με τις αντιθέσεις μιας βιβλιοθήκης και βέβαια τις αντιθέσεις της ίδιας της ζωής, αφού αυτές δεν μπορούν να λείπουν από καμιά συναυλία μουσικής και από καμιά βιβλιοθήκη επίσης. 

Διαφορετικοί συνθέτες ή συγγραφείς, μοντέρνοι ή κλασικοί, προοδευτικοί ή παραδοσιακοί, αιρετικοί ή ορθόδοξοι, Έλληνες ή ξένοι, όλοι μαζί ένα σύνολο, από το οποίο αν επιλεγόταν να μείνουν κατηγορίες απ’ έξω, το αποτέλεσμα θα ήταν εντυπωσιακά ατελές.

Γίνεται μια απόπειρα να ισορροπήσουν μουσικά μέσα από τις αντιθέσεις, ανάμεσα στον ποικιλόμορφο και τεράστιο πλούτο αυτής της παλαιάς βιβλιοθήκης, με το υπέροχο καινούργιο σπίτι, και τις απαιτήσεις της σύγχρονής μας εποχής που δείχνει να απομακρύνεται από το παραδοσιακό βιβλίο.

Άραγε θα  βρεθούν οι ισορροπίες  μέσα από τέτοιου είδους συνευρέσεις πολιτισμού;

 Λίγα λόγια για το πρόγραμμα

Ένα ερώτημα, ένας προβληματισμός μια ιστορία πίσω από ένα πρόγραμμα.

Ο αυστηρός Pachelbel της εποχής Μπαρόκ με τον αντιφατικό Ρώσο συνθέτη D. Shostakovich και τον αινιγματικό Πονηρίδη καταλήγουν σε μια ροκ μελωδία.

Ο Beethoven κόντρα στον Θεοδωράκη και ο Νορβηγός Løvland απέναντι στον οικείο Κωνσταντινίδη.

Ο Brahms παίζεται με μπουζούκι; 

Το Χασαποσέρβικο της Μακεδονίας μπορεί να συνδυαστεί με τη μουσική του Ζορμπά; 

Ένα τσέλο μαζί με το μπουζούκι, μια ηλεκτρική κιθάρα με το φλάουτο ή μήπως το παραδοσιακό κλαρίνο με το πιάνο; 

Συνδυασμοί παράξενοι, άβολοι για τα παραδοσιακά αυτιά μας, συνδυασμοί καινοτόμοι και ίσως εκκεντρικοί.

Θα μπορούσαν να  είναι εξίσου αποδεκτοί με το κλασικό σχήμα εγχόρδων βιολί-βιόλα-τσέλο;

                Υπάρχει ισορροπία στην ομοιομορφία ή μήπως η ισορροπία έρχεται μέσα από τις αντιθέσεις;

Θα μπορούσε τελικά ένα σύνολο αντιθέσεων να φέρει την ισορροπία;

Καλή σας ακρόαση!