Συνεργατική έκθεση της Κατερίνας Καρούλια επί πτυχίο φοιτήτριας ΤΕΕΤ σχολη καλών τεχνών Φλωρινας με το έργο της  αποφοίτου Αφροδίτης Γκρίζη ΤΕΕΤ σχολη καλών τεχνών Φλωρινας.

Εγκαίνια: Σάββατο 25 Μαρτίου 2017, ώρα 6μ.μ.

Διάρκεια: από 25 Μαρτίου 2017 έως 23 Απριλίου 2017 .

ώρες:6μ.μ - 9 μ.μ. καθημερινά

Χώρος : Στην αίθουσα του Αρχείου Ιστορίας & Τέχνης (πρώην Νηπιαγωγείου Καισάρειας Κοζάνης - υπό ίδρυση Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης). 
Πληροφορίες: Γεώργιος Παπαθανασίου τηλ. 6980021640

Διενέργεια: πλατφόρμα Μακρύ όχημα 

Το Αρχείο Ιστορίας και Τέχνης  στην Καισάρεια Κοζάνης παρουσιάζει την εικαστική έκθεση της Κατερίνας Καρούλια και της Αφροδίτης Γκρίζη με τίτλο Άγγελε ΕΣΥ Άνθρωπε. 

 

Η Κατερίνα Καρούλια ως εικαστικός, μέσα από μια μεταβαλλόμενη σχέση με τα έργα της θέλησε να κατανοήσει τον εσωτερικό τόπο, την βαθύτερη ψυχή. Ως μέσον της έρευνας και ως υλικό δημιουργίας των έργων της πήρε πρωτίστως, χώμα και νερό. Επειδή όμως ήθελε μέσα από τον θάνατο να μιλήσει για την ίδια τη ζωή επέλεξε αντί για χώμα ή πηλό την ηφαιστειακή λάβα. . Εξ άλλου ο καλλιτέχνης στις πλαστικές τέχνες προκειμένου να δημιουργήσει, αποσπά από τη φύση ύλη, θραύσματα και τα μετουσιώνει σε κάτι άλλο. Έτσι κονιορτοποιεί το πέτρωμα της ηφαιστειακής λάβας και από τα θραύσματα της ύλης ανασυνθέτει χρόνο και τόπο, επαναπροσδιορίζοντας την ταυτότητα του ανθρώπου.  Όσο για τη ύλη « είναι τόσο πιο καλή και πιο κατάλληλη όσο λιγότερη αντίσταση προβάλλει εξολοθρευμένη», γράφει ο Heidegger.         

 Όσο αφορά την εποπτική κλίμακα των  έργων της, ως κώδικες προσέγγισης και κατανόησης των πραγμάτων,  η εύχαρις υποδήλωση της παιδικής ηλικίας των πραγμάτων, στάθηκε  αφενός  η αφορμή της βρεφικής ηλικίας των γλυπτών της και αφ’ ετέρου η βαθιά πίστη, προσφορά της ορθόδοξης Χριστιανικής Θρησκείας, ότι καθημερινά αναγεννιέται ο εσωτερικός εαυτός εντός μας σε μια επίπονη καθημερινή άσκηση βελτίωσης και κάθαρσης. Η εύμορφη φόρμα μέσα από απρόβλεπτες διαδικασίες χύτευσης και ατυχημάτων, αλλά και μέσω αλλεπάλληλων διαδικασιών επικάλυψης με σκόνη ηφαιστειακής λάβας, γίνεται εύστοχη να παραπέμπει στο πνευματικό της τέχνης.

 Η αέναη κίνηση του υλικού (λάβα) που στηρίζει σιωπηρά, αναγκαία θα έλεγα τις ζωές των έργων της, καλεί σε μια μετοίκηση – μετεγκατάσταση. Ο άνθρωπος δημιουργεί ερείπια, προκαλεί ναυάγια, θρέφεται με σπαράγματα. Οι λαοί και η ιστορικότητα τους παράγουν θραύσματα πολιτισμού, ιστορίας, μαζικές καταστροφές και σύγχρονα δράματα στην ανθρωπότητα. Το σώμα μας, οι εμπειρίες μας και ο χρόνος τεμαχίζονται εν γνώσει μας, αποκαλύπτοντάς μας τους πιο βαθύς φόβους και τις πιο μυστικές επιθυμίες μας.  Η έγκλειστη ψυχή αναζητά φυγή μέσα από τα θραύσματα. Σπάει τη σιωπή και αποκτά δύναμη φωνής.H ψυχή, η άυλη υπόσταση, αναλαμβάνει να κερδίσει το παιγνίδι που ο άνθρωπος χάνει με τη γέννησή του, το παιγνίδι της ζωής. Ψυχή είναι η πρώτη εντελέχεια ενός φυσικού, οργανικού σώματος, που έχει τη δυνατότητα της ζωής, και επίσης, έχει μέσα του την αρχή της κίνησης και της στάσης. Εντελέχεια είναι η μορφή του όντος που υπάρχει σε κατάσταση δυνατότητας. Η ψυχή δηλαδή, είναι μια υπόσταση με την έννοια της μορφής. Η χαρακτηριστική  Αριστοτελική διατύπωση, είναι πως η ψυχή είναι αυτό που ένα συγκεκριμένο σώμα ήταν να είναι.