Με χρόνο 6:40.45 και μία απίστευτη κούρσα, ο Ντούσκος έκανε και Ολυμπιακό ρεκόρ, καταρρίπτοντας αυτό του Μάχε Ντρίσντεϊλ (6:41.34) από τους Ολυμπιακούς του Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016. Ο Νορβηγός Κγιέτιλ Μπορχ τερμάτισε δεύτερος στην κούρσα με 6:41.66 και ο Κροάτης Νταμίρ Μάρτιν τρίτος με 6:42.58. Υπενθυμίζεται πως ο Ντούσκος είχε μπει στον τελικό με τον καλύτερο χρόνο.
Το πρώτο της ελληνικής αποστολής στο Τόκιο
Το χρυσό του Έλληνα σκιφίστα είναι το πρώτο της ελληνικής αποστολής στους Ολυμπιακούς αγώνες του Τόκιο, το 4ο Ολυμπιακό μετάλλιο της ελληνικής κωπηλασίας στην Ιστορία και το 3ο στην ελληνική κωπηλασία ανδρών. H κωπηλασία έχει φέρει το πρώτο μετάλλιο και στους Αγώνες του 2004 στην Αθήνα με τους Πολύμερο-Σκιαθίτη, ενώ έδωσε μετάλλια και το 2008 στο Πεκίνο (Πολύμερος-Μούγιος, ασημένιο) και το 2012 στο Λονδίνο (Τσιάβου-Γιατζιτζίδου, χάλκινο), όλα στο διπλό σκιφ ελαφρών βαρών.
O Nτούσκος κέρδισε το 34ο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού και 22ο μεταπολεμικά. Στο Ρίο το 2016 κέρδισαν χρυσά οι Κορακάκη, Πετρούνιας, Στεφανίδη, ενώ στην Αθήνα το 2004 οι Χαλκιά, Τσουμελέκα, Ταμπάκος, Ηλιάδης, Μπίμης-Συρανίδης, Μπεκατώρου-Τσουλφά.
«Τρέμω ολoκληρος, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έπαιρνα το χρυσό»
«Ειλικρινά δεν μπορώ να το πιστέψω», είπε στην κάμερα της ΕΡΤ μετά τον θρίαμβό του. «Ένιωθα πάρα πολύ καλά, με βοήθησε και ο καιρός. Ο προπονητής μου μού έλεγε να μείνω στα μετάλλια. Όταν έκανα την αλλαγή και προσπέρασα, στα 750-800 μέτρα, δεν πίστευα ότι θα αντέξω μέχρι τέλος. Έλεγα μέσα μου, Θεέ μου, ας κρατήσω λίγο ακόμα! Μόνο στα τελευταία 100 μέτρα πίστεψα ότι ήμουν νικητής».
Ο 24χρονος Ντούσκος αφιέρωσε το χρυσό μετάλλιο «σε όσους με βλέπουν στην Ελλάδα, στην κοπέλα μου, στους γονείς μου, σε όλο τον κόσμο. Πάνω απ’ όλους στον προπονητή μου, τον κύριο Ποστιλιόνε για την καθοδήγηση και την προπόνηση. Στον έφορο τον κύριο Πολύμερο, στον γιατρό μου, στον χορηγό μου, στους συναθλητές μου…».
Αμέσως μετά την απονομή, ο νεαρός Ολυμπιονίκης χαρακτήρισε το χρυσό μετάλλιο «δώρο Θεού». «Τρέμω ολoκληρος», είπε και πρόσθεσε: «Δεν πίστευα ποτέ ότι θα έφτανα στη νίκη. Ξεκινώντας, ήλπιζα να φτάσω μια μέρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στο σκιφ είσαι ολομόναχος, είναι το πιο δύσκολο αγώνισμα. Προσευχόμουν για ένα μετάλλιο, δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα έπαιρνα χρυσό, κοίταζα μόνο να έχω τρεις αθλητές πίσω μου».
«Μου φαινόταν άπιαστο αυτό το όνειρο, απέναντι σε τέτοιους αντιπάλους. Ημουν πολύ συγκινημένος στο βάθρο, σκεφτόμουν τους πόνους που πέρασα και όλη την προσπάθεια, κρατιόμουν για να μη δακρύσω. Θέλω να γυρίσω στους ανθρώπους μου στην Ελλάδα, στα Γιάννινα, να δείξω το χρυσό μετάλλιο στην οικογένειά μου», κατέληξε.
