του, για οικονομία που θα αποδίδει στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του. Η επεξεργασία των τότε θέσεων έγινε υπό την ευθύνη Δραγασάκη και η συγκεκριμένη θέση, ευρισκόμενη σε ευθεία αντίθεση με τα καταστατικά συμφωνηθέντα του κόμματος, έγινε δεκτή διά της πλειοψηφίας, παρά τις δικές μας διαμαρτυρίες, ότι επανεισάγει διά της διολισθήσεως τη θέση για κεντρικά ελεγχόμενη οικονομία, με ό,τι σημαίνει αυτό. Η συνολική εκτίμηση ήταν βέβαια, ότι η πλειοψηφία επέλεξε τη στροφή στον πούρο κομμουνισμό, του οποίου την εγκατάλειψη αρχικά φιλοδοξούσε να σηματοδοτήσει ο Συνασπισμός. 
Τότε λοιπόν, έγινε μία συντεταγμένη προσπάθεια για την ανάδειξη του θέματος, η οποία δεν απασχόλησε κανέναν, πέραν ημών. Τα μεν μέλη, ήθελαν ενότητα και ησυχία· ο δε τύπος, ασχολούνταν με την προσωποποιημένη αντίθεση Τσίπρα - Κουβέλη. 
Για να μην τα πολυλογώ, εμείς φύγαμε, με τις γνωστές (άλλης συζήτησης) επιλογές και αντιφάσεις, οδηγούμενοι ολίγον κατ' ολίγον, στο περιθώριο. Η θέση εκείνη όμως έμεινε, καλλιεργήθηκε, άνθισε και κάρπισε. Μου τη θύμισε αυτές τις μέρες η φιλολογία περί "δίκαιης" ανάπτυξης, η οποία την επανεκδίδει και ως θέση κυβερνητική, πλέον. Πρόκειται για την κλασσική μπολσεβίκικη - σταλινική εκδοχή της κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας. Η οποία ορίζει τα πλάνα και, βάσει αυτών και τις "ανάγκες". Ατομικές και κοινωνικές. Δίκαιες και άδικες. Χρήσιμες και άχρηστες. Και, εν τέλει, επιτρεπτές και απαγορευμένες. 
Τις σκέψεις μου τις απογείωσαν οι πληροφορίες για το νομοσχέδιο για την "Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία". Εδώ, η γνωστή θέση συναντάται και με την εμπεδωμένη βαθυπασοκική εμπειρία: επιδοτήσεις συνεταιρισμών, αξιοποίηση και αναπροσανατολισμός του ΕΣΠΑ στην υπηρεσία της πελατειακής συγκρότησης του κράτους και του κόμματος. Οι όμορφες διακηρύξεις αλληλεγγύης πιο όμορφα σπαταλώνται και ρευστοποιούνται. Και ακόμη καλύτερα, σε συνθήκες ερημοποίησης της πραγματικής οικονομίας.
Όπως τότε, έτσι και τώρα, εξακολουθώ να πιστεύω, ότι ο τρόπος λειτουργίας της οικονομίας αποτελεί τον ασφαλέστερο δείκτη λειτουργίας της δημοκρατίας. Στη χώρα μας, ο δείκτης αυτός υπήρξε πάντα αρνητικός.