Ελλάδα αποτελεί μια χώρα που βίωσε διαχρονικά, ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα, τη μετανάστευση και την προσφυγιά, τη μετακίνηση ανθρώπων από την Αφρική και την Ασία και το δράμα του μικρασιατικού ελληνισμού. Όπως όμως στο παρελθόν, έτσι και τώρα, ζούμε μια δραματική πραγματικότητα. Για λόγους που δε θα υπενθυμίσουμε σήμερα, η χώρα μας έγινε αρχικά το πέρασμα για εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και στη συνέχεια ο τόπος εγκατάστασης για πολλές χιλιάδες προσφύγων, οι οποίοι αναζήτησαν απεγνωσμένα σωτηρία από τις φλόγες των πολέμων, το θρησκευτικό φανατισμό, τις σφαγές, τους βιασμούς, τα βασανιστήρια, τις διώξεις. Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά αλληλέγγυοι απέναντί τους αλλά και αξιοπρεπείς σαν Έλληνες, πρέπει να φροντίσουμε τουλάχιστον για τα αυτονόητα: ανθρώπινες συνθήκες φιλοξενίας, ιδιαίτερη προστασία στις ευάλωτες ομάδες, πρόσβαση στις διαδικασίες υποβολής αιτημάτων ασύλου και μετεγκατάστασης, εκπαίδευση για τα παιδιά και πλήρη κοινωνική ένταξη για όσους μείνουν τελικά μόνιμα στη χώρα. Η ελληνική κυβέρνηση, με αρωγό την Ε.Ε., οφείλει να εξασφαλίσει όλα τα παραπάνω. Και φυσικά το Ποτάμι, όπως πιστεύουμε και κάθε υγιώς σκεπτόμενος άνθρωπος αλλά και η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, θα συνδράμει εποικοδομητικά προς αυτήν την κατεύθυνση.