των δυνατοτήτων που είχε και έχει η χώρα. Η κακή οργάνωση διεύρυνε δυνατότητες διαφθοράς, στεγανών, κακοδιαχείρισης, τη γνωστή σε πλειάδα περιπτώσεων ανευθυνοϋπευθυνότητα των αρμοδίων και φυσικά τη μη αξιοποίηση του έμψυχου δυναμικού του. Οι διατάξεις του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα, τόσο πριν όσο και μετά το πολυνομοσχέδιο, συντηρούν ως επί το πλείστον την αναξιοκρατία στην κορυφή της διοικητικής ιεραρχίας. Η αξιολόγηση των υπηρεσιών παραμένει ζητούμενο, τα φαινόμενα επίορκων λειτουργών πολλαπλασιάζονται, σε πολλές περιπτώσεις οι Ε.Δ.Ε. έχουν γίνει φαντάσματα, οι Επιθεωρητές Δημόσιας Διοίκησης οδηγούνται σε απαξίωση. Το Δημόσιο δεν έχει βρει τον σχεδιαστικό του ρόλο, είναι υποτυπώδες στον ελεγκτικό και παραμένει υπερφορτωμένο σε ανούσια γραφειοκρατία. Για όλα αυτά υπάρχουν σίγουρα ευθύνες, και κανείς δεν είναι στο απυρόβλητο.

Από την άλλη πλευρά, η διέξοδος από την κρίση απαιτεί αποτελεσματικές δημόσιες υπηρεσίες δημόσιας παιδείας και περίθαλψης, υποδομές κτηματολογίου και βιώσιμου χωροταξικού σχεδιασμού, ισχυρούς μηχανισμούς ελέγχου για το περιβάλλον και την προστασία του καταναλωτή, υπηρεσίες για ουσιαστική στήριξη της πραγματικής οικονομίας και της δημιουργίας θέσεων εργασίας, θεσμούς που να διασφαλίζουν πλήρη διαφάνεια, δικαιοσύνη που να μη σέρνεται με ρυθμούς χελώνας, αποτελεσματική είσπραξη και του τελευταίου ευρώ δημόσιων εσόδων. Ο ριζικός αυτός αναπροσανατολισμός, είναι από τα πιο κρίσιμα στοιχήματα για τη χώρα.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι συμφωνούμε με την ανάγκη ριζικής αναδιοργάνωσης του Δημοσίου, ορθολογικότερης διοίκησης και μείωσης της γραφειοκρατίας. Αρκεί τα μέτρα που λαμβάνονται να χαρακτηρίζονται από δικαιοσύνη και αποτελεσματικότητα: το ενιαίο μισθολόγιο θα έπρεπε να είναι βήμα για αποκατάσταση της δικαιοσύνης και για κλείσιμο της μισθολογικής ψαλίδας μεταξύ χαμηλόμισθων και προνομιούχων, όχι νέος γύρος οριζόντιων μέτρων.

Δυστυχώς, όμως, η επέμβαση που προωθεί η κυβέρνηση κινείται σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση. Αντί να ξεκινήσουν οι αλλαγές από τα πάνω, από την κορυφή της ιεραρχίας, από τα ειδικά προνόμια και τις ισχυρές συντεχνίες, αντίθετα οι αλλαγές έχουν επικεντρωθεί στους χαμηλόβαθμους, στους αδύναμους και λιγότερο καλά οργανωμένους, οι οποίοι κυριολεκτικά έχουν συντριβεί από τα μέτρα των δύο τελευταίων ετών. Μετά τους συμβασιούχους και τους ωρομίσθιους, τώρα ήρθε η σειρά της μάζας των απλών δημοσίων υπαλλήλων, ενώ προνομιακές καταστάσεις σε ΔΕΚΟ και ισχυρές συντεχνίες του Δημοσίου παραμένουν με τις λιγότερες απώλειες. Πολυάριθμες επιπλέον κρυφές ρυθμίσεις φαίνεται να γίνονται, πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας, για ακόμη πιο ειδικές κατηγορίες και επιμέρους άτομα.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι διαφωνούμε με την προσπάθεια της κυβέρνησης να παραμείνουν στα προνόμιά τους οι στρατιές γενικών και ειδικών γραμματέων, ειδικών συμβούλων, μητροπολιτών, υψηλόβαθμων δικαστών, στρατηγών, πρέσβεων και άλλων πολλών, που ο καθένας από αυτούς εκτός από παχυλούς μισθούς διαθέτει οδηγούς και αυτοκίνητα, δωρεάν υπηρέτες, γραμματείς και ακολούθους, ενώ διαχειρίζεται έξοδα παραστάσεων και μυστικά κονδύλια.

Θεωρούμε ότι έτσι το Δημόσιο θα συνεχίσει να βρίθει από αμφίβολης αναγκαιότητας «υψηλόβαθμους» υπαλλήλους διαφόρων κατηγοριών και προνομίων, ενώ αντίθετα διαπιστώνουμε ότι οι υπάλληλοι της πρώτης γραμμής, αυτοί που εξυπηρετούν το κοινό και βγάζουν όλη τη δουλειά, είναι ακριβώς αυτοί που πρώτοι διώκονται και απολύονται. Οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να φροντίσουμε για την στελέχωση και βελτίωση των υπηρεσιών πρώτης γραμμής, αυτές που προσφέρουν άμεσα στους πολίτες, και όχι για τη διατήρηση προνομίων.

Λύση λοιπόν αποτελεί ο εξορθολογισμός της διοίκησης και όχι οριζόντια μέτρα όπως η εργασιακή εφεδρεία ή η κατάργηση όλων των κενών οργανικών θέσεων χωρίς μελέτη. Πολύ περισσότερο δε μπορούμε να δεχθούμε αιφνιδιαστικές τομές που κινδυνεύουν να αποδιοργανώσουν ακόμη περισσότερο την ήδη ανεπαρκή λειτουργία της διοίκησης. Ακόμη κι αν χρειαστούμε λύσεις έκτακτης ανάγκης, αυτές δεν είναι να δώσουμε σε 30.000 ανθρώπους το 60% του βασικού μισθού για να... μην εργάζονται, αλλά να σχεδιάσουμε κίνητρα για εθελοντική μείωση των ωρών δουλειάς επί 2-3 χρόνια, με αντίστοιχη μείωση αποδοχών. Το παλιό σύνθημα «λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους», αξίζει ίσως να βρεθεί ξανά στην επικαιρότητα.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι είμαστε σίγουροι ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι έτοιμοι να δεχτούν θυσίες, όταν αυτές γίνονται δίκαια και έχουν μακροχρόνια μια θετική προοπτική. Κανένας όμως υπάλληλος δεν πρόκειται να δεχτεί να θυσιαστεί ο ίδιος, για να μπορέσουν αυτοί που έφεραν την Ελλάδα στα σημερινά χάλια να κρατήσουν όσα περισσότερα από τα προνόμιά τους μπορούν.

Αν η διοίκηση απαλλαγεί από τις σημερινές της παθογένειες και αναπροσανατολιστεί σε κατευθύνσεις ανταποδοτικές για την κοινωνία και την οικονομία, τότε θα μπορεί να αξιοποιήσει και όλο σχεδόν το σημερινό της δυναμικό. Αν πάλι τις διατηρήσει, θα αδυνατεί να κάνει στοιχειωδώς τη δουλειά της όσο και να μειωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Και φυσικά θα κοστίζει πάντα πολύ περισσότερο από όσα θα προσφέρει.