που ήδη βαδίζει η περιοχή της Κοζάνης προτάσσει οικονομικούς σχεδιασμούς και επιλογές έξω από τα πλαίσια της ενέργειας ενώ εκτιμά, στη συνέντευξή του στο Πρακτορείο, ότι στην παρούσα συγκυρία θα πρέπει να υπάρξουν αλλαγές που αφορούν την εντοπιότητα στα κριτήρια πρόσληψης στην ΔΕΗ.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της συνέντευξης του βουλευτή Κοζάνης του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννη Θεοφύλακτου, στον Σπύρο Κουταβά για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων:

Ερ.: Εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου της περιοχής εκφράζουν επιφυλάξεις για την αποτελεσματικότητα του νόμου που ψηφίστηκε για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό δηλαδή αναφέρουν ότι πολλές επιχειρήσεις θα μείνουν εκτός. Τι ακριβώς συμβαίνει και εάν συμμερίζεστε αυτές τις επιφυλάξεις;

Απ.: Ο νόμος για τον εξωδικαστικό μηχανισμό (ν.4469/2017) αποτελεί μία μεγάλη επιτυχία της κυβέρνησής μας και των υπουργών που τον διαπραγματεύτηκαν με τους θεσμούς (αρχικώς ο Γιώργος Σταθάκης και τελικώς ο νυν υπουργός Οικονομίας, κ. Παπαδημητρίου). Με το νόμο αυτόν αποκαθίσταται η μεγάλη αδικία που υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια σε βάρος του εμπορικού κόσμου, δηλαδή τα φυσικά πρόσωπα, τα «νοικοκυριά» να ρυθμίζουν τα χρέη τους με το νόμο Κατσέλη, ενώ οι έμποροι και οι μαγαζάτορες να μην μπορούν να τα ρυθμίσουν. Τώρα όμως με το νόμο 4469 δίδεται επιτέλους αυτή η δυνατότητα στον επιχειρηματικό κόσμο για όλα τους τα χρέη (καθώς και στους ελεύθερους επαγγελματίες να ρυθμίσουν τις οφειλές τους σε Δ.Ο.Υ. και ασφαλιστικά ταμεία), κάτι που αποτελεί και αναγκαιότητα για την ομαλή επαναλειτουργία της αγοράς στη μετα-μνημονιακή εποχή που βρίσκεται προ των πυλών. Οι βασικές προϋποθέσεις τέθηκαν υπέρ των εμπόρων, δηλαδή ρυθμίζονται όσοι έχουν οφειλές πάνω από 20.000 ευρώ -ενώ οι θεσμοί και η αντιπολίτευση υποστήριξαν το όριο των 50.000 ευρώ! Επίσης το θέμα της καθαρής χρήσης την τελευταία 3ετία αποτελεί ορθό ουσιαστικό κριτήριο, το οποίο και εύκολα μπορεί να πληρωθεί από τον λογιστή της επιχείρησης. Αυτό όμως που με κάνει αισιόδοξο είναι ότι όλα τα εμπλεκόμενα μέρη (εμπορικός κόσμος, τράπεζες, Εφορία, Ταμεία) επιθυμούν να διακανονίσουν τα χρέη που 'σέρνονται' τόσα χρόνια στα χαρτοφυλάκιά τους. Ειδικά δε οι Τράπεζες (που συνήθως 'μπλόκαραν' εξωδικαστικές διαδικασίες ρύθμισης χρεών) έχουν υποχρέωση από τους εποπτεύοντες θεσμούς τους (ΕΚΤ) να μειώσουν ταχέως τα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια. Η ρύθμιση των επιχειρηματικών κόκκινων δανείων αποτελεί προτεραιότητα της Κυβέρνησής μας, όπως αποδείχθηκε και από το στοίχημα της λειτουργίας στις 3/8/2017 της ηλεκτρονικής πλατφόρμας για τη λειτουργία του νόμου (www.keyd.gov.gr), το οποίο και κερδήθηκε παρά τα όσα πίστευε ή ήλπιζε σύσσωμη η αντιπολίτευση (δυστυχώς η στάση της ΝΔ ήταν ξεκάθαρα σε βάρος των εμπόρων και του επιχειρηματικού κόσμου και καλώ και από το βήμα αυτό κάθε ενδιαφερόμενο να ελέγξει τη στάση της ΝΔ κατά την συζήτηση και ψήφιση του ν. 4469/2017).

Ερ.: Εάν σας δινόταν η δυνατότητα να διαχειριστείτε 100 εκατομμύρια ευρώ από το ταμείο δημοσίων επενδύσεων σε ποιο τομέα της Π.Ε. Κοζάνης και για ποιους λόγους θα επενδύατε ή θα κατευθύνατε αυτή την χρηματοδότηση;

Απ.: Η λογική του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα για την ανάπτυξη και την διαχείριση κονδυλίων είναι ακριβώς η αντίθετη. Δεν έρχεται δηλαδή από «τα πάνω», με ένα μαγικό και δήθεν ανώτερο (και αόρατο) χέρι που «διαχειρίζεται» κάποια κονδύλια με αποφάσεις που λαμβάνει σε κλειστούς κύκλους και κλειστά γραφεία. Όταν ο Αλέξης Τσίπρας, οι υπουργοί μας και εμείς οι βουλευτές μιλούμε για βιώσιμη, δίκαιη και συμμετοχική ανάπτυξη, εννοούμε ανάπτυξη από «τα κάτω», από τον λαό δηλαδή, με τη συμμετοχή του και υπέρ του, όπως άλλωστε ορίζει και το Σύνταγμα. Εάν λοιπόν υπήρχε η ευχέρεια διαχείρισης αυτών των 100 εκατομμυρίων ευρώ για το νομό Κοζάνης, θα λαμβάναμε υπ? όψιν τη γνώμη και το σχεδιασμό όλων των παραγωγικών και αναπτυξιακών φορέων, καθώς και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και θα καταλήγαμε σε αποφάσεις με δημοκρατικές διαδικασίες και διαβούλευση. Τα όποια «κονδύλια», ας μην ξεχνάμε, δεν είναι ούτε δικά μας ούτε κανενός πολιτικού, είναι του ελληνικού λαού και οι αποφάσεις δεν πρέπει να λαμβάνονται ερήμην του. Η δική μου συμβολή και πρόταση θα ήταν να κατευθυνθούν τα κονδύλια σε ένα μοντέλο ανάπτυξης που θα μας προετοίμαζε για τη μετα-λιγνιτική περίοδο, που θα ενίσχυε δηλαδή τομείς της οικονομίας ανεξάρτητους από τη δραστηριότητα της ΔΕΗ, όπως ο πρωτογενής τομέας, οι μεταφορές, το εμπόριο.

Ερ.: Αλλάζουν πολλά σε ό,τι αφορά την παρουσία της ΔΕΗ στην Π.Ε. Κοζάνης. Πιστεύετε ότι έχουν ωριμάσει οι συνθήκες ώστε να γίνουν αλλαγές στο νομό που αφορά τα κριτήρια για τις προσλήψεις μονίμου και εκτάκτου προσωπικού στα εργοστάσια και τα ορυχεία της περιοχής;

Απ.: Η λογική των κριτηρίων για τις προσλήψεις που προτάσσει όσους κατάγονται από περιοχές (χωριά) που έχουν απαλλοτριωθεί τα χωράφια τους είναι συγκεκριμένη: εάν απαλλοτριώσεις όλα ή τα περισσότερα από τα χωράφια ενός χωριού, ουσιαστικά στερείς τους κατοίκους του από την άσκηση του γεωργικού επαγγέλματος. Η λογική αυτή είναι μεν ορθή, όμως έχουν δημιουργηθεί αρκετές στρεβλώσεις, η μεγαλύτερη εκ των οποίων είναι ότι δεν είναι δυνατόν η προτεραιότητα αυτή να διαρκεί επ' άπειρον, πιστεύω δηλαδή ότι πρέπει να συμφωνήσουμε σε μία συγκεκριμένη χρονική διάρκεια της πρόταξης των πληττομένων κατοίκων από τις συγκεκριμένες περιοχές. Νομίζω όμως ότι αυτό που θα αποκαταστήσει τις όποιες αδικίες είναι η ουσιαστική ανάπτυξη της περιοχής μας και η ομαλή μετάβαση στη μετα-λιγνιτική περίοδο ώστε να υπάρχουν περισσότερες δουλειές.

Ερ.: Ποια προτεραιότητα για την περιοχή ανέδειξε κατά την γνώμη σας το παραγωγικό συνέδριο που έγινε πρόσφατα στην Κοζάνη;

Απ.: Είχαμε την τιμή να φιλοξενήσουμε και να διοργανώσουμε στην Κοζάνη το 1ο παραγωγικό συνέδριο της χώρας. Ήταν τόσο θετική η ανταπόκριση της τοπικής κοινωνίας, των φορέων και της αυτοδιοίκησης (όπως ήταν άλλωστε λογικό), που το παραγωγικό συνέδριο της Κοζάνης αποτέλεσε και αποτελεί υπόδειγμα για τα υπόλοιπα αναπτυξιακά συνέδρια της χώρας. Η προτεραιότητα της περιοχής είναι αναμφισβήτητα η ομαλή μετάβαση στη μετα-λιγνιτική περίοδο και αυτή ακριβώς αναδείχθηκε από τις διαδικασίες του συνεδρίου και θα επιτευχθεί:

α) αφενός με τη στήριξη και διεύρυνση τομέων της οικονομίας που δεν σχετίζονται με τη λιγνιτική δραστηριότητα και

β) αφετέρου με τη διαχείριση του λιγνίτη έτσι ώστε να διασφαλίζεται η βιωσιμότητα της ΔΕΗ Α.Ε. με ταυτόχρονη προστασία των εργασιακών δικαιωμάτων και διαφύλαξη του περιβάλλοντος.