Επισήμανα το πώς και το γιατί σε πρόσφατη παρέμβασή μου με συγκεκριμένα άρθρα και νόμους, με ονόματα και αριθμούς.

Εξ’ όλων των συνεργών προσπάθησε να απαντήσει (;) ο κ. Μουμουλίδης.

Δεν ξέρω αν όσα γράφει ο κ. Μουμουλίδης οφείλονται σε άγνοια της πραγματικότητας ή γιατί τον χαρακτηρίζει άγνοια κινδύνου.

Ίσως η απάντηση να βρίσκεται στο μνημειώδες έργο της Hannah Arendt για τη φύση του κακού.

Δε χρειάζεται να απαντήσω στα «θα» του κ. Μουμουλίδη, ούτε βέβαια να υπενθυμίσω τι έχει κάνει ο καθένας από εμάς για την Πτολεμαΐδα V, τις μετεγκαταστάσεις Ποντοκώμης  - Ακρινής και για τον προσδιορισμό της τιμής μονάδος στις απαλλοτριώσεις Μαυροπηγής, Αναργύρων, Ποντοκώμης, Ακρινής.

Οι πολίτες της Δυτικής Μακεδονίας τα γνωρίζουν και τα θυμούνται πολύ καλά.

Ο κ. Μουμουλίδης προφανώς έχει μνήμες από τον τόπο, αλλά εξίσου προφανώς ο τόπος δεν έχει μνήμες από αυτόν.

Φερτός «Περιφερειάρχης» και δοτός βουλευτής νομίζει ότι μπορεί να λέει ό,τι θέλει και όπως θέλει.

Η ζωή όμως, όπως και η πολιτική, δεν είναι μονόπρακτο. Αυτό τουλάχιστον θα μπορούσε να το καταλάβει.