ΑΝΝΙΤΑ ΛΟΥΔΑΡΟΥ
Είμαι ψυχοθεραπεύτρια ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης μέλος του μη κερδοσκοπικού οργανισμού της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής θεραπείας (μέλος του European Federation of Psychoanalytic Psychotherapy), όπου και εκπαιδεύτηκα παρακολουθώντας τον 7αετή κύκλο σπουδών της. Εργάζομαι ιδιωτικά σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο.
Τελευταίες σπουδές Ψυχολογία UK OPEN UNIVERSITY Msc ( πριν απ΄αυτό και επειδή η ζωή κάνει τους κύκλους της, πτυχίο Γεωλογίας Πανεπιστήμιο Πατρών, Msc Cass University Λονδίνο ) Λάτρης του γράφειν, του σκέπτεσθαι και της ζωής, της εξερεύνησης της ανθρώπινης ψυχής, του πως και του γιατί, της έντιμης και μάχιμης δημοσογραφίας, του θεάτρου,του κινηματογράφου, της ποίησης, και οποιουδήποτε άλλου μέσου που διατηρεί τον έρωτα με την ζωή. Πολλά κείμενα μου έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα ηλεκτρονικά site (aixmi.gr, vetonews.gr, protagon, maga.gr ).
Με χαρά διατηρώ την προσωπική μου σελίδα εδώ και δύο χρόνια στην διεύθυνση http:// ann-lou. blogspot.com και ονειρεύομαι πως κάποτε θα σταθώ ικανή και τυχερή να γράψω ένα βιβλίο.
Το ιστολόγιο της Αννίτας Λουδάρου http://ann-lou.blogspot.gr/
Παστίλιες
της Αννίτας Λουδαρου
Την Μαρία την γνωρίζω από μικρή. Στον από κάτω δρόμο μένει. Την συναντούσα κάποιες φορές στο περίπτερο της πλατείας, ν΄ αγοράζει με την μαμά της παγωτό.
Η γυάλα
της Αννιτας Λουδαρου
Στέκεται όρθια στο μπαλκόνι. Λούζονται τ΄άσπρα της μαλλιά στο χειμωνιάτικο πρωινό. Σφίγγει τα χείλη της, να μείνουν κλειστά. Με το ένα της χέρι κρατά τα κάγκελα του μπαλκονιού με μια αναιμική δύναμη που φθίνει μέρα με τη μέρα.
Παθητική φωνή
της Αννιτας Λουδαρου
Τα πρωινά ένα ένα θα σηκώναμε τα ρολά. Αξημέρωτα σχεδόν το ηλικιωμένο ζευγαράκι του τρίτου και ο Αλέκος που έφευγε για την ψαραγορά. Ακολουθούσαμε ένας ένας οι υπόλοιποι εμείς. Ο καθένας ανάλογα με την δουλειά του και την φόρα που είχε πάρει η τελευταία του βραδιά.
Ευχές
''Καταφεύγουμε σ΄αυτό που λέμε ιδιωτική ζωή. Γιατί δεν διαθέτουμε τις απαραίτητες δυνάμεις για να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο.
Είναι μια ύστατη στιγμή, μια υποχώρηση. Διότι εν τέλει η ζωή, είναι κατ΄αρχήν ένας διάλογος με τα πράγματα''. Franz Kafka
Ονειρεύτηκα την χώρα του μελισσοκόμου.
