Ορίστε, κύριε Θεοφύλακτε, έχετε τον λόγο.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Είναι η ώρα του επιχειρηματία, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ. Είναι η ώρα του μικρού μαγαζάτορα, του μεσαίου μαγαζάτορα και του μεγάλου. Είναι αυτοί που άντεξαν τόσα χρόνια μέσα στην κρίση. Βάλλονται πανταχόθεν, έχει μειωθεί το εισόδημά τους, έχουν αυξηθεί οι εισφορές, φόροι, κάθε λογής έξοδα, λογαριασμοί και όμως κράτησαν. Κράτησαν γιατί αγαπούν τη δουλειά τους. Πολλές φορές όταν ερχόντουσαν στο δικηγορικό μου γραφείο μετά τα τρία, τέσσερα, πέντε χρόνια της κρίσης, έλεγα «είστε ήρωες», γιατί κράτησαν τις επιχειρήσεις μετά από τόσα χρόνια κρίσης.

Αυτούς, λοιπόν, προσπαθούμε σήμερα να τους βγάλουμε από το τέλμα, να τους σώσουμε. Ας σκεφτούμε λίγο. Έχουμε σώσει τις τράπεζες τρεις φορές με χρήματα όλων. Έχουμε σώσει το δημόσιο. Πτώχευσε και με τα μνημόνια το βγάζουμε σιγά-σιγά από την πτώχευση. Πρέπει, λοιπόν, να ενδιαφερθούμε και για τους ανθρώπους της αγοράς. Και με αυτό το νομοσχέδιο γι’ αυτούς ενδιαφερόμαστε.

Και σήμερα κρίνεται το ποιοι είναι δίπλα τους και ποιοι όχι. Ας έχουν τα αυτιά τους ανοιχτά, γιατί και στις επιτροπές και εδώ στην Ολομέλεια ξεκάθαρα κάθε κόμμα παίρνει θέση. Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ είναι δίπλα στον επιχειρηματία. Είναι δίπλα στον μαγαζάτορα, τον μικρό, τον μεσαίο και τον μεγάλο.

Βλέπουμε τα κόμματα της Αντιπολίτευσης «ναι μεν, αλλά». Το μεν πνεύμα πρόθυμο η δε σαρξ ασθενής, «δεν μας αρέσει το νομοσχέδιο». Η ΓΣΕΒΕΕ έκανε παρατηρήσεις, αλλά λέει ότι το νομοσχέδιο είναι σε καλή πρακτική.

Αλλά τι να περιμένεις από τα κόμματα που είχαν ποινικοποιημένη τη μη καταβολή φόρων και εισφορών των ελεύθερων επαγγελματιών, των μαγαζατόρων, του κάθε επιχειρηματία; Τρία ποινικά αδικήματα ήταν. Η μη καταβολή φόρων ήταν διπλό ποινικό αδίκημα. Το είχαν καταφέρει αυτό από τον νόμο του 1993. Και η μη καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, τρία. Στο πρώτο σου έδιναν αναστολή, στο δεύτερο πλήρωνες, στο τρίτο εάν δεν έβρισκες λεφτά, κινδύνευες να μπεις μέσα. Αυτοί που δεν μπορούσαν να καταβάλουν τις ίδιες τις εισφορές τους. Τι να περιμένουμε; Τι διάλογο να κάνουν με τους ανθρώπους της αγοράς;

Και είχαμε και την προσπάθεια του κ. Δένδια, που σήμερα νομίζω για πρώτη φορά ομολόγησε γιατί απέτυχαν τα άρθρα στον ν. 4307, για τον οποίο διψούσε η αγορά πραγματικά, όπως διψάει και για αυτό το νομοσχέδιο. Είναι στοίχημα για όλους μας, για να βγει η αγορά από το τέλμα. Διαφώνησαν, λέει, με τον κ. Χαρδούβελη και έτσι δεν περπάτησε ο νόμος. Ε, αυτό είναι το ενδιαφέρον τους. Διαφώνησαν δύο Υπουργοί, πάει η αγορά.

Ο νόμος, λοιπόν, είναι καλός. Θα πω δυο λόγια, αλλά έχει αναλυθεί και από την εισηγήτρια και από τον Υπουργό και από αρκετούς ομιλητές.

Θέλω να σταθώ, όμως, στη νοοτροπία. Γιατί οι εξωδικαστικοί μηχανισμοί και συμβιβασμοί δεν είναι κάτι οικείο στη χώρα μας και όπου έχουν προσπαθήσει

να εφαρμοστούν, δεν ήταν επιτυχής η εφαρμογή τους, δεν έχουμε τέτοια εξοικείωση και προσαρμογή με τέτοιες έννοιες και διαδικασίες. Πρέπει να προτάξουμε τον σεβασμό στον επιχειρηματία, όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.

Ποια είναι τα εμπλεκόμενα μέρη, ποιοι είναι οι παράγοντες αυτής της διαδικασίας; Ας τους δούμε στα γρήγορα έναν-έναν: Είναι ο επιχειρηματίας, ο έμπορος, δηλαδή ο μαγαζάτορας, οι τράπεζες, το δημόσιο, τα ασφαλιστικά ταμεία, οι διαμεσολαβητές και οι άνθρωποι που θα συνδράμουν τις επιχειρήσεις, τα μαγαζιά σε αυτήν τη διαδικασία, όπως δικηγόροι, οικονομολόγοι, λογιστές.

Ας δούμε, λοιπόν, για έναν-έναν ποια θα πρέπει να είναι η συμπεριφορά. Γιατί με τα θεσμικά τους όργανα, με τους φορείς, με τις ενώσεις τους πρέπει να καταλάβουν ότι πρέπει να συνεργαστούν με αγαστό τρόπο σε αυτόν τον μηχανισμό, ώστε να βγουν οι ίδιοι από το τέλμα, δεν πάει άλλο. Είναι κάτι που συμφέρει όλους, είναι win-win για όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Και τις τράπεζες δεν συμφέρει να έχουν στα ντουλάπια τους τα κόκκινα δάνεια και κανέναν.

Οι τράπεζες, κύριε Υπουργέ, έχουν επιδείξει πολύ σκληρή συμπεριφορά, παράλογα σκληρή συμπεριφορά ιδίως τα χρόνια της κρίσης. Είχαν μία νοοτροπία και οι κατευθυντήριες γραμμές που έδιναν στα υποκαταστήματά τους ήταν εκτός πραγματικότητας, εκτός αγοράς, χωρίς σεβασμό στον επιχειρηματία. Ενώ έβλεπαν ότι ο τζίρος του μειώνεται στο μισό, στο 70% δεν του έκαναν τις ανάλογες προσαρμογές. Αντίθετα, όταν ρύθμιζαν ένα δάνειο, συνήθως το διπλασίαζαν ή και το υπερδιπλασίαζαν. Δηλαδή, εκεί που χρωστούσε 50.000 ευρώ, ας πούμε, ο επιχειρηματίας και αδυνατούσε να τις πληρώσει, του έκαναν μια ευνοϊκή ρύθμιση για τα δύο πρώτα χρόνια, αλλά το τελικό ποσό που θα πλήρωνε θα ήταν 100.000. Έκαναν μία τεράστια επέκταση του δανείου. Πολλά από τα δάνεια, λοιπόν, που

είναι να ρυθμιστούν είναι παλιά δάνεια που έχουν διπλασιαστεί μέσα στην κρίση, γιατί ρυθμίστηκαν και ξαναρυθμίστηκαν και αυξήθηκαν.

Έχουν κάποιες πρακτικές που πρέπει να τις δούμε σοβαρά. Ας πούμε δεν δίνουν αντίγραφα των συμβάσεων. Πριν υπογραφεί η σύμβαση, όχι, δεν βγαίνει κανένα χαρτί από την τράπεζα. Τι είναι αυτές πρακτικές; Είμαστε σε ευνομούμενη ευρωπαϊκή χώρα; Αυτά πρέπει να τα λύσουμε. Και όταν θα έρθει η ώρα που θα ψηφίσουμε και το ακαταδίωκτο, την ασυλία, όπως λέμε, σε δεκαπέντε ημέρες –πότε θα είναι;- των στελεχών των τραπεζών, που όντως είναι απαραίτητη και θα γίνει, γιατί έτσι λειτουργούμε και είμαστε συνεπείς με αυτά που λέμε, πρέπει συγχρόνως να λειτουργήσουν επιτέλους οι τράπεζες με πρακτικές λογικές και σε μία ευνομούμενη πολιτεία. Δεν είναι δυνατόν να πάει εκεί ο επιχειρηματίας και να του λέει «Διάβασε το τώρα εδώ και υπόγραψε. Δεν σου δίνω αντίγραφο να πας με έναν ειδικό να το μελετήσεις». Αυτά πρέπει να τα δούμε.

Ίδια συμπεριφορά πρέπει να έχει το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία και εκεί η ευθύνη μας είναι μεγαλύτερη. Πρέπει να αποφύγουμε τις παράλογες προσαυξήσεις και τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και με αυτό το νομοσχέδιο δίνεται η δυνατότητα να ξεπεραστούν.

Και οι θεσμικοί φορείς, διαμεσολαβητές και δικηγόροι, δικηγορικοί σύλλογοι πρέπει να έχουν επαγρύπνηση, ώστε να μην εμφανιστούν εταιρείες μαϊμούδες, όπως κάνουν με τον νόμο Κατσέλη. Εκεί πρέπει να έχουμε συνεργασία και με τη Γενική Γραμματεία Εμπορίου και Καταναλωτή, κύριε Υπουργέ.

Στη διαδικασία, όπως είπα, δεν θα σταθώ. Είναι συγκεκριμένα τα στάδια. Το νομοσχέδιο αποσκοπεί σε μια βιώσιμη επιχείρηση, σε ένα βιώσιμο πλάνο, γιατί τελικά ενδιαφερόμαστε για το βιώσιμο παρόν και μέλλον της αγοράς.

Θα δώσω δύο απαντήσεις σε αυτά που ειπώθηκαν από τους συναδέλφους. Οι αγρότες, οι ελεύθεροι επαγγελματίες μπορούν να εντάξουν τα χρέη τους στο δημόσιο και στα ασφαλιστικά ταμεία και μπορούν παράλληλα να εντάξουν και τις οφειλές στις τράπεζες στον νόμο Κατσέλη. Δηλαδή έχουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο, και προστατεύουν την πρώτη κατοικία με τον νόμο Κατσέλη και μπορούν εδώ να εντάξουν τις οφειλές στο δημόσιο και στις ασφαλιστικές εισφορές. Γιατί σας πειράζει αυτό, συνάδελφοι; Όλοι οι συνάδελφοι της Αντιπολίτευσης «Οι εκατόν πενήντα χιλιάδες αιτήσεις του νόμου Κατσέλη, που εκκρεμούν και δεν…». Σας πειράζει που εκατόν πενήντα χιλιάδες οικογένειες έχουν σωθεί; Σας πειράζει που δίνουν δόση εκεί που έδιναν μηδέν στις τράπεζες και δίνουν τώρα εκατό, διακόσια, τριακόσια ευρώ και είναι όλοι ευχαριστημένοι;

Στα γρήγορα, κύριε Πρόεδρε, θα κάνω τρεις-τέσσερις προτάσεις, που τις έχω πει και στις Επιτροπές,γι’ αυτό δεν θα είμαι αναλυτικός. Πρέπει, κύριε Υπουργέ, νομίζω, στο τρίμηνο μέχρι να εφαρμοστεί ο νόμος, να ενδιαφερθούμε για τις επιχειρήσεις που βγήκαν εκτός αγοράς γιατί δεν τους πλήρωσε το δημόσιο. Είχε κάνει στάση πληρωμών. Εταιρείες μελετών, εταιρείες δημοσίων έργων. Είναι πολύ σοβαρό. Δηλαδή το δημόσιο τις έβγαλε εκτός αγοράς και τώρα δεν θα μπαίνουν στο νομοσχέδιο; Η πρότασή μου είναι η τριετία για αυτούς να μετράει έως το διάστημα που δεν τους πλήρωσε το δημόσιο, να πάει δηλαδή λίγο Για τους συνεπείς δανειολήπτες –το είπε κι ο Πρόεδρος κ. Κακλαμάνης το πρωί- προτείνω να πιέσουμε την Ένωση Ελλήνων Τραπεζών να θεσμοθετήσουν ένα μπόνους, να τους κόψουν κάτι από τους τόκους, να καταλάβουν κι αυτοί ότι δεν είναι τα κορόιδα της αγοράς. Γιατί έχουμε και αθέμιτο ανταγωνισμό, το μαγαζί που πληρώνει με το διπλανό μαγαζί που δεν πληρώνει, τελικά αυτός που δεν πλήρωνε θα χαμηλώσει τις τιμές. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες που έχουν εκδώσει οριστική απόφαση στον νόμο Κατσέλη –το λέω για να ακουστεί- μπορούν να εντάξουν τις οφειλές τους στο δημόσιο και στο ΕΦΚΑ, στο 15 παράγραφος 21. Θα έλεγα, επίσης, ότι πρέπει να προσδιοριστεί επιτέλους η έννοια του μικροεμπόρου, γιατί υπάρχει μεγάλη διάσταση στη νομολογία.

Επίσης, να ξεκαθαριστεί το τι γίνεται με τα άρθρα του νόμου Δένδια, του ν. 4307. Η γνώμη μου είναι ότι όσο περπατάει ο καινούριος νόμος, πρέπει να καταργηθεί, να μην έχουμε δύο διαδικασίες.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Κύριε Θεοφύλακτε, παρακαλώ ολοκληρώστε.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ: Κλείνω λοιπόν με μία πολύ σύντομη αντίκρουση, γιατί και από τον Εισηγητή κ. Γεωργαντά και από όλους τους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας ειπώθηκε ότι μόνο εξωδικαστικός δεν είναι ο συμβιβασμός. Απ’ την άλλη, όμως, λένε οι ίδιοι ότι δεν έχουν υποχρεωτικότητα οι διατάξεις του νόμου. Ε, πώς θα έχουν; Δεν γίνεται και το ένα και το άλλο. Αν έχουν υποχρεωτικότητα οι διατάξεις, θα έχει δικαστήρια. Εσείς ζητάτε περισσότερα δικαστήρια τελικά. Να ξέρουμε δηλαδή τι λέμε.

Θα μου επιτρέψετε, κύριε Πρόεδρε, να πω..

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Λαμπρούλης): Ε, πόσο να επιτρέψουμε, δέκα λεπτά φτάσατε! Θα μιλήσετε ως το βράδυ; Σας παρακαλώ.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΣ: Κλείνω λοιπόν λέγοντας ότι, με βάση αυτά που είπε ο κ. Χατζηδάκης, ούτε τα πανηγύρια μας αρέσουν ούτε βραδυπορούμε. Οι δανειστές βρήκαν για πρώτη φορά μια γερή άμυνα –για να επαναφέρω την ποδοσφαιρική συζήτηση- η Αντιπολίτευση, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, με τον «πτωχευτιακό» είχαν συνηθίσει αλλιώς, είχαν ρίξει τη χώρα στο ερασιτεχνικό. Εμείς τώρα την ανεβάζουμε κατηγορίες, την έχουμε φέρει στην Α΄ Εθνική. Αυτό το νομοσχέδιο θα είναι η αντεπίθεση, το πρώτο γκολ που θα βγάλουμε στην κοινωνία και στην ανάπτυξη και όταν θα γίνουν οι εκλογές το 2019, θα παίζουμε Α΄ Εθνική και championsleague και ας διαλέξει τότε ο λαός τι του αρέσει.

Με εκτίμηση,

Από το γραφείο του βουλευτή Κοζάνης (ΣΥΡΙΖΑ), Γιάννη Θεοφύλακτου