Η εικόνα πριν λίγες μέρες, χιλιάδες κόσμου έξω από την βουλή να ζητάνε το παραδειγματικό κάψιμο της, κουβαλάει ένα τρομακτικό συμβολισμό. Ήταν ένα ανατριχιαστικό σύνθημα που βγήκε από τα χείλη ανθρώπων μιας τάξης πολιτών, η οποία λίγο πολύ ήταν η ίδια τάξη, 35 χρόνια πριν, που ήταν διατεθειμένη να εξοριστεί, να κυνηγηθεί, να μπει κάτω από ερπύστριες και να ματώσει για την λειτουργία αυτού του κοινοβουλίου. Και να ‘μαστε τώρα, μόλις τρεισήμισι δεκαετίες μετά να φτύνουμε κατάμουτρα αυτό για το οποίο κάποτε δίναμε το ίδιο μας το αίμα μας για να λειτουργήσει. Η πλήρης αποτυχία ολόκληρου του μεταπολιτευτικού πολιτικού κόσμου. Ένας μεταπολιτευτικός πολιτικός κόσμος που καταρέει με πάταγο, και συμπαρασύρει μαζί του το κράτος μας ολόκληρο. ‘Ηταν κουτσουρεμένη η κοινοβουλευτική δημοκρατία μας, όλες αυτές τις τρεισήμισι δεκαετίες. Κομματικά στρατιωτάκια η βουλή μας, μπλε, πράσινου, κόκκινου χρώματος, που ανέβαζαν και κατέβαζαν χεράκια με το παράγγελμα του αργηγού τους. Αυτή η λογική, αυτή η λειτουργία, αυτή η απαξίωση είναι που εξόργιζε τον κόσμο περισσότερο απο οτιδήποτε άλλο, χρόνια τώρα. Κάποτε όμως το ποτήρι ξεχειλίζει.
Να αοριστολογούν εμφατικά, να δαιμονοποιούν διάφορες καταστάσεις, να περιφέρουν στα τηλεοπτικά παράθυρα επιτακτικά διαγγέλματα για την «σωτηρία της Ελλάδας» και εν τέλη να τρομοκρατούν, άνθρωποι που για χρόνια συμμετείχαν σε κυβερνήσεις οι οποίες άφηναν την Ελλάδα γυμνή έρμαιο στα χέρια του όποιου ήθελε να την βιάσει και να την αφήσει διαλυμένη και πεταμένη σε μια γωνια, χωρίς κανένας να τολμά να τους πει τίποτα. Όλα αυτά καλά κρυμμένα κάτω από το πέπλο ενός διαπλεκόμενου μιντιακού συστήματος που προσπαθεί συνεχώς να θολώνει την εικόνα, να αποπροσανατολίζει τους πάντες και να αφήνει τον κόσμο να ασχολείται με το δέντρο κι όχι με το δάσος. Ένα δύσωδο σκηνικό που τέλος, στην άκρη του πήγαν και κάθισαν σαν σε θρόνο, κοκκινόμαυροι φασίστες που νομίζουν πως αφαιρώντας ζωές θα πλήξουν το λεγόμενο «σύστημα», το μόνο όμως που καταφέρνουν τελικά, είναι να γίνονται γρανάζια του. Placebo…
Να διαγράφονται βουλευτές και να ζητούνται οι έδρες που τους δώθηκαν από τον Ελληνικό λαό, όχι γιατί έκλεψαν, όχι γιατί εξαπάτησαν, αλλα γιατί …διαφώνησαν. Η πλήρης απαξίωση της δημοκρατίας, η πλήρης απαξίωση του ίδιου του συντάγματος, ενός συντάγματος που ζητάει από τους βουλευτές να ψηφίζουν κατά συνείδηση. Κι ενώ έξω από τα κοινοβουλευτικά τείχη η κοινωνία αναθεματίζει το πολιτικό έκτρωμα που η ίδια έθρεψε τόσα χρόνια, εντός των τειχών της βουλής, η κοινοβουλευτική …ολιγαρχία των 5 αρχηγών των κομμάτων, συζητάει για κουρτίνες σε γραφεία υπουργών και για ανώφελες ιστορίες περασμένων δεκαετιών, με τα διαφόρου χρώματος στρατιωτάκια από κάτω να χειροκροτούν με το παράγγελμα του αρχηγού τους. Ένα χάος ολόκληρο, να χωρίζει και να κόβει κάθε δεσμό ανάμεσα στην κοινωνία μας τον πολιτικό μας κόσμο…
Περισσότερα άρθρα του Νικόλα Μάστορα Γκουλέμα μπορείτε να βρείτε στο http://www.elicas.gr
