«Η κρίση που διέρχεται η χώρα και η απειλή χρεωκοπίας δεν έχουν προηγούμενο στη μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας.
Είναι αποτέλεσμα χρόνιων παθογενειών και συμπεριφορών αλλά και μιας πρωτοφανούς ανευθυνότητας της απελθούσας Κυβέρνησης που αφαιρώντας και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας της χώρας, έδωσε το δικαίωμα σε άσπονδους φίλους να της συμπεριφέρονται ως πειραματόζωο.
Δεν είναι εύκολο να προβλέψει κανείς τις εξελίξεις, αλλά είναι αυτονόητο πως το ζήτημα της διαφάνειας στη διαχείριση δημόσιων πόρων και αγαθών αποτελεί σήμερα καθολική απαίτηση του ελληνικού λαού, όρο κυριολεκτικά εκ των ων ουκ άνευ.
Στις πολιτικές συμπεριφορές και στις νοοτροπίες που οι θεσμοί καλλιέργησαν οφείλεται η κρίση και απ΄ εδώ πρέπει να υπάρξει και η αφετηρία της λύσης του δράματος.
Ήδη η κοινωνία εμφανίζεται πιο ώριμη από την πολιτική τάξη και απαιτεί πειστικές και δίκαιες απαντήσεις.
Με αυτή τη ματιά πήρα την πρωτοβουλία να ζητήσω από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Ενέργειας, Περιβάλλοντος και Κλιματικών Αλλαγών να ξεκινήσει δημόσια διαβούλευση για τον Τοπικό Πόρο Ανάπτυξης με την κοινωνία και τους θεσμούς των τριών ενεργειακών Νομών Κοζάνης, Φλώρινας και Αρκαδίας.
Η πρόταση μου είναι πολύ απλή και συγκεκριμένη.
- Όλοι οι φορείς διαχείρισης στους 3 Νομούς να δαπανήσουν μέχρι τις 31-12-2010 τα ποσά που τους αναλογούν έως τότε, σύμφωνα με το ισχύον θεσμικό πλαίσιο.
- Από την 1-1-2011 ο πόρος να εξειδικεύεται και να διαχειρίζεται σε 4ετή βάση, ακολουθώντας τη δημοτική περίοδο.
Υπενθυμίζεται ότι μέχρι σήμερα τα Ε.Α.Π. (Ειδικά Αναπτυξιακά Προγράμματα) ήταν πενταετούς διάρκειας.
Η πρόταση μου αυτή δε στοχεύει στο να ρυθμίσει ζητήματα διαδικαστικού χαρακτήρα, αλλά να θέσει θέματα ουσίας.
Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον ΤΠΑ γεννά πλήθος ερωτημάτων. Θέτω μόνο δύο απ΄ αυτά.
- Το εμπόριο προσδοκιών σε πολλές περιπτώσεις είναι προκλητικό αφού υπάρχουν φορείς 1ου και 2ου βαθμού αυτοδιοίκησης που εμφανίζονται να δεσμεύουν ποσά και για την επόμενη προγραμματική περίοδο, μέχρι τις 31-12-2016! Όλοι οι Δήμοι και οι Νομαρχίες με τη σημερινή τους μορφή καταργούνται.
Μέχρι που φτάνει, λοιπόν, το δικαίωμα να δεσμεύουμε το μέλλον, όταν το συλλογικό όργανο που αποφασίζει είναι υπό κατάργηση;
- Όσο και αν ακούγεται παράδοξο, απολογισμός του 2ου ΕΑΠ δεν έγινε ποτέ! Η τελευταία 5ετία κυριαρχήθηκε από καυγάδες σχετικά με τα ποσά που θα διαχειρίζεται κάθε φορέας. Ποιος θα ΄χει δηλαδή το πάνω χέρι. Αυτή ήταν λογική συνέπεια της ολέθριας κυβερνητικής επιλογής να προχωρήσει σε αλλεπάλληλες αλλαγές στο πλαίσιο διαχείρισης, ακριβώς με αυτό το αντικείμενο. Ο πόρος στο Νομό μας απέφερε μέχρι σήμερα ποσά πάνω από 155 εκατ. ευρώ και οι τρέχουσες αποδόσεις είναι 17 εκατ. ευρώ ετησίως.
Δικαιούται κανένας μας να διαχειρίζεται, κατά το δοκούν, ένα τέτοιο πολύτιμο αναπτυξιακό εργαλείο χωρίς να δίνει λόγο πουθενά;
Θα μπορούσα να θέσω και άλλα ερωτήματα αλλά δεν έχει νόημα. Με την πρόταση που καταθέτω είναι καθαρό ότι επιτυγχάνονται δύο, τουλάχιστον, στόχοι.
1. Οι νέοι θεσμοί που θα ξεκινήσουν από το 2011 θα έχουν έναν πολύτιμο πόρο στη διάθεση τους για να προγραμματίσουν το μέλλον και να εξασφαλίσουν ταχύτητες μεγαλύτερες του μέσου όρου, και
2. Ο προγραμματισμός, ο απολογισμός και ο έλεγχος γίνονται αυτόματα πράξη αφού η σύμπτωση της διαχείρισης με τις δημοτικές περιόδους καθιστά ντε φάκτο το ζήτημα του ΤΠΑ, ένα απ΄ τα κορυφαία ζητήματα του δημοσίου διαλόγου.
Είναι σίγουρο ότι υπάρχουν και άλλα ζητήματα που έχουν σχέση, κυρίως, με την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων, αλλά εδώ τίθεται ένα προαπαιτούμενο. Πρέπει να υπάρχει πόρος για να υπάρχει και συζήτηση».
