Η ανθρωπότητα οφείλει την αναγνώριση της γενοκτονίας του ποντιακού ελληνισμού, ως ελάχιστο δείγμα σεβασμού στη μνήμη των θυμάτων, ως ελάχιστο δείγμα σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα. Η αναγνώριση της γενοκτονίας θα αποτελέσει τη δικαίωση των αδικοχαμένων ποντίων, μία αναγνώριση η οποία όσο δεν συντελείται, αποτελεί ένα διαρκές έγκλημα σε βάρος της ανθρωπότητας.

92 χρόνια μετά οι μνήμες ξαναζωντανεύουν. Περισσότερο έντονες, περισσότερο σπαρακτικές, περισσότερο επιτακτικές ως προς την τελική επιδίωξη. ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ. « Η αναγνώριση της γενοκτονίας ανήκει σ' αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις, όπου η ανθρωπιά αγγίζει άμεσα την ανθρωπότητα. Ο αγώνας αυτός έχει αξία, ανεξάρτητα από τους αγωνιστές του. Όταν ένας ολόκληρος λαός έπεσε θύμα της απανθρωπιάς, είναι η ίδια η ανθρωπότητα που πληγώθηκε. Το ίδιο ισχύει και για τη γενοκτονία των Ποντίων. Δεν είναι μόνο ένα τοπικό πρόβλημα που αφορά μια μειονότητα. Ο Πόντος ως ελληνικό στοιχείο και ως ακριτική οντότητα του πολιτισμού μας, είναι μια από τις ιδιομορφίες που χαρακτηρίζει την πολλαπλότητά μας. Συνεπώς, δεν πρέπει να απομονώσουμε το Ποντιακό, ούτε ως ιστορικό γεγονός, ούτε ως στρατηγικό στόχο. Αντιθέτως, πρέπει να ενσωματώσουμε την τεχνογνωσία που έχουμε στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» (Ν.Λυγερός)