Προμηθεύτηκα μαύρες πετσέτες μπάνιου και μαύρα μαγιώ (για να μην με περνάνε τα έντομα για λουλούδι ), εξασφάλισα αφρικανικά αντικουνουπικά και κατάφερα επιτέλους να εκτιμήσω το τεράστιο πλεονέκτημα των Κυθήρων: τον Αύγουστο.
Την εποχή που οι Κυκλάδες βουλιάζουν από ξέφρενη πιτσιρικαρία, τα Κύθηρα ησυχάζουν σνομπάροντας τον μαζικό τουρισμό. Τα Rooms to let είναι λίγα, τα ξενοδοχεία ακόμα λιγότερα, οι περισσότερες παραλίες δεν είναι οργανωμένες, το φαγητό απλό, φτηνό και ειλικρινές, τα μπαρ είναι ελάχιστα και «οικογενειακά», τα κλαμπ ανύπαρκτα και το μοναδικό beach bar του νησιού άνοιξε πριν από λίγα χρόνια (στην παραλία με τις ανθρωποφάγες σφήγκες, τις οποίες εξαφάνισε οριστικά).
Τα Κύθηρα τα προτιμούν ζεύγη κάθε ηλικίας, τα οποία θέλουν να κολυμπήσουν σε άδειες παραλίες, να φάνε σε φτηνά ταβερνάκια και να περάσουν ήσυχα βράδια σε βεράντες και αυλές. Τα προτιμούν επίσης και οικογένειες, που εγκαθίστανται κυρίως στο Καψάλι, το πιο τουριστικό μέρος του νησιού, ή στον Αβλέμονα.
Τα Κύθηρα τα προτιμούν και οι Αυστραλοί. Στις αρχές της δεκαετίας του '50 ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού μετανάστευσε στην Αυστραλία και σήμερα το νησί είναι γεμάτο Αυστραλούς, όχι μόνον ελληνικής καταγωγής. Φέτος, χάρη στο ισχυρό δολάριό τους, δεν γέμισαν μόνο τα Κύθηρα. Τους είδαμε να κυκλοφορούν (και να ξοδεύουν) και στις Κυκλάδες.
Ο πιο εύκολος τρόπος για να φτάσει κανείς στα Κύθηρα είναι αεροπορικώς αλλά πρέπει να έχει εξασφαλίσει μεταφορικό μέσο στο νησί. Ο δεύτερος πιο εύκολος τρόπος είναι οδικώς μέχρι το Γύθειο ή τη Νεάπολη και στη συνέχεια με φέρι. Υπάρχει και πλοίο απο τον Πειραιά, δύο φορές τη βδομάδα, το οποίο κάνει γύρω στις 7 ώρες για να πιάσει Κύθηρα.
Διαμονή:
Καψάλι: Για όσους τα θέλουν όλα μπροστά στα πόδια τους, συμπεριλαμβανομένης και μιας μεγάλης παραλίας παντός καιρού.
Διακόφτι: Παραλίες με άμμο, γαλαζοπράσινα νερά (σχετικά ρηχά), ταβέρνες με φρέσκο ψάρι και μπαλκόνια με θέα.
Αβλέμονας: Ένα απο τα πιο γραφικά σημεία του νησιού. Το Λιμανάκι της Αφροδίτης (στο οποίο η θεά ανανέωνε την παρθενία της), το πανέμορφο, μικροσκοπικό «φιόρδ» στην καρδιά του οικισμού, είναι η χαρά του παιδιού.
Αγία Πελαγία: Το παλιό λιμάνι, στα βόρεια του νησιού, είναι το δεύτερο πιο τουριστικό μέρος του νησιού και περιτριγυρίζεται απο παραλίες.
Παραλίες:
Καψάλι: μεγάλη, οργανωμένη, παντός καιρού.
Φυρή Άμμος: μεγάλη, με κόκκινη άμμο και σχετική οργάνωση. Προσοχή: ο ήλιος δύει νωρίς εδώ.
Κακιά Λαγκάδα: πανέμορφη, με γαλάζια σημαία και beach bar, το οποίο οργανώνει και βραδυνά πάρτι τα σαββατοκύριακα. Προσοχή: όχι με βοριά.
Παλαιόπολη: Σύμφωνα με τον μύθο, εδώ έφεραν τα κύματα την Αφροδίτη απο την Πάφο. Τρείς μεγάλες παραλίες με άμμο, η μία μετά την άλλη, χωρίς οργάνωση αλλά με πολύ εύκολη πρόσβαση. Εδώ ο ήλιος δύει αργά.
Καλαδί: Πανέμορφη παραλία, με πολλά σκαλιά – και συνήθως πολλά σκάφη.
Χαλκός-Μελιδώνι: Κουκλίστικες και οι δύο, γεμίζουν ασφυκτικά απο νωρίς.
Φαγητό:
Για φρέσκο ψάρι, ο Σωτήρης στον Αβλέμωνα και ο Μανώλης στο Διακόφτι.
Για κλασσικά καλό φαγητό και ντόπιες σπεσιαλιτέ, ο Πανάρετος στην πλατεία του Ποταμού.
Για καλά μαγειρευτά, η Πωλίνα στα Λογοθετιάνικα.
Για καλό φαγητό κάτω απο παμπάλαια δένδρα, η Σκάνδεια στην Παλαιόπολη.
Για πιο εξεζητημένες γεύσεις, το Περιβόλι στον Μυλοπόταμο και το Υδραγωγείο στο Καψάλι.
Για καλό σουβλάκι, η Μάρω στα Αρωνιάδικα.
Για παραδοσιακές γεύσεις Κυθήρων, η Φιλιώ στον Κάλαμο.
Tips:
Μαζέψτε κρίταμα στην Κακιά Λαγκάδα, αχινούς στον Αβλέμωνα και άγρια σκόρδα στην Παλαιόπολη.
Μη χάσετε το παζάρι τοπικών προϊόντων στον Ποταμό τα πρωϊνά της Κυριακής.
Το μέλι των Κυθήρων είναι πολύ καλό αλλά εξωφρενικά ακριβό (22+ ευρώ το κιλό).
Αγοράστε βαλσαμόλαδο και φατουράδα απο τη Μαριάνθη και τα περίφημα λαδοπαξίμαδα απο τον φούρνο του Ποταμού.
της Γκέλης Βούρβουλη απο το protagon
