Αυτό υποστήριξε ο Σταύρος Θεοδωράκης από την Κοζάνη όπου πραγματοποιήθηκε μια ακόμη δημόσια συζήτηση απαντώντας σε πολλά ερωτήματα του κόσμου καθώς το Ποτάμι επιμένει στον διάλογο με τους πολίτες και όχι τους βαρετούς μονολόγους.
Στην αρχή της συζήτησης, ο Επικεφαλής του Ποταμιού αναφέρθηκε στην πρωινή συνάντηση του με τον Πρόεδρο της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιάννη Στουρνάρα, λέγοντας ότι τα πράγματα με το τραπεζικό σύστημα είναι δύσκολα μεν, αλλά όχι ανεξέλεγκτα. Συνέχισε λέγοντας ότι «αυτή τη στιγμή υπάρχει η δεδηλωμένη απόφαση της Ευρωπαϊκών οργάνων να στηρίξουν τις Ελληνικές τράπεζες και αυτό ουσιαστικά σημαίνει ότι οι καταθέσεις των Ελλήνων είναι ασφαλείς».
Στη συνέχεια η συζήτηση πέρασε στο θέμα της επαναδιαπραγμάτευσης με τους Ευρωπαίους, για την όποια τόνισε ότι το Ποτάμι δεν ζητάει επαναδιαπραγμάτευση των παλιών συμφωνιών καθώς δεν είναι λογικό μια κυβέρνηση να ζητάει να ξανασυζητήσει τις συμφωνίες που έκανε πριν 3 χρόνια. Είπε ότι αυτό δεν προβλέπεται και ότι «δεν υπάρχει ούτε ο χρόνος, ούτε διαδικασία», τονίζοντας τον κίνδυνο «να μείνεις με άδεια ταμεία, εάν επιμείνεις σε αυτή την προσέγγιση».
Για την εκκρεμότητα των δεκαεννιά προαπαιτούμενων της τελευταίας αξιολόγησης, τα οποία δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί, ο Σταύρος Θεοδωράκης είπε: «Πολλά από αυτά τα μπορούν να εκπληρωθούν και τα δεχόμαστε αλλά υπάρχουν κάποια τα οποία δεν δεχόμαστε. Πρέπει να υπάρξει μια σύντομη διαπραγμάτευση, για να έρθουν γρήγορα τα χρήματα στη χώρα». «Θα ήταν ευχής έργον να έχουμε συμφωνήσει μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου για να πάρουμε τα χρήματα της επόμενης δόσης», συμπλήρωσε ενώ εξέφρασε την ελπίδα ότι και το επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα έχει την ίδια αγωνία.
Για το θέμα της ΔΕΗ είπε: «Δεν πιστεύουμε στην πώληση της ΔΕΗ σε κάποιον ιδιώτη, καθώς είναι πολύ μεγάλη δύναμη για να παραχωρηθεί σε έναν. Πιστεύουμε όμως στη συνέργεια αφού οι ιδιώτες πρέπει να έχουν εμπλοκή στην ενέργεια, με δικές τους επενδύσεις».
Κοινό χαρακτηριστικό του πολιτικού συστήματος όπως είπε, είναι η «ακινησία» και η αρχή «να μην αλλάζεις τίποτα, μόνο να κρύβεις τις εκκρεμότητες κάτω από το χαλί».
Τέλος, από την Κοζάνη, ο Σταύρος Θεοδωράκης έστειλε ένα μήνυμα στο νικητή των εκλογών λέγοντας ότι «εμείς δεν θα του επιτρέψουμε να αλώσει την κρατική μηχανή, ένας από τους απαράβατους όρους που βάζουμε είναι ότι το κράτος είναι για τα παιδιά όλων των Ελλήνων και όχι για βολεύονται οι κομματικοί στρατοί».
Διαβάστε την πλήρη απομαγνητοφώνηση:
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Όπως ίσως το ξέρετε, εμείς το κάνουμε λίγο διαφορετικά από τα άλλα κόμματα.
Πάμε στις αγαπημένες μας περιοχές και κάνουμε μια δημόσια συζήτηση. Δηλαδή φωνάζουμε τους δημοσιογράφους οι οποίοι μπορεί να μας κάνουν ερωτήσεις, έρχονται πολίτες οι οποίοι επίσης μπορεί να μας κάνουν ερωτήσεις και πιστεύω ότι έτσι βοηθάμε στο να διεξαχθεί ένας διάλογος στην τοπική κοινωνία για τις θέσεις του Ποταμιού. Και αυτή τη φορά δεν έγινε κάποια καλή συζήτηση στη χώρα μας για τα προβλήματά μας.
Τα κόμματα αρκούνται στους μονολόγους, αρνήθηκαν την πρόταση για debate που έκανε το Ποτάμι σε όλους τους δυνατούς σχηματισμούς. Εμείς είπαμε debate των τριών, debate των δυο, debate όλοι μαζί. Debate με δικούς σας δημοσιογράφους, debate με κομματικούς υπαλλήλους. Όπως θέλετε τέλος πάντων, να γίνουν μερικά debate να μάθει ο κόσμος μερικά πράγματα. Δεν θέλουν debate. Δεν νομίζω ότι περισσεύουν πια μέρες για να το αποφασίσουν, αλλά τέλος πάντων έτσι κι αλλιώς η πρόσκληση είναι ανοιχτή.
Πριν με ρωτήσουν οι δημοσιογράφοι, θέλω να πω ότι είδα το πρωί τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος τον κ. Στουρνάρα, τα πράγματα με το τραπεζικό σύστημα είναι δύσκολα, αλλά δεν είναι ανεξέλεγκτα. Αυτή τη στιγμή υπάρχει η δεδηλωμένη απόφαση των ευρωπαϊκών οργάνων να στηρίξουν τις ελληνικές τράπεζες, που ουσιαστικά εννοούμε να στηρίξουν τις καταθέσεις των Ελλήνων.
Και νομίζω ότι αυτό δεν θα αλλάξει. Αρκεί και εμείς ως χώρα να τηρήσουμε αυτά που έχουμε υποσχεθεί και να είμαστε σε μια συνεχή συνεννόηση με την Ευρώπη για την πορεία μας από εδώ και στο εξής.
Είναι μεγάλο το ζήτημα των καταθέσεων. Αν θέλετε μια δική μου προτροπή που δεν πρόλαβα να κάνω στους δημοσιογράφους στην Αθήνα, είναι ότι είναι λάθος να παίρνει ο κόσμος τα λεφτά του από τις τράπεζες. Τα λεφτά είναι εγγυημένα και δεν θα πρέπει να δημιουργεί οποιαδήποτε πολιτική αλλαγή να δημιουργεί κάποια αναταραχή και κάποιο φόβο.
Υπάρχουν εκκρεμότητες ως προς τις πολιτικές των κομμάτων που έρχονται να μας κυβερνήσουν, αλλά δεν νομίζω ότι αυτές οι εκκρεμότητες αγγίζουν την τραπεζική πίστη.
Αυτά ήθελα εγώ ως εισαγωγή και είμαι στη διάθεση των δημοσιογράφων για τις ερωτήσεις τους.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Καλώς ήρθατε. Κύριε Θεοδωράκη στο κόμμα σας υπάρχουν άνθρωποι που προέρχονται από εντελώς διαφορετικές πολιτικές καταβολές, να το πω έτσι απλά.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Στο δικό μας κόμμα;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ναι στο δικό μας.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Δεν είμαι εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ εγώ. Είναι ωραίο, αλλά ειδικά στην Κοζάνη να μου λες ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι από διαφορετικές καταβολές; Εδώ δεν είναι, δεν κάνω λάθος, εντάξει θα τα πούμε.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Να εξηγήσω. Οι υποψήφιοί σας, υπάρχουν άνθρωποι που προέρχονται από τη Δράση και υπάρχουν άνθρωποι που προέρχονται από την αριστερά. Την ανανεωτική αριστερά.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Σωστό. Ναι.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Όλοι αυτοί ενδεχομένως σε μια αυριανή κυβέρνηση στην οποία εσείς θα συμμετέχετε, πώς θα συνεννοηθούν για βασικά ζητήματα, όπως ας πούμε το κράτος, όπως ας πούμε ζητήματα που η αριστερά θεωρεί ταμπού γενικότερα, ή εάν θέλετε η νεοφιλελεύθερη πτέρυγα τα θεωρεί ταμπού.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Ποια είναι η νεοφιλελεύθερη πτέρυγα;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τα άτομα που είναι από τη Δράση.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Επιτρέψτε μου, γιατί τα έχετε μπερδέψει λίγο και φαντάζομαι ότι τα έχετε μπερδέψει για λόγους συνεννόησης και όχι ότι πραγματικά τα έχετε μπερδέψει και μέσα σας.
Πρώτον, οι άνθρωποι που είναι μαζί μας δεν είναι νεοφιλελεύθεροι και πρέπει να ξέρεις ότι η Δράση έχει κάνει μήνυση –εικονικά το λέω, αλλά το έχει βγάλει σαν ανακοίνωση- σε παλιότερες εποχές, όχι στις δικές μας, σε κάποιους που την αποκαλούσαν νεοφιλελεύθερη.
Δεν θεωρούν δηλαδή ότι είναι νεοφιλελεύθεροι και δεν είναι νεοφιλελεύθεροι. Η Δράση, οι Μεταρρυθμιστές οι άνθρωποι που αυτή τη στιγμή ενισχύουν το Ποτάμι είναι ταυτισμένοι με αυτά που το Ποτάμι λέει. Είναι ταυτισμένοι και θα δείτε ότι διεξάγουμε ένα προεκλογικό αγώνα εδώ και 15 μέρες έντονο και εντοπίστε μια διαφορετική πρόταση που έχει ειπωθεί από κάποιον άνθρωπο του Ποταμιού.
Εγώ αντιστοίχως θα μπορούσα να εντοπίσω καθημερινές δηλώσεις στο ΣΥΡΙΖΑ και στη Ν.Δ. που είναι στα δυο άκρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ πέφτει σε ακροδεξιά υποψήφια. Απέκτησε άνθρωπο που έρχεται από τους Ανεξάρτητους Έλληνες. Ίσως είμαι λίγο αυστηρός με τον όρο ακροδεξιά με την έννοια ότι οι πολιτικές προτάσεις αυτών των ανθρώπων κινούνται στο υπερπέραν και δεν κινούνται στη πραγματικότητα. Να τυπώσουμε χρήματα στο Νομισματοκοπείο, να τινάξουμε κάποια δέντρα να πέσουν μερικά λεφτά.
Τα αεροπλάνα μας ψεκάζουν. Όλα αυτά που κατά καιρούς έχουν ειπωθεί και έχουν υποστηριχθεί. Άρα προφανώς το Ποτάμι μπροστά στην ανομοιογένεια των άλλων κομμάτων, είναι ένα κόμμα, ένα κίνημα με στέρεη βάση.
Επειδή εγώ δεν θέλω να κρύβομαι από πιθανές αντιθέσεις του μέλλοντος, αυτή τη στιγμή προέχει στη χώρα να αντιμετωπίσουμε κάποια πολύ σημαντικά προβλήματα. Και εδώ συμφωνούμε όλοι. Άρα πρέπει να γίνει συστράτευση, αυτό καλέσαμε εμείς, στις δυνάμεις που πιστεύουν, στην προοδευτική πορεία της χώρας, που πιστεύουν στην Ευρώπη, που πιστεύουν σε μεγάλες κοινωνικές αλλαγές και που πιστεύουν στην ιδιωτική οικονομία.
Και αυτές τις δυνάμεις που έχουμε εμείς πιστεύουν σε όλα αυτά τα πράγματα. Προφανώς μετά από 4, 8 χρόνια, όταν λύσουμε όλα τα προβλήματα να υπάρχουν κάποια σημεία που να υπάρχουν διαφωνίες. Αλλά δεν είμαστε σε αυτό το σημείο σήμερα. Σήμερα στο Ποτάμι υπάρχει μια μεγάλη πολιτική συμμαχία, όχι με βάση τις απόψεις που έχουν κατά καιρούς εκφραστεί στον ευρύτερο χώρο που καλύπτει το Ποτάμι, αλλά στις απόψεις του Ποταμιού, στις διακηρύξεις του Ποταμιού. Σε αυτά που είπαμε όταν ξεκίναγε ο προεκλογικός μας αγώνας.
Δεν με απασχολεί που στο ΣΥΡΙΖΑ κάθε μέρα έχουν και μια διαφορετική άποψη. Άκουσα τώρα, στο δρόμο με πήρε ένας φίλος για να μου πει, ότι η κυρία Βαλαβάνη τελικά δέχεται να πάρουμε τα 7 δις γιατί την προηγούμενη εβδομάδα δεν δεχόταν να πάρουμε τα 7 δις γιατί ήταν μνημονιακά λεφτά.
Τώρα είπαν ότι θα τα πάρουμε και θα συζητήσουμε για τις υπόλοιπες εκκρεμότητες. Και βέβαια δεν με απασχολούν ούτε οι αντιθέσεις στο εσωτερικό της Ν.Δ. Με απασχολούν ότι αυτές οι αντιθέσεις μπορεί να στοιχίσουν πάρα πολύ ακριβά στον ελληνικό λαό. Γιατί υπάρχει μια αίσθηση ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν μια κυβέρνηση ως παιδική χαρά.
Ως συνέλευση κατάληψης, για να είμαι πιο ακριβής. Δηλαδή θα μπούμε εκεί στην κυβέρνηση και ο καθένας θα λέει μια άποψη. Και στο τέλος όποιοι δεν είναι κουρασμένοι θα πάρουν και την απόφαση. Ελπίζω να έχει καταλάβει ο Αλέξης Τσίπρας την κρισιμότητα των στιγμών.
Και να έχει το μηχανισμό, δεν το έχει δείξει μέχρι σήμερα, να ελέγξει αυτό το ασκέρι. Να ελέγξει τους ανθρώπους που είναι από εντελώς διαφορετικές πλευρές. Ανθρώπους που έρχονται από το πλευρό του Άκη Τσοχατζόπουλου, σύμβουλοι του Άκη Τσοχατζόπουλου. Υπουργοί του μνημονίου, κομμουνιστές, μαο-ικοί, αντεξουσιαστές και όπως είπαμε τώρα τελευταία και μια συνιστώσα ανεξαρτήτων Ελλήνων.
Η εκτίμησή μου είναι ότι στις 26 του μήνα αυτό που έχει σημασία είναι να υπάρχει μαζί με το Ποτάμι, γιατί για μας είμαστε σίγουροι, για μας έχουμε μια σιγουριά. Να υπάρχει μαζί με το Ποτάμι μια δύναμη που έχει αποφασίσει να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ. Αυτό είναι το σημαντικό.
Και να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ σημαίνει να την κρατήσει στο δυτικό κόσμο, να την κρατήσει στην ιδιωτική οικονομία. Για μας είμαστε σίγουροι και να σας πω και κάτι, κι αυτά που λέει ο Αλέξης Τσίπρας τον τελευταίο καιρό εκεί οδηγούν, ότι θα μείνουμε στο ευρώ. Αυτό που με ανησυχεί, σας είπα, είναι οι διάφορες συνιστώσες που τραβάνε από εδώ και από εκεί.
Πάντως ένα δυνατό Ποτάμι νομίζω ότι θα είναι ένας πολύ σημαντικός παράγοντας για να μείνει η χώρα στην καρδιά της Ευρώπης και να μη παραπαίει σε επιλογές τριτοκοσμικές.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Θεοδωράκη έχετε πει ότι το Ποτάμι θα συνεργαστεί με το ΣΥΡΙΖΑ, με τη Ν.Δ., που πιθανά θα είναι ένα από τα δυο κόμματα που θα είναι πρώτη δύναμη. Έχετε πει ότι θα στηρίξετε την κυβέρνηση, αλλά όχι καταλαμβάνοντας κυβερνητικά πόστα.
Θέλω λιγάκι να μου πείτε για να ξεκαθαρίσετε την όλη θέση σας, θα στηρίξετε και με ποιον τρόπο, δηλαδή θα στηρίξετε ανθρώπους μη Πολιτικούς, θα στηρίξετε την Κυβέρνηση με την ψήφο σας, ποια ακριβώς θα είναι η στάση σας σαν διακυβέρνηση;
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Είναι εύλογα τα ερωτήματά σου, αλλά δε θα πάρεις σε όλα απαντήσεις και θέλω να είμαι τίμιος γιατί δε θα πάρεις απαντήσεις. Γιατί δεν έχεις κι εσύ να μου δώσεις κάποιες απαντήσεις για το πόσο θα είναι το ποσοστό του Ποταμιού, πόσο θα είναι το πρώτο κόμμα, πόσο θα είναι το δεύτερο κόμμα, ποια άλλα κόμματα θα μπουν στη Βουλή.
Εννοώ τι; Ότι καλό είναι να μην παίρνουμε λύσεις-καρμπόν και να λέμε εκ των προτέρων κοιτάξτε, εγώ κατέβηκα στην πολιτική, ο στόχος μου είναι να γίνω Αντιπρόεδρος. Γιατί υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι που έχουν ξεκάθαρους στόχους. Εγώ δεν έχω τόσο ξεκάθαρους στόχους, έχω ένα στόχο να βοηθήσω αυτή τη στιγμή να σωθεί η χώρα και ανάλογα την κρίσιμη στιγμή την κάθε στιγμή θα έχουμε και τις ανάλογες αποφάσεις.
Υπάρχουν όμως κάποιες αρχές, τις οποίες περίπου τις περιέγραψες. Πρώτον ότι εμείς δε θέλουμε ξανά εκλογές, είναι καταστροφή στη χώρα να ξαναγίνουν εκλογές μετά τις 25 Ιανουαρίου. Θα ξέρετε βέβαια ότι έχουμε μια υστέρηση περίπου 4 δισεκατομμυρίων για το 2014. Η σίγουρη Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας τα έκανε έτσι, ώστε το 2014 να έχει πλέον ένα πολύ μεγάλο άνοιγμα.
Εκεί που λέγανε τα πλεονάσματα και μαλώνανε μεταξύ τους αν θα περάσουν στα δικά τους παιδιά ή στα άλλα δικά τους παιδιά, υπάρχει ένα μεγάλο έλλειμμα και υπάρχει ένα μεγάλο έλλειμμα και για τον Ιανουάριο του 2015, γιατί εκτός όλων των άλλων υπάρχει μια επιπολαιότητα από κάποιους μην πληρώνετε φόρους, μην πληρώνετε ΙΚΑ, μην πληρώνετε τίποτα, γιατί εμείς θα τα χαρίσουμε έτσι κι αλλιώς όλα αυτά, οπότε υπάρχουν δύο μεγάλα ανοίγματα στη χώρα.
Άρα το πρώτο πράγμα που απαντώ είναι όχι εκλογές, όχι ξανά εκλογές, είμαστε υποχρεωμένοι να βρούμε λύση. Και όπως ξέρεις λύση στην Ελλάδα με αυτόν τον κακό εκλογικό νόμο δεν υπάρχει, αν δε συμμετέχει το πρώτο κόμμα. Δεν είναι θέμα δικής μου διάθεσης, είναι θέμα εκλογικού νόμου.
Το πρώτο κόμμα έχει τις 50 δωρεάν έδρες, ένα 17% που του χαρίζουν, που θα το πούμε μετά αυτό γιατί γίνεται, αλλά πάντως έχει 50 έδρες που αυτό δημιουργεί ένα μεγάλο πρόβλημα. Δημιουργεί ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα σε συμμαχίες που δεν περιλαμβάνουν το πρώτο κόμμα. Άρα μιλάμε για μία Κυβέρνηση μετά τις 25 του μήνα που θα περιλαμβάνει το πρώτο κόμμα.
Εμείς δεχόμαστε να συζητήσουμε με το πρώτο κόμμα για την κατάσταση της χώρας, αλλά δεν είμαστε διατεθειμένοι να συνυπογράψουμε τα προγράμματα των άλλων. Δε θα συνυπογράψουμε το πρόβλημά του ΣΥΡΙΖΑ, δε θα συνυπογράψουμε το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας. Να συμφωνήσουμε σε κάποια πράγματα που είναι πυλώνες για μία καινούρια κοινωνία; Να το κάνουμε, αλλά δεν συνυπογράφουμε προγράμματα άλλων. Έχουμε δικές μας απόψεις, έχουμε δικές μας λύσεις και αυτές θα προωθήσουμε.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι, όπως σωστά υπαινίχτηκες, να συμμετέχει κάποιος σε μια Κυβέρνηση, μάλλον να στηρίζει κάποιος μια Κυβέρνηση. Ο ένας είναι να ψηφίζεις απλώς τα πράγματα που θεωρείς θετικά και να καταψηφίζεις τα πράγματα που είναι αρνητικά. Ο άλλος είναι να συμμετέχεις με Υπουργούς, ο άλλος είναι να σχεδιάζεις μαζί με τον Πρωθυπουργό την πορεία της χώρας.
Όλα αυτά θα εξαρτηθούν όπως σου είπα από τα ποσοστά, αλλά αυτό που δε θα γίνει είναι ότι το Ποτάμι δε θα διαχειριστεί την εξουσία που θα του δώσει ο ελληνικός λαός, τη δύσκολη που θα του δώσει ο ελληνικός λαός, για να εφαρμόσει αυτό το 4-2-1 που εφάρμοσε ο κ. Σαμαράς, ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Κουβέλης. Δηλαδή ότι μοιράζουμε την κρατική μηχανή, μοιράζουμε τα Υπουργεία 4-2-1 και μπορεί ένας να βάζει έναν ακροδεξιό και μπορεί άλλος να βάζει κάποιον ανίκανο.
Εμείς λέμε ότι εάν μιλάμε για συμμετοχή στο σχήμα, μιλάμε για συνυπευθυνότητα, δεν μπορεί να χρησιμοποιούμε τις καρέκλες των Υπουργείων απλώς για να μπουκώνουμε κομματικά στόματα, όπως έχει γίνει μέχρι σήμερα, γιατί αυτό έχει γίνει. Παίρνει έναν Υπουργό ένα κόμμα και το άλλο μεγάλο κόμμα παίρνει έναν αναπληρωτή Υπουργό.
Που απλώς σημαίνει τι; Έχεις την ίδια μερσεντές, εννοώ το ίδιο χρώμα το ίδιο μέγεθος, είναι κανονισμένα όλα αυτά ξέρεις και τα υπογράφουνε. Έχεις τις ίδιες χαιρετούρες από τους Αστυφύλακες, έχεις ακριβώς τις ίδιες απλώς εσύ θα λέγεσαι αναπληρωτής και δε θα κάνεις τίποτα βέβαια, έτσι;
Λοιπόν από αυτό το μοντέλο εμείς είμαστε πολύ μακριά, να συμμετέχουμε εάν χρειαστεί σε κυβερνητικές ευθύνες, αλλά έχοντας ένα διαφορετικό μοντέλο και όχι το μοντέλο της αναρρίχησης των κομματικών στελεχών στην κορυφή της Κυβέρνησης.
Κ. ΜΑΥΡΙΔΗΣ: Θέλω να ρωτήσω, επειδή απαντήσατε μόλις με ποιους συνεργάζεστε, εγώ θα αναζητήσω τις κόκκινές σας γραμμές από τώρα και έπειτα και ρωτώ συγκεκριμένα: Κόκκινες γραμμές, πείτε μας λίγο σε σχέση με δυο θέματα, διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας κι επειδή είστε και σε μια ακριτική περιοχή με τους γείτονές μας και το όραμα των Σκοπίων.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Δε νομίζω ότι τα θέματα που έθεσες είναι αυτή τη στιγμή τα φλέγοντα της ελληνικής κοινωνίας και δε νομίζω ότι υπάρχουν και διαφοροποιήσεις στις νέες πλειοψηφίες που αρχίζουν και δημιουργούνται.
Έχω πει ότι η χώρα σε μία πορεία εκσυγχρονισμού, σε μία πορεία μεταρρύθμισης, αυτό που θα πρέπει να συζητήσει είναι και ο διαχωρισμός κράτους-εκκλησίας. Και δεν το έχω πει εγώ, το έχω συζητήσει και με τον Ιερώνυμο, το έχω συζητήσει παλαιότερα και με τον προηγούμενο Αρχιεπίσκοπο. Είναι μια θέση που είχα πάντα. Και ξέρεις, έχω τη συνήθεια εγώ να μην αλλάζω θέσεις ανάλογα με το πόσο κοντά είναι οι ημερομηνίες των εκλογών.
Η θέση μου λοιπόν και για το θέμα της εκκλησίας δεν αλλάζει, αλλά αυτό δεν είναι μία θέση εχθρότητας, από τότε που το είχαμε πει το Φλεβάρη είναι μία θέση καθαρής σχέσης. Δεν είναι οι παπάδες υπάλληλοι του κράτους και δεν μπορεί να χρησιμοποιείται η εκκλησία από τους Πολιτικούς μέσα από την ενίσχυση ή μη των προγραμμάτων της για πολιτικούς ρόλους.
Είναι άλλος ο ρόλος της εκκλησίας, είναι άλλος ο ρόλος της Πολιτείας, τα έχει λύσει η Ευρώπη προ πολλού. Και λέω λοιπόν ότι ως Ευρωπαίος πολίτης θέλω κάποια στιγμή να τα λύσει και στη χώρα μου, αλλά βέβαια δεν είναι αυτό που βιάζει και δεν είναι αυτό που μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή να συζητήσουμε στην κοινωνία, αυτό το ζήτημα.
Τώρα, σε ότι αφορά τα Σκόπια που μου λες, εμείς έχουμε μείνει σε αυτή τη θέση της συντριπτικής πλειοψηφίας του πολιτικού δυναμικού της χώρας. Αυτή η εκκρεμότητα είναι καταστροφική για τη χώρα, αυτή η εκκρεμότητα δείχνει πως δεν υπολογίζουν οι παλιές πολιτικές δυνάμεις τα αληθινά συμφέροντα του κόσμου και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το πολιτικό ή μη κόστος.
Τι κάνανε; Αφήσανε μία υπόθεση να σέρνεται χρόνια τώρα. Δεν την ξεχάσαμε, αλλά τι έχει συμβεί; Και το ξέρετε όλοι εσείς τι έχει συμβεί κι είναι ντροπιαστικό αυτό που έχει συμβεί. Ότι αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη κυκλοφορούν προϊόντα από τα Σκόπια με τη σφραγίδα «Μακεδονία» παντού. Στα γαλλικά σούπερ μάρκετ, παντού, έχουν αφήσει χώρο να υπάρχει αυτή η πολιτική και να μπερδεύεται ο άνθρωπος ο ξένος στα ράφια αυτό που διαβάζει που λέει «Μακεδονία» τι είναι.
Αυτό είναι μια ντροπή του υπάρχοντος, του παλιού πολιτικού συστήματος. Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία ευθύνεται γι΄ αυτή την κατάσταση, γιατί το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία είναι της άποψης όσα προβλήματα τσούζουν λίγο, "άστα κάτω από το χαλί, μην ασχολείσαι τώρα, μην ασχολείσαι και μη χάνεις εσύ τη βόλεψή σου, τα πάρτι σου, τους ψήφους σου, για να λύνεις προβλήματα, άσε τα προβλήματα να υπάρχουν".
Η θεά του παλιού πολιτικού συστήματος είναι μία: Είναι η ακινησία, η ακινησία και στις πολιτικές θέσεις, να μην αλλάξει τίποτα. Εμείς λοιπόν λέμε ότι πρέπει να επανέλθουμε σε αυτή την απόφαση που είχαμε πάρει, θέλουμε γείτονες φίλους, θέλουμε γείτονες συμμάχους, θέλουμε γείτονες που θα τους βοηθήσουμε σε μία ευρωπαϊκή πορεία.
Να γνωρίζουν όμως ότι η στάση τους θα καθορίσει και τη δική μας στάση σε σχέση με την ευρωπαϊκή πορεία. Είμαστε εμείς οι δυνατοί της Ευρώπης κι εμείς θα δώσουμε το οκ ή όχι στην Τουρκία, στα Σκόπια, στην Αλβανία, για την αυριανή τους ένταξη στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια. Άρα θα πρέπει να υπολογίζουν την ψήφο του Έλληνα, θα πρέπει να σέβονται την άποψή του Έλληνα.
Εκκρεμότητα για μας στα Σκόπια υπάρχει μόνο μία, θα πρέπει να σεβαστούν ότι εδώ υπάρχει η Μακεδονία και θα πρέπει να δεχτούν ένα όνομα για όλες τις χρήσεις, όχι αυτά τα διπλά ονόματα που προωθούν, εμείς να τους λέμε όπως θέλουμε κι αυτοί να λένε τον εαυτό τους Μακεδονία. Ένα όνομα, το οποίο βέβαια μπορεί να έχει έναν γεωγραφικό περιορισμό, έναν γεωγραφικό προσδιορισμό.
Είναι αυτό που είχε συμφωνήσει η συντριπτική πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος, πέραν τούτου ουδέν, δε θα δεχτούμε να θεωρηθεί στην παγκόσμια κοινότητα και βέβαια στην ευρωπαϊκή κοινότητα ότι η Μακεδονία η Ελληνική δεν υπάρχει και υπάρχει μια άλλη Μακεδονία.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Δίνετε μία συνέντευξη σήμερα που δημοσιεύει ο βρετανικός Times, στο οποίο λέτε ότι θα πρέπει να πάμε σε μία, εδώ μια άλλη θέση.. επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας και επαναδιατύπωση όλων των σχετικών συμφωνιών που έχουμε υπογράψει στο μνημόνιο με τους δανειστές. Αυτό λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ, έτσι; Βέβαια το λέει με πιο επιθετικό τόνο, εσείς δεν το λέτε έτσι.
Και να προσθέσω, αν δε θέλετε να γίνετε Υπουργός ούτε να συμμετέχετε στην Κυβέρνηση, με τον κ. Τσίπρα όταν θα έρθει η ανάγκη να διαπραγματευτεί με την Ευρώπη αυτό το πράγμα θα πάτε με ένα αεροπλάνο μαζί τέλος πάντων, γιατί ήδη πήγατε και συναντηθήκατε με τον Σουλτς και με πολλούς άλλους, θα το πράξετε;
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Λοιπόν πρώτον ο κόσμος περνάει πάρα πολύ δύσκολα και είναι εκτός πολιτικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας αυτές οι δηλώσεις που έκανε και ο Σαμαράς, ότι «με πρόσβαλε και δεν πρόκειται ποτέ να μιλήσω μαζί του και δεν πρόκειται ποτέ να τον καλέσω στο γραφείο μου» και τα λοιπά.
Πρέπει να είμαστε σοβαροί, η υποχρέωση των πολιτικών αρχηγών είναι να συνομιλούν και για να διαφωνούν. Δε λέω ότι δε θα διαφωνούν, αλλά είναι να συνομιλούν. Άρα σε κάθε περίπτωση εμείς είμαστε ανοιχτοί στη συζήτηση και το έχουμε αποδείξει. Είχαμε ζητήσει ραντεβού από τον κ. Σαμαρά, που το κάναμε, αναβλήθηκε λόγω τεχνικών προβλημάτων το ραντεβού μας με τον κ. Τσίπρα, αλλά δε νομίζω ότι αυτό θα είναι πρόβλημα για να συνεννοηθούμε αύριο, εάν αυτό προέχει, αν αυτό που προέχει είναι το θέμα της χώρας.
Δεν έχω διαβάσει πως απέδωσε η συνέντευξη στους αμερικάνικους New York Times ή στους βρετανικούς Times του Λονδίνου, δεν έχω διαβάσει, γιατί αυτές τις μέρες δίνουμε συνέχεια συνεντεύξεις γιατί υπάρχει μια αγωνία στην Ευρώπη, οι οποίοι αναζητούν και κάποιους ανθρώπους να τους πουν κάποια λογικά πράγματα. Οπότε έχω μπερδέψει τις εφημερίδες, αλλά θεωρώ δεδομένο αυτό που μου λες.
Τι λέμε εμείς θα σου πω, όχι τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ. Εμείς δε λέμε επαναδιαπραγμάτευση των παλιών συμφωνιών, οι συμφωνίες της χώρας υπάρχουν και δεν μπορεί μία Κυβέρνηση να έρχεται και να λέει αυτά που συζητήσαμε πριν τρία χρόνια να τα ξανασυζητήσουμε.
Και να σου πω και κάτι, δε θα γίνει αυτό το πράγμα, δεν υπάρχει διαδικασία να γίνει, είναι ένα ψέμα αυτή η λογική ότι θα ξανασυζητήσουμε όλα τα κιτάπια των τεσσάρων ετών, δεν υπάρχει ούτε ο χρόνος, ούτε η όρεξη, ούτε η διαδικασία κι αν μείνεις σε αυτό θα μείνεις με το ταμείο άδειο.
Τι λέμε όμως, που εκεί υπάρχει όντως μία ομοιότητα; Λέμε ότι υπάρχει μια εκκρεμότητα τώρα, υπάρχουν τα 19 προαπαιτούμενα, η τελευταία αξιολόγηση, έτσι; Τα 19 σημεία που πρέπει να συζητήσουμε και που δεν έχει ακόμα ολοκληρώσει από την ελληνική πλευρά το ναι. Εμείς λέμε ότι πολλά από αυτά τα 19 μπορούν να εφαρμοστούν και τα δεχόμαστε και κάποια άλλα δεν τα δεχόμαστε όμως.
Άρα θα πάμε σε μία σύντομη μικρή διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους γι΄ αυτά τα 19 σημεία, αλλά με σκοπό όχι να τρενάρουμε την υπόθεση, όχι να τρενάρουμε την υπόθεση για να μας ζητωκραυγάζουν στα παράθυρα, με σκοπό να τελειώνουμε γρήγορα αυτή τη συζήτηση, γιατί πρέπει πολύ σύντομα να έρθουν λεφτά στη χώρα.
Το ξέρεις, αλλά στο θυμίζω, ότι 28 Φεβρουαρίου είναι η καταληκτική ημερομηνία για το ναι ή το όχι της χώρας, είναι 33 μέρες. Θέλετε να ζητήσουμε μια παράταση; Βεβαίως. Ξέρεις όμως ότι αν δε ζητάμε παράταση τα λεφτά δεν έρχονται, είναι κι αυτά στην παράταση. Αντέχουμε άλλες δυο εβδομάδες, αντέχουμε άλλες τρεις εβδομάδες; Ίσως.
Εμείς λοιπόν λέμε ναι, να ζητήσουμε μια παράταση, μέχρι να συνεννοηθεί εδώ το πολιτικό σύστημα τι ζητάει, να ζητήσουμε να συζητήσουμε γι΄ αυτά τα 19 σημεία, να πουν και οι άλλοι ξεκάθαρα τι πιστεύουν. Ας πούμε εμείς δεν πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο αυτή τη στιγμή να μπει ως θέμα μέσα στα 19 η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου και οι μαζικές απολύσεις, δε θεωρούμε ότι αυτή τη στιγμή βοηθάει την οικονομία αυτή η μεταρρύθμιση, που δεν είναι μεταρρύθμιση.
Υπάρχουν όμως αλλαγές άλλες, στις οποίες είμαστε σύμφωνοι και δεν είμαστε μόνο σύμφωνοι εμείς, είναι και άνθρωποι και από το ΣΥΡΙΖΑ σύμφωνοι κι από την Αριστερά, από όλο το πολιτικό φάσμα. Άρα λοιπόν με ψυχραιμία συζητάμε τα 19 με τους ξένους, που δεν είναι ξένοι αλλά είναι οι εταίροι μας και μέσα είναι ένα σύντομο χρονικό διάστημα εβδομάδων καταλήγουμε.
Θα ήταν ευχής έργο να είχαμε καταλήξει μέχρι τις 28 Φλεβάρη, για να αρχίσουμε να παίρνουμε τα λεφτά των δόσεων. Ελπίζω ότι την ίδια αγωνία που έχω εγώ έχουν και στο επιτελείο του Αλέξη Τσίπρα και επισπεύδουν λίγο τη διαδικασία την εσωτερική, δηλαδή συζητούν τα πράγματα έτσι ώστε να μπορούν αύριο εννοώ στις 26 του μήνα να έχουν μια ολοκληρωμένη πρόταση προς τους Ευρωπαίους.
Τώρα, το ποιοι θα πάμε και σε ποιο αεροπλάνο θα πάμε. Εγώ δεν αρνούμαι τη συνεργασία. Όταν λέω ότι "δε θα είμαι υπουργός" δε σημαίνει ότι αν χρειαστεί δε θα βάλω πλάτη για τη χώρα μου όπου πρέπει να βάλω. Αλλά θέλω να δώσω ένα παράδειγμα με την πράξη μου, ότι δεν άφησα μία σίγουρη ζωή για να πάω σε μια άλλη σίγουρη ζωή ενός Υπουργού.
Γι΄ αυτό επέλεξα και να είμαι υποψήφιος σε «προβληματικές» εντός εισαγωγικών για τους Πολιτικούς περιοχές, δεν επέλεξα να είμαι Πολιτικός στην Αθήνα που το Ποτάμι θα βγάλει πολλές έδρες, επέλεξα να είμαι στα Χανιά που μπορεί να μη βγάλει, επέλεξα να είμαι στον Πειραιά που μπορεί να μη βγάλει. Βέβαια θα βγάλουμε παντού, αλλά λέω θεωρητικά τώρα τον κίνδυνο.
Επέλεξα δηλαδή να δώσω ένα μήνυμα στην κοινωνία, ότι δεν μπαίνεις στην πολιτική έχοντας υπογράψει σίγουρες λύσεις για τη ζωή σου. Μπαίνεις στην πολιτική με το ρίσκο σου να βοηθήσεις κι αν μπορείς να βοηθήσεις βοηθάς.
Και βέβαια στις διαπραγματεύσεις εμείς θέλουμε να είμαστε παρόντες, που δεν ξέρω αν βοηθάει να είμαι εγώ, αλλά υπάρχουν άνθρωποι από το Ποτάμι κι έχουμε μία διαπραγματευτική ομάδα η οποία γνωρίζει τα θέματα και στην Ελλάδα και τα ευρωπαϊκά θέματα και που εμείς θα θέλαμε να είναι παρόντες σε αυτή τη διαπραγμάτευση.
κ. ΚΟΤΙΔΗΣ: Είστε σε μια περιοχή στην καρδιά της χώρας, η οποία έχει και ανοιχτά ζητήματα στο κομμάτι της ενέργειας όσον αφορά στο μείγμα καυσίμων, αν δηλαδή καίμε στο επόμενο διάστημα λιγνίτη ή κάτι άλλο, έχουμε εκκρεμότητες με τα θέματα των αντικαταστάσεων, με την Πτολεμαΐδα 5 την καινούρια μονάδα η οποία εξάλλου ειπώθηκε ότι αν η ΔΕΗ διαθέσει δικά της κεφάλαια στη μονάδα 5 θα πάνε πίσω οι αντικαταστάσεις των οικισμών. Θέλω να μου πείτε τι λέει το Ποτάμι για το θέμα της ΔΕΗ και ειδικά για την ιδιωτικοποίησή της.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Δεν κατεβαίνω για Περιφερειάρχης ούτε για Νομάρχης, άρα δε θα σου πω λεπτομέρειες γι΄ αυτά τα οποία εσείς τα ξέρετε πολύ καλύτερα, γιατί έχουμε και μία άλλη αρχή εμείς, ότι υπάρχουν Τοπικές Αρχές, υπάρχουν άνθρωποι που ξέρουν το συμφέρον.
Θα σου πω όμως τις αρχές του Ποταμιού στην υπόθεση που ευλόγως αναρωτιέσαι. Πρώτον και το είπα στη Θεσσαλονίκη πολλές-πολλές μέρες πριν, όταν είχα κάνει την τελευταία σχεδόν προεκλογική συγκέντρωση στις ευρωεκλογές, που με ρωτήσανε για το κόστος που παίρνουμε σε διάφορες περιοχές για να βγάζουμε πετρέλαιο και τα λοιπά.
Και λέω ότι υπάρχουν μερικές περιοχές στην Ελλάδα, η Πτολεμαΐδα, η Κοζάνη, που έχουν πάρει αυτό το κόστος πολύ πιο πριν από σας και ότι με αυτό το κόστος που έχουν πάρει οι κάτοικοι αυτών των περιοχών φωτίζεται η Αθήνα.
Άρα δε θα πρέπει να το ξεχνάμε αυτό και είναι κάτι που αξίζει σεβασμό ως προς τους κατοίκους αυτών των περιοχών εδώ, γιατί με μεγάλο κόστος περιβάλλοντος και τώρα τα πράγματα έχουν γίνει πιο εύκολα, με μεγάλο κόστος των ανθρώπων που δουλεύανε στα εργοστάσια, μπορούσαμε και είχαμε ενέργεια και είχαμε τη ΔΕΗ ενεργή.
Δεν πιστεύουμε στους αφορισμούς είναι το δεύτερο. Δηλαδή ακούω κάποιους, που τώρα μου είπαν ότι δεν τα λένε τις τελευταίες μέρες, ότι "τέλος ο λιγνίτης". Τέλος ο λιγνίτης για τη χώρα; Το μόνο αυτή τη στιγμή που έχει σίγουρο είναι τέλος ο λιγνίτης;
Ότι πρέπει να πάμε σε εκσυγχρονιστικές μορφές εκμετάλλευσης βεβαίως, ότι πρέπει οι πόλεις μας να μην μπουκώνουν, πρέπει να έχουμε πλέον ως μεγάλη προτεραιότητα τις αναπλάσεις των περιοχών, τη διόρθωση των περιοχών βεβαίως, αλλά δε θα εγκαταλείψει η χώρα πρώτη από όλες στην Ευρώπη μία μορφή ενέργειας, όταν δεν έχει βρει σίγουρες εναλλακτικές λύσεις. Άρα τα δικά μας ξάστερα λόγια που δεν είμαστε ακόμα κόμμα εξουσίας, είναι αυτά: Ο λιγνίτης συνεισφέρει και θα συνεισφέρει στην ενέργεια της χώρας.
ΔΕΗ τώρα, κρατική ή ιδιωτική; Οι όροι βέβαια είναι τυπικά λάθος, γιατί η ΔΕΗ δεν είναι κρατική ακριβώς εταιρεία, έχει ένα βαθμό ανεξαρτησίας από το δημόσιο. Δεν πιστεύουμε στην πώληση της ΔΕΗ σε κάποιον ιδιώτη, είναι πολύ μεγάλο το έργο, είναι πολύ μεγάλη η δύναμη της ΔΕΗ για να παραχωρηθεί κάπου.
Πιστεύουμε στη συνέργια, πιστεύουμε ότι οι ιδιώτες πρέπει να έχουν εμπλοκή στην ενέργεια. Πιστεύω ότι πρέπει να κάνουν τις δικές τους επενδύσεις, να επεκταθούν, να συνεργάζονται με τη ΔΕΗ, πιθανόν κάποια πράγματα να τα κάνουν από κοινού και κάποια πράγματα να γίνονται ξεχωριστά, αλλά δεν ετοιμάσαμε μια ΔΕΗ για να την πουλήσουμε κοψοχρονιά σε έναν ιδιώτη.
Η ΔΕΗ έχει γίνει με το υστέρημα του ελληνικού λαού, έχει γίνει κι έχει καταφέρει πια να είναι μια πολύ μεγάλη εταιρεία, άρα για μας δεν τίθεται θέμα πουλήματός της. Σεβόμαστε την επιχειρηματική δραστηριότητα στην ενέργεια, την ενισχύουμε με νόμους, αλλά μέχρι εκεί. Και πιστεύω ότι το μέλλον μας, ξέρετε, γιατί δεν πρέπει να ψάχνουμε λύσεις από το υπερπέραν, το μέλλον είναι αυτό που είναι σε όλη τη σύγχρονη Ευρώπη.
Η ενεργειακή πολιτική είναι στα χέρια του δημοσίου, υπάρχει παντού ένας φορέας ενέργειας και βέβαια υπάρχει η δράση των ιδιωτών. Αυτό θέλουμε κι εμείς να παντρέψουμε κι αυτό θα προσπαθήσουμε να κάνουμε. Σας ευχαριστώ.
Τελειώσανε οι Δημοσιογράφοι και θα αρχίσουμε τα δύσκολα ερωτήματα από τους πολίτες; Κάντε κανένα ερώτημα ακόμα γιατί μετά θα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Να ρωτήσω κάτι εγώ; Χωρίς να θέλω να παίξω το συνήγορο του διαβόλου, θα σας ρωτήσω κάτι που ακούγεται στην ελληνική κοινωνία. Είπατε πριν ότι αφήσατε μια εύκολη ζωή για να προσφέρετε.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Όχι μια εύκολη ζωή, δεν είπα εύκολη, είπα μια πετυχημένη ζωή, δεν ήταν εύκολη.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Νομίζω εύκολη, τέλος πάντων εντάξει.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Μια σίγουρη.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Λοιπόν τι έχετε να απαντήσετε σε αυτούς που λένε και συζητιέται στην ελληνική κοινωνία ότι ο Θεοδωράκης μπήκε στην πολιτική για να παίξει το ρόλο του συστήματος, τον έβαλε το σύστημα για να γίνει πιόνι.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Ναι, ποιου συστήματος; Γιατί σήμερα άκουσα ότι κάποιοι Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας λένε ότι είμαι πιόνι του ΣΥΡΙΖΑ.
Δηλαδή έχουν μπερδέψει τα πιόνια, ξέρεις, ανάλογα με το τι αίσθηση υπάρχει με ποιους θα συνεργαστούμε γινόμαστε ανάλογα πιόνι. Δηλαδή υπήρξαμε πιόνι του Σαμαρά, που δε συμμετείχαμε βέβαια πουθενά για να υπάρχουμε, αλλά λέμε τώρα, για κάποιους στο μυαλό τους. Και για κάποιους άλλους τώρα που γυρίζει ο τροχός και λένε ότι το Ποτάμι μπορεί να συμμετέχει σε μια άλλου τύπου Κυβέρνηση και τα λοιπά, λέει είμαστε δεκανίκι του ΣΥΡΙΖΑ.
Να εξηγήσω: Το Ποτάμι έκανε κάτι πάρα πολύ τολμηρό, το οποίο είναι μοναδικό στα ελληνικά χρονικά και ίσως και στα ευρωπαϊκά όπως μου λένε τις τελευταίες μέρες οι Δημοσιογράφοι που έρχονται. Δημιουργήθηκε από μη επαγγελματίες της πολιτικής, δημιουργήθηκε από επαγγελματίες της ζωής κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για την Ελλάδα που έχει κακοπάθει στα χέρια παιδιών που μπήκαν στην πολιτική χωρίς να έχουν δουλέψει ποτέ.
Κι έχω μία αν θέλετε ξεκάθαρη εχθρική άποψη γι΄ αυτούς που μπαίνουν στην πολιτική από κάποια άλλα σίγουρα μονοπάτια. Τα μονοπάτια του χρήματος, τα μονοπάτια του ονόματος και τα μονοπάτια μόνο του κόμματος, γιατί αυτοί περίπου μας κυβερνάνε. Μας κυβερνάνε κάποιοι κληρονομικώ δικαίω, που επιμένουν εκεί επειδή ο παππούς μου κάποτε ήταν κάτι, έτσι;
Μας κυβερνάνε κάποιοι που ξεχειλίζουν τα λεφτά από τις τσέπες τους, δηλαδή τα παιδιά των πλούσιων οικογενειών και οι άλλοι των κομματικών συστημάτων, δηλαδή κάποιος που δεν έχει δουλέψει ποτέ του έχει μπει σε ένα κόμμα κι έρχεται κάποια στιγμή κούτσα-κούτσα η στιγμή να φτάσει στην ηγεσία και λέει «ωπ θα έρθω εγώ να κυβερνήσω τη χώρα, να πάρω ένα Υπουργείο».
Εγώ το αμφισβητώ αυτό και δεν το αμφισβητώ με τα λόγια, το αμφισβητώ στην πράξη. Φτιάξαμε ένα κίνημα με Έλληνες που δεν ήταν σε κόμματα, με ανθρώπους που δεν ήταν στην πολιτική, με πολιτικά ονόματα δικά τους, που αποφασίσανε να γίνουν οι ίδιοι Πολιτικοί, χωρίς να είναι επαγγελματίες της πολιτικής.
Και συναντηθήκαμε σε αυτή την πορεία με κάποια υγιή μυαλά του παλιού συστήματος, έχουμε στις τάξεις μας και 10, 20 Πολιτικούς σε όλη την Ελλάδα που είχαν μία συμμετοχή σε άλλα κόμματα ενεργή. Γιατί όλοι μπορεί να είχαμε μια κάποια μικρή συμμετοχή, εννοώ στα πρώτα θρανία των μεγάλων, των άλλων κομμάτων.
Και είμαστε ευχαριστημένοι από αυτή τη συνάντηση, γιατί είχαμε πει εξ αρχής ότι αυτή η χώρα δε θα αλλάξει αν δεν υπάρχουν συμμαχίες του 51%. Δε διεκδικούμε κάποια καθαρότητα, δηλαδή ότι κοίτα να δεις μόνοι μας, μόνοι μας.
Και είναι πολύ σημαντικό ότι οι εθελοντές μας, οι άνθρωποι που ξεκίνησαν αυτή την ιστορία σε όλη την Ελλάδα κι εδώ στην Κοζάνη, στη Φλώρινα, στην Πτολεμαΐδα, σε όλες τις περιοχές, οι εθελοντές μας δέχθηκαν αυτή τη συμπόρευση, ότι παιδιά από δω και πέρα θα βάλουμε κι άλλους ανθρώπους γιατί έχουμε ανάγκη να δημιουργήσουμε κάποια μεγάλη συμμαχία.
Να επιστρέψω όμως στο ερώτημα που αφορά εμένα προσωπικά. Δεν ήταν εύκολη ζωή, ήταν όμως σίγουρη και πετυχημένη. Ήταν μία εκπομπή που έδινε τη δυνατότητα να ασχολούμαι με πάρα πολύ σημαντικά ζητήματα, που μου έδινε μεγάλη ικανοποίηση και είχα και μεγάλες απολαβές γιατί ήταν η πρώτη ενημερωτική εκπομπή στην ελληνική τηλεόραση.
Αλλά υπήρχε το αίσθημα και σε μένα αλλά και σε άλλους ανθρώπους που μπήκαν μπροστά για να κάνουμε το Ποτάμι, ότι ωραία όλα αυτά, ωραία η ζωή σου, προστάτευσέ την, αλλά σε ποια χώρα; Σε ποια χώρα; Σε μια χώρα που τη λυμαίνονται κάποια πολιτικά πρόσωπα, κάποια συμφέροντα, που η λοβιτούρα είναι καθημερινό στοιχείο της πολιτικής.
Γιατί να απομακρυνόμαστε από την Ευρώπη, ενώ έπρεπε να πλησιάζουμε στην Ευρώπη; Γιατί η Ελλάδα συνέχεια κάνει βήματα προς τα πίσω; Εκεί λοιπόν είπαμε το πολύ υπερβολικό όπως φαίνεται στα αφτιά κάποιων που τους σατιρίζουν συνέχεια, εμείς θα αλλάξουμε τη χώρα. Αυτό είπαμε κι αυτό λέω κι εδώ από την Κοζάνη, εμείς θα αλλάξουμε τη χώρα. Όσο η χώρα είναι δική τους, άλλο τόσο είναι δική μας.
Κι έχουν βγει τις τελευταίες μέρες κάποιοι επαγγελματίες της πολιτικής πότε κλαίγοντας πότε παρακαλώντας και πότε απειλώντας και λένε "μα εμείς το ξέραμε, εμάς είναι η δουλειά μας, ζούμε τόσα χρόνια από την πολιτική, θα έρθουν οι νέοι, θα έρθουν οι καινούριοι, πως θα τους εμπιστευτείς"; Κάνουν διαφημιστικά σποτ επιμένοντας να λένε ότι "με έχεις ανάγκη, έχεις ανάγκη μόνο εμένα και εχθές βοηθούσα έκανα τα μνημόνια με τη Νέα Δημοκρατία, αύριο θα πάω να κάνω τα μνημόνια με τον ΣΥΡΙΖΑ", αρκεί να μη χάσω το αυτοκίνητό μου, να μη χάσω την Αντιπροεδρία μου.
Λοιπόν, τέλος. Ο κόσμος έχει αποφασίσει να βάλει στην πολιτική ανθρώπους που έχουν πετύχει στη ζωή τους και που μπήκαν στην πολιτική ρισκάροντας, γιατί αυτό έχει σημασία. Θα ήταν πάρα πολύ εύκολο όπως γνωρίζεις να γίνω Υπουργός σε ένα προηγούμενο ή σε ένα επόμενο κυβερνητικό σχήμα, γιατί υπήρχε αυτή η συζήτηση στην ελληνική κοινωνία, μου είχαν προταθεί τέτοιες θέσεις. Επέλεξα το δύσκολο δρόμο.
Το πώς συμπεριφέρεται βέβαια το πολιτικό σύστημα και οι σύμμαχοί τους στο Ποτάμι είναι φανερό. Στην αρχή είπαν «ωραίο το Ποτάμι», έτσι; Μετά άρχισε να τους ξεφεύγει, γιατί άρχισε να μεγαλώνει χωρίς να τους ρωτά και σου λέει «τι γίνεται εδώ, έχουμε έναν ανεξέλεγκτο παίκτη, έναν άνθρωπο που ίσως να μην κάνει συμβιβασμούς αύριο, να μην παζαρέψει μαζί μας»;
Και τώρα βλέπουμε ποια είναι η συμπεριφορά των δημοσιογραφικών οργανισμών, η συμπεριφορά του Οργανισμού Λαμπράκη με τις εφημερίδες τους, κάθε μέρα. «Πρώτη φορά Αριστερά» ήταν ο τίτλος, «εξαφανίστε το Ποτάμι». Τα έχουν μπερδέψει λίγο στο μυαλό τους, αλλά δεν έχει σημασία. Αλλά αυτοί είναι οι τίτλοι τους.
Γιατί; Γιατί ακριβώς εμείς δεν τρεφόμαστε από τα συμφέροντα. Και να σου πω κάτι γιατί δεν τρεφόμαστε από τα συμφέροντα; Για έναν επιπλέον λόγο, όχι μόνο γιατί είμαστε χορτασμένοι. Ξέρεις, καμιά φορά ο πεινασμένος είναι εύκολο να εξοκείλει από τις αρχές του. Εμείς λοιπόν είμαστε χορτασμένοι.
Υπάρχει κι ένας επιπλέον λόγος: Τόσα χρόνια στο ρεπορτάζ και στο πολιτικό ρεπορτάζ έχω δει Πολιτικούς να τους τραβάνε από το αφτί τα συμφέροντα κι όπως φαντάζεσαι ο εγωισμός μου δεν μου επιτρέπει κάποιος να με τραβάει από οποιοδήποτε σημείο του σώματός μου.
(Διαλογικές συζητήσεις)
ΠΟΛΙΤΗΣ: Έχω γράψει κάποιες σκέψεις, να τις διαβάσω;
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Θα τις δω, αλλά κάνε μου ένα ερώτημα τώρα.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Ουσιαστικά είναι ερώτημα όλες αυτές.
Λοιπόν: Μείωση αριθμού Βουλευτών σε 100, κατάργηση όλων των προνομίων και μισθός στο δεκαπλάσιο του ανειδίκευτου εργάτη. Συμβολικός μισθός 500 ευρώ για τους έχοντες ζητήσει απολαβές άνω των 50.000 ευρώ, για του Βουλευτές.
Διαχωρισμός εκκλησίας – κράτους και κρατικοποίηση εκκλησιαστικής περιουσίας δεδομένου ότι κατέχει το 1/3 της ελληνικής επικράτειας και διεκδικεί άλλο 1/3, τα 2/3 δηλαδή. Κατάργηση μονιμότητας στο Δημόσιο και μείωση του Δημοσίου κατά τα 2/3.
Πραγματικό άνοιγμα των επαγγελμάτων αρχής γενομένης από δικηγόρους και μηχανικούς. Θέσπιση.. για τους καταχραστές δημοσίου χρήματος με ειδικές επιβαρυντικές διατάξεις για τους δημόσιους λειτουργούς, δημοσίους υπαλλήλους και γενικά όσους αμείβονται από το Δημόσιο.
Οικονομικός έλεγχος όλων των Βουλευτών, Υπουργών, Γενικών Γραμματέων Υπουργείων, Εφοριακών Τελωνειακών και όλων των εχόντων δικαίωμα υπογραφής σε δημόσια θέση. Και ένα τελευταίο, ατάργηση του συνδικαλισμού στο Δημόσιο.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Εκεί που στην αρχή είπα ότι θα είσαι η αριστερή πτέρυγα του Ποταμιού, μετά τα μπέρδεψες, έβαλες κι άλλα πράγματα.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Ξέχασα να το πω αυτό, ανήκω στην Ακροαριστερά..
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Μάλιστα. Και λες κατάργηση του συνδικαλισμού. Ωραία.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Ναι και λέω αυτό το πράγμα.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Λοιπόν, να σου απαντήσω σε δυο σημεία από αυτά που έθεσες.
Το ένα είναι τα προνόμια της πολιτικής. Ένας από τους λόγους που μας πολεμάνε οι παλιοί κομματικοί μηχανισμοί και δεν είναι ενωμένοι όλοι, είναι ενωμένοι οι άνθρωποι της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ, όλοι, είναι ότι λέμε στον ελληνικό λαό κάτι: Ότι πληρώνεις πολύ ακριβά ένα πολύ κακό πολιτικό σύστημα. Ότι τα προνόμια των πολιτικών είναι πάρα πολλά κι ότι θα πρέπει να κοπούν.
Κι όταν λέω προνόμια δεν εννοώ μόνο μισθολογικά, δεν εννοώ τ' ασφαλιστικά τους προνόμια, που αυτά είναι εύκολο να τα βρεις, είναι τα προνόμια που έχουν ουσιαστικά. Υπάρχει ένα ολόκληρο Δημόσιο, υπάρχουν κάποιοι δεκάδες υπάλληλοι δημόσιοι που πληρώνονται για να είναι δημόσιοι υπάλληλοι και δουλεύουν στα κόμματα και στους Υπουργούς και στους Βουλευτές.
Βεβαίως, τα πολιτικά κόμματα πρέπει να έχουν μια στήριξη από το ελληνικό κράτος, να έχουν μια μίνιμουμ ενίσχυση, να έχουν κάποια στελέχη που μπορούν να δουλεύουν για να λειτουργούν κάποιες θέσεις. Αλλά όχι να έχουμε δημιουργήσει ένα τέρας για να θρέψουμε την πολιτική στην Ελλάδα, που είδαμε και τι αποτελέσματα έχει.
Άρα λοιπόν έχουμε πει να κόψουμε τα προνόμια. Και τους έχουμε πει και κάτι άλλο που τους ενοχλεί πάρα πολύ. Έχετε αναλογιστεί ποτέ ποιοι είναι αυτοί στην Αθήνα κυρίως, που βγαίνουν στα facebook, στο internet, στα Μέσα, εναντίον του Ποταμιού, είτε Δεξιοί είτε Αριστεροί; Να σας πω ποιοι είναι. Είναι δημόσιοι κομματικοί υπάλληλοι, είναι στρατιές των κομματικών υπαλλήλων που έχουν μια μεγάλη αγωνία: Πώς θα γίνουν κυβερνητικοί υπάλληλοι.
Δηλαδή είναι κομματικοί υπάλληλοι σήμερα και αύριο περιμένουν να πάρουν τις θέσεις, να γίνουν κρατικοί υπάλληλοι, να γίνουν κυβερνητική υπάλληλοι, να πάνε στα Υπουργεία, να διοριστούν Γενικοί Γραμματείς, Διευθυντές νοσοκομείων, τα Διοικητικά Συμβούλια. Κι εδώ υπάρχει μόνο ένας αντίπαλος, αυτό να πείτε στους φίλους σας τους Συριζαίους που ετοιμάζονται: Ότι εμείς δε θα τους επιτρέψουμε να αλώσουν την κρατική μηχανή. Ένας από τους όρους που βάζουμε είναι ότι το κράτος είναι για τα παιδιά όλων των Ελλήνων .
Όλοι οι Έλληνες μπορούν να διοικήσουν Οργανισμούς, όλοι οι Έλληνες μπορούν να μπουν σε Διοικητικά Συμβούλια. Πώς; Με διαδικασίες. Με ανοιχτές διαδικασίες. Προσπάθησε κάποια στιγμή και είναι πραγματικά σωστό και δε φοβάμαι να τον μνημονεύσω, προσπάθησε να το κάνει ξεκινώντας τα open του ο Παπανδρέου. Αμέσως μετά κατάλαβε ότι το κόμμα αντιδρά, τα μαζέψανε.
Εμείς λοιπόν λέμε ότι σε όλες αυτές τις θέσεις δε θα πηγαίνουν Συριζαίοι και θα πηγαίνουν και Ποταμίσιοι. Αυτό εννοώ. Δε λέω ότι εμείς έχουμε τα καλά παιδιά και θα τα στείλουμε εμείς. Όπως θ' αρνηθούμε αν υπάρχει μια ανατροπή και είναι αύριο οι Νεοδημοκράτες πάλι στα πράγματα, να συνεχιστεί αυτό το αίσχος. Εμείς λοιπόν είμαστε ξεκάθαροι: Θέλουμε η κρατική μηχανή να δουλεύει με ανθρώπους που αξιολογούνται, που επιλέγονται, μέσα από ανοιχτές διαδικασίες.
Το κόμμα έχει μια κυβέρνηση, έχει κάποιους Υπουργούς, έχει ένα μικρό επιτελείο, αλλά το κόμμα δε μεταφέρεται στο κράτος. Και αυτό είναι μεγάλη συνεισφορά του Ποταμιού στη δημόσια ζωή. Όταν τελειώσει αυτή η αναμπουμπούλα που είναι μεγάλη, η αναμπουμπούλα των οικονομικών είναι πολύ μεγάλη, οι πληγές της κοινωνίας είναι πολύ μεγάλες. Εάν δεν έχουμε κάνει ριζική ανανέωση του πολιτικού δυναμικού σε νέες βάσεις, σε λίγα χρόνια θα έχουμε τα ίδια προβλήματα.
Και αυτό αποδεικνύεται από τη συμπεριφορά του πολιτικού δυναμικού, ακόμα και στις μέρες της κρίσης. Είδατε τι έγινε, είδατε το άγχος του Βενιζέλου να στείλει κάποιον άνθρωπο που τον είχε βοηθήσει στο κόμμα του στην Παγκόσμια Τράπεζα. Ξέρετε τι κάνει αυτός; Χάθηκε. Υπάρχει; Όχι. Ο μισθός πάει όμως. Ή το λάθος του κ. Σαμαρά να διορίσει όχι σε μια, σε πολλές θέσεις αποτυχόντες υποψηφίους Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας.
Αυτό, σε περίοδο κρίσης. Συνεχίζουν και κάνουν τα ίδια ρουσφέτια, απλώς κάνουν λιγότερα. Δεν τα επεκτείνουν, δεν έχουν χρήματα να το κάνουν. Εμείς λοιπόν, ως Ποτάμι λέμε: Τέλος σε αυτή την ιστορία. Μιλάμε για τα οικονομικά πολύ αυτή την εποχή, έχουμε ανάγκη. Αλλά δεν ήρθαμε μόνο για ν' αλλάξουμε μόνο τα οικονομικά, ήρθαμε για ν' αλλάξουμε τα θεμέλια της πολιτικής.
Ήρθαμε για ν' αλλάξουμε τον τρόπο που ασκείται η πολιτική και ήρθαμε για να καταργήσουμε τον κομματικό ζυγό από το Δημόσιο, από τα Πανεπιστήμια, από το συνδικαλισμό, από παντού. Όλες οι χώρες έχουν κόμματα, κομματικό ζυγό όμως έχει η Ελλάδα. Κι εμείς θα προσπαθήσουμε να τον καταργήσουμε.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Το Ποτάμι λέει για Εθνική Ομάδα Διαπραγμάτευσης. ......... Τι πρόκειται να πετύχει αυτή η Εθνική Ομάδα παραπάνω από αυτά που πέτυχε η ήδη υπάρχουσα; Δηλαδή τι στόχους έχει το Ποτάμι για το καλό της ελληνικής κοινωνίας;
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Κάνεις ένα πολύ σημαντικό ερώτημα. Είπε η φίλη μου, πώς αλλάζει κάτι με μια πατριωτική Ομάδα Διαπραγμάτευσης που λέει το Ποτάμι;
Τι σημαντικό αλλάζει; Ξέρετε τι μου λένε ξένοι δημοσιογράφοι που έρχονται από την Αμερική, από την Ιαπωνία ήρθε ένας δημοσιογράφος –ξέρεις, μερικές φορές τα νούμερα είναι τεράστια, δηλαδή λέω, γράφει σε μια εφημερίδα με 9 εκατομμύρια αναγνώστες.. Λέω «αυτό τι είναι;» μου λέει «είναι καθημερινή κυκλοφορία». Τέλος πάντων.
Λοιπόν, τι μου λένε συχνά οι ξένοι δημοσιογράφοι: Αυτό που λένε συνέχεια: «Καλά, εσείς οι Έλληνες δε μπορείτε να συνεννοηθείτε σε τίποτα; χρεοκοπεί η χώρα σας και όλα είναι Αριστερά ή Δεξιά; Θέλετε δανεικά και όλοι λέτε ή Αριστερά ή Δεξιά, δηλαδή στα βασικά πράγματα δεν υπάρχει καμία συνεννόηση στη χώρα;
Άρα λοιπόν, τι λέω: Ότι όταν πάει στην Ελλάδα η λύση 33 Αριστερά, θα είναι πάντα 33 Αριστερά. Όπως αντιμετώπιζαν το Σαμαρά και το Βενιζέλο ως 33 Δεξιά. Καταλαβαίνεις τι λέω; Πρέπει λοιπόν οι Ευρωπαίοι να αισθανθούν, κι εμείς γι' αυτό θα προσπαθήσουμε στις 26 του μήνα, να αισθανθούν ότι εδώ υπάρχει μια πρόταση των Ελλήνων, ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων, το 50%, το 60%, αυτό λέω εγώ Εθνική Επιτροπή Διαπραγμάτευσης.
Και αν έχουν μυαλό θα το ακούσουν και θα το κάνουν στις 26. Γιατί η άρνηση θα είναι ηχηρή προς 30 από δω ή 30 από κει. Η άρνηση εάν είναι το 50% των Ελλήνων δε θα είναι εύκολη. Άρα λέω, η χώρα πάλι σε χρεοκοπία για άλλη μια φορά. έχουμε όλα τα μέτωπα ανοιχτά. Η οικονομία πάει πίσω. Τα χρέη φουσκώνουν, το Μάρτη θα δυσκολευτούμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις.
Είναι απλό, θα δυσκολευτούμε, θα έχουμε ένα έλλειμμα περίπου 7 δις. Ποιος θα τα δώσει αυτά τα λεφτά; Αυτά που ήδη είναι να πάρουμε, είναι για άλλες τρύπες. Άρα λοιπόν, απέναντι μιας μέσης ευθύνης υπάρχει ένας τρόπος: Να βάλουμε τα 5 πράγματα που μας ενώνουν και να πάμε έξω και να πούμε: Κοιτάξτε να δείτε, μιλώ για τα ευρωπαϊκά κόμματα αρχικά, μιλώ γι' αυτούς που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Γιατί υπάρχουν και κάποιοι που δεν πιστεύουν, οπότε τους εξαιρούμε. Αλλά αν πιστέψουμε τις διακηρύξεις των αρχηγών, αυτή τη στιγμή το 75% του εκλογικού σώματος πιστεύει στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Αυτή λοιπόν να εκφραστεί η κοινωνική πλειοψηφία με μια εθνική πατριωτική ομάδα διαπραγμάτευσης. Θα γίνουμε πολύ πιο συγκεκριμένοι τις επόμενες μέρες. Και αύριο που έχουμε τη συνέντευξη Τύπου τη μεγάλη που θα μεταδώσουμε και θα γίνουμε πολύ συγκεκριμένοι και στις επικίνδυνες βραδιές, 25η και 26η.
Γιατί εμείς, το Ποτάμι, ξέρετε, είναι περίπου σαν το παγόβουνο. Βλέπετε αυτό που εξέχει. Υπάρχει μια βάση από κάτω που δουλεύει, υπάρχουν επιστήμονες, υπάρχουν άνθρωποι. Κι επειδή εμείς δεν έχουμε μάθει ν' αποτυγχάνουμε στη ζωή μας, θα προσπαθήσουμε να μην αποτύχουμε κι αυτή τη φορά. Και δεν εννοώ σαν Ποτάμι, εννοώ ως Έλληνες στη διαπραγμάτευση.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Φίλε Σταύρο, με το Ποτάμι είμαστε φίλοι. Όταν γίνει ένα λάθος, αυτό πρέπει να διορθωθεί και το απαιτώ, γιατί είμαι Ποτάμι κι εγώ. Το ένα λάθος και μοναδικό είναι το εξής: Απαγορεύονται τα χειροκροτήματα. Γιατί; Γιατί δεν πρόκειται να σώσει την Ευρώπη, δε θ' αφήσουν του στρατιωτικούς και το... . Και οι Ποταμίσιοι πρέπει να μάθουν και μπριτζ και σκάκι. Ο ελευθέριος Βενιζέλος έπαιζε σκάκι.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Κι εγώ ξέρω σκάκι.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Γεια σου Σταύρο, καλώς ήρθες. Όταν ξεκινήσαμε, όταν είπες ότι εμείς δε θα μιλήσουμε σε κλειστές πόρτες, δε θα κλειστούμε σε δωμάτια με κλειστές πόρτες. Συνεχίζουμε να το πιστεύουμε αυτό;
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Βέβαια.,
ΠΟΛΙΤΗΣ: Γιατί την επόμενη μέρα, χρειαζόμαστε να ξέρουμε πώς θα συνεχίσουμε. Το ύφος μας θα συνεχίσει να είναι το ίδιο, να βγαίνουμε στον κόσμο, να μιλάμε, ν' απαντάμε ευθέως...
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Βέβαια.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Και το τρίτο είναι: Στην ευρωπαϊκή προοπτική η Ελλάδα πώς θα συνεχίσει όταν ο αυτασφάλιστος ελεύθερος επαγγελματίας μπορεί να κατηγηρηθεί ποινικά επειδή δε μπορεί να πληρώσει την ασφάλειά του για παράδειγμα;
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Τα έχουμε πει αυτά. Ειδικά για τους αυτασφάλιστους που λες τα έχουμε πει, ότι πρώτα δουλεύεις και μετά πληρώνεις.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Τα ξέρουμε αλλά..
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Αυτά τα πράγματα δηλαδή που έχουν εφαρμόσει, να πληρώνεις ένα μαύρο Ταμείο και ίσως δουλέψεις αυτό το μήνα, είναι εκτός πραγματικότητας. Πρέπει να δουλεύεις και να πληρώνεσαι. Από κει και πέρα πρέπει ν' αντιμετωπίσουμε την εισφοροδιαφυγή που είναι πολύ μεγάλη. Ξέρετε, είναι μερικά που μας αρέσει να λέμε μόνο μερικές φορές τα νούμερα που αφορούν τους κακούς και δε σκεφτόμαστε τα νούμερα που αφορούν όλους μας.
Έχουμε τη μεγαλύτερη διαφυγή ΦΠΑ στο σύγχρονο κόσμο. εκεί δεν είναι μόνο το κράτος. Βεβαίως είναι το κράτος που έχει ελεγκτικούς μηχανισμούς, που δεν ελέγχει σωστά, καλύπτει κάποιους, αλλά είναι και μια αίσθηση καθήκοντος μιας κοινωνίας. Γιατί ο ΦΠΑ εισπράττεται. Μια επιχείρηση το εισπράττει από κάποιον.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Όχι πάντα..
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Τι εννοείς; Από το Δημόσιο; Αυτή είναι άλλη υπόθεση, μιλούμε τώρα για τις επιχειρήσεις τις καθημερινές που εισπράττουν ΦΠΑ. Αυτό το ΦΠΑ δε φτάνει ποτέ στα δημόσια Ταμεία.
Και δε μπορεί να δικαιολογηθεί από την οικονομική κρίση γιατί αυτή είναι η κατάσταση τα 7 τελευταία χρόνια. Γιατί κάποιοι λένε, ναι, ο κόσμος δεν έχει να πληρώσει. Ωραία, και το 2007 δεν είχε να πληρώσει; Και το 2008; Και το 2009; Και τέλος πάντων, νομίζω ότι πρέπει να επανέλθουμε σε κάποιους κανόνες απέναντι σε όλους και στην ευθύνη των παιδιών μας.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Εγώ θα ήθελα ένα τελευταίο, επειδή το Ποτάμι είναι ένα Κίνημα, για την παιδεία δεν έγινε καμία ερώτηση. Θα ήθελα επιγραμματικά κάποιες βασικές θέσεις.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Καλά κάνεις και το θυμίζεις το Ποτάμι γράφει εδώ, δεν το βλέπετε τώρα το έχουμε σβήσει για να φαίνεται το άλλο σύνθημα που είναι πιο εμπορικό, το Ποτάμι όμως είναι Κίνημα για την Δικαιοσύνη, την εργασία, την παιδεία. Αυτές είναι οι τρεις ζητούμενες λέξεις για μας.
Και όταν λέμε παιδεία, θα σου πω μόνο τρία πράγματα. Το ένα είναι, ξαφνιάστηκαν ορισμένοι γιατί ανάμεσα στα σημαντικότερα θέματα που θέσαμε ότι πρέπει να κάνει αυτή η Κυβέρνηση η καινούργια, βάλαμε όπως ίσως έχετε προσέξει ως μέτρο ισονομίας, ως μέτρο Δικαιοσύνης και ισότητας...
Από τα πρώτα πράγματα που έχουμε θέσει είναι η ενίσχυση της προσχολικής εκπαίδευσης. Είναι ένα μέτρο απελευθέρωσης και αίτημα για το νέο ζευγάρι για να αντιμετωπίσουμε την υπογεννητικότητα που είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα στη χώρα. Τι σημαίνει αυτό; Να νιώθει μια γυναίκα, είτε είναι στην Κοζάνη είτε είναι την Πτολεμαΐδα, είτε είναι στο τάδε χωριό, είτε είναι στο Κολωνάκι ότι όταν κάνει ένα παιδί, η προσχολική του εκπαίδευση θα είναι ίδια.
Και έχουμε πει ότι αυτό είναι κάτι που εφαρμόστηκε πιλοτικά και στην Αμερική, είναι κάτι που πρέπει να προωθήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, το προωθεί σε κάποιες χώρες γιατί από εκεί αρχίζει η αίσθηση της αδικίας. Μπορεί μετά να έχουμε και θα έχουμε σε πολλά σημεία εξαιρέσεις, δυστυχώς είμαστε σε μια κοινωνία καπιταλιστική, αλλά στην έναρξη της ζωής κάποιου να έχει την ίδια αφετηρία. Το ίδιο πρόγευμα στο σχολείο, τον ίδιο καλό δάσκαλο και την ίδια δυνατότητα η μητέρα να μπορεί να αφήσει το παιδί της και να μπορεί να εργαστεί, αν θέλει.
Άρα δίνουμε πολύ μεγάλη βαρύτητα στην προσχολική εκπαίδευση. Μιλάμε για πρότυπα σχολεία σε όλη την Ελλάδα. Πρότυπα σχολεία σε όλη την Ελλάδα. Καταργήσαμε κάποια στιγμή στα πλαίσια μιας ισοπέδωσης τα πρότυπα σχολεία. Τα ξανανοίξαμε τώρα σε μερικές περιοχές προνομιούχες της χώρας. Πρέπει να νιώθουν τα παιδιά όλου του κόσμου ότι έχουν τη δυνατότητα να πάνε σε ένα πρότυπο σχολείο. Είναι σχολεία που μπαίνει με εξετάσεις, αν δεν είσαι καλός μαθητής φεύγεις και πρέπει κάθε πόλη να έχει ένα πρότυπο σχολείο.
Ο ανθός της επιστημονοσύνης να βγαίνει από αυτό το σχολείο. Και βέβαια στα Πανεπιστήμια μόνο επιγραμματικά σου λέω ότι πρέπει να επιστρέψουμε σε Πανεπιστήμια που δεν θα είναι στα χέρια των κομματικών Παρατάξεων και των Κομμάτων.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Θέλω να μου πείτε ποιες είναι οι βασικές διαφορές μεταξύ του Ποταμιού, της ΔΗΜΑΡ, του ΠΑΣΟΚ και του Κινήματος όσον αφορά το θέμα της συνεργασίας. Ακούμε από όλους προεκλογικά ότι συνεργαζόμαστε και με τη Νέα Δημοκρατία και με το ΣΥΡΙΖΑ. Ποιες είναι οι βασικές μας διαφορές με αυτά τα Κόμματα;
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Τι εννοείς; Εγώ να σου πω τι διαφορές έχουν αυτοί;
ΠΟΛΙΤΗΣ: Όλοι λένε θα συνεργαστούν. Ποιες είναι οι κόκκινες γραμμές που θα βάλουμε εμείς σε μια τέτοια συνεργασία. Δηλαδή γιατί να ψηφίσει κάποιος εμάς και να μην ψηφίσει τη ΔΗΜΑΡ ή να μην ψηφίσει το Κίνημα.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Καλά, να αναφέρεις και πράγματα που υπάρχουν!
Καλώς ή κακώς ο κόσμος έχει πάρει κάποιες άλλες αποφάσεις. Ο κόσμος έχει πάρει άλλες αποφάσεις και κάποιοι που ήθελαν να είναι αιώνιοι Πρόεδροι αιώνιοι αρχηγοί, ο λαός δεν το αποδέχεται αυτό και νομίζω ότι ο λαός θα δώσει κάποια μηνύματα και στους άλλους που υπαινίσσεσαι γιατί ο λαός δεν θέλει και ούτε μόνιμους Αντιπροέδρους και μόνιμους Υπουργούς.
Το «εγώ ξέρω τη δουλειά, εγώ ξέρω τη δουλειά» δημιουργεί και αντανακλαστικά αρνητικά στον κόσμο. Δηλαδή ο κόσμος ξέρει ότι δεν ξέρεις τη δουλειά, γιατί ξέρει την κατάντια του ο κόσμος, ξέρει τι του έχεις φέρει. Ξέρει τα προβλήματα που έχεις δημιουργήσει. Άρα το «εγώ ξέρω τη δουλειά» δεν περνάει στον κόσμο.
Η διαφορά η δική μας η σημαντική και εγώ εδώ θα κλείσω, είναι η εξής: πάμε σε ένα καφενείο πριν από πέντε χρόνια, πριν από δέκα χρόνια ποια είναι η μόνιμη κουβέντα λίγο πριν τις εκλογές;
ΠΟΛΙΤΗΣ: Σε πράσινο ή σε γαλάζιο;
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Και σε γαλάζιο καφενείο και σε πράσινο. Ποια ήταν η μόνιμη κουβέντα στα σπίτια μας πριν από τις εκλογές; Η μόνιμη κουβέντα στα καφενεία, η μόνιμη κουβέντα στους δρόμους, στις πλατείες, η μόνιμη κουβέντα ήταν μία: «να βγει κάτι καινούργιο ρε παιδί μου». Να βγει κάτι καινούργιο. Να μην είναι οι παλιοί. Αυτό δεν λέγαμε; Αυτό δεν λέμε μια ζωή;
Είναι πολύ απλό. Το καινούργιο είναι εδώ. Το καινούργιο είναι το Ποτάμι. Είναι ένα Κίνημα που βγαίνει από τα σπλάχνα της κοινωνίας. Πιθανό να έχει κάνει λάθη και θα κάνει λάθη. Γιατί δεν έχουμε manual, δεν έχουμε διαφημιστές, δεν έχουμε βοήθεια από ανθρώπους που είχαν αυτή την εμπειρία. Το χτίζουμε μόνοι μας. Είναι ένα χειροποίητο Κίνημα. Αλλά αυτό είναι και η μεγάλη γλύκα του Ποταμιού, ότι ξαφνικά η κοινωνία γέννησε ένα καινούργιο Κίνημα, που δεν έχει σχέση με τις αρρώστιες του παλιού πολιτικού συστήματος.
Αυτό που απομένει τώρα είναι να δυναμώσει και το ποσοστό μας και πρέπει να ξέρετε ότι αυτές οι μέρες μέχρι και την Κυριακή το μεσημέρι -το οποίο λέω για να μην πάμε την Κυριακή για καφέ, να πάτε μετά το μεσημέρι- είναι καθοριστικό. Δηλαδή ένα Κίνημα σαν το δικό μας, που δεν έχει μηχανισμούς, που δεν έχει εντεταλμένους υπαλλήλους, πρέπει να έχει τους φίλους του στους δρόμους. Πρέπει να πάμε στις περιοχές που δεν έχουμε πάει, όσοι από εσάς μας αγαπάτε και μας θέλετε.
Πρέπει να ενισχύσουμε τη φωνή του Ποταμιού να καταλάβουν οι πολίτες ότι εδώ υπάρχει μια εναλλακτική λύση που διαφέρει πολύ. Μια εναλλακτική λύση που έχει το σύνθημα που έχει ο πραγματικός Έλληνας. Να τα αλλάξουμε όλα στη χώρα, χωρίς όμως να τη γκρεμίσουμε.
ΠΟΛΙΤΗΣ: (Τοποθέτηση εκτός μικροφώνου) Θα επανέλθω στο θέμα της ΔΕΗ. Γνωρίζετε πολύ καλά ότι εδώ ο τόπος μας παράγει το 75% της ηλεκτρικής ενέργειας, το γνωρίζετε. Γνωρίζετε ότι ζούμε στο χειρότερο περιβάλλον της Ελλάδας;
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Ήρθες αργά. Δεν ήσουν στην αρχή; Αυτό δεν είπα πριν;
ΠΟΛΙΤΗΣ: Αλλού θέλω να καταλήξω. Αύριο θα γίνετε συγκυβέρνηση δεν ξέρω, ο ΣΥΡΙΖΑ η Νέα Δημοκρατία, θα στηρίξετε το θέμα αυτό της Μακεδονίας ότι εάν πάμε μια βόλτα στα Νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης θα δείτε στους δέκα, οι επτά είναι ...
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Είπα πριν ότι αυτή η περιοχή έχει πληρώσει ένα πολύ μεγάλο κόστος και περιβαλλοντικά και σε ανθρώπινο δυναμικό και σε εργατικό δυναμικό και θα πρέπει να σεβόμαστε αυτή την περιοχή και να την τιμάμε.
Λέγοντας «τιμάμε» δεν σημαίνει ότι θα κάνουμε καμία πλακέτα στο Σύνταγμα και θα πούμε τιμάμε την Πτολεμαΐδα και την Κοζάνη. Σημαίνει ότι πρέπει με συγκεκριμένα αντισταθμιστικά, να χρησιμοποιήσω ένα όρο που θυμίζει τις ευθύνες μας, να καλύψουμε αυτό το σεβασμό που πρέπει να καλύπτουν αυτές οι περιοχές. Αυτό είπα πριν. Γι' αυτό σου είπα ότι ήρθες αργά. Το είπα.
ΠΟΛΙΤΗΣ: (Ερώτηση εκτός μικροφώνου) Να κάνω κι εγώ μια ερώτηση; Θέλω να μας δώσετε μια απάντηση σε όλους αυτούς που υποστηρίζουν ότι το Κόμμα σας δημιουργήθηκε και στηρίζεται από γνωστά τμήματα του ... και του εκδοτικού χώρου.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Θα σου δώσω απαντήσεις επειδή είσαι νέος άνθρωπος και δεν ήσουν εδώ ... Το ένα είναι ότι μπορούν να πάρουν...
Θα μου κάνεις μια χάρη. Όταν στο πει κάποια στιγμή αυτός, θα ξοδέψεις για εμένα 3 ευρώ και θα μου κάνεις ένα γράμμα να στα στείλω εγώ πίσω. Θα πας σε ένα περίπτερο ή θα τον πάρεις αυτόν και θα πας σε ένα περίπτερο και θα του πεις να ανοίξουν τρεις εφημερίδες. Τις εφημερίδες αυτών των συγκροτημάτων που στηρίζουν τον Θεοδωράκη. Και θα μετρήσεις που είναι το Ποτάμι και που είναι οι άλλοι πολιτικοί αρχηγοί. Τι διαθέτουν κάθε μέρα, πόσες σελίδες διαθέτουν για να προβάλλουν τις θέσεις των άλλων και πόσες σελίδες γράφουν για μας.
Υπάρχουν μέρες, εννιά μέρες πριν από τις ευρωεκλογές θα το ξέρετε, λένε κάποιοι έπεσε το ποσοστό του Ποταμιού στις ευρωεκλογές μιλάμε τώρα. Εννιά μέρες το Ποτάμι είχε σιγήσει. Όχι ότι είχε σιγήσει, εμείς ήμασταν παρόντες, κάναμε, λέγαμε. Είχε δοθεί σύνθημα «Βγάλτε το Ποτάμι από τα Μέσα, αποτραβήξτε το». Άρα αν έχεις ένα φίλο που το λέει αυτό, μάλλον ο πατέρας του θα το έχει πει, θα τον πάρεις να του πεις «πάμε να δούμε τις εφημερίδες για να καταλάβουμε ποιος ενισχύει αυτό». Αυτό είναι το ένα.
Το δεύτερο είναι ότι οι άνθρωποι που χειραγωγούνται, οι αχυράνθρωποι, τα εκτελεστικά όργανα είναι συνήθως άλλοι άνθρωποι. Δεν είναι άνθρωποι που έχουν πετύχει μόνοι τους στη ζωή τους. Όταν δουλεύεις από τα 16 σου, δεν πουλιέσαι στα 50 σου. Είναι απλά τα πράγματα. Αν έχεις μάθει να βγάζεις το ψωμί μόνο σου, δεν γίνεσαι υπάλληλος κανενός. Δεν το επιτρέπει ο εγωισμός σου.
Πάμε στους υποψήφιους.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Κύριε Θεοδωράκη κάτι που έχει σχέση με τους υποψήφιους. Γιατί έξι και όχι επτά; Χτυπάει λίγο άσχημα.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Δεν ξέρω βρε παιδιά εμείς πρώτη φορά κάνουμε Κόμμα.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Δηλαδή επτά θα έπρεπε να είναι και είναι έξι.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Λέγαμε ότι βρήκαμε έβδομο; Δεν ξέρω.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Μπορεί να ήταν τεχνικό το ζήτημα.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Μπορεί να επελέγη ένα πρόσωπο τελευταία στιγμή και τα λοιπά.
ΠΟΛΙΤΗΣ: Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό. Δεν είναι το ίδιο το Ποτάμι;
ΠΟΛΙΤΗΣ: Να αρχίσουμε με την ανακοίνωση των υποψηφίων. Κατ' αρχήν από τον φιλοξενούμενο από την Καστοριά την κα Χριστίνα Καστέργιου – Λαπόδρα, ο Ευθύμιος Νάτσης, ο κ. Ντίνας Αναστάσιος, ο Στεριόπουλος. Τώρα από την Κοζάνη ο κ. Μπάμπης Ιορδανίδης, ο κ. Γιάννης Παπαδόπουλος, ο κ. Σοφοκλής Σιδηρόπουλος, η κα Ντόρα Τσικαρδάνη, ο κ. Αντώνης Σιαμπανόπουλος, και τέλος ο κ. Σιόλιος Δημήτρης.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Θα ακολουθήσει μια δεκάλεπτη ομιλία από τον καθένα...!! Αστείο. Τους ξέρετε και έχετε τη δυνατότητα να τους ζήσετε οπότε σας τα λένε, σας τα λένε.
Ειλικρινά απευθύνομαι ξανά σε όλους ξεχωριστά: υπάρχει ανάγκη να στηριχθεί το καινούργιο, υπάρχει ανάγκη να δώσουμε μια μάχη στα χωριά, στις γειτονιές να καταλάβουν ότι το Ποτάμι μπορεί να μην έχει μαζί του συμφέροντα και συντεχνίες, αλλά έχει μαζί του τον κόσμο.
Γιατί, προσέξτε και θέλω να είστε τίμιοι σε αυτό, θα το παραδεχτείτε: δείτε σήμερα την τηλεόραση. Το Ποτάμι είναι κάποια δευτερόλεπτα. Δεν θέλω τώρα να πούμε γιατί είναι, είναι κάποια δευτερόλεπτα όμως. Έτσι δεν είναι; Δηλαδή βλέπεις ένα δελτίο ειδήσεων μιας ώρας και βλέπεις κάποια δευτερόλεπτα για το Ποτάμι και όλα τα άλλα Κόμματα είναι πριν από εμάς. Όλα. Είμαστε το τελευταίο Κόμμα.
Και παρ' όλα αυτά, παρ' όλο αυτό το περιβάλλον είμαστε η τρίτη δύναμη στη χώρα αυτή τη στιγμή. Αναλογίζεστε τι άθλος είναι αυτός;
ΠΟΛΙΤΗΣ: Προσωπικός σου.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Χτες πάντως παιχτήκαμε εμείς 9:05 στα δελτία που αρχίζουν 8 για να ακούσει ο άλλος τη λέξη Ποτάμι έπρεπε να πάει 9:05, στην παράταση του δελτίου. Αυτό όμως δεν μειώνει τη δύναμή μας. Και αυτό είναι η μαγκιά μας. Ότι καταφέραμε να είμαστε τρίτη δύναμη στη χώρα μόνο με τις δικές μας πλάτες.
Σας ευχαριστώ και καλή δουλειά.
Φωτογραφίες: Θοδωρής Μανωλόπουλος
