Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1985, στη μικρή πόλη στην κομητεία Γουέξφορντ της Ιρλανδίας ο καρβουνιάρης Μπιλ Φέρλονγκ (Κίλιαν Μέρφι) βγαίνει για να παραδώσει άνθρακα στο τοπικό μοναστήρι, και κάνει μια ανακάλυψη που τον αναγκάζει να αντιμετωπίσει το παρελθόν του και τη συνένοχη σιωπή μιας πόλης που ελέγχεται από την Καθολική Εκκλησία. Την ταινία «Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά» σκηνοθετεί ο Τιμ Μίλαντς ("Peaky Blinders"), ενώ στους πρωταγωνιστές βρίσκουμε επίσης τους Έιλιν Γουόλς, Μισέλ Φάρλεϊ και Έμιλι Γουότσον.
Η ταινία «Μικρά Πράγματα σαν κι Αυτά» η οποία βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο της Ιρλανδής συγγραφέως Κλερ Κίγκαν ακολουθεί τον Μπιλ Φέρλονγκ, ένα μικρέμπορο κάρβουνου που ζει μια ταπεινή ζωή με τη γυναίκα του και τις πέντε κόρες του. Οι Φέρλονγκ δεν είναι πλούσιοι, αλλά συντηρούνται από τη σκληρή δουλειά, την ισχυρή αίσθηση της προσφοράς και τους ανακουφιστικούς αργούς ρυθμούς της ζωής σε μια μικρή πόλη. Ωστόσο, η χαρούμενη φασαρία της χριστουγεννιάτικης περιόδου δεν μπορεί να καλύψει ένα πιο σκοτεινό υπόγειο ρεύμα στην πόλη, μια διάχυτη ανησυχία που έχει τις ρίζες της σε μυστικά βυθισμένα στην ενοχή.
Την παραμονή των Χριστουγέννων, ο Μπιλ κάνει μια παράδοση στο τοπικό μοναστήρι, ένα ίδρυμα με μια επίφαση ευσέβειας που κρύβει μια βαθιά ανησυχητική πραγματικότητα. Σε μια απρόσμενη αλλά οδυνηρή στιγμή, πέφτει πάνω σε στοιχεία για την κακοποίηση νεαρών γυναικών που είχαν υπό τη φροντίδα τους οι καλόγριες. Τις ανύπαντρες μητέρες εκμεταλλεύονται και απογυμνώνουν από την αξιοπρέπειά τους οι εντολοδόχοι της εκκλησίας . Αυτή η ανακάλυψη δεν είναι απλώς ένα εξωτερικό σοκ, αλλά ένα υπαρξιακό τράνταγμα που αναγκάζει τον Μπιλ να αναμετρηθεί με το δικό του παρελθόν ως νόθο γιο μιας υπηρέτριας, που μεγάλωσε με τη φιλανθρωπία των άλλων.
Καθώς το βάρος της ανακάλυψής του μεγαλώνει, ο Μπιλ βρίσκεται σε βαθύ ηθικό δίλημμα. Η σιωπή της πόλης, που διαμορφώνεται από τον σεβασμό προς την Εκκλησία και τον φόβο της τιμωρίας, ρίχνει πάνω του τη σκιά της. Οι γείτονές του κάνουν τα στραβά μάτια, εκλογικεύοντας την αδράνειά τους ως σύνεση. Ωστόσο, ο Μπιλ δεν μπορεί. Η δική του ιστορία τον κάνει να συνειδητοποιεί έντονα την αγωνία αυτών των γυναικών, την κατάφωρη αδικία και το βάθος των δεινών τους.
Με φόντο το κρύο, γκρίζο σκηνικό της κομητείας Γουέξφορντ του 1985, το «Μικρά Πράγματα Σαν κι Αυτά» ξετυλίγει μια ιστορία βαθιάς ηθικής αναμέτρησης σε έναν κόσμο που καλύπτεται από την επιρροή της Καθολικής Εκκλησίας. Η ιστορία είναι στηριγμένη σε ένα τεράστιο σκάνδαλο, τη λειτουργία πολλών ασύλων για «παραστρατημένα» κορίτσια, στην πραγματικότητα κολαστηρίων της καθολικής εκκλησίας στην Ιρλανδία από τον 18ο έως και τα τέλη του 20ού αιώνα, γνωστών ως "Πλυντηρίων της Μαγδαληνής"
Σε σκηνοθεσία του Τιμ Μίλαντς, η διασκευή του βραβευμένου από την κριτική μπεστ σέλερ της Κλερ Κίγκαν ζωντανεύει η γοητευτική αφήγηση που είναι τόσο διακριτική όσο και ισχυρή, δίνοντάς μας μια τρυφερή εξέταση της συνενοχής, του θάρρους και του βάρους της σιωπής. Η σκηνοθεσία του Μίλαντς αποτυπώνει την κλειστοφοβική ατμόσφαιρα μιας κοινωνίας παγιδευμένης στη συλλογική άρνηση, ενώ η λεπτή ερμηνεία του Κίλιαν Μέρφι προσδίδει στον Μπιλ έναν ήρεμο αλτρουισμό. Οι στιγμές ενδοσκόπησης του Μπιλ, παρακολουθώντας τις κόρες του να παίζουν, αναπολώντας τη δική του ανατροφή, κάνουν την τελική του απόφαση να έχει βαθιά απήχηση. -Αν θέλεις να πας μπροστά στη ζωή, πρέπει να αγνοήσεις κάποια πράγματα. Η φράση αυτή τον κατατρύχει αυτός όμως επιλέγει να σπάσει τη σιωπή, διακινδυνεύοντας τη εικόνα του και τα προς το ζην για να προσφέρει ελπίδα σε εκείνους που η κοινωνία έχει εγκαταλείψει. Η δυναμική ερμηνεία της Έμιλι Γουάτσον τιμήθηκε με την Αργυρή Άρκτο στο Βερολίνο.
Συνελόντι ειπείν «Το Μικρά Πράγματα σαν κι Αυτά» είναι μια ιστορία για το πώς μικρές πράξεις καλοσύνης, θάρρους και προκλητικότητας μπορούν να διαδοθούν, να συγκινήσουν και να συναρπάσουν. Οι πράξεις του Μπιλ δεν είναι μεγαλειώδεις και εκρηκτικά ηρωικές αλλά η σημασία τους έγκειται στην ανθρωπιά τους. Γίνεται ένας φάρος φωτός σε έναν κόσμο όπου άλλοι έχουν επιλέξει το σκοτάδι, υπενθυμίζοντάς μας τη βαθιά επίδραση της ατομικής επιλογής.
Μέσα από τη συγκρατημένη αλλά συναισθηματικά έντονη αφήγησή της, η ταινία μας υπενθυμίζει τη διαρκή δύναμη της ενσυναίσθησης και της ηθικής ακεραιότητας. Πρόκειται για έναν ήσυχο θρίαμβο, που τιμά την ανθεκτικότητα του ανθρώπινου πνεύματος και την αναγκαιότητα της αντιμετώπισης της αδικίας, ακόμη και όταν το κόστος μοιάζει ανυπέρβλητο. Ο Μπιλ Φέρλονγκ μας αποδεικνύει ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι ανεξάρτητος εκτός αν έχει το θάρρος να σταθεί μόνος του.
