Όπως και να χει η μουσική είναι ο καλύτερος τρόπος που έχουμε για να συμφιλιωθούμε με τη μοναξιά μας και την τυραννία του χρόνου.
Το "Vernon Subutex" είναι μια πολύπλευρη τηλεοπτική σειρά η οποία προβάλλεται στο Cinobo και πλέκει τα νήματα της μουσικής, της φιλίας και του μυστηρίου. Στον πυρήνα της, η σειρά περιστρέφεται γύρω από τον ομώνυμο χαρακτήρα, τον Βερνόν Σουμπουτέξ, έναν άνεργο πρώην ιδιοκτήτη του εμβληματικού δισκοπωλείου Revolver, του οποίου η ζωή παίρνει απροσδόκητη τροπή όταν του κάνουν έξωση από το διαμέρισμά του. Η αφήγηση εκτυλίσσεται καθώς ο Βέρνον, παλεύοντας με την έλλειψη στέγης, απευθύνεται σε παλιούς του φίλους από τη μουσική σκηνή της δεκαετίας του 1990 σε μια απελπισμένη αναζήτηση για ένα μέρος να μείνει.
Μια κομβική στιγμή προκύπτει με την παρουσίαση του ροκ σταρ Άλεξ Μπλιτζ, ενός από τους πρώην συντρόφους του Βέρνον. Με τραγικό τρόπο, ο Άλεξ υποκύπτει σε υπερβολική δόση, αφήνοντας πίσω του μια αινιγματική κληρονομιά με τη μορφή τριών μυστηριωδών βιντεοκασετών. Ο Βέρνον, πάντα απρόθυμος πρωταγωνιστής, αρπάζει αυτές τις κασέτες και, σε μια προσπάθεια να παραμείνει αφανής, βυθίζεται ανώνυμα στους πολυσύχναστους δρόμους του Παρισιού. Δεν γνωρίζει ότι αυτή η φαινομενικά αθώα πράξη τον εκτοξεύει σε έναν συναρπαστικό ιστό ίντριγκας, μετατρέποντάς τον στον πιο «καταζητούμενο» άνθρωπο της πόλης.
Η σειρά περιηγείται στις περίπλοκες σχέσεις μεταξύ του Βέρνον και του εκλεκτικού κύκλου των φίλων του, ο καθένας από τους οποίους κουβαλάει το βάρος του δικού του παρελθόντος και των μυστικών του. Καθώς ξετυλίγεται η αφήγηση, οι θεατές παρακολουθούν ένα νοσταλγικό ταξίδι στη μουσική σκηνή της δεκαετίας του 1990, εξερευνώντας τα σκαμπανεβάσματα της φήμης, της φιλίας και του στοιχειωμένου φαντάσματος του εθισμού. Η σειρά συνυφαίνει αριστοτεχνικά τους προσωπικούς αγώνες των χαρακτήρων της με το ευρύτερο πολιτιστικό σκηνικό, δημιουργώντας ένα πλούσιο μωσαϊκό που αντηχεί με εύηχα.
Η οδύσσεια του Σουμπουτέξ μέσα στην πόλη γίνεται ο φακός μέσα από τον οποίο η σειρά εξετάζει την μεταβαλλόμενη δυναμική της φιλίας, την εφήμερη φύση της φήμης και την ανεξίτηλη επίδραση του παρελθόντος στο παρόν. Οι μυστηριώδεις βιντεοκασέτες, που λειτουργούν ως αφηγηματικός καταλύτης, προσθέτουν ένα στοιχείο αγωνίας και ίντριγκας που ωθεί την ιστορία προς τα εμπρός. Καθώς ο Βέρνον παλεύει με τις συνέπειες της κατοχής αυτών των ταινιών, η ένταση της σειράς αυξάνεται σταθερά και αβίαστα. Με φόντο το Παρίσι, η σειρά αποτυπώνει την ουσία της πόλης, χρησιμοποιώντας τους ζωντανούς δρόμους και τις διαφορετικές γειτονιές της ως σκηνικό και ως αυτοτελή χαρακτήρα.
Το "Βερνόν Σουμπουτέξ" είναι μια προκλητική και συναισθηματικά φορτισμένη σειρά που συνδυάζει άψογα στοιχεία δράματος, μυστηρίου και νοσταλγίας. Δεν εμβαθύνει μόνο στην πολυπλοκότητα των προσωπικών σχέσεων, αλλά προσφέρει επίσης ένα αποχρωματισμένο σχόλιο για το πολιτιστικό τοπίο της δεκαετίας του 1990.
Η σειρά είναι βασισμένη στην ομώνυμη καλτ τριλογία βιβλίων της Βιρζινί Ντεπάντ, σε συνέντευξη, η συγγραφέας μίλησε για το τέλος της τριλογίας: «Είμαι πολύ απαισιόδοξη για τις δύσκολες στιγμές που περνάμε, αλλά ταυτόχρονα τρέφω και μια αισιοδοξία. Και νομίζω ότι το τέλος του βιβλίου καταλήγει εκεί: Μακάρι να συμβεί κάτι καλό, αλλά δεν είμαι βέβαιη πώς θα συμβεί. Πρέπει να καταλάβετε ότι αυτά τα βιβλία γράφτηκαν την εποχή που συνέβησαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, και αυτό είναι κάτι που φαίνεται· μπορεί κανείς να το καταλάβει: Είχαμε αυτήν την αίσθηση ότι θα μπορούσαμε να πεθάνουμε την επόμενη ημέρα, αμαχητί. Αλλά ταυτόχρονα, σκεφτόμασταν: Ίσως κάτι θα μπορούσε να επιβιώσει – ίσως η μουσική. Η μουσική δεν είναι απλώς μια μεγάλη επιχείρηση· είναι μια μορφή υψηλής ποίησης», καταλήγει. Η μίνι σειρά με πρωταγωνιστή τον Ρομέν Ντουρίς είναι μια τοιχογραφία της παρισινής κοινωνίας του σήμερα, αλλά κυρίως ένα γράμμα αγάπης και φόρος τιμής στη μουσική, στην κουλτούρα και στα χαμένα όνειρα της γενιάς των 90s. Τα 9 επεισόδια της σειράς Vernon Subutex είναι σκηνοθετημένα από την Κάθι Βερνέι και Πρωταγωνιστούν οι : Ρομέν Ντουρίς, Σελίν Σαλέτ, Λοράν Λουκά, Φλόρα Φίσμπαχ, Φιλίπ Ρεμπό, Φλοράνς Τομασέν, Εμιλί Γκαβουά Καν, Ατάγια Μοκόνζι.
Η μορφή της σειράς είναι ένα αριστοτεχνικό μείγμα σκληρού ρεαλισμού και πρωτοποριακού στυλιζαρίσματος, δημιουργώντας ένα μοναδικό αφηγηματικό μωσαϊκό που αντικατοπτρίζει τη διφωνία και την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων της. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία της μορφής της σειράς είναι η δυναμική κινηματογράφησή της. Η κάμερα γίνεται χαρακτήρας από μόνη της, περιηγούμενη ρευστά στα ποικίλα αστικά τοπία του Παρισιού. Η χρήση πολλών λήψεων στο χέρι και αντισυμβατικών γωνιών μας βυθίζει στη φρενήρη ενέργεια του κόσμου του Βερνόν Σουμπουτέξ, ενισχύοντας την αίσθηση του επείγοντος και του χάους που διαπερνά την αφήγηση. Αυτή η στιλιστική επιλογή όχι μόνο αποτυπώνει την ουσία της ιστορίας αλλά και προσκαλεί τους θεατές στην ενστικτώδη εμπειρία των χαρακτήρων.
Το "Vernon Subutex", είναι αλήθεια ότι σκοντάφτει στην προσπάθειά του να ισορροπήσει μια συναρπαστική αφήγηση με το βάθος των χαρακτήρων, υποκύπτοντας συχνά σε ένα χαοτικό και μη εστιασμένο στυλ αφήγησης. Η εξάρτηση της σειράς από τις στερεοτυπικές απεικονίσεις των αγωνιζόμενων καλλιτεχνών και της μουσικής βιομηχανίας μοιάζει κλισέ, χωρίς την απαιτούμενη απόχρωση που θα έκανε τους χαρακτήρες πραγματικά συναρπαστικούς. Οι απότομες εναλλαγές μεταξύ των τόνων καθιστούν δύσκολη τη συναισθηματική επένδυση στους χαρακτήρες και η πλοκή ελίσσεται χωρίς σαφή κατεύθυνση. Η υπερβολική έμφαση στο αινιγματικό ταξίδι του Subutex επισκιάζει τη δυνατότητα για μια πιο βαθιά εξερεύνηση των κοινωνικών ζητημάτων που θίγει.
Η μη γραμμική αφηγηματική δομή διαφοροποιεί περαιτέρω το "Vernon Subutex" από τα συμβατικά τηλεοπτικά προγράμματα. Η σειρά συνυφαίνει απρόσκοπτα πολλαπλές χρονογραμμές, χρησιμοποιώντας flashbacks και flash-forwards με φινέτσα. Η εσκεμμένη ασάφεια στην αφήγηση απαιτεί την ενεργό συμμετοχή των θεατών, προκαλώντας τους να συνδέσουν τις τελείες και να αντλήσουν νόημα από την κατακερματισμένη αφήγηση.
Το soundtrack του "Vernon Subutex" είναι μια ηχητική περιπέτεια. Η μουσική, αντλημένη από τη ζωντανή εποχή της δεκαετίας του 1990, χρησιμεύει όχι μόνο ως νοσταλγικό σκηνικό, αλλά και ως χαρακτήρας που προωθεί την ιστορία προς τα εμπρός. Η ενσωμάτωση του ήχου και των εικόνων εκτελείται με ακρίβεια, δημιουργώντας μια αισθητηριακή εμπειρία που ξεπερνά τα παραδοσιακά όρια της τηλεόρασης. Κάθε μουσικός ρυθμός γίνεται χτύπος της καρδιάς, που πάλλεται με το ρυθμό της ζωής των χαρακτήρων και του εξελισσόμενου αστικού τοπίου.
Η αυθεντικότητα της σειράς επεκτείνεται και στο σχεδιασμό της παραγωγής. Από τους βρώμικους εσωτερικούς χώρους του θρυλικού δισκοπωλείου Revolver μέχρι τη σκληρή πραγματικότητα του διαμερίσματος του Σουμπουτέξ που του έκαναν έξωση και τα διαμερίσματα των φίλων του που καταλαμβάνει να ξαποστάσει ο ήρωάς μας, κάθε σκηνικό είναι μια σχολαστικά κατασκευασμένη αντανάκλαση των βιωμένων εμπειριών των χαρακτήρων. Η προσοχή στη λεπτομέρεια στην αναπαράσταση της μουσικής σκηνής της δεκαετίας του 1990 και του σύγχρονου αστικού τοπίου του Παρισιού προσθέτει επίπεδα πλούτου στην οπτική αφήγηση.
Μόνο η μουσική μπορεί να τρυπώσει στα κύτταρα μας με ευκολία, να βυθιστεί στα έγκατα της ψυχής μας, να ρίξει φως στα σκοτάδια μας, να επουλώσει τις αιώνιες πληγές μας και καθώς θα μας αποχαιρετά, η μνήμη μας θα την φέρνει πίσω θα την κάνει νοσταλγία, συναίσθημα και λύτρωση, μόνο η μουσική.
