Θεωρώ ότι ο ελληνικός λαός το έχει κατανοήσει αυτό, γι’ αυτό και η αντίδραση στα μέτρα ήταν περιορισμένη, γι’ αυτό και τα αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών υπό το πρίσμα των συγκεκριμένων δεδομένων ήταν θετικά για την Κυβέρνηση. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται το αδιέξοδο στο οποίο είχαμε φθάσει λόγω των πολιτικών επιλογών των τελευταίων χρόνων. Όμως, η στάση αυτή των πολιτών δεν είναι λευκή επιταγή και αυτό θα πρέπει να το καταλάβουμε καλά.
Γι’ αυτό είναι απολύτως απαραίτητο η επόμενη δέσμη μέτρων να μην αφορά μόνο στη μείωση των εξόδων, αλλά να επικεντρωθεί στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Να βοηθήσουν οι επενδύσεις, δηλαδή, και η ενίσχυση της παραγωγικότητας στη μείωση του ελλείμματος της χώρας και την αύξηση των εσόδων.
Το ν/σ που έφερε ο Υπουργός Επικρατείας στη Βουλή έχει ακριβώς αυτό το στόχο, να συμβάλλει αποτελεσματικά στην υλοποίηση στρατηγικών επενδύσεων και κατ’ επέκταση να βοηθήσει στη μείωση της ανεργίας, στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας, στην πάταξη της γραφειοκρατίας, στη δημιουργία πλούτου σε μία χώρα, που δυστυχώς είχε ξεχάσει ότι απαραίτητη προϋπόθεση για την ευημερία είναι η παραγωγικότητα. Απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρχει η αναδιανομή του πλούτου από την κρατική παρέμβαση, είναι να υπάρχει πλούτος.
Από τότε που αναλάβαμε τη διακυβέρνηση της χώρας μπήκαμε σε μία μάχη ενάντια στην πλήρη οικονομική και κοινωνική κατάρρευσή της. Η στρατηγική μας για να κερδίσουμε τη μάχη, είναι να βγει η χώρα από το οικονομικό τέλμα που βρίσκεται σήμερα. Θα το πετύχουμε; Εξαρτάται από την τακτική που θα ακολουθήσουμε.
Η μείωση του ελλείμματος είναι σήμερα το μεγάλο ζητούμενο στην ελληνική οικονομία και οι συζητήσεις περιστρέφονται στον τρόπο με τον οποίο μπορεί να επιτευχθεί. Δύο είναι οι επικρατούσες απόψεις. Η πρώτη επικεντρώνεται στην λιτότητα και την αύξηση της αποταμίευσης και στη συνέχεια με το περίσσευμα, που θεωρητικά δημιουργείται, να μπορούμε να ελπίζουμε σε επενδύσεις και ανάπτυξη.
Η συγκεκριμένη τακτική εφαρμόσθηκε αρχικά. Τα αποτελέσματα είναι φανερά. Αλλά, είναι περιορισμένα και απλώς περιορίζουν το πρόβλημα. Διότι, όσο περικόπτονται οι μισθοί, οι συντάξεις, οι δημόσιες επενδύσεις ενώ αυξάνεται η έμμεση φορολογία, τόσο συρρικνώνεται η αγοραστική δύναμη των Ελλήνων, τόσο μειώνεται η δυναμική των επιχειρήσεων.
Είναι σχεδόν απλοϊκή η άποψη ότι νοικοκυρεύοντας τα δημοσιονομικά του κράτους, θα προκύψει αυθόρμητα η λειτουργία των δυνάμεων της αγοράς και συνεπώς θα υπάρξει ανάπτυξη. Δεν υποτιμώ την αξία του περιορισμού, μεταξύ πολλών άλλων δεινών, των μη παραγωγικών κρατικών δαπανών και την πάταξη της γραφειοκρατίας που χαρακτηρίζουν τη λειτουργία του δημοσίου. Θεωρώ, όμως, ότι εάν είναι να προσδοκούμε από κάπου στην ανάταξη της οικονομίας, σίγουρα δεν μπορούμε να στηριχθούμε αποκλειστικά στις ήδη υπάρχουσες επιχειρήσεις, κάποιες εκ των οποίων –να είμαστε ειλικρινείς- έχουν τόσο στενούς δεσμούς με το κράτος, που είναι αμφίβολο εάν μπορούν να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν χωρίς τη χείρα βοηθείας του δημοσίου.
Η δεύτερη τακτική ρίχνει το βάρος στην επένδυση και την παρεμβατική πολιτική του κράτους. Μία είναι η αλήθεια στην οικονομία και σε αυτήν ακριβώς στηρίζεται η δεύτερη άποψη. Οι πιο σημαντικοί παράγοντες στην προσπάθεια αναζωογόνησης και τόνωσης της οικονομίας είναι οι επιχειρήσεις. Συνεπώς, μεγάλες ή και μικρότερες, υπό προϋποθέσεις, επενδύσεις σε υποδομές, νέες τεχνολογίες, ενέργεια είναι το κλειδί για την ανάπτυξη και την οικονομική ευρωστία της χώρας.
Εάν υπάρχουν υποσχόμενα επενδυτικά σχέδια, τότε σχεδόν πάντα βρίσκεται η αναγκαία χρηματοδότηση. Εάν δεν υπάρχουν επενδυτικά σχέδια, τότε όσες φοροαπαλλαγές και να δοθούν, όσες διαρθρωτικές αλλαγές και να γίνουν, όσο χαμηλά και να πέσουν τα επιτόκια, ο επιχειρηματικός κόσμος θα βρίσκει τη φορολογία αποτρεπτική για επενδύσεις, το κράτος αρτηριοσκληρωτικό κ.λπ.
Συνεπώς, απαιτείται η πολιτική βούληση και φαντασία, προκειμένου να καταστρωθεί μία στρατηγική οικονομικής ανάπτυξης που θα αναζητήσει τα απαιτούμενα επενδυτικά σχέδια και το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας. Όπως, επίσης και να εντοπίσει τους φορείς υλοποίησής τους, θέτοντας τις βάσεις που χρειάζονται για την οικονομική ανάπτυξη μόνο μέσα από αυτή τη διαδρομή. Αυτή την τακτική εξυπηρετεί το παρόν νομοσχέδιο και γι’ αυτό οφείλουμε όλοι να το στηρίξουμε.
Το νομοσχέδιο έχει ξεκάθαρες προτεραιότητες. Όλες οι επενδύσεις στην Ελλάδα να γίνονται γρήγορα, καθαρά και προς όφελος της οικονομίας και της κοινωνίας. Η Ελλάδα, αξιοποιώντας το στρατηγικό σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται, να μετατραπεί από μία οικονομία που αναπτύσσεται κυρίως με βάση την κατανάλωση και τον δανεισμό, σε μία οικονομία που αυτοτροφοδοτεί την ανάπτυξή της μέσα από την επένδυση.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ο νόμος αυτός στοχεύει στη συνολική αλλαγή του τοπίου, προκειμένου να διευκολυνθούν οι επιχειρήσεις που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα. Η εφαρμογή του θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα τόσο ως προς την ένταση κεφαλαίου όσο και ως προς την ένταση εργασίας. Συνεπώς, η συναίνεση όλων μας δεν είναι απλώς απαραίτητη, αλλά θεωρώ ότι είναι αυτονόητη.