουλευτές εμείς που συμμετέχουμε σε αυτή την προσπάθεια από την πρώτη ημέρα.
Και χαιρετίζουμε το ότι είναι και κάποιοι άλλοι εδώ και 10 μήνες μαζί μας, 3 χρόνια πριν μόνοι ξεκινήσαμε αυτή την προσπάθεια. Ποια ζητούμενα είχε αυτή η προσπάθεια; Να απαλλαγούμε από ένα μεγάλο κομμάτι χρέους, το καταφέραμε, να έχει η Ελλάδα τις ασφαλέστερες τράπεζες στην Ευρώπη και αυτό το καταφέραμε . Ακούσατε χθες τον κύριο Σόιμπλε τι είπε για την εξυγίανση των τραπεζών από εδώ και πέρα. Και τρίτον για να ξοδεύει επιτέλους, αυτό το κράτος όσα εισπράττει. Και τέλος τον περιορισμό του ελλείμματος να ξοδεύουμε δηλαδή όσα εισπράττουμε. Θυμίζω ότι το 2009, το κράτος εισέπραξε 50 δις ΕΝΩ’ δαπάνησε 75 και αναφέρομαι μόνο σε πρωτογενείς δαπάνες , μη συμπεριλαμβανομένων των δαπανών εξυπηρέτησης του χρέους. Τρία χρόνια μετά φτάνουμε ήδη σε πλεονασματικούς προϋπολογισμούς Ας αξιολογήσουμε σήμερα λοιπόν, την προσπάθεια των τριών τελευταίων ετών και ιδιαίτερα τι υπογράψαμε το Φλεβάρη του 2012.
Αυτά είναι τα 3 κεντρικά ζητούμενα της προσπάθειας και η προσπάθεια κάπου φτάνει και ο καθένας, θα πρέπει να κάνει την αποτίμησή του, και πάνω από όλα οι έλληνες πολίτες. Ευχαριστώ.