στην κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου είχε καταργήσει το νόμο Ραγκούση (2010) που έδινε ελληνική ιθαγένεια σε όποιο παιδί είχε γεννηθεί στην Ελλάδα, δηλαδή στον Γιάννη και στους εκατοντάδες Γιαννηδες της ελληνικής επικράτειας.
Ο Γιάννης πήρε ιθαγένεια γιατί δε μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά. Ο Σαμαράς η πολιτική του οικογένεια και οι πολιτικοί του επίγονοι τον "αγκάλιασαν" από ανάγκη και σήμερα πολλοί εξ αυτών δηλώνουν υποκριτικά "περήφανοι", πάλι εξ ανάγκης. Γιατί δεν μπορείς να χαίρεσαι για τον Γιάννη αλλά να κάνεις ότι περνά από το επίσημο κυβερνητικό χέρι σου για να διώξεις από την γειτονιά του Γιάννη, τους συμπατριώτες του και τους άλλους κατατρεγμένους μετανάστες και πρόσφυγες.
Ο Γιάννης μαζί με το Αμερικανικό κύπελλο σηκώνει ψηλά με τα χέρια του κι ένα δάκρυ, των εν Ελλάδι αθέατων, νεαρών αγοριών και κοριτσιών μεταναστών και προσφύγων που με βάση τις επιταγές και τους νόμους της ΝΔ "δεν θα γίνουν Έλληνες ποτέ".
Το 2020 η κυβέρνηση Μητσοτάκη ψήφισε νόμο που οι μετανάστες φίλου του Γιαννη και κάθε Γιάννη δεν θα καταφέρουν να πολιτογραφηθούν ως Ελληνες
