όπου παρουσιάστηκε η πρόταση της νομπελίστριας Wided Bouchamaoui να είναι υποψήφιοι για το Νόμπελ Ειρήνης του 2019 οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ, Αλέξης Τσίπρας και Ζόραν Ζάεφ.
Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επεσήμανε ότι «αν υπήρχε βραβείο Νόμπελ Πολέμου, τα Βαλκάνια θα το είχαν διεκδικήσει πολλές φορές στην ιστορία τους. Η περιοχή μας είναι διαβόητη για τους πολέμους, τις συγκρούσεις και τα εθνικά μίση». Επίσης σχολίασε ότι η συμφωνία «είναι το μόνο καλό νέο» σε μια Ευρώπη, που κλυδωνίζεται από την άνοδο της ακροδεξιάς, τις φυγόκεντρες τάσεις και την αδυναμία της ηγεσίας της να στρέψει την ΕΕ μακριά από την λιτότητα, που προκαλεί οργή και ανασφάλεια στους πολίτες. «Σε έναν κόσμο όπου οι ένοπλες συγκρούσεις κάθε άλλο παρά μειώνονται, αποτελεί πρότυπο ειρηνικής επίλυσης διαφορών, όπως επανέλαβε προχθές ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ», είπε.
Ο Στέλιος Κούλογλου τόνισε, δε, ότι η συμφωνία των Πρεσπών είναι κάτι που «χρωστάμε στις προηγούμενες γενιές που συχνά βρέθηκαν αντιμέτωπες για λάθος λόγους και μικρές αφορμές. Αλλά κυρίως το χρωστάμε στις νεότερες, στα παιδιά μας, που πρέπει να ζήσουν σε μια περιοχή ειρηνική, με σταθερότητα και ευημερία».
Σημειώνεται ότι αύριο, η Τυνήσια κάτοχος του Βραβείου Νόμπελ Ειρήνης 2015, ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και ο πρύτανης του Πανεπιστημίου FON, Νάνο Ρουζίν, θα μεταβούν στην Αθήνα, όπου θα συναντηθούν με τον Έλληνα πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, για να τον ενημερώσουν για την πρωτοβουλία.
Ολόκληρη η ομιλία του ευρωβουλευτή Στέλιου Κούλογλου κατά την συνέντευξη Τύπου:
Aν υπήρχε βραβείο Νόμπελ Πολέμου, τα Βαλκάνια θα το είχαν διεκδικήσει πολλές φορές στην ιστορία τους. Η περιοχή μας είναι διαβόητη για τους πολέμους, τις συγκρούσεις και τα εθνικά μίση.
Από εδώ ξεκίνησε ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, που έφερε τον Δεύτερο. Και εδώ, πολύ πρόσφατα, τα χρόνια 1991-95 και το 1999, ξέσπασαν οι πρώτοι πόλεμοι στην Ευρώπη, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμιου Πολέμου.
Έχουμε προσφέρει στη διεθνή ορολογία τον όρο βαλκανιοποίηση - την διαδικασία της κατακερμάτισης ή του διαχωρισμού μιας περιοχής ή κράτους σε μικρότερες περιοχές ή κράτη, που συνχά είναι εχθρικά μεταξύ τους ή μη συνεργάσιμα. Ο όρος χρησιμοποιείται από τον Καναδά ως την Αφρική.
Η περιοχή παραμένει και σήμερα εύφλεκτη. Και αυτός είναι ένας παραπάνω λόγος για να κλείνουμε τις εκκρεμότητες και να επιλύουμε τις διαφορές μας με τον διάλογο και με αναγκαίους συμβιβασμούς.
Η συμφωνία των Πρεσπών, την οποία επεξεργάστηκαν αριστοτεχνικά οι υπουργοί Εξωτερικών Κοτζιάς και Ντιμιτρόφ είναι μια συμφωνία που ακριβώς επιλύει μια μακρόχρονη διαφορά.
Δεν αφορά μόνο την διαμάχη για το όνομα που κρατάει εδώ και 27 χρόνια. Δίνει οριστική λύση στο μακεδονικό πρόβλημα, όπως προέκυψε μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και την βαλκανιοποίηση της περιοχής.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Μπορώ ως ευρωβουλευτής να σας διαβεβαιώσω ότι είναι το μόνο καλό νέο σε μια Ευρώπη που σήμερα κλυδωνίζεται από τους εθνικισμούς και την άνοδο της ακροδεξιάς, από τις φυγόκεντρες τάσεις που εκδηλώθηκαν με το Brexit.
Επίσης, από την αδυναμία της πολιτικής της ηγεσίας να αλλάξει πορεία στην ΕΕ, όπου οι πολιτικές της λιτότητας απειλούν την κοινωνική της συνοχή. Και κάνουν τους πολλούς φτωχότερους και την οικονομική ολιγαρχία πλουσιότερη.
Στους αντίποδες μιας αδύναμης ευρωπαικής ηγεσίας, οι ηγέτες των δύο χωρών, ο Ζόραν Ζάεφ και ο Αλέξης Τσίπρας, προχώρησαν σε μια συμφωνία που απαιτεί πολιτικό θάρρος και βάζει τα συμφέροντα της κάθε μιας χώρας πάνω από κομματικά συμφέροντα και τους στενούς πολιτικούς υπολογισμούς. Και σε έναν κόσμο όπου οι ένοπλες συγκρούσεις κάθε άλλο παρά μειώνονται, αποτελεί πρότυπο ειρηνικής επίλυσης διαφορών, όπως επανέλαβε προχθές ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ.
Όπως συμβαίνει σε κάθε ιστορική στιγμή, η συμφωνία αυτή βρήκε αντίθετη μια μερίδα της κοινής γνώμης και στις δύο χώρες.
Στην Ελλάδα οι συντηρητικές δυνάμεις, η ακροδεξιά και οι νεοναζί βρήκαν την ευκαιρία για να μιλήσουν για προδοσία. Οι τελευταίοι πραγματοποίησαν διαδηλώσεις με σύνθημα «η Δημοκρατία πουλάει τη Μακεδονία» εννοώντας την ελληνική Μακεδονία. Που ίσα ίσα ξαναβρίσκει τη θέση της στο χάρτη, αφού με τη συμφωνία διαχωρίζεται σαφώς από τη Βόρεια Μακεδονία.
Και εδώ και στην Ελλάδα, οι αντίπαλοι της συμφωνίας δεν μπορούν να εξηγήσουν πως είναι δυνατόν και οι δύο ηγέτες να προδίδουν, υποτίθεται, ταυτόχρονα τα συμφέροντα της χώρας τους.
Αν ο ένας πρόδωσε την χώρα του, πως μπορεί και ο άλλος να είναι προδότης;
Ούτε πρόκειται να το εξηγήσουν ποτέ, γιατί δεν στηρίζονται στη λογική αλλά στον φόβο του άλλου.
Πρέπει επιτέλους να πάψουμε να φοβόμαστε και να κοιτάξουμε μπροστά. Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε παρά το φόβο.
Εδώ στη μπαρουταποθήκη των Βαλκανίων έχουμε την μακρόχρονη συνήθεια να κοιτάμε προς τα πίσω. Με τη συμφωνία αυτή κοιτάμε προς τα μπροστά.
Για όλους αυτούς τους λόγους η συμφωνία αξίζει το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης και θα ήθελα και δημοσίως να ευχαριστήσω την κυρία Μπουσαμαουί για την πρωτοβουλία και τη πρόταση της.
Το χρωστάμε στις προηγούμενες γενιές που συχνά βρέθηκαν αντιμέτωπες για λάθος λόγους και μικρές αφορμές. Αλλά κυρίως το χρωστάμε στις νεότερες, στα παιδιά μας που πρέπει να ζήσουν σε μια περιοχή ειρηνική, με σταθερότητα και ευημερία.
Δείτε εδώ την συνέντευξη Τύπου: https://www.youtube.
