που ταυτόχρονα είναι και απόφοιτος του Τμήματος.

Το Πρόγραμμα της Τελετής είναι το εξής:

Προσφώνηση από τον Πρόεδρο του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ., Καθηγητή Μιχαήλ Χρυσανθόπουλο.

Προσφώνηση από τον Πρύτανη του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Καθηγητή Γιάννη Μυλόπουλο.

Έπαινος του τιμώμενου (Laudatio) από την Επίκουρη Καθηγήτρια του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ., Μαρία Ιατρού.

Επίδοση Διασήμων και Αναγόρευση

Αντιφώνηση και ομιλία από τον τιμώμενο, Ντίνο Χριστιανόπουλου, με θέμα: «Οι σημαντικότεροι ποιητές της Θεσσαλονίκης: μικρό γραμματολογικό σχεδίασμα».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΝΤΙΝΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ

Ντίνος Χριστιανόπουλος (Θεσσαλονίκη, 1931): Φιλολογικό ψευδώνυμο του ποιητή, φιλολόγου και ερευνητή Κωνσταντίνου Δημητριάδη. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Α.Π.Θ. Αρχικά εργάστηκε ως βιβλιοθηκάριος στη Δημοτική Βιβλιοθήκη της γενέτειράς του και, στη συνέχεια, ως διορθωτής τυπογραφικών δοκιμίων και επιμελητής εκδόσεων. Ίδρυσε και διηύθυνε το λογοτεχνικό και καλλιτεχνικό περιοδικό Διαγώνιος (1958-1983, με ενδιάμεσες διακοπές), τον εκδοτικό οίκο Διαγώνιος και τη Μικρή Πινακοθήκη «Διαγώνιος» για την προβολή Θεσσαλονικέων καλλιτεχνών. Μόνιμοι συνεργάτες του σε όλες αυτές τις προσπάθειες ήταν ο ζωγράφος Κάρολος Τσίζεκ και ο τυπογράφος Νίκος Νικολαΐδης.

Η επίσημη εμφάνισή του στο λογοτεχνικό χώρο έγινε το 1950 με την ποιητική συλλογή Η εποχή των ισχνών αγελάδων. Ακολούθησαν οι συλλογές: Ξένα γόνατα (1954)∙Ανυπεράσπιστος καημός (1960)∙Το κορμί και το μεράκι (1970)∙Μικρά ποιήματα (1975) Ιστορίες του γλυκού νερού (1980)∙Το αιώνιο παράπονο. Ποιήματα και τραγούδια (1981)∙Νεκρή πιάτσα. Πεζά ποιήματα (1981) Δώδεκα τραγούδια (1984). Οι περισσότερες από τις συλλογές αυτές έχουν επανεκδοθεί, ενώ κατά διαστήματα ο Χριστιανόπουλος έχει πραγματοποιήσει συγκεντρωτικές εκδόσεις της ποιητικής παραγωγής του: Ποιήματα, 1950-1955 (1957) Ποιήματα, 1949-1960 (1962)∙Ποιήματα, 1949-1964 (1967) Ποιήματα, 1949-1970 (1974). Οριστική συγκεντρωτική έκδοση κυκλοφόρησε το 1985 (Ποιήματα, με ανατ. και συμπλ. έκτοτε) και παράλληλα εμφανίστηκαν νέες συλλογές, κάποτε με προσθήκη υποτίτλων, προς διάκριση από τις ομότιτλες προγενέστερες: Το κορμί και το σαράκι. Νεώτερα ποιήματα, 1990-1996 (1997) Νεκρή πιάτσα. Νεώτερα ποιήματα, 1990-1996 (1997) Η πιο βαθιά πληγή (1998).

Η ποίηση του Χριστιανόπουλου φαίνεται να έλκει την καταγωγή της από το κλίμα και τη θεματολογία της καβαφικής ποίησης, αλλά με εντελώς προσωπικό τόνο φωνής και με ιδιαίτερο δραματικό βάθος, χωρίς ουσιαστικότερες συγγένειες με την ποίηση του Αλεξανδρινού. Ο ερωτισμός, κυρίαρχο στοιχείο των ποιημάτων του Χριστιανόπουλου, αποκτά ρεαλιστικότερες διαστάσεις από ό,τι στον Καβάφη και αναδεικνύει μια ανθρώπινη περίπτωση που προσπαθεί να λυτρωθεί μέσα από την ειλικρίνεια και την ευθύτητα της εξομολόγησης, αλλά και μέσα από τη διατήρηση της ανθρωπιάς που αναζητεί την ομορφιά ακόμα και στην παραφορά του ερωτικού πάθους. Πολλά από τα ποιήματά του εκτυλίσσονται σε χώρους της Θεσσαλονίκης, μιας πόλης η οποία έχει τροφοδοτήσει πολλαπλώς τη φιλέρευνη διάθεση του ποιητή.
Οι στίχοι του είναι απαλλαγμένοι από περιττές ωραιοποιήσεις και μιλούν με τρόπο καίριο και δραστικό για μια ανθρώπινη περιπέτεια η οποία, στις καλύτερες στιγμές της, αποκτά ευρύτερες διαστάσεις και ανάγεται από το ατομικό στο συλλογικό.
Προσωπικότητα με πολυσχιδή ενδιαφέροντα, ο Χριστιανόπουλος έχει εκδώσει δοκίμια, πεζά κείμενα, φιλολογικές μελέτες, βιβλιογραφίες για την πνευματική και εκδοτική κίνηση της Θεσσαλονίκης και άλλων μακεδονικών πόλεων, μεταφράσεις, καθώς και μελετήματα για το ρεμπέτικο τραγούδι. Η ποικιλία και η πληθώρα της συγγραφικής παραγωγής του, με συνεχείς ανατυπώσεις και συμπληρωμένες επανεκδόσεις, καθιστούν δυσχερή την πλήρη και εξαντλητική καταγραφή της.

Πέρα από την άκρως ενδιαφέρουσα ποίησή του, η συνολική συγγραφική παραγωγή του Χριστιανόπουλου έχει προσφέρει σημαντικά στοιχεία και έχει διαμορφώσει σε μεγάλο βαθμό την πνευματική ζωή της μεταπολεμικής Θεσσαλονίκης, τόσο στον λογοτεχνικό όσο και στον καλλιτεχνικό χώρο. Το περιοδικό του Διαγώνιος και οι παράπλευρες δραστηριότητές του αποτέλεσαν φυτώριο για την ανάδειξη πολλών νεότερων ποιητών, πεζογράφων, ζωγράφων και χαρακτών. Οι απόλυτα τεκμηριωμένες έρευνες και μελέτες του Χριστιανόπουλου, καθώς και η εντελώς προσωπική αισθητική των βιβλίων του και των εκδόσεων της Διαγωνίου έχουν αποτελέσει πρότυπο για νεότερους εκδότες και επιμελητές.

Χρησιμοποίησε επίσης τα ψευδώνυμα Δημήτρης Καζαντζής, Οδυσσέας, Χριστιανόπουλο.
Έχει εκδοθεί εργογραφία και βιβλιογραφία του (1993), ενώ δημοσιεύτηκε και χρονολόγιό του (2005).

Πολλά ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί, ενώ έχει κυκλοφορήσει και δίσκος με αναγνώσεις ποιημάτων του από τον ίδιο («Ο Χριστιανόπουλος διαβάζει Χριστιανόπουλο»).