Αυτή τη φορά το κείμενο δεν είναι δικό μου. Το βρήκα σε ένα Blog από κάποιον που υπογράφει ως «ο Ανένταχτος». Με αντιπροσωπεύει απολύτως και το αναδημοσιεύω. Είναι σα να το έγραψα εγώ.
Το 1981 εκλέξαμε την κυβέρνηση της αλλαγής και να «έλθει επιτέλους ο λαός στην εξουσία»; Οι προεκλογικές συγκεντρώσεις θύμιζαν κάτι από Πάσχα, με κρασιά μπύρες σουβλίσματα και τα συναφή; Όλοι έτρεχαν να γραφτούν εις την αλήστου μνήμης
Κλαδική για να βρουν μια θέση στο δημόσιο; Τρώγαμε τα διάφορα πακέτα στήριξης και ανάπτυξης των αγροτών (συνεταιρισμούς) και θεωρούσαμε τους εαυτούς μας έξυπνους και μάγκες; Tα Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, τα οποία ήταν άλλη μια μαγκιά του Ανδρέα, ο οποίος «μαμούσε και έδερνε» μέσα στην ΕΟΚ, κα επίσης τα μασήσαμε κανονικότατα; Μπαίναμε στο δημόσιο κατά χιλιάδες, χωρίς αξιοκρατία τότε που το ρουσφέτι γνώρισε μεγάλες δόξες και μάλιστα είχαμε βρει και άλλοθι ότι «φτάνει πια με την δεξιά, τώρα ήρθε η ώρα μας»; Λέγαμε ότι για το σκάνδαλο Κοσκωτά «φταίνε τα ξένα κέντρα»; Το σύνθημα «Τσοβόλα δώστα όλα» δονούσε την ατμόσφαιρα; Τα πακέτα Ντελόρ που τα είχαμε για πρωινό;
Που η Ελλάδα ήταν ισχυρή; Που παίζαμε στο χρηματιστήριο και κυκλοφορούσαμε με το κινητό φωνάζοντας δυνατά για να κάνουμε και εντύπωση «πούλα ή αγόρασε»;
Που πανηγυρίζαμε που μπήκαμε στην ΟΝΕ; Που πήραμε τους Ολυμπιακούς αγώνες; Που συγκρουστήκαμε και σταματήσαμε τα αντεργατικά σχέδια του Γιαννίτση;
Που όλοι είχαμε τουλάχιστον από 2-3 πιστωτικές κάρτες; Τρέχαμε να πάρουμε κάθε λογής δάνειο (σπίτι, αυτοκίνητο, διακοποδάνειο, εορτοδάνειο κλπ); Τα Cayenne και τα Cherokee κυκλοφορούσαν στην Αθήνα και ήταν στον αριθμό που ήταν τα LADA την δεκαετία του 80; Θυμάστε τότε που διαχρονικά... Θεωρούσαμε έξυπνους, πονηρούς και μάγκες τους συνταξιούχους των 40 ετών από τις διάφορες δημόσιες υπηρεσίες (ΔΕΗ, ΟΤΕ, Ολυμπιακή); Θεωρούσαμε ότι είναι μαγκιά να δουλεύεις στο δημόσιο εις βάρος όλων των υπολοίπων; Και να δουλεύεις; όποτε θες και όπως θες; Με άδειες από την σημαία; Με ωράρια ανύπαρκτα; Και αντί να πούμε «αυτό είναι άδικο» ή να κατακρίνουμε το σύστημα, απλά παρακαλούσαμε να
Ε, ξεχάστε τα ! Ήρθε η ώρα να πληρώσουμε τον λογαριασμό. Παλιά, όποιος δεν είχε να πληρώσει τον λογαριασμό, τον έβαζαν να πλένει τα πιάτα, για ό,τι έφαγε.. Αν λογαριάσουμε το τι έχουμε φάει εμείς τόσα χρόνια και αναλογιστούμε ότι δεν έχουμε μία για να πληρώσουμε. Το τι θα πάθουμε, το αφήνω στη φαντασία σας!