και η οποία λείπει από τη συνταγματική αναθεώρηση που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι το ζήτημα του πλήρους διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας. Ένας διαχωρισμός, ο οποίος σε τίποτε δεν εμποδίζει τα θρησκευτικά πιστεύω και την όποια θρησκευτική συνείδηση του ανθρώπου.

          Άλλωστε, ο διαχωρισμός Κράτους - Εκκλησίας και η εκκοσμίκευση του κράτους, της εκπαίδευσης, όλων των θεσμών, συντελέστηκε σε πολλές χώρες από την ίδια την αστική τάξη και το κράτος της, από την περίοδο ακόμα της Γαλλικής Επανάστασης το 1789 και σε συνέχεια τον 19ο αιώνα, πριν ακόμα την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 και την εμφάνιση των σοσιαλιστικών κρατών, κατά τον 20ο αιώνα.

          Με τη συγκεκριμένη συμφωνία Τσίπρα - Ιερώνυμου, όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται ο συνταγματικός εναγκαλισμός Κράτους-Εκκλησίας, αλλά προστίθεται και ένας επιχειρηματικός εναγκαλισμός, στο πλαίσιο του Ταμείου Αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας, που ήταν νόμος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και το οποίο ταμείο περιέχει αρκετά σκοτεινά σημεία, όπως η πρόβλεψη ότι σε αυτό θα περιλαμβάνονται και αμφισβητούμενες εκτάσεις.

          Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση επιδιώκει να αποσπάσει τη συναίνεση της Εκκλησίας στις περιορισμένου χαρακτήρα συνταγματικές αλλαγές.

          Το ΚΚΕ θεωρεί ότι για την Ελλάδα είναι υπερώριμο ζήτημα ο διαχωρισμός Κράτους - Εκκλησίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την εκπαίδευση, τις τελετουργικές διαδικασίες σε δημόσιους θεσμούς, τον πολιτικό γάμο, την πολιτική κηδεία, τη δυνατότητα αποτέφρωσης νεκρών, την ονοματοδοσία, το περιουσιακό ζήτημα της Εκκλησίας.