Η βασική επιλογή της τρέχουσας ΚΑΠ που θεσμοθετήθηκε πριν από 7 – 8 χρόνια, με πολλά επιχειρήματα, ήταν η αποσύνδεση των ενισχύσεων από την παραγωγή. Αυτό αποδείχθηκε για χώρες, όπως η Ελλάδα, προβληματικό μέχρι και ολέθριο κάποιες φορές. Η νέα ΚΑΠ πάει στη στρεμματική ενίσχυση που είναι πιο κοντά στην παραγωγή. Όλοι όσοι παράγουν, λοιπόν, έχουν μόνο να κερδίσουν από τη νέα ΚΑΠ.

Η ουσία της νέας ΚΑΠ είναι να υπάρχουν εργαλεία για να κρατηθεί όρθια η παραγωγή και να στηριχθεί αποφασιστικά η δυναμική και εξωστρεφής γεωργία.
Έτσι, στη νέα προγραμματική περίοδο εξαντλούμε το δικαίωμά μας να μεταφέρουμε πόρους από τις άμεσες ενισχύσεις σε διαρθρωτικές πολιτικές και στοχευμένες ενισχύσεις που αφορούν:

-Την ηλικιακή ανανέωση του αγροτικού πληθυσμού. Ενισχύεται λοιπόν με τη νέα ΚΑΠ η έννοια του νέου αγρότη, πολύ συγκεκριμένα, πολύ σχηματικά και πολύ πιο δυνατά απ' ό,τι ίσχυε μέχρι σήμερα, καθώς επίσης ευνοείται και ο νεοεισερχόμενος στην γεωργία.
-Τις σύγχρονες μορφές οργάνωσης των αγροτών σε ομάδες παραγωγών και υγιείς συνεταιρισμούς, όπως και τις διεπαγγελματικές οργανώσεις. Και από τους δύο πυλώνες της νέας ΚΑΠ, όπως και στους νέους αγρότες, οι συλλογικές μορφές δράσης προωθούνται και πριμοδοτούνται αποφασιστικά.
-Τη στήριξη εξωστρεφών ποιοτικών προϊόντων και της μεταποίησης.
-Την αποφασιστική μεταφορά πόρων στην κτηνοτροφία.
-Την απόλυτη προτεραιότητα στην ικανοποίηση των αναγκών άρδευσης.
-Τη γενναία στήριξη περιοχών με φυσικούς περιορισμούς.
-Τη στοχευμένη αναδιάρθρωση καλλιεργειών.
-Την κινητοποίηση περισσότερων δυνάμεων με την αποκέντρωση πόρων στις περιφέρειες. Συνεχίζουμε να δημιουργούμε δηλαδή προγράμματα νέων αγροτών, σχέδια βελτίωσης φυτικής και ζωικής παραγωγής, προγράμματα Leader και ΟΠΑΑΧ και μικρά αρδευτικά, όλα αυτά είναι το 30% των πόρων και πάνε κατευθείαν στις περιφέρειες στο 100%.

Για να δικαιωθεί η προσδοκία που έχουμε όλοι από τη νέα ΚΑΠ πρέπει να υπάρξει στοχευμένη, ρεαλιστική, αλλά και αποφασιστική παρέμβαση στους συντελεστές του κόστους παραγωγής. Πετρέλαιο, ρεύμα, φορολογία και ρευστότητα.
Αν θέλουμε πραγματικά όλη αυτή η προσπάθεια να φτάσει σε αποτέλεσμα μέσα σε μια πενταετία, θα πρέπει μέρος του πρωτογενούς πλεονάσματος να πάει οπωσδήποτε στον πρωτογενή τομέα, όχι με τη μορφή ενισχύσεων, αλλά με τη μορφή συμβολικής και όχι μόνο ενίσχυσης της μεγάλης αναπτυξιακής προσπάθειας από την οποία μπορούμε να προσδοκούμε τα μέγιστα δυνατά οφέλη για όλη την κοινωνία και φυσικά για τους ίδιους τους αγρότες.