Το πικρό ποτό της κληρονομιάς Η κληρονομιά είναι ο αθέατος διάλογος με το παρελθόν, όχι μόνο ό,τι ανήκει στους επιγόνους, αλλά ό,τι τους διαμορφώνει, ακόμη κι όταν αντιστέκονται στην επιρροή του.
Κώδικες και είδωλα στο μπλέντερ. Η συνείδηση του ανθρώπου πως ακόμη και μέσα στα κυκλώματα υπάρχει ψυχή, είναι η ύστατη απόδειξη ότι το πνεύμα του δεν αντέχει την απουσία θαύματος.
Ολοκληρώθηκε το 9ο Συμπόσιο Λογοτεχνίας την Κυριακή 19 Οκτωβρίου με την απόδοση τιμής στον Συγγραφέα και Πρόεδρο της Εθνικής Βιβλιοθήκης, Σταύρο Ζουμπουλάκη.
Ένας κόσμος χάνεται, ένας άλλος φτάνει Η απώλεια σημαίνει διάλυση του οικείου κόσμου, του τόπου και των δεσμών. Ο εκτοπισμός εκφράζει βίαιη αποκοπή, στέρηση ρίζας και συνέχειας. Μαζί ορίζουν την εμπειρία εξαφάνισης κοινοτήτων από την ιστορία.
Φως και σκιά της ανθρώπινης ύπαρξης Η δόξα του λάμπει σαν ψευδαίσθηση, αναγνωρίζεται από τους άλλους, ενώ ο πόνος κατοικεί εντός του αθόρυβος, υπενθυμίζοντας ότι κάθε φως χρειάζεται σκιά για να υπάρξει.
Παρών αλλά στο σκοτάδι Η ανωνυμία και η αποστασιοποίηση είναι καταστάσεις ζωτικής σημασίας κάποιες φορές, για να διατηρούμε την ταυτότητα μας και τα συναισθήματά μας κρυφά,