Σ αυτά βλέπουμε τον Άσιμο αλλά και τον άσημο του τότε και του σήμερα.
Εγκαίνεια της έκθεσης- η οποία φιλοξενείται στην παλιά αποθήκη του ΟΣΕ στην Κοζάνη- την 21η Απρίλη 2015 στις 21.00 Διάρκεια της έκθεσης ως τις 10 Μαίου. Ο Φώτης Καραγεωργίου μίλησε στο vetofm και στο δημοσιογράφο Σπύρο Κουταβα για την Εκθεση του τον Ασιμο την Κοζάνη και την γεννέτειρά του την Σιάτιστα.
Λιγα λόγια για την Εκθαση και τον Εικαστικό Φωτη Καραγεωργίου απο την Ισαβελλα Κλαδάκη*
''για τα δεσμά μας δε φταίει πάντα η σκλαβιά, μα η υποταγμένη μας καρδιά'
''τι υπουργός , τι δικαστής,τι οικογενειάρχης, τι ψηφοφόρος , τι αγάς, το ίδιο πράγμα είναι, την εξουσία τι μετράς με το δικό σου είναι''
Νικόλας Άσιμος
Πως ορίζεται η ελευθερία; από τι συνίσταται και πως εκφράζεται στο εδώ και τώρα της κοινωνικής κατάστασης που όλοι αποτελούμε μέρος της, και πως βιώνεται αυτή η ελευθερία σήμερα; Τέλος, τι επιφυλάσσεται για όσους επέλεξαν να ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά μιας τόσο βαθιά υποκριτικής και συμπλεγματικής κοινωνίας, μόνο και μόνο με την ύπαρξή τους εντός της;
Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, μια έκθεση για το Νικόλα Άσιμο, σήμερα, δε φαντάζει παράξενη. Ο Άσιμος, φιγούρα που για τον καθένα εκφράζει κάτι το διαφορετικό,κατανοούσε με απόλυτη διαύγεια την ελευθερία, τη δημοκρατία, αλλά και πολύ περισσότερο την ουσία της έννοιας 'εξουσία' , σε ένα επίπεδο βαθύτερο και πολύ πιο επικίνδυνο, σαν αρρώστια της ανθρώπινης ψυχής,η οποία υπέβοσκε σ όλες τις ανθρώπινες σχέσεις, σε κάθε είδος κοινωνικής συνεύρεσης, ακόμη και πίσω απ τις πιο ανατρεπτικές ιδέες ή πρακτικές, καταλήγοντας, εν τέλει, να αποτελεί το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας
Ο Φώτης Καραγεωργίου αποπειράται να χτίσει μια γέφυρα μεταξύ του τότε και του τώρα, παίζοντας χωροταξικά με αντιθετικά δίπολα, όπως το μέσα-έξω, θεσμικό - εξωθεσμικό , αλλά και εσωτερικής υποκειμενικής αντίληψης και εξωτερικής αντκειμενικής πραγματικότητας .Προσωπικοί προβληματισμοί μετουσιώνονται μέσα από μια εικαστική αφήγηση του έργου του Νικόλα Άσιμου με σκοπό να θέσει κάποια ερωτήματα ως προς τη φύση των θεσμών,της κοινωνίας,του τρόπου που γαλουχηθήκαμε όλοι μέσα σ ένα πλαίσιο κοινωνικό, το οποίο αφήνει εν τέλει στο περιθώριο όλους όσους οραματίζονται ή αντιλαμβάνονται διαφορετικά τον κόσμο.
Η Ισαβέλλα Κλαδάκη Θεωρητικός Τέχνης
