όπως λέει, είναι πειστήριο της εγκληματικής πολιτικής που φορτώνει στην «ατομική ευθύνη» ακόμα και τη διάγνωση της νόσου! Στην πραγματικότητα, και με αυτό το μέτρο, το κράτος απαλλάσσεται από κάθε ευθύνη για ολοκληρωμένο σχεδιασμό της επιδημιολογικής καταγραφής και επίβλεψης.
Με την ίδια ακριβώς λογική αντιμετωπίζει η κυβέρνηση την πανδημία εδώ και έναν χρόνο, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα: Στην ευθύνη του εργαζόμενου φορτώνεται πώς θα προστατευτεί χρησιμοποιώντας τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, όπου συνωστίζεται με εκατοντάδες άλλους. Πώς «θα τα φέρει βόλτα» με το αφεντικό του, αν αρρωστήσει ο ίδιος ή αν βρεθεί θετικό το παιδί του. Αλλά και πώς θα γλιτώσει από τον κορονοϊό στον χώρο της δουλειάς, όπου τα μέτρα προστασίας «κοστίζουν» σε χρόνο και χρήμα για τα αφεντικά.
Στην ευθύνη του εκπαιδευτικού και του γονέα μετατοπίστηκε η τηλεκπαίδευση όταν έκλεισαν τα σχολεία, αλλά και η λειτουργία τους όταν άνοιξαν, χωρίς ουσιαστικά μέτρα προστασίας και με πρωτόκολλα διασποράς, όχι αντιμετώπισης της νόσου.
Στην ευθύνη των υγειονομικών εναπόκειται αν και πώς θα εξασφαλιστεί έστω και μία κλίνη παραπάνω στους ασφυκτικά γεμάτους θαλάμους, αν και πότε θα βρεθεί αναπνευστήρας, ποιους θα περιθάλψουν και ποιους θα ρισκάρουν να αφήσουν στην άκρη, επειδή τα μέσα δεν επαρκούν.
Τώρα στον κατάλογο της «ατομικής ευθύνης» προστίθενται τα «κατ' οίκον τεστ», και μάλιστα σε φάση έξαρσης της πανδημίας στα μεγάλα αστικά κέντρα, με τα νοσοκομεία στο «κόκκινο» και τους υγειονομικούς εξαντλημένους.
Αντί λοιπόν η κυβέρνηση να πάρει έστω και τώρα μέτρα ουσιαστικής θωράκισης του δημόσιου συστήματος Υγείας και να επιτάξει τον ιδιωτικό τομέα, αντί να κάνει προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών, να ανοίξει και να στελεχώσει νέες ΜΕΘ, αντί να οργανώσει με κρατική ευθύνη την πρόληψη και την ιχνηλάτηση, πετά ξανά την μπάλα στην εξέδρα της «ατομικής ευθύνης» για τον περιορισμό της διασποράς!
Και ταυτόχρονα παρουσιάζει την ...«αυτοδιάγνωση», μαζί με τη συνέχιση των εμβολιασμών, ως το «κλειδί» για την «επανεκκίνηση της οικονομίας» και ειδικά για το άνοιγμα του Τουρισμού, για το οποίο «καίγονται» οι διεθνείς και εγχώριοι μεγαλοεπιχειρηματίες του κλάδου, όπως δείχνει και η ταχύτητα με την οποία προωθείται το «εμβολιαστικό πιστοποιητικό», προκειμένου να απαλλάσσονται κράτος και εργοδοσία από άλλα κοστοβόρα μέτρα προστασίας εργαζομένων και τουριστών.
Ερωτήματα όμως και «γκρίζες ζώνες» προκύπτουν και από την ίδια τη διαδικασία της «αυτοδιάγνωσης» με τα «self tests», όπως: Τι θα κάνει ένας εργαζόμενος με τη δουλειά του αν βρεθεί θετικός, μέχρι να γίνει επανέλεγχος σε δομή Υγείας; Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για ένα τεστ που δεν έγινε σωστά και έβγαλε «ψευδώς αρνητικό» αποτέλεσμα; Πώς θα εφαρμοστεί η «υποχρεωτικότητα» του τεστ στο σπίτι, η οποία σύμφωνα με την κυβέρνηση θα αφορά την Εκπαίδευση και «ζωτικούς κλάδους της οικονομίας»; Πώς θα εξασφαλιστεί η ορθή συλλογή των στοιχείων, αφού η καταγραφή θα γίνεται «εθελοντικά» από τον χρήστη του ατομικού τεστ;
Αποκαλυπτική είναι όμως και η στάση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος, αφού έδωσε τη ...μάχη των προδιαγραφών του διαγωνισμού για την προμήθεια των self tests, στη συνέχεια εγκαλεί την κυβέρνηση ότι «θα μπορούσε το κράτος να αφήσει τα self tests στην ελεύθερη αγορά και το ίδιο να συνεχίσει να εργάζεται με πιο οργανωμένο τρόπο και με πιο αποτελεσματικά μέσα για τη διαχείριση της πανδημίας»!
Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι στην ιχνηλάτηση υπάρχει ούτως ή άλλως χώρος για τον ιδιωτικό τομέα και ότι η σημερινή κατάσταση με τον κορονοϊό προέκυψε επειδή η κυβέρνηση και το κράτος δεν είναι προσηλωμένοι όσο θα έπρεπε στην «αποτελεσματική» διαχείριση της πανδημίας!
Ο λαός δεν πρέπει να αποδεχτεί μια ακόμη ευθύνη στην πλάτη του, την ευθύνη να αναλάβει ο ίδιος το βάρος της διάγνωσης και της ιχνηλάτησης, που το κράτος συστηματικά αποποιείται. Το δίκαιο αίτημα υγειονομικών, σωματείων και άλλων φορέων για δωρεάν, με κρατική ευθύνη, μαζικούς επαναλαμβανόμενους ελέγχους σε δομές Υγείας, σε σχολεία, μεγάλους χώρους δουλειάς, γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό από ποτέ, μετά κι από τις τελευταίες εξελίξεις.
