μεταφέροντας τα πιο ασήμαντα πάνω του και τα πιο σημαντικά και σπουδαιότερα θα ζουν έξω από το σαρκίο του μέχρι να σβήσει. Ακόμα και τις ώρες της βαθιάς περισυλλογής είναι πια καταδικασμένος ο γονιός να σκέφτεται στα γρήγορα και συνοπτικά τα δικά του προβλήματα και να αφιερώνει όλη τη δύναμη της φαιάς ουσίας του στο παιδί του και τα προβλήματα του.
Κάθε χρόνο την Παραμονή των Θεοφανίων διοργανώνονται παρελάσεις στην Ισπανία για να τιμήσουν την πορεία των Τριών Μάγων, του Βαλτάσαρ, του Μελχιώρ και του Γασπάρ κάτω από το φως του πιο λαμπρού αστεριού στην Βηθλεέμ για να προσκυνήσουν τον νεογέννητο Ιησού. Το έθιμο της παρέλασης των Σοφών Μάγων πρωτοδιοργανώθηκε το 1885 στη Μαδρίτη και σε άλλες πόλεις τις Ισπανίας. Η παρέλαση που λαμβάνει χώρα στους κεντρικούς δρόμους των πόλεων διασχίζει τους κεντρικούς δρόμους και ξεκινά στις 6 το απόγευμα. Το θρησκευτικό δρώμενο συν τω χρόνω απέκτησε έντονο κοσμικό χαρακτήρα και μοιάζει πια με καρναβαλικές εκδηλώσεις ξεφαντώματος, χαράς και διασκέδασης. Οι Τρεις Μάγοι, βρίσκονται καβάλα σε άλογα ή καμήλες χαιρετούν τους συμμετέχοντες και σκορπούν καραμέλες και γλυκίσματα στα παιδιά τα οποία συμβολίζουν τα δώρα των Μάγων στον νεογέννητο Ιησού. Αυτή είναι η μέρα που οι μικροί στην Ισπανία παίρνουν τα δώρα τους και όχι την Πρωτοχρονιά όπως συμβαίνει στην υπόλοιπη Ευρώπη. Όλα τα παιδιά αφήνουν σε μια γωνιά το παπούτσι τους με ένα γλύκισμα μέσα και λίγο άχυρο για τις κουρασμένες καμήλες των Μάγων. Το επόμενο πρωινό ως δια μαγείας το άχυρο έχει γίνει το πολυπόθητο δώρο που καρτερούσε το παιδί ολοχρονίς και η αναμονή έχει μεταμορφωθεί σε χαρά και γιορτή.
«Το Κορίτσι με τα Χιόνια» είναι μια σειρά που έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον του κοινού και στηρίζεται στο best-seller μυθιστόρημα του Χαβιέρ Καστίγιο με τον ίδιο τίτλο. Κάθε χρόνο στις μεγάλες πόλεις της Ισπανίας οι κάτοικοι και οι επισκέπτες συρρέουν στις παρελάσεις στων Τριών Μάγων για να γιορτάσουν, έτσι και η οικογένεια Μαρτίν κατέβηκε στους κεντρικούς δρόμους της Μάλαγα για να παρακολουθήσει την εντυπωσιακή και χαρούμενη παρέλαση. Σε κάποια στιγμή ο πατέρας της Αμάγια καθώς διαπραγματευόταν την αγορά ενός μπαλονιού με έναν μικροπωλητή, άφησε το χέρι του κοριτσιού και η μικρή χάθηκε μέσα στο ξέφρενο πλήθος. Η γιορτή ως δια μαγείας μετατρέπεται σε έναν εφιάλτη, με τους γονείς της Αμάγια αλλοπαρμένοι να τρέχουν από δω κι από κει να βρουν τη χαμένη κόρη τους, μάταια όμως. Το μικρό κορίτσι χάθηκε σαν να άνοιξε η γη και το κατάπιε ή σαν κάποιος να την παρέσυρε κάπου μακριά. Την υπόθεση την αναλαμβάνει η επιθεωρήτρια Μιγιάν η οποία ξεκινά ξεσκονίζοντας όλα τα στοιχεία προσπαθεί να βρει τα ίχνη της μικρής και να ανακαλύψει τον υπεύθυνο της απαγωγής της, με πενιχρά όμως αποτελέσματα. Οι γονείς της μικρής συντετριμμένοι, κάνουν εναγώνιες δημόσιες εκκλήσεις και απευθύνονται μέχρι και στην ευαισθησία του απαγωγέα. Κάποια στιγμή η απελπισμένη μητέρα της Αμάγια, καλεί τον απαγωγέα να κρατήσει την κόρη της αρκεί να μην της κάνει κακό. Πιθανόν να μην υπάρχει χειρότερο συναίσθημα για έναν γονιό από το να χάσει το παιδί του, και μάλιστα να αισθάνεται υπεύθυνος για αυτό. Στο βλέμμα του πατέρα αυτή η ενοχή είναι κυρίαρχη και καθοριστική. Στην υπόθεση εμπλέκεται με ζέση η Μίρεν μια ασκούμενη δημοσιογράφος η οποία με τη βοήθεια ενός παλιού, έμπειρου και ευσυνείδητου δημοσιογράφου, αφού σπάσει την προκατάληψη και την αμφισβήτηση της διεύθυνσης της εφημερίδας, αφιερώνει όλη την προσοχή και τις δυνάμεις της στην ανεύρεση της Αμάγια και την ανακάλυψη του απαγωγέα.
Τα χρόνια περνούν οι ελπίδες ανεύρεσης του κοριτσιού έχουν μηδενιστεί. Μια κασέτα VHS φτάνει στα χέρια της Μίρεν και στη συνέχεια της αστυνομίας και των γονιών της μικρής που τη δείχνει 12χρονη πλέον να παίζει σε ένα παιδικό δωμάτιο με τα παιχνίδια της. Η απορία με την αγωνία στην οικογένεια και στους διώκτες του απαγωγέα κορυφώνεται και η υπόθεση παίρνει ακόμα πιο δραματικές αλλά και μυστηριώδεις διαστάσεις.
Όλοι σιγά – σιγά χάνουν τις ελπίδες τους για την ανεύρεση της μικρής, η Μίρεν όμως όλο και πιο επίμονα, όλο και πιο μεθοδικά προσπαθεί να βρεθεί κοντά στη χαμένη Αμάγια να λύσει το μυστήριο και μαζί να προσπαθήσει να επουλώσει τις δικές της προσωπικές πληγές που δεν μπορεί καλά, καλά να τις ομολογήσει ούτε στον ίδιο της τον εαυτό.
Τα βασικά πρόσωπα της σειράς «Το Κορίτσι με τα Χιόνια» κατ’ αρχάς είναι τα δυο τραγικά πρόσωπα της ιστορίας μας οι γονείς της Αμάγια Λορέτο Μαουλεόν και Ραούλ Πριέτο ως Άννα Νουνιέζ και Αλβάρο Μαρτίν, οι οποίοι ανεβαίνουν ένα Γολγοθά ο οποίος θα διαβρώσει τη σχέση τους και θα τους αλλάξει σαν προσωπικότητες.
Η Άισα Βιγιαγράν πρωταγωνιστεί ως ευσυνείδητη επιθεωρήτρια Μπελέν Μιγιάν, αλλά καταφέρνει ελάχιστα και πάντως όχι αρκετά για την ανεύρεση του μικρού κοριτσιού και την ανακάλυψη των απαγωγέων.
Ο Χοσέ Κορονάδο πρωταγωνιστεί ως Εδουάρδο, είναι ο από μηχανής θεός, ο οποίος θα στηρίξει τη μαθήτριά του και θα αναπτύξει ένα πλέγμα σχέσεων με τη δημοσιογράφο η οποία εκτείνεται από την πατρότητα μέχρι τον ερωτισμό και την έντονη έλξη και τέλος η πρωταγωνίστρια Μιλένα Σμιτ εμφανίζεται ως Μίρεν Ρόχο, την δημοσιογράφο η οποία με πάθος κάποιες φορές και με αυταπάρνηση «σκάβει» την υπόθεση προσπαθώντας δώσει λύση στο μυστήριο και να ρίξει φως και στα δικά της σκοτάδια. Το «Ποτέ μην σταματήσεις να ψάχνεις» έχει σφηνωθεί στο μυαλό της κι αυτό είναι που οδηγεί την κάθε της κίνηση και ενέργεια.
Το θέμα της σειράς «Το Κορίτσι με τα Χιόνια» είναι συναρπαστικό. Όταν το χέρι της μικρής, μέσα στη γιορτή, γλιστρά από το χέρι του πατέρα και ένα ποτάμι πλήθους την παρασύρει μακριά από την ασφάλεια και τη σιγουριά του γονιού της είναι συγκλονιστική. Η μόνιμα βουρκωμένη μητέρα που περιφέρει την αγωνία, τη θλίψη και τον πόνο της αναζητώντας το παιδί της συγκινητική, αλλά όλα συμβαίνουν κάπως αργά, νωχελικά, μακρόσυρτα. Η εκρηκτικότητα του θέματος επιβάλει και δαιμονιώδη ρυθμό στο κάθε επεισόδιο τον οποίο δεν βλέπουμε ποτέ. Κάποιοι δε χαρακτήρες, μένουν ανολοκλήρωτοι, όπως αυτός της επιθεωρήτριας της αστυνομίας, του βοηθού της καθώς και δράσεις, αναφορές στο εμπόριο λευκής σαρκός και της πορνείας ημιτελείς. Σε αυτού του είδους τα σίριαλ, όταν η δράση δεν παρασύρει τον θεατή τον αφήνει μετέωρο, μοιάζουν αυτές σειρές με το ποδήλατο, η κίνηση, δηλαδή η δράση, κρατά την ισορροπία διαφορετικά η πτώση είναι μοιραία.