Στο πλαίσιο αυτού, διοργανώνει την Κυριακή 3 Μαΐου Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στο χώρο της, που περιλαμβάνει:
20:00 Ανοιχτή συζήτηση με εκπροσώπους των εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕ.
21:00 Γλέντι με παραδοσιακά και σμυρναίικα ρεμπέτικα για την οικονομική ενίσχυση του αγώνα της ΒΙΟ.ΜΕ. με το μουσικό σχήμα «Οι Κουμπάροι», το οποίο αποτελείται από τους:
Αστέριο Αυλογιάρη (βιολί),
Τόλη Νήρα (κιθάρα),
Σπύρο Μπαλατσούκα (κιθάρα),
Νίκο Μπακατζούνη (ακορντεόν) και
Νίκο Πογιατζή (τζουρά).
ΚΑΘ' ΟΛΗ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ, ΑΠΟ ΤΙΣ 11:00 ΤΟ ΠΡΩΙ, ΘΑ ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΤΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΤΗΣ ΒΙΟ.ΜΕ.
Μια μικρή αναδρομή στον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕ. αιτιολογεί γιατί αυτό το εγχείρημα αξίζει τη στήριξη όλων μας:
Η ΒΙΟ.ΜΕ, βάζει λουκέτο το 2011, αφήνοντας χωρίς δουλειά 70 εργαζομένους και χωρίς την αποπληρωμή των δεδουλευμένων τους. Από το σημείο αυτό αρχίζει ο αγώνας των εργαζομένων να παραμείνει το εργοστάσιο ανοικτό.
Ήδη στις πρώτες γενικές συνελεύσεις συζητείται η ιδέα της αυτοδιαχείρισης. Μετά από δικαστήρια και διαπραγματεύσεις, την Τρίτη 12 Φεβρουαρίου 2013, οι εργαζόμενοι της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής, έπειτα από αγώνα σχεδόν δύο ετών, προχωρούν σε ένα πρωτόγνωρο εγχείρημα: αποφασίζουν να επαναλειτουργήσουν το εργοστάσιο χωρίς την ύπαρξη εργοδοσίας.
Παράλληλα, δημιουργούνται κινήματα αλληλεγγύης στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο. Η ΒΙΟ.ΜΕ. πλέον διοικείται από τη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων και οι αποφάσεις παίρνονται μέσα από αυτήν. Λόγω του χαμηλού κόστους χρηματοδότησης που βασίζεται στο ταμείο αλληλεγγύης, αλλά και της θέλησης να παράγουν κάτι που είναι πιο φιλικό προς το περιβάλλον, αποφασίζουν, με ευθύνη του σωματείου, να παράγουν ήπια καθαριστικά για το σπίτι με φυσικές πρώτες ύλες και μηδενικά απόβλητα. Χρησιμοποιούν τα μηχανήματα του εργοστασίου για να βγάλουν προϊόντα φθηνά και προσιτά στον κόσμο, τα οποία και διακινούνται από τα κινήματα αλληλεγγύης σε όλη την Ελλάδα.
Ο εκπρόσωπος των εργαζομένων αναφέρει: «τα λεφτά δεν φτάνουν για να επιβιώσουμε, αλλά κυρίως για να καταφέρουμε να κρατήσουμε το εργοστάσιο ζωντανό. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας, γιατί ο αγώνας αυτός δεν είναι μόνο για εμάς. Είναι για όλη την κοινωνία. Δεν μας ενδιαφέρει να επιτύχουμε μόνο εμείς σε αυτό το εργοστάσιο. Όλοι μαζί οι εργάτες παλεύουμε σε αυτήν τη συνεργατική εταιρεία για να επιτύχουμε. Έχουμε ήδη δείξει με πράξεις ότι μπορούμε χωρίς αφεντικά».
Σήμερα, μετά από μία πρόσφατη δυσμενή δικαστική απόφαση και υπό την απειλή εκποίησης των ακινήτων της εταιρείας, το αυτοδιαχειριστικό εγχείρημα βρίσκεται σε κίνδυνο. Οι εργαζόμενοι ελπίζουν σε μια νομοθετική ρύθμιση για τις εγκαταλελειμμένες πτωχευμένες επιχειρήσεις, την οποία επεξεργάζεται το Υπουργείο Εργασίας που θα μπορούσε να δώσει μια οριστική λύση στα προβλήματα τους και στην νομικά καλυμμένη διάθεση των προϊόντων τους.
