Ανάμεσα στις καινοτομίες, η αποσαφήνιση των κινήσεων μιας κυβέρνησης της αριστεράς για τα μνημόνια και το χρέος, ο διαχωρισμός των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων στην Ελλάδα σε 2 κατηγορίες αφού δεν ισχύει «η παραδοσιακή διάκριση των τριών πολιτικών οικογενειών -δεξιά, κέντρο, αριστερά-» καθώς και έμμεση αυτοκριτική με βάση και τα διδάγματα της Κύπρου.
Στους αντίποδες του φιλοευρωπαικού προσανατολισμού των θέσεων της πλειοψηφίας, η «Αριστερή Πλατφόρμα», στις δικές της θέσεις που επίσης ανακοίνωσε, προτείνει «σύγκρουση µε την ευρωζώνη αλλά και την ΕΕ», ριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ και κυβέρνηση με το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
*Ακολουθούν βασικά σημεία των θέσεων:
Για την Ευρώπη
..Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι µέρος αυτού του ευρωπαϊκού κινήµατος αντίστασης και εξέγερσης. Η δική µας Ευρώπη βρίσκεται στον αντίποδα της Ευρώπης του νεοφιλελευθερισµού, των αυτοκρατορικών βλέψεων κάποιων κρατών της και του εντεινόμενου αυταρχισμού. ∆ική µας Ευρώπη είναι η Ευρώπη των λαών, η Ευρώπη των επαναστάσεων, η Ευρώπη του κοινωνικού κράτους, η Ευρώπη του σεβασµού της παιδικής ηλικίας, των ηλικιωμένων και των ανθρώπων µε ειδικές ανάγκες, η Ευρώπη της επιστηµονικής επανάστασης, η Ευρώπη
του ∆ιαφωτισµού και της ριζοσπαστικής κριτικής του, η Ευρώπη του φεµινισµού, της οικολογίας και του διεθνισµού, η Ευρώπη της αλληλεγγύης και της δημοκρατίας, η Ευρώπη του σοσιαλισµού.
Ο κίνδυνος του «τυχοδιωκτισμού»
Ο σοσιαλισµός και οι αξίες που τον διέπουν είναι ο γνώµονας και το κριτήριο του τι προτείνουµε και πώς δρούµε, του σε ποιους απευθυνόµαστε καιπώς απευθυνόµαστε, του ποιους πείθουµε και πώς τους πείθουµε, του πώς αποτιµούµε επιτυχίες και αποτυχίες. Αλλά η στρατηγική στόχευση επιμερίζεται σε άµεσους στόχους και στις αντίστοιχες τακτικές κινήσεις ή πρωτοβουλίες που εξαρτώνται πάντα από πραγµατικά προσφερόµενες δυνατότητες και πραγµατικούς συσχετισµούς δύναµης. Και εδώ ο πολιτικός φορέας είναι υποχρεωµένος να πλέει µε όλη την απαιτούµενη ευελιξία ανάµεσα στη Σκύλλα του καιροσκοπισµού, που τείνει να αγνοήσει τον στρατηγικό στόχο υποκύπτοντας στο εκάστοτε θεωρούµενο ως εφικτό, και στη Χάρυβδη του τυχοδιωκτισµού, που τείνει να αγνοήσει τους πραγµατικούς συσχετισµούς δύναµης και το πράγµατι εφικτό, απλώς εκφωνώντας στεντόρεια τον στρατηγικό στόχο και τα εν γένει χαρακτηριστικά του.
Ο κεντρικός στόχος
Ο κεντρικός στόχος που θέτει σήµερα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ είναι η ανατροπή της κυριαρχίας των δυνάµεων του νεοφιλελευθερισµού και των µνηµονίων, των δυνάµεων της κοινωνικής καταστροφής, της διαπλοκής, της διαφθοράς και της σήψης, είναι η ανάδειξη µιας κυβέρνησης της συµπαραταγµένης Αριστεράς στηριγµένης σε µια πλατιά συµµαχία κοινωνικών δυνάµεων. Η επιτυχία αυτού του στόχου θα αποτελέσει τοµή σε σχέση µε την ελληνική ιστορία, τοµή που θα δηµιουργήσει νέες, άγνωστες σήµερα, δυνατότητες, τοµή που θα ανοίξει µια νέα σελίδα για την κοινωνία µας και θα δώσει σηµαντική ώθηση σε µια δυναµική που ξεπερνά τα σύνορά µας.
Κυβέρνηση της αριστεράς και μεταρρυθμίσεις
Μια κυβέρνηση της Αριστεράς αποσκοπεί να σταµατήσει τον κοινωνικό και οικονοµικό κατήφορο που επέβαλαν στην Ελλάδα οι δυνάµεις του νεοφιλελευθερισµού και των µνηµονίων, να εξαλείψει τη διαπλοκή και τη διαφθορά, να µεταρρυθµίσει ριζικά και δηµοκρατικά το κράτος και τους θεσµούς του, και να ανοίξει µια νέα πορεία.
Μια τέτοια κυβέρνηση θα σηµατοδοτήσει µια κοµβική αλλαγή του πολιτικού συσχετισµού υπέρ των δυνάµεων της εργασίας, φέρνοντας αυτές τις δυνάµεις στο προσκήνιο. Θα ανοίξει τον δρόµο στην πραγµατική δηµοκρατία και στην ανασυγκρότηση της χώρας ενόσω θα διαλύει το «τρίγωνο» που δυναστεύει τον τόπο επί δεκαετίες, διαπλέκοντας αξεδιάλυτα το κρατικοδίαιτο κεφάλαιο, το πολιτικό σύστηµα του δικοµµατισµού και τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα καθαρίσει το τραπέζι, θα αξιοποιήσει όλες τις έντιµες και δηµιουργικές δυνάµεις της κοινωνίας µας, ανεξάρτητα από ιδεολογικές αναφορές ή πολιτικές πεποιθήσεις, ανοίγοντας παράλληλα δρόµους για να αναπτυχθεί παραπέρα ο αγώνας των εργαζόµενων τάξεων, για να δηµιουργηθεί έδαφος ώστε να ανθίσει η λαϊκή πρωτοβουλία σε όλους τους χώρους και σε όλα τα επίπεδα.
Το αντίπαλο μπλοκ
Η παραδοσιακή διάκριση των τριών πολιτικών οικογενειών -δεξιά, κέντρο, αριστερά- έχει πάψει να αντιστοιχεί στις παγιωµένες για µεγάλο διάστηµα εκπροσωπήσεις κοινωνικών τάξεων και στρωµάτων και στις αντίστοιχα εµπεδωµένες νοοτροπίες. Στη θέση των παραδοσιακών εκπροσωπήσεων τείνουν να διαµορφωθούν δύο αντίπαλα πολιτικό-κοινωνικά µπλοκ. Από τη µια µεριά, είναι το ενιαίο πλέον µπλοκ του τέως δικοµµατισµού µε την προσθήκη της ∆ΗΜΑΡ στην κυβέρνηση και την έµµεση πρόσδεση κάποιων στελεχών του Σηµιτικού «εκσυγχρονισµού» που διαµορφώνουν τυπικά ανεξάρτητες κινήσεις ελπίζοντας να αποκοµίσουν διαπραγµατευτική δύναµη.
Παρά τις κατά καιρούς εµφανιζόµενες διαφοροποιήσεις, επικοινωνιακού κατά βάσιν χαρακτήρα, αυτό το µπλοκ αλληλοσυµπληρούµενων δυνάµεων που περιλαµβάνει τόσο
ακροδεξιές όσο και κεντροαριστερές συνιστώσες, τείνει να αποκτήσει τα χαρακτηριστικά παράταξης, µε τη δική της ιδεολογία, µε τις δικές της εφηµερίδες, µε τις δικές της «ενηµερωτικές» εκποµπές στην τηλεόραση, µε τα δικά της στελέχη, όπως είναι διάσπαρτα στους κρατικούς και περί το κράτος οργανισµούς, µε τους δικούς της οργανικούς διανοούµενους. Η πολύµορφη αυτή παράταξη που τείνει να γίνει ενιαία συνυφαίνεται σχεδόν αξεδιάλυτα µε το κράτος και τους µηχανισµούς ισχύος του, όπως αυτοί είχαν διαµορφωθεί µετά τη µεταπολίτευση, ενώ θεµελιώδης στόχος της φαίνεται πως είναι το να διατηρήσει αυτή τη συνύφανση µε κάθε µέσο.
Το µπλοκ αυτό εκπροσωπεί ταξικά, µε διάφανο πλέον τρόπο, το µεγάλο «ελληνικό» κεφάλαιο -τραπεζικό, εφοπλιστικό, εµπορικό- όπως είναι στενά συνδεδεµένο µε το ευρωπαϊκό και διεθνές. Εκπροσωπεί επίσης το κρατικοδίαιτο κεφάλαιο των «µεγάλων έργων» και των «αποκλειστικών προµηθευτών» που ελέγχει το µεγαλύτερο µέρος των ηλεκτρονικών και έντυπων ΜΜΕ καθώς και άλλους προπαγανδιστικούς µηχανισµούς. Η πολυσυζητηµένη διαπλοκή εντοπίζεται ακριβώς εδώ.
Η Χρυσή Αυγή
Στο (προηγούμενο) µπλοκ παρέχουν στήριγµα µικροαστικά κατά βάσιν στρώµατα που παραµένουν εγκλωβισµένα σε έναν ιστορικά διαµορφωµένο συντηρητισµό και στην
προπαγάνδα του «µονόδροµου'. Ο πολιτικός ρόλος και η δράση της ναζιστικής Χρυσής Αυγής αποτελεί προποµπό ολοκληρωτικών κατευθύνσεων του καθεστώτος και µοχλό πίεσης προς ριζικά αντιδηµοκρατικές ρυθµίσεις. Η δήθεν αντισυστηµική ρητορεία και η τροµοκρατική πρακτική της παρα-εγκληµατικής αυτής οργάνωσης επιδιώκει να παροχετεύσει την οργή των άνεργων και των απελπισµένων σε «εύκολους» αποδιοποµπαίους τράγους, κατά τρόπο πλήρως ανέξοδο για το σύστηµα πολιτικής κυριαρχίας. Η Χρυσή Αυγή, µε τις πλούσιες διασυνδέσεις στα Σώµατα Ασφαλείας, συνιστά έτσι το µακρύ χέρι του συστήµατος, δηλαδή το εκκολαπτόµενο νέο παρακράτος.
Η έμμεση αυτοκριτική και η Κύπρος
Έτσι, µολονότι η πολιτική της κυβέρνησης συναντά περίπου καθολική άρνηση, µολονότι η ίδια κλυδωνίζεται από εσωτερικές εντάσεις, η αντίθεση εναντίον της δεν έχει πάρει τη µορφή γνήσιου πολιτικού ρεύµατος. Υπό τη σκιά του φόβου που προκαλεί σε αρκετούς το πλαστό δίληµµα «µνηµόνιο ή χάος» και σε συνδυασµό µε την ένταση της κρατικής καταστολής, η κυβέρνηση έχει κατορθώσει να επιτύχει την ουδετεροποίηση κάποιων στρωµάτων και την ανοχή κάποιων άλλων. Από την άλλη µεριά, οι εξελίξεις στην Κύπρο, ενώ κατέδειξαν πλατιά ικανοποίηση και περηφάνια για το αρχικό κυπριακό «Όχι», δηµιούργησαν εκ των υστέρων έντονα ερωτήµατα για το πόσο µια χώρα µπορεί να αντισταθεί αποτελεσµατικά στους εκβιασµούς του κεφαλαίου και των εκφραστών του και να ακολουθήσει µια συνεπή πορεία αντίστασης στις αντίστοιχες επιταγές.
Η συνθήκη αυτή απαιτεί τον σαφέστερο σχεδιασµό της πολιτικής µας. Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ οφείλει να δείξει προς κάθε κατεύθυνση, όχι µόνο ότι πρέπει αλλά και ότι µπορεί να υπάρξει άλλος δρόµος, ότι ο ίδιος είναι αποφασισµένος να τηρήσει µέχρι τέλους τις δεσµεύσεις του για την κατάργηση των µνηµονίων, ότι είναι ικανός να πείσει την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού ότι αξίζει να αγωνιστεί γι αυτόν τον στόχο. Όρος επιτυχίας είναι να δοθεί ολόκληρη η απαιτούµενη έµφαση στην επεξεργασία και την ανάλυση του εναλλακτικού µας προγράµµατος, όπως και των προϋποθέσεων υλοποίησής του.
Οι στόχοι
Έτσι, ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και οι δυνάµεις που στρατεύονται µαζί του δεσµευόµαστε:
1. Να υψώσουµε την ασπίδα κοινωνικής προστασίας που θα αποσοβήσει την ανθρωπιστική καταστροφή. Να µην υπάρχει πολίτης χωρίς το αναγκαίο για την
επιβίωσή του ελάχιστο εισόδηµα, χωρίς περίθαλψη και κοινωνική προστασία, χωρίς
πρόσβαση στα βασικά αγαθά. Να µην υπάρχει παιδί που πεινάει, να µην υπάρχει νοικοκυριό που χάνει το σπίτι του, να µην υπάρχει άνεργος χωρίς επίδοµα ανεργίας.
Η αποκατάσταση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε όλες της τις διαστάσεις βρίσκεται πάντα στο επίκεντρο των προτεραιοτήτων µας.
2. Να ακυρώσουµε τα µνηµόνια και τους εφαρµοστικούς τους νόµους στη Βουλή όπου ψηφίστηκαν και να τα αντικαταστήσουµε µε ένα εθνικό σχέδιο οικονοµικής και
κοινωνικής ανόρθωσης και παραγωγικής ανασυγκρότησης, µε ενίσχυση κατά προτεραιότητα επιλεγµένων βιοµηχανικών κλάδων και του αγροτοδιατροφικού τοµέα, σχέδιο που θα εντάσσει ταυτόχρονα στο πλαίσιό του την κοινωνικά δίκαιη δηµοσιονοµική εξισορρόπηση και την πολιτιστική αναγέννηση της χώρας. Η υλοποίηση του σχεδίου αυτού θα επουλώνει τα τραύµατα που έχουν δεχθεί οι εργαζόµενοι και τα λαϊκά στρώµατα και θα αποκαθιστά σταδιακά τους όρους ασφαλούς εργασίας και αξιοπρεπούς διαβίωσης µε τους ανάλογους µισθούς και συντάξεις ενώ θα δηµιουργεί συστηµατικά προϋποθέσεις ένταξης νέων εργαζοµένων.
3. Να επαναδιαπραγµατευτούµε τις δανειακές συµβάσεις και να ακυρώσουµε τους επαχθείς όρους τους µε βασικό δεδοµένο ότι το ζήτηµα του δηµοσίου χρέους συνιστά
πανευρωπαϊκό και όχι στενά ελληνικό πρόβληµα. Με πρόσθετο δεδοµένο το ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουµε ποτέ το να µετατραπεί η χώρα σε αποικία χρέους, στόχος
της επαναδιαπραγµάτευσης οφείλει να είναι η διαγραφή του µεγαλύτερου µέρους του ενώ εκείνο που αποµένει οφείλει να αποπληρωθεί, µετά από µια περίοδο χάριτος, µε δικαιότερους όρους και µέσω µιας ρήτρας που θα συνδέει τον ρυθµό αποπληρωµής µε τον ρυθµό ανάπτυξης της οικονοµίας.
Οι εκβιασμοί των δόσεων
Ενδέχεται να διατυπωθούν κατά τη διαπραγµάτευση απειλές, ίσως και εκβιασµοί, περί διακοπής της χρηµατοδότησης, περί εξόδου από το ευρώ, ίσως και άλλα. Αλλά, όπως ήθελε να συµπυκνώσει το σύνθηµα που χρησιµοποιήσαµε «καµιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για µας είναι η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, και όχι η υπαγωγή σε υποχρεώσεις που άλλοι ανέλαβαν υποθηκεύοντας τη χώρα. Κατά συνέπεια, δεσµευόµαστε ότι θα αντιµετωπίσουµε το ενδεχόµενο τέτοιων απειλών ή εκβιασµών µε όλα ανεξαιρέτως τα όπλα που µπορούµε να επιστρατεύσουµε ενώ είµαστε ήδη έτοιµοι να αναµετρηθούµε ακόµη και µε τη χειρότερη έκβαση. Είµαστε βέβαιοι ότι σε µια τέτοια απευκταία περίπτωση ο ελληνικός λαός θα µας στηρίξει ανεπιφύλακτα.
Τράπεζες και ιδιωτικοποιήσεις
Να θέσουµε το τραπεζικό σύστηµα υπό την ιδιοκτησία και τον έλεγχο του δηµοσίου, µε ριζική τροποποίηση του τρόπου λειτουργίας του και των στόχων που
σήµερα υπηρετεί, µε αναβάθµιση του ρόλου των εργαζοµένων και των καταθετών. Να ιδρύσουµε δηµόσιες τράπεζες ειδικού σκοπού µε αντικείµενο την αγροτική πίστη, την µικρή και µεσαία επιχείρηση και τη λαϊκή στέγη.
Να ακυρώσουµε τις προβλεπόµενες ιδιωτικοποιήσεις και τη λεηλασία του δηµόσιου πλούτου, να επαναφέρουµε υπό δηµόσιο έλεγχο, αλλά ταυτόχρονα να
ανασυγκροτήσουµε πλήρως, τις επιχειρήσεις στρατηγικής σηµασίας που έχουν ιδιωτικοποιηθεί ή βρίσκονται σε διαδικασία ιδιωτικοποίησης ώστε να διαµορφώσουµε έναν ισχυρό, παραγωγικό, αποτελεσµατικό και ανοιχτό σε συνεργασίες δηµόσιο τοµέα νέου τύπου, υπό καθεστώς πλήρους διαφάνειας και υπό τις κατάλληλες µορφές κοινωνικού ελέγχου, µακριά από τη λογική του κρατισµού, της κοµµατικοποίησης και των πελατειακών σχέσεων
ΤΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ
Για τις διαδικασίες του Συνεδρίου
Ένα τόσο σηµαντικό Συνέδριο όπως το ιδρυτικό Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ –ΕΚΜ, το οποίο γίνεται σε µια τόσο κρίσιµη στιγµή για τον ίδιο το ΣΥΡΙΖΑ και σε µια από τις πιο κρίσιµες περιόδους για τον τόπο, θα χρειαζόταν µεγαλύτερη προετοιµασία, καλύτερο σχεδιασµό, άνεση χρόνου για την επεξεργασία και συζήτηση των επίµαχων ζητηµάτων και διασφάλιση της ουσιαστικότερης συµµετοχής των µελών και οργανώσεων του φορέα στις Συνεδριακές διαδικασίες και αποφάσεις. Η απόφαση για τη διεξαγωγή του Ιδρυτικού Συνεδρίου χωρίς όλες τις ως άνω προϋποθέσεις συνιστά ένα µεγάλο έλλειµµα.
Η ριζοσπαστικοποίηση της ..ριζοσπαστικής αριστεράς
Το ιδρυτικό Συνέδριο µπορεί να γίνει το Συνέδριο τοµής για το δεύτερο κύµα ριζοσπαστικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Μιας δεύτερης ριζοσπαστικοποίησης µε όρους ταξικούς,
εργατικούς, λαϊκούς, κοινωνικούς , οι οποίοι να πατάνε γερά, προωθητικά και τολµηρά στο έδαφος των εργατικών και κοινωνικών αναγκών στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους, στις γειτονιές, τους δήµους, στα σχολεία, στο χώρο της υγείας, στους εργαζόµενους του ιδιωτικού και δηµόσιου τοµέα, στους άνεργους νέους και µεγαλύτερης ηλικίας.
Μια κυβέρνηση της Αριστεράς για να στηρίξει µια νέα προοδευτική πολιτική σοσιαλιστικού ορίζοντα µε διαγραφή χρέους, χωρίς τρόικα, µνηµόνια και δανειακές συµβάσεις, σε σύγκρουση µε την ευρωζώνη αλλά και την ΕΕ. Για να στηρίξει, επίσης, µια πολιτικά ανεξάρτητη πορεία υπεράσπισης και διασφάλισης των νόµιµων δικαιωµάτων της, χρειάζεται να αναζητήσει µια νέα θέση στην περιοχή µας και τον κόσµο.
Η κυβέρνηση
Κεντρική θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη διέξοδο από την κρίση αλλά και την εκπλήρωση όλων των ως άνω µέτρων, είναι η άµεση εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών και ο γενικότερος αναπροσανατολισµός τους ώστε να διαδραµατίσουν αποκλειστικά ένα νέο αναπτυξιακό, επενδυτικό, παραγωγικό και κοινωνικό ρόλο.
Θεωρούµε ότι σήµερα µια συνεργασία και συµπόρευση όλων των δυνάµεων της Αριστεράς, κατά πρώτο λόγο του ΣΥΡΙΖΑ µε το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που θα έδινε ισχυρό αριστερό προβάδισµα στο πολιτικό σκηνικό, όχι µόνο καθίσταται όσο ποτέ αναγκαία αλλά και ότι οι τραγικές εξελίξεις που σηµειώνονται στην Ελλάδα και την Κύπρο, µαζί µε τα διδάγµατα που τις ακολουθούν, φέρνουν αντικειµενικά πιο κοντά αυτή τη συµπόρευση και την καθιστούν πιο δυνατή µέσα από αµοιβαίες µετατοπίσεις και την εκδήλωση ισχυρής ενωτικής βούλησης.
ΠΗΓΗ: tvxs.gr