Πιστεύω, επίσης, ότι οι περισσότεροι κομματικοί σχηματισμοί έχουν τις καλύτερες προθέσεις και επιδιώκουν να δώσουν λύση στο κορυφαίας σημασίας ζήτημα της παράνομης μετανάστευσης.

Η αίσθηση μου, όμως, είναι ότι σε τόσο σύντομο διάστημα δεν είναι δυνατόν να δοθεί βιώσιμη και οριστική λύση. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ένα σύνθετο και πολύ-επίπεδο ζήτημα που, μάλιστα, δεν εξαρτάται μόνο από τη βούληση και τις προσπάθειες της Ελλάδας, αλλά και από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι μόνο.
Δεν είμαι, λοιπόν, αντίθετη στη δημιουργία κέντρων υποδοχής παράνομων μεταναστών όταν, όμως, διασφαλίζονται οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες εύρυθμης λειτουργίας αυτών. Άλλωστε, παρακολουθώντας κανείς τα ρεπορτάζ για τα αντίστοιχα κέντρα σε Ισπανία και Γαλλία, όπου αυτά βρίσκονται μέσα στον αστικό ιστό των μεγαλουπόλεων ( Μαδρίτη, Παρίσι, Τουλούζη, Νίκαια και αλλού) μπορεί να διαπιστώσει τη σοβαρή οργάνωση και την ικανοποιητική λειτουργικότητά τους. Ασφαλής περίφραξη και εγκαταστάσεις που δεν προσβάλλουν την αισθητική, επαρκής υγειονομική κάλυψη των μεταναστών και σαφές σχέδιο επαναπατρισμού των ανθρώπων αυτών.

Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, καλούμαστε να δώσουμε λύση ως χώρα σε ένα τόσο πολύπλοκο θέμα, βεβιασμένα κατά τη γνώμη μου. Σε ότι μας αφορά ως περιφέρεια θα ήθελα να επισημάνω ότι
η οργάνωση των κέντρων αυτών απαιτεί χρόνο, συνεργασία πολλών ανθρώπων και υπηρεσιών, διασφάλιση προϋποθέσεων ασφαλούς λειτουργίας και εξασφάλιση οικονομικών πόρων σε μακροπρόθεσμη βάση.

Πιστεύω ότι θα πρέπει πιλοτικά να λειτουργήσουν τα πρώτα 4 με 5 κέντρα στην Αττική, βάσει των προτύπων λειτουργίας των αντίστοιχων σε Γαλλία, Ισπανία, Αγγλία, ίσως και σε Σκανδιναβικές χώρες. Έτσι θα δοθεί η δυνατότητα στο σύστημα να εξετάσει τη λειτουργικότητα και τον τρόπο ενσωμάτωσης τους στην ελληνική πραγματικότητα.

Αφού, λοιπόν, διαπιστωθεί η σωστή λειτουργία και δε δημιουργηθούν προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες τότε ας ξεκινήσει ουσιαστικός διάλογος με τις περιφέρειες

Γιατί το πρόβλημα αυτή τη στιγμή είναι η μη ύπαρξη εγγυήσεων για την ασφαλή λειτουργία των κέντρων, το βεβιασμένο της υπόθεσης και η ανύπαρκτη διαβούλευση, πιθανότατα λόγω και προεκλογικών σκοπιμοτήτων κάποιων, με τις τοπικές κοινωνίες.

Πρακτικά, λοιπόν, κατά την προσωπική μου άποψη, θα πρέπει η κεντρική διοίκηση να οργανώσει κάποια κέντρα πρώτα σε περιοχές περιμετρικά της Αττικής και αφού διαπιστωθεί η άρτια και ασφαλής λειτουργικότητα να ξεκινήσει ο ουσιαστικός διάλογος με τις περιφέρειες και την κοινωνία.
Πιστεύω ότι τότε τοπική αυτοδιοίκηση και απλός κόσμος, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, υπό άλλη οπτική να συμμετάσχει ενεργά και χωρίς ενδοιασμούς στη λύση του πολύ σοβαρού αυτού προβλήματος.
Με βάση όλα τα δεδομένα και σταθμίζοντας, λοιπόν, όλες τις παραμέτρους, αλλά και επειδή πιστεύω πως στην παρούσα φάση δεν θα εξασφαλιστούν όλα τα εχέγγυα για τη δημιουργία Κέντρων Παράνομων Μεταναστών, θα ψηφίσω «Όχι» στη σημαντική ψηφοφορία του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Μακεδονίας.