«Στο τέλος καλοκαιριού του 2011 Ευάγγελος Βενιζέλος ο τότε Υπουργός Οικονομικών και τώρα Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός θΕξωτερικών, ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ , μιλώντας στην Εθνική Αντιπροσωπεία για το νομοσχέδιο με τίτλο «Ενισχυμένα μέτρα εποπτείας και εξυγίανσης πιστωτικών ιδρυμάτων και ρύθμιση θεμάτων χρηματοπιστωτικού χαρακτήρα» κάνοντας μια ολοκληρωμένη αναφορά στο σύνθετο θέμα της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών κ.ο.κ. είχε ολοκληρώσει την ομιλία του –διαβάζω αυτολεξεί και είναι καλό να ακούσουν άλλοι συνάδελφοι- ως εξής: ¨Δείτε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πόσες παραμέτρους έχει το σύστημα που καλούμαστε να διαχειριστούμε. Είναι εύκολο; Όχι δεν είναι καθόλου εύκολο, είναι πάρα πολύ δύσκολο. Πώς το αντιμετωπίζει αυτό κάνεις; Το αντιμετωπίζει συμβατικά, το αντιμετωπίζει με αντιπολιτευτικό και συνδικαλιστικό λόγο; Είναι μια επιλογή. Ας την κάνουν όσοι θέλουν. Εμείς, κάνουμε μια άλλη επιλογή. Είναι εύκολη αυτή η επιλογή για την Κυβέρνηση; Είναι πάρα πολύ δύσκολη. Είναι εύκολη αυτή η επιλογή για τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ; Ακόμα δυσκολότερη. Γιατί ο Πρωθυπουργός και τα μέλη της Κυβέρνησης είναι προβεβλημένα στελέχη και επώνυμα. Ο Πρωθυπουργός ταυτίζεται με αυτή τη ιστορική περίοδο της χώρας. Εγώ, ως Υπουργός Οικονομικών, κάνω ό,τι μπορώ για να ανταπεξέλθω σε ένα εθνικό καθήκον. Οι Βουλευτές που σηκώνουν το βάρος αυτής της εντολής και αυτών των δύσκολων αποφάσεων, μπορεί να μη διεκδικούν μια θέση στην ιστορία της χώρας, αλλά μια θέση αξιοπιστίας και τιμής στις περιφέρειές τους, στο περιβάλλον τους, στην οικογένειά τους και κυρίως διεκδικούν να έχουν ήσυχη και καθαρή τη συνείδησή τους. 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό για τη συνείδηση οποιουδήποτε πολίτη από το να έχεις βοηθήσει στη σωτηρία της χώρας. Αυτό δεν κρίνεται με πολιτικούς, εκλογικούς και συγκυριακούς όρους. Αυτό κρίνεται με όρους ιστορικούς. Αυτός είναι ο πόλεμος της γενιάς μας. Και τον πόλεμο της γενιάς μας πρέπει να τον κερδίσουμε και θα τον κερδίσουμε¨. 

Έτσι έκλεινε ο Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ την ομιλία του –ως Υπουργός, ξαναλέω, της τότε Κυβέρνησης Παπανδρέου μιλώντας για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα στις αρχές του Σεπτεμβρίου του 2011. 

Σήμερα, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ είναι εδώ παρούσα, αποδεκατισμένη, βαριά τραυματισμένη και πληγωμένη, αλλά παρούσα. Σήμερα κοιτάμε όχι μόνο τους συναδέλφους μας μέσα στην Εθνική Αντιπροσωπία, αλλά όλους τους πολίτες στα μάτια και κάνουμε το δικό μας απολογισμό, δίνουμε λογαριασμό στους πολίτες. Ναι, έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Ναι, έχει πολλές στροφές και δυσκολίες ο δρόμος, αλλά τον πόλεμο τον κερδίσαμε. Αυτός είναι ο δικός μας ο απολογισμός. Ας κάνει ο καθένας το δικό του απολογισμό. 

Υπάρχει τέτοια σιγουριά, για να μιλάμε έτσι; Φυσικά. Η χώρα με την ψήφο της Εθνικής Αντιπροσωπείας σήμερα το βράδυ κάνει μια μεγάλη στροφή για να βγει οριστικά από την κρίση και να βγει στις αγορές. Και από μόνη της αυτή η εξέλιξη δικαιώνει αυτήν την οπτική. Αυτή η στροφή σηματοδοτείται από έξι συγκεκριμένα σημεία: 

Πρώτον, από το πρωτογενές πλεόνασμα που πολλοί αμφισβητούσαν και όμως είναι πραγματικότητα και μάλιστα έχουμε κατανομή και σε αποπληρωμή χρέους και σε πληρωμή ληξιπροθέσμων και κοινωνικό μέρισμα.  

Επιτρέψτε μου, όμως, να πω ότι αυτός ο πρωτοφανής δρόμος που έχει διανύσει δημοσιονομικά η χώρα και αποτιμάται σε 28 δισεκατομμύρια -25 δισεκατομμύρια έλλειμμα μας παρέδωσε η Νέα Δημοκρατία του κ. Καραμανλή και 3 δισεκατομμύρια πλεόνασμα έχει σήμερα το δημόσιο ταμείο- επετεύχθη κατά τα είκοσι πέντε εικοστά όγδοα από τις αποφάσεις που μόνο το ΠΑΣΟΚ σήκωσε με τις κυβερνήσεις του Γιώργου Παπανδρέου και του Λουκά Παπαδήμου. Αυτή είναι η πραγματικότητα.  

Δεύτερον, από τον Οκτώβρη είχαμε πει, όσο και αν ενοχλεί, ότι δεν πρόκειται να δεχθούμε άλλα μέτρα. Λοιδορηθήκαμε, αμφισβητηθήκαμε και, όμως, σήμερα είναι η πραγματικότητα. 

Τρίτον, οι υποκριτές που αμφισβητούσαν το PSI και το κούρεμα του χρέους σήμερα οδύρονται για τη βιωσιμότητα του χρέους. Ας ακούσουν τι λέει ο υπεύθυνος Ευρωπαίος κ. Ρέγκλινγκ, που προΐσταται του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας: ¨Υπάρχουν χειρισμοί, για να αποκλιμακωθεί περαιτέρω το χρέος και έχει μια συγκεκριμένη ταυτότητα και φυσιογνωμία το χρέος¨. Θα επανέλθουμε επ’ αυτού αργότερα. 

Τέταρτον, σήμερα ολοκληρώνεται η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Αλήθεια, όλες οι πτέρυγες της Βουλής, των σημερινών κυβερνητικών εταίρων συμπεριλαμβανομένων, δεν νιώθουν την ανάγκη να ζητήσουν μια συγγνώμη για όσα μας καταλόγιζαν, όταν μόνοι μας ψηφίζαμε τον Σεπτέμβρη του 2011 την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με κοινές μετοχές; 

Όταν ψηφίζαμε το PSI και τα 50 δισεκατομμύρια για τις τράπεζες, όλοι –η Νέα Δημοκρατία είχε ψηφίσει μαζί μας τον Φλεβάρη, η μισή ή μάλλον όση είχε απομείνει Νέα Δημοκρατία του ’12- μας έλεγαν ότι χαρίζουμε λεφτά στους τραπεζίτες. Σώσαμε 170 δισεκατομμύρια καταθέσεις και το τελικό κόστος θα είναι λιγότερο από 15 δισεκατομμύρια ευρώ. Όλα τα άλλα επιστρέφουν στα κρατικά ταμεία. Κανένας σε αυτήν την Αίθουσα δεν έχει ανάγκη να κάνει αυτοκριτική;

Μα, το νέο πολιτικό σύστημα, που με εκκωφαντικό θόρυβο δημιουργήθηκε στην πλατεία και στην Αίθουσα, σε αυτές τις εικασίες βασίστηκε, για να αποτυπώσει το νέο λόγο, τον λυτρωτικό για την Ελλάδα! Δεν νιώθει την ανάγκη να κάνει μία αποτίμηση και να ζητήσει και μία συγγνώμη για όλες τις εικασίες που αποδείχθηκαν μία απλή αυτοεκπληρούμενη προφητεία ψευδέστατη;

Η χώρα βγαίνει από την ύφεση και μπαίνει στην ανάπτυξη. Η χώρα από το 2010 στις επίσημες εκθέσεις του ΟΟΣΑ έχει την πρώτη θέση στις διαρθρωτικές αλλαγές. Δεν την έχει μόνο φέτος ή με αυτό το νομοσχέδιο. Από το 2010 οι εκθέσεις του ΟΟΣΑ και μια σειρά έγκυρων διεθνών οίκων επιβεβαιώνουν αυτό: Το 2010, το 2011, το 2012, το 2013 και, φυσικά, το 2014 η χώρα για πέντε χρόνια βρίσκεται στην πρωτοπορία των διαρθρωτικών αλλαγών. Αυτά, για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους! 

Αυτή η προσπάθεια, λοιπόν, που μας επιτρέπει σήμερα να μιλάμε, κοιτώντας, όπως είπα, τους πολίτες στα μάτια, γιατί έχουν πιάσει τόπο οι θυσίες τους, καθαρά πολιτικά δικαιώνει πρώτα απ’ όλα το ΠΑΣΟΚ και τους Βουλευτές του, την ηρωική Κοινοβουλευτική Ομάδα που και τότε και τώρα «σήκωσε» για μεγάλο διάστημα μόνη της αυτήν την προσπάθεια. 

Εμείς δεν είμαστε μίζεροι. Αναγνωρίζουμε ότι η Νέα Δημοκρατία εδώ και είκοσι μήνες συμμετέχει σε αυτήν την προσπάθεια. Αναγνωρίζουμε ότι συμμετείχε και η ΔΗΜΑΡ ένα δωδεκάμηνο. Ας αναγνωρίσουν, όμως, και οι άλλοι ότι αυτήν την προσπάθεια την ξεκινήσαμε μόνοι, ολομόναχοι! Και δεν ζητάμε δικαίωση για το παρελθόν. Θα μιλήσω και για το σήμερα και για το αύριο στη συνέχεια. Απλώς θέλω να πω ότι αυτήν την έκβαση αυτού του «πολέμου» της δικής μας γενιάς δεν την χαρίζουμε σε κανένα! Και εάν κάποιοι νομίζουν ότι το ΠΑΣΟΚ έβαλε πλάτη και θυσιάστηκε πολιτικά, για να ανοίξει ο δρόμος για κάποιους άλλους, πλανώνται πλάνη οικτρά. Είμαστε εδώ με όπλο τη δικιά μας αλήθεια. Αυτή απεδείχθη και η μόνη –δυστυχώς ή ευτυχώς- αλήθεια για τους Έλληνες πολίτες και τον ελληνικό λαό που έχει δικαιωθεί ήδη. Και θα δικαιωθεί και από τον ιστορικό του μέλλοντος. Γιατί η δικιά μας στρατηγική είναι αυτή που εφαρμόζεται από την αρχή της κρίσης μέχρι και σήμερα που μιλάμε. Και αυτό δεν απομειώνει καθόλου την προσπάθεια και την πλάτη που έχει βάλει ο καθένας και η καθεμιά σε οποιαδήποτε περίοδο αυτής της τετραετούς προσπάθειας.

Σ’ αυτά τα τέσσερα χρόνια πύκνωσε πολύ ο χρόνος. Γεννήθηκε και νέο πολιτικό σύστημα, όπως είπα, βασισμένο σε μια εικασία που απεδείχθη ψευδέστατη. Σήμερα, όμως, αυτό το πολιτικό σύστημα αμήχανο, διότι δεν υπάρχουν νέα μέτρα, δεν υπάρχει νέο μνημόνιο, η χώρα βγαίνει στις αγορές, δεν μπορεί να αρθρώσει λόγο. Ούτε μια ένσταση αντισυνταγματικότητας δεν μπορεί να κάνει σήμερα. Για άλλα είχε ετοιμαστεί. Για αλλού κινήσανε κι αλλού η ζωή τους πάει.

Θέλω, όμως, ολοκληρώνοντας να θέσω δίκην ερωτημάτων κάποια κρίσιμα ζητήματα, που αφορούν το από δω και πέρα. Γιατί η χώρα απέφυγε την άτακτη χρεοκοπία, παρέμεινε στη ζώνη του ευρώ, κράτησε όρθιο το τραπεζικό της σύστημα, έχει πρωτογενές πλεόνασμα και προγραμματίζει την έξοδό της στις αγορές. Τώρα πια πρέπει να μιλάμε μόνο για το εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης. Φτάνει η κουβέντα για το παρελθόν. Και να σας πω και κάτι; Η κουβέντα για το παρελθόν μόνο το ΠΑΣΟΚ θα δικαιώνει όσο κι αν σας ενοχλεί αυτό, όλους και όλες. Όμως, παρότι εμείς είμαστε οι πρώτοι και οι κατ’ εξοχήν δικαιωμένοι από μία τέτοια συζήτηση, δεν επιδιώκουμε και δεν επιθυμούμε μια τέτοια συζήτηση. Οι πολίτες και κυρίως η νέα γενιά έχουν ανάγκη να ακούσουν προτάσεις για το σήμερα και το αύριο. Δίκην ερωτημάτων, λοιπόν, αναφέρω μερικές θέσεις:

Μπορεί κανένας να φανταστεί μια νέα Ελλάδα, μια νέα ευημερία, που δεν θα έχει στον πυρήνα της την έννοια της δικαιοσύνης και πρώτα απ’ όλα στη φορολογία; Και ποιος μπορεί να μιλήσει σ’ αυτή τη χώρα και σ’ αυτή την Αίθουσα για φορολογική δικαιοσύνη, παρακάμπτοντας τα μέτρα που μόνη της η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ ψήφισε; Από την άρση του τραπεζικού απορρήτου μέχρι και την Αρχή για το ξέπλυμα μαύρου χρήματος και πάει λέγοντας. Μόνοι μας και μάλιστα σε ονομαστικές ψηφοφορίες. Καλά είναι τα λόγια, καλύτερες οι πράξεις.

Δεύτερον, μπορεί κανένας να νοήσει και να πει ότι η Ελλάδα θα μπει σε ένα νέο ενάρετο κύκλο μιας ευημερίας βασισμένης σε πιο σίγουρα θεμέλια, χωρίς να καλύψει το τεράστιο, το απόλυτο κενό που τη χωρίζει από όλα τα ανεπτυγμένα κράτη στην ανθρωπότητα και ιδιαίτερα στην Ευρώπη, που ακούει στο όνομα «κράτος», χωρίς το όπλο, το εργαλείο του σύγχρονου κράτους; Και πώς μπορεί να οικοδομηθεί ένα σύγχρονο κράτος, χωρίς την έννοια του κρατικού υπαλλήλου –νόμος 4024, Νοέμβριος του 2011- χωρίς την απόλυτη κυριαρχία του ΑΣΕΠ, χωρίς τη ΔΙΑΥΓΕΙΑ; 

Όλοι οι νόμοι μόνο με την ψήφο του ΠΑΣΟΚ. Ποιος μπορεί να εννοήσει διαφορετικά και να μας πει πώς αλλιώς γίνεται η ανασυγκρότηση του κράτους;

Τρίτον, μπορεί κανένας να μιλήσει σοβαρά σ’ αυτή την Αίθουσα και έξω από αυτή για μια νέα ευημερία, για μια νέα Ελλάδα, που δεν θα ανατρέπει τη βασική διαρθρωτική ανισορροπία της χώρας, η οποία αποτυπώνεται στην υπερσυγκέντρωση πλούτου, δύναμης και ανθρώπων στο Λεκανοπέδιο και την εγκατάλειψη της υπαίθρου; Αυτή την ανισορροπία πρέπει να την ανατρέψουμε. Θεμέλιοι λίθοι για μια τέτοια προσπάθεια; Να αγαπήσουμε ξανά την εργασία. Να απαλλαγούμε από τις λογικές «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά». Να δούμε τι γίνεται στη νέα γεωργία σε όλη την Ελλάδα. Μιλάμε για το γάλα. Στην πατρίδα του κ. Σαχινίδη η ΘΕΣΓΑΛ κάνει θαύματα. Και στην πατρίδα τη δικιά μου το κατσικίσιο γάλα από διακόσιους πενήντα κτηνοτρόφους πωλείται 0,73 λεπτά. Και αναζητούνται άλλες τριακόσιες πενήντα κτηνοτροφικές μονάδες. Αυτές είναι οι προοπτικές που ανοίγονται. Τώρα, αν ο κ. Τσακαλώτος, επειδή εμείς –Ελασσόνα και Κοζάνη- ανήκουμε στις νέες χώρες, νομίζει ότι δεν ενσωματωθήκαμε ακόμη στον εθνικό κορμό, έχουμε εκατόν δύο χρόνια που είμαστε κι εμείς μέρος του εθνικού κορμού.

Στη νέα γεωργία πρέπει να κοιτάξουμε. Και να βάλουμε τέλος στις διαδηλώσεις στο κέντρο της Αθήνας για να λειτουργούν οι λωρίδες για τα λεωφορεία. Το λεκανοπέδιο πρέπει να έχει σε δέκα χρόνια ένα εκατομμύριο λιγότερους κατοίκους -γιατί η χώρα θα έχει κάνει παραγωγική ανασυγκρότηση- και δέκα εκατομμύρια παραπάνω επισκέπτες. Αυτοί είναι εθνικοί στόχοι που βασίζουν ένα νέο εθνικό όραμα για την ανάπτυξη. Όμως, ποιος μιλάει γι’ αυτά εκτός από εμάς; 

Μπορεί να εννοήσει κανείς ένα νέο εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης που δεν θα βάζει στο επίκεντρο τη δικαιοσύνη και την απλούστευση των δομών της και των αποφάσεών της;