να διευρύνει κανείς αυτόν τον τόπο, να τον καλλιεργεί και να τον κάνει να καρποφορεί και να ευωδιάζει. Όλα τα πάθη συνορεύουν με το μυστηριώδες και το αχανές αλλά η μνήμη συνορεύει με τη μελαγχολία και βρέχεται από τα νερά της αμφιβολίας και της αβεβαιότητας.
Η ημέρα των γενεθλίων είναι ημέρα απολογισμού και ενδοσκόπησης. Η Σόφι στο «Aftersun» μια τέτοια μέρα φέρνει στην επιφάνεια τις αναμνήσεις της από ένα μακρινό ταξίδι που έκανε με τον πατέρα της σε κάποιο τουρκικό θέρετρο στα έντεκα χρόνια της. Το υλικό είναι πλούσιο και αποτελείται από φωτογραφίες, βίντεο και κυρίως μνήμες. Ο πατέρας της ήταν τριάντα χρονών και χωρισμένος με τη γυναίκα του και μητέρα της Σόφι. Επειδή έμεναν σε διαφορετικές πόλεις, δεν βρίσκονταν συχνά και οι διακοπές που πέρασαν εκείνο το καλοκαίρι έφεραν κοντά τον πατέρα και την κόρη.
Η εφηβεία καταφθάνει ασθμαίνουσα και πολιορκεί την 11χρονη Σόφι. Οι συζητήσεις των συνομηλίκων της στο μεσογειακό θέρετρο οι ερωτικές και ρομαντικές τους αφηγήσεις και περιπέτειες ξυπνούν τις αισθήσεις του μικρού κοριτσιού, το αναστατώνουν και το βάζουν σε τροχιά αναζήτησης του εαυτού της και του κόσμου γύρω της.
Όλα αυτά διαπλέκονται με τη βαθιά επιθυμία της Σόφι να τα ξαναβρούν οι χωρισμένοι της γονείς, για να ξανααισθανθεί στέρεο το έδαφος της ζωής της κάτω από τα πόδια της ασταθούς εφηβείας της. Η Σόφι αισθάνεται την απόσταση που τη χωρίζει με τον πατέρα της αν και νιώθει ότι ο Κάλουμ την νοιάζεται και την αγαπά βαθιά. Η ψυχολογική κατάσταση του νέου άνδρα δεν είναι πολύ καλή, αλλά προσπαθεί να το κρύψει από την κόρη του. Ο επικείμενος χωρισμός του, τα διάφορα επαγγελματικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, επιβαρύνουν την όχι καλή ψυχολογική του κατάσταση και τον οδηγούν σε αναζήτηση λύσεων οι οποίες θα ηρεμήσουν την ένταση των προβλημάτων του. Τα βιβλία αυτοβοήθειας που μελετά ελπίζει, μαζί με τις προσπάθειες που καταβάλει, θα τον οδηγήσουν στην επίλυση των δυσκολιών που αντιμετωπίζει.
Οι χαλαρές διακοπές που περνούν μαζί πατέρας και κόρη, οι εκμυστηρεύσεις και οι εξομολογήσεις, οι ξέγνοιαστες μέρες που ζουν μαζί, τα ειλικρινή συναισθήματα τα οποία αναδεικνύει η ανάγκη και των δυο να εκφράσουν αυτά που αισθάνονται, τους φέρνει πιο κοντά και δυναμώνει τους δεσμούς των δυο τους.
Δυο περιστατικά έρχονται να τους αναστατώσουν και να προβληματίσουν πατέρα και κόρη η μία περίπτωση είναι όταν η Σόφι χάνει την ακριβή μάσκα κατάδυσης και η άλλη όταν ο Κάλουμ εμπλέκεται σε ανατολίτικα παζάρια με έναν έμπορο χαλιών. Τα βαθιά συναισθήματα όμως των δυο λειτουργούν ακόμα και κάτω από την πίεση των πραγμάτων γι αυτό όταν χορεύουν το under pressure των Queen, ο χορός γίνεται η αφορμή που τους ενώνει σε μια βαθιά και πηγαία αγκαλιά, την οποία και οι δυο, αλλά κυρίως η σχέση τους είχε ανάγκη.
-Θέλω να ξέρεις ότι μπορείς να μου λες τα πάντα, όσο θα μεγαλώνεις εντάξει; Τα έχω κάνει όλα, μπορείς κι εσύ, λέει κάποια στιγμή ο Κάλουμ στην κόρη του προσπαθώντας να δημιουργήσει στέρεα εμπιστοσύνη και ακατάλυτους δεσμούς με την έφηβη, η οποία γι αυτόν είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή του.
Το Aftersun είναι ένα από τα πιο συγκινητικά δράματα των τελευταίων ετών, προβάλλεται για 6η συνεχόμενη εβδομάδα στα σινεμά. Την επιτυχία που σημειώνει και στα ελληνικά σινεμά η ταινία ήρθε να σφραγίσει η είδηση της υποψηφιότητας του πρωταγωνιστή Πολ Μέσκαλ για το φετινό Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου. Η ταινία απέσπασε το Βραβείο της Επιτροπής στην Εβδομάδα Κριτικής του Φεστιβάλ των Καννών. Είναι η καλύτερη ταινία του 2022 σύμφωνα με το IndieWire, ενώ πριν λίγες μέρες απέσπασε επτά βραβεία στα BIFA Awards -ανάμεσά τους αυτά της καλύτερης βρετανικής ανεξάρτητης ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερου σεναρίου.
Το σκηνοθετικό πολλά υποσχόμενο ντεμπούτο της Σάρλοτ Γουέλς στο «Aftersun», είναι στέρεο, δυνατό και εύπλαστο και έκανε την ταινία της να ξεχωρίσει σαν μια από τις καλύτερες της περιόδου. Συγκινητική χωρίς να εκβιάζεται το συναίσθημα, μελαγχολική μέσα σε ημιτόνια και αποχρώσεις και αληθινή στηριγμένη σε αρχειακό υλικό το οποίο επιβεβαιώνει όσα αφηγούνται οι ήρωες μας και υποδόρια ενσταλάζει όλο αυτό το ντοκιμαντερίστικο υλικό το οποίο έχει συλλέξει η Σόφι στις εφηβικές εκείνες διακοπές της. Όλη η ταινία μοιάζει τόσο αληθινή όσο ένα φθαρμένο φιλμάκι 8mm τραβηγμένο κάποτε, το οποίο μπήκε σε μια μηχανή προβολής και είναι τόσο αληθινό, όσο μια παλιά φωτογραφία, όσο το γοερό κλάμα ενός παιδιού και τόσο γοητευτικό όσο το βουβό καλοκαιρινό δειλινό κάποιων ξεχασμένων διακοπών. Είναι ολοφάνερο ότι η ταινία εδράζεται πάνω σε βιώματα ανεξίτηλα και προσωπικές καταστάσεις της ίδιας της σκοτσέζας σκηνοθέτιδας Σάρλοτ Γουέλς, γι αυτό η ταινία κινείται με άνεση στο τεντωμένο σκοινί της συγκίνησης χωρίς ποτέ να γίνεται μελό, με την ίδια ευχέρεια μιλά με ειλικρίνεια και δύναμη χωρίς ποτέ να χάνεται το μέτρο και ο ρυθμός. Η βιωματική σχέση της σκηνοθέτιδας με το πρωτογενές υλικό, της δίνει τεράστια αυτοπεποίθηση, έτσι η Σάρλοτ Γουέλς δημιουργεί δυο ολοκληρωμένους χαρακτήρες οι οποίοι συγκρούονται με αγάπη και χάρη και αγαπιούνται με δύναμη και σφρίγος. Ο Πολ Μεσκάλ από το «Νormal people» και η μικρή Φράνκ Κόριο αποτελούν ένα συναρπαστικό δίδυμο, που δίνει σάρκα και οστά στις αναμνήσεις, στο σχέδιο και το όραμα της Γουέλς.
-Θα ήθελα να μπορούσαμε να μείνουμε περισσότερο, λέει το μικρό κορίτσι.
- Κι εγώ, απαντά ο Κάλουμ και συντρίβεται ο χρόνος, οι επιθυμίες και οι προσδοκίες μέσα στον πυρήνα του ανέφικτου και του αδύνατου.
Όλα στην ταινία «Aftersun» είναι αβίαστα και απλά γιατί είναι βιωματικά και αληθινά. Η ταινία είναι τόσο ειλικρινής και τόσο δυνατή, που χάνεται στα βάθη της μνήμης και της ειλικρίνειας. Οι άνθρωποι με άνεση μπορούμε να παραβλέψουμε την πραγματικότητα, με ευκολία μπορούμε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια τη καθημερινότητας, αλλά είναι αδύνατο να ξεφύγουμε από τις βαθιές πληγές της μνήμης και τις χαρακιές των αναμνήσεων.
