αλλά και να βοηθήσουμε την κοινωνία να επιβιώσει, αντιμετωπίζοντας το θηρίο της εγκληματικότητας. Πως; Χωρίς ηθικό, χωρίς ψυχολογία, με οικογενειακά προβλήματα, με αδυναμία εκπλήρωσης των βασικών μας υποχρεώσεων, ο αγώνας φαίνεται χαμένος πριν καν ξεκινήσει. Με μία βόλτα στις αστυνομικές υπηρεσίες, όπου πλέον υπάρχουν μόνο αστυνομικοί στα όρια της κατάθλιψης, θα αντιληφθείτε τι προκαλέσατε.

Κύριοι βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου που ψηφίσατε ΝΑΙ, βάλατε ταφόπλακα στα όνειρά μας και ταυτόχρονα ρίχνετε κροκοδείλια δάκρυα και λέτε ότι λυπάστε για τη δοκιμασία του ελληνικού λαού. Ως σύγχρονες Μαρίες Αντουανέτες, ισχυρίζεστε ότι συμπάσχετε, αλλά οι αποδοχές σας, δεν σας επιτρέπουν να νιώσετε ούτε στο ελάχιστο το τι περνάει ο ελληνικός λαός. Ζήστε για ένα μήνα μόνο με 750 Ευρώ εσείς και οι οικογένειές σας και μετά πείτε ότι συμπάσχετε.

Ειδικά μνεία θα θέλαμε να κάνουμε στον μέχρι πρότινος «συνάδελφό» μας κ. Κυριαζίδη, ο οποίος αντικατέστησε τις αρχές της συνδικαλιστικής και κοινωνικής αγωνιστικότητας με αυτή της κομματικής πειθαρχίας. Κύριε Βουλευτά, κλωτσήσατε την καρδάρα με το γάλα που γεμίσατε όλα αυτά τα χρόνια και ταυτόχρονα σκοτώσατε και την αγελάδα. Μας προδώσατε, μας θυσιάσατε στο βωμό της πολιτικής-κομματικής σας καριέρας. Ζητάμε από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Αστυνομικών Υπαλλήλων την καθαίρεση του κ. Κυριαζίδη από τον τίτλο του Επιτίμου Προέδρου της Ομοσπονδίας και τη διαγραφή του από το μητρώο μελών της Ομοσπονδίας. Δεν του αξίζει πλέον να λέγεται συνάδελφός μας.

Όταν η ιστορία δικαιώσει όλους αυτούς που μιλάνε για αδιέξοδο μέσω των μνημονίων, για πολιτικές υφεσιακής μορφής που οδηγούνε σε κοινωνική έκρηξη και για πολιτική υποδούλωση της χώρας στις αγορές, το μόνο που θα έχει μείνει θα είναι κάποιες χιλιάδες αυτοκτονίες ελλήνων και το προκλητικό πανηγυρικό χειροκρότημα των βουλευτών μετά την χθεσινοβραδινή ψήφιση των μέτρων, όταν ο μέσος Έλληνας βυθιζόταν σε βαθιά κατάθλιψη.

Συνάδελφοι, αν και γίνεται διαρκώς φανερό ότι κάθε μορφής αντίδραση των συνδικαλιστικών οργάνων (όχι μόνο της Αστυνομίας αλλά κάθε επαγγελματικής ομάδας) δεν λαμβάνεται υπόψη, καθώς ο κοινωνικός διάλογος αποτελεί πλέον στοιχείο του παρελθόντος, δεν πρέπει να καμφθούμε, αλλά αντιθέτως να συνεχίσουμε τον αγώνα. Συμπορευόμενοι με την υπόλοιπη κοινωνία που υποφέρει, θα δώσουμε τον κοινό αγώνα, ώστε να ξανακερδηθούν κοινωνικές κατακτήσεις αιώνων που χάθηκαν εν ριπή οφθαλμού. Στο τέλος, όσες μάχες και αν χαθούν, θα επικρατήσει το δίκαιο και η Αστυνομία θα βγει πιο δυνατή, με τις σχέσεις της με την Ελληνική Κοινωνία αποκατεστημένες και ισχυροποιημένες