H ανάρτηση του κ. Δημόπουλου  εχει στοιχεία σπαρακτικής απαγοήτευσης απο την στάση των αιρετών σε δήμο και Περιφέρεια για την άρνηση χρηματοδότησης του Διεθνούς Σεμιναρίου μουσικής.  

Ολόκληρη η ανάρτηση του Π. Δημόπουλου:

Λοιπόν, αγαπητοί φιλόμουσοι και φιλότεχνοι και φίλοι απλοί,

Ούτε κλάψα, ούτε γκρίνια ούτε και επαιτεία όμως. Το Διεθνές Σεμινάριο Μουσικής της Κοζάνης αναβάλλεται για το 2016, καθώς είναι αδύνατον και αδιανόητο μετά από μία πιλοτική και δύο επιτυχείς διοργανώσεις να πρέπει να ζητούμε το αυτονόητο με ανοιχτές παλάμες προς πάσα κατεύθυνση (και να λαμβάνουμε άλλου τύπου ανοιχτές παλάμες). Ήταν ωραία τριετία, με σημαντικά μουσικά γεγονότα. Τον Αύγουστο θα τα αναδείξουμε διαδικτυακα για να μπορούν όλοι να τα αποτιμήσουν δεόντως. Ας μιλήσουν πλέον οι νόμοι της αγοράς: η προσφορά θα έπεται της ζήτησης.

Ελπίζω να μην είναι αυτό το τέλος της διοργάνωσης και να πρόκειται για μια μικρή αναβολή. Αυτό εξαρτάται από όσους έχουν την δυνατότητα να μας βοηθήσουν θεσμικά, προσωπικά και με όποιον άλλον τρόπο ξέρουν και μπορούν και θέλουν. Το πρόβλημά μας είναι βεβαίως οικονομικό. Και εξηγώ: για τις 46 συναυλίες των τριών τελευταίων ετών και για την εντατική μαθητεία 300 σχεδόν μαθητών για 40 ημέρες, δαπανήθηκαν περί τις 7.000 Ευρώ δημοσίου χρήματος (όσο ένα καλό πολιτικό τραπέζωμα δηλαδή ή ένας φανός, ή τον κακό μας τον καιρό) ώστε να ενοικιαστούν και να χορδισθούν πιάνα και να μετακινηθούν και να φιλοξενηθούν καλλιτέχνες. Αυτό καταδεικνύει δύο πράγματα: α) πόσο μεγάλη ήταν η προσπάθεια των συντελεστών σε εθελοντική βάση αφού θέλαμε να κρατήσουμε τα δίδακτρα και εισιτήρια χαμηλά – β) πόσο λάθος είναι κανείς να προσφέρει δωρεάν εργασία και να περιμένει αυτό να εκτιμηθεί. Για το β) έχω πολλά να γράψω και θα τα γράψω στην ώρα τους για να μένουν στο διηνεκές.

Έτσι λοιπόν, η δωρεάν μουσική προσφορά τελειώνει εδώ και περνούμε σε επαγγελματική καθαρά δραστηριότητα ή αδράνεια. Και τα δύο ευπρόσδεκτα.

Ακόμη όμως κι αν εδώ καταλήγει οριστικά αυτή η υπόθεση, υπήρξε πάντως εξαιρετικά γόνιμη για όσους πήραν μέρος – δε νομίζω να διαφωνήσει κανείς – και επίσης εξαιρετικά αισιόδοξη αφού τόσοι άνθρωποι συναντήθηκαν δημιουργικά στην Κοζάνη και έκαναν το δεύτερο μισό του Αυγούστου πολύ πιο υποφερτό για όλους μας. Και βέβαια ακόμη κι αν εμείς καταλήγουμε κάπου εδώ, κάτι άλλο θα φυτρώσει στην θέση του Σεμιναρίου και θα το αναπληρώσει, ελπίζω με βελτιωμένα και όχι οπισθοδρομικά ή μέτρια χαρακτηριστικά.

Για όλους που το τρέξαμε και το ανασυστήσαμε ήταν μεγάλη η τιμή να έχουμε την προσοχή των ακροατών της περιοχής και την ανιδιοτελή προσφορά των συντελεστών και λέμε εις το επανιδείν όπως και να έχει. Ίσως του χρόνου να επανέλθουμε ακόμη πιο δυναμικά. Οψόμεθα.

Τέλος, 1 εκ. ευχαριστώ σε όσους μας βοήθησαν, έστω για μια μέρα ή και για μια ώρα ή για μια αγγαρεία. Χωρίς τους εθελοντές μας δεν θα είχε ακουστεί ούτε μία νότα. «Το δισάκι του στον ώμο, ο στρατιώτης πάει στον δρόμο» που είπαμε και στην τελευταία μας συναυλία πέρυσι με το έργο του Στραβίνσκυ...