ΤΕΤΑΡΤΗ 30 ΜΑΡΤΙΟΥ  13:00 ΣΤΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΖΑΝΗΣ
Αυτοί που επιτίθενται στον Λιβυκό Λαό είναι οι ίδιοι που τσακίζουν με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση εμάς και τις οικογένειες μας, που φέρνουν το μνημόνιο διαρκείας, που φέρνουν το νόμο πλαίσιο, που καταργούν δικαιώματα, μισθούς και συντάξεις, που στήνουν επικίνδυνα παιχνίδια στο Αιγαίο και για τον ελληνικό λαό.

Το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κοζάνης, το Διεθνές φεστιβάλ αφήγησης και το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας καλούν τους εφήβους, τους νέους και τις νέες αλλά και κάθε ενεργό πολίτη να συμμετάσχει σε ένα από τα δύο ελεύθερα εργαστήρια που θα πραγματοποιηθούν στο πλαίσιο του Φεστιβάλ , το Σάββατο 30 Απριλίου από τις 11.00 ως τις 13.00.
Το φετινό φεστιβάλ αφήγησης έχει θέμα: «Προσφυγιά-Μετανάστευση-Διασπορά» και πραγματοποιείται

του Π. Μανδραβέλη
Χρειάζεται καλύτερη οργάνωση των κτιριακών υποδομών
Η Κοζάνη παινεύεται ότι είναι «πόλη του βιβλίου». Στην πραγματικότητα βέβαια είναι πόλη του ενάμισι βιβλιοπωλείου και η σχέση της με το βιβλίο είναι όσο το Εύξεινον της Μαύρης Θάλασσας. Σ' αυτή την «πόλη του βιβλίου» λοιπόν πανηγυρίσαμε όλοι το γεγονός ότι θα διατεθούν δεκαπέντε εκατομμύρια (15.000.000) ευρώ για να χτιστεί ένα νέο κτίριο βιβλιοθήκης.

                      
Με επίκεντρο την απογραφή και αποτίμηση των ιδιωτικών και κοινής χρήσεως περιουσιακών στοιχείων, των χρηματικών διαθεσίμων, των απαιτήσεων και υποχρεώσεων στους συνεννοούμενους Δήμους Κοζάνης, Αιανής, Ελιμείας, Δημητρίου Υψηλάντη, Ελλησπόντου, που διενεργήθηκε σε τέσσερις φάσεις από την Επιτροπή Απογραφής, στην οποία ήμουν μέλος, και με προοπτική τη μάχη του προϋπολογισμού, η σχηματοποίηση της πολιτικής που ασκεί ο Νέος Δήμος Κοζάνης

(Θ. Κοροβίνη «Ο γύρος του θανάτου» εδκ. Αγρα)
Του Β. Π. Καραγιάννη

Σκηνή 1η
Πρωί στο χωριό και περιμένω το αστικό λεωφορείο που μας πάει και μας φέρνει καθημερινά στο γυμνάσιο της πόλεως. Οι εφημερίδες της Θεσσαλονίκης «Μακεδονία» (την αγόραζε το καφενείο των κεντρώων και κρυπτοαριστερών συγχωριανών) κι «Ελληνικός Βορράς» (στο καφενείο των δεξιών όπου σύχναζα τις ώρες μαθησιακής αργίας παρακολουθώντας τους άλλους που έπαιζαν χαρτιά κι εγώ αντί αυτών, βιβλία) είχαν ήδη φτάσει.