Ο επικεφαλής του Ποταμιού έτυχε θερμής υποδοχής από τους κατοίκους της περιοχής και στην συνέχεια μαζί με 40 κτηνοτρόφους που είχαν έρθει από όλη την βόρεια Ελλάδα επισκέφθηκε βοσκότοπους και στάνες, άκουσε τα προβλήματα και συζήτησε μαζί τους τις λύσεις που προτείνει το Ποτάμι.

Μιλώντας σε δημοσιογράφους αμέσως μετά το τέλος της επίσκεψής του, ο Σταύρος Θεοδωράκης επεσήμανε την ανάγκη ενίσχυσης του αγροτικού κόσμου, σημειώνοντας ότι «αν δεν ενισχύσουμε αυτούς τους ανθρώπους, η Ελλάδα θα είναι πάντα σκυφτή και με το χέρι απλωμένο για δανεικά. Αν δηλαδή συνεχίσουμε, το τραπέζι μας να έχει εισαγόμενη τομάτα, να έχει εισαγόμενο κρέας, να έχει εισαγόμενο γάλα, πάντα θα ζούμε παρακαλώντας τους Γερμανούς, τους Γάλλους, να μας ελεήσουν. Εμείς λοιπόν έχουμε ένα άλλο μοντέλο». Στην συνέχεια παρουσίασε την πρόταση του Ποταμιού για χαμηλή φορολογία σε ομάδες παραγωγών και συναιτερισμούς.

Τόνισε περαιτέρω πως «τα μνημόνια δεν θα σώσουν τη χώρα. Τα δανεικά δεν θα μας σώσουν. Θα μας σώσουν οι μεγάλες αλλαγές και το να δώσουμε προτεραιότητα στην παραγωγή, στην κτηνοτροφία και στο χωράφι», ενώ επανέλαβε τη θέση του Ποταμιού για οργάνωση των αγροτών και κτηνοτρόφων σε συνεταιρισμούς και για αξιοκρατική οικονομική ενίσχυσή τους όχι βάσει των παρεμβάσεων κομματικών μηχανισμών και παραγοντίσκων της πολιτικής, αλλά βάσει της παραγωγής τους.

Κλείνοντας υπογράμμισε ότι «έχουμε διαφορές με τα άλλα κόμματα, πρέπει όμως να μας ενώσει η προσπάθεια για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας. Και η ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας δεν θα έρθει αν δεν ξαναγαπήσουμε την αγροτιά και τους κτηνοτρόφους».

Συγκεκριμένα ο Σταύρος Θεοδωράκης δήλωσε:

Το Ποτάμι από τη στιγμή που βγήκε είπε ότι αυτή η χώρα μπορεί να ζήσει από τα χέρια της, μπορεί να ζήσει από τα χωράφια της, από τα ζώα της, από τα νερά της, από τον αέρα της. Μπορούμε να γίνουμε το κελάρι της Ευρώπης, μπορούμε να βγάλουμε τα προϊόντα όχι μόνο για τα δικά μας τραπέζια, αλλά και για τα τραπέζια της Ευρώπης. Πρέπει όμως να είμαστε προσεκτικοί και κυρίως πρέπει να προσέξουμε αυτούς τους ανθρώπους. Τους ανθρώπους της ελληνικής παραγωγής. Νομίζω ότι στην Αθήνα η φωνή αυτή δεν φτάνει. Γι’ αυτό ήρθα εδώ, για ν’ ακούσω τους ανθρώπους και να προσπαθήσω να μεταφέρω σε όσους μπορώ στην Αθήνα τη δική τους φωνή. Δεν είναι προεκλογικό το ενδιαφέρον μας. Σας το λέω ξεκάθαρα: αν δεν ενισχύσουμε αυτούς τους ανθρώπους, αν δεν βοηθήσουμε αυτούς τους ανθρώπους, η Ελλάδα θα είναι πάντα σκυφτή και με το χέρι απλωμένο για δανεικά. Αν δηλαδή συνεχίσουμε, το τραπέζι μας να έχει εισαγόμενη τομάτα, να έχει εισαγόμενο κρέας, να έχει εισαγόμενο γάλα, πάντα θα ζούμε παρακαλώντας τους Γερμανούς, τους Γάλλους, να μας ελεήσουν. Εμείς λοιπόν έχουμε ένα άλλο μοντέλο.

Τα μνημόνια δεν θα σώσουν τη χώρα. Τα δανεικά δεν θα μας σώσουν. Θα μας σώσουν οι μεγάλες αλλαγές και το να δώσουμε προτεραιότητα στην παραγωγή, στην κτηνοτροφία και στο χωράφι. Και υπάρχουν πράγματα που πρέπει να κάνουμε άμεσα. Το ένα είναι -και το έχουμε πει- οι αγρότες, οι κτηνοτρόφοι σε ομάδες παραγωγών και σε ομάδες συνεταιρισμών πρέπει να οργανώνονται, να συνεννοούνται και να έχουν φόρο 13%. Δεν αντέχεται μεγαλύτερος φόρος. Το δεύτερο είναι ότι θα πρέπει οι ενισχύσεις που δίνουμε στους αγρότες, στους κτηνοτρόφους, να μην είναι με βάση κάποια ιστορικά δικαιώματα που έχουν γίνει μέσα από τις παρεμβάσεις κομματικών μηχανισμών και παραγοντίσκων της πολιτικής. Οι αγρότες πρέπει να παίρνουν τα λεφτά με βάση αυτό που παράγουν. Όχι μόνο την ποσότητα που παράγουν, αλλά και την ποιότητα που παράγουν. Γίνεται μια προσπάθεια στην Ευρώπη να πάμε σε μια καλύτερη διατροφή, δηλαδή να μην μιλάμε μόνο για πράγματα βιομηχανοποιημένα. Η Ελλάδα είναι αυτή που μπορεί να το κάνει. Έχει τις εκτάσεις, έχει τους ανθρώπους, έχει τον ήλιο, έχει τα νερά. Μπορεί να το κάνει. Άρα, θα πρέπει οι άνθρωποι που παράγουν να αμείβονται με βάση όχι μόνο την ποσότητα, αλλά και την ποιότητά τους.

Σημασία έχει αν είμαι αισιόδοξος ότι όλα αυτά μπορούν να γίνουν. Νομίζω ότι στην Ελλάδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια κυβερνούν τα πλουσιόπαιδα. Αυτοί που δεν ξέρουν τι πάει να πει χωράφι, αυτοί που δεν ξέρουν τι πάει να πει παραγωγή και μάλλον αυτοί που δεν ξέρουν τι πάει να πει δουλειά. Δεν έχουν δουλέψει ποτέ τους. Τους έθρεφε πάντα το κράτος. Ήταν σ’ ένα κόμμα, έπαιρναν έναν μισθό και τώρα θέλουν να είναι υπουργοί. Νομίζω ότι είναι μια ευκαιρία με το Ποτάμι, αλλά πιθανόν και με άλλες δυνάμεις, να βγουν μπροστά οι άνθρωποι που έχουν δουλέψει, οι άνθρωποι της παραγωγής. Εμείς από την πρώτη στιγμή είχαμε στους συνδυασμούς μας και κτηνοτρόφους και αγρότες, ανθρώπους της δουλειάς. Δεν είναι τα πτυχία που μπορούν να δώσουν λύση στο πολιτικό πρόβλημα της χώρας. Το πολιτικό πρόβλημα της χώρας θα λυθεί αν αποφασίσουμε να ακούσουμε και να βάλουμε μπροστά τους ανθρώπους της δουλειάς. Αυτή είναι η άποψή μας.

Κάποιους τους συμφέρει να συζητάμε συνέχεια για τις διαδικασίες, για τους τύπους και να μην συζητάμε καθόλου για την Ελλάδα μας. Έγραφε κάποιος στην Αθήνα σήμερα ‘’μα θα χάσει μια μέρα ο Θεοδωράκης να πάει εκεί να δει τους κτηνοτρόφους;’’. Αυτή είναι λοιπόν η διαφορά μας. Εμείς θέλουμε σ’ αυτόν τον προεκλογικό αγώνα να γίνει και μια συζήτηση για την πραγματική Ελλάδα. Έχουμε διαφορές με τα άλλα κόμματα, πρέπει όμως να μας ενώσει η προσπάθεια για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας. Και σας είπα: η ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας δεν θα έρθει αν δεν ξαναγαπήσουμε την αγροτιά και τους κτηνοτρόφους».