Είναι καιρός τώρα που θέλω να σου απευθύνω λόγο δημόσιο, επώνυμο και κάπως διαφορετικό από τα γνωστά των επευφημιών και των αφορισμών που σου επιφυλάσσουν εχθροί και φίλοι. Επιλέγω τον ενικό της κοινής γλώσσας της γενιάς μας, αυτής της ορφανεμένης από λέξεις και συναισθήματα ελπίδας.
Η ζωή Αλέξη μου είναι σοφά φτιαγμένη. Όσο και αν προσπαθούμε εμείς οι επιτήδειοι του «παίζομεν εν ου παικτοίς» να την εξαπατήσουμε με δώρα ακριβά και φτηνές αδολεσχίες, αυτή γνωρίζει καρτερικά να περιμένει και την κατάλληλη στιγμή να ξεμπροστιάζει τους πάντες και τα πάντα. Ιδίως αυτούς που παίρνουν τους ταπεινούς λαγούς, τους φορτώνουν πετραχήλια και τους προσφέρουν στον λαό για εκλεκτό και ξεχωριστό έδεσμα.
Συμφωνώ μαζί σου πως ο δικομματισμός που ξέραμε πνέει τα λοίσθια και αναζητάει και αυτός τις δικές του ανανεώσεις, τις δικές του αφέσεις αμαρτιών και τις δικές του ηρωικές εξόδους από ένα παρελθόν που, πέραν των πολλών και σημαντικών θεσμικών του κατακτήσεων, δεν έχει τίποτα άλλο να προσφέρει στο επίπεδο της διαφορετικής οργάνωσης της κοινωνικής μας ζωής και στον εκσυγχρονισμό του δημόσιου βίου μας.
Μπορούμε να του καταλογίσουμε όλα τα δεινά του κόσμου (δομική ανεργία, χαμηλή ανταγωνιστικότητα, αναποτελεσματικό και διεφθαρμένο Δημόσιο, εμμονή με τους πρωταθλητές μπιλιάρδου και τους λοιπούς γόνους του κομματικού ιχθυοτροφείου) αλλά για να είμαστε δίκαιοι θα του αναγνωρίσουμε την 32η θέση στην παγκόσμια κατάταξη των χωρών με βάση το ΑΕΠ, την βελτίωση του βιοτικού μας επιπέδου, την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης και την διάχυση της όποιας ευημερίας σε μεγάλα στρώματα του ελληνικού πληθυσμού.
Θα του αναγνωρίσουμε, δηλαδή, το γεγονός πως η χώρα αυτή ξεκίνησε από τις ίδιες αφετηρίες εξαθλίωσης, υπανάπτυξης και οπισθοδρόμησης με τις άλλες χώρες της βαλκανικής μας γειτονιάς – άσχετα αν οι περισσότεροι από εμάς μεγαλοπιαστήκαμε και λησμονήσαμε γρήγορα τους τραχανάδες και το κρέας κάθε Πάσχα και Χριστούγεννα των παππούδων μας- και μέσα σε πενήντα χρόνια έφτασε να προσφέρει σε ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων της ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης.
Χωρίς αξιόλογες πλουτοπαραγωγικές πηγές, χωρίς ιδιαίτερη παραγωγική βάση, χωρίς μοναδικά παραγόμενα προϊόντα και υπηρεσίες, χωρίς τελοσπάντων αυτό που νομιμοποιεί μια χώρα να αξιώνει το επί ίσοις όροις με τα υπόλοιπα καπιταλιστικά κράτη της οικουμένης. Αυτή είναι η βάση. Θες δεν θες από αυτήν θα ξεκινήσεις και εκεί θα επιδιώξεις να χτίσεις την δική σου συνεισφορά.
Συμφωνώ μαζί σου πως κάποια χρήματα διαθέσιμα υπάρχουν στους τραπεζικούς λογαριασμούς των μαυραγοριτών της Μεταπολίτευσης. Εσύ τα ψάχνεις στο μεγάλο κεφάλαιο. Εγώ σου λέω πως μεγάλο κεφάλαιο δεν υπάρχει. Ξέρεις πολύ καλά πως ο όρος αυτός, δανεισμένος από τα κιτάπια της ευρωπαϊκής Αριστεράς, ηχεί παράφωνα στην δική μας περίπτωση γιατί είμαστε ιδιαίτερη χώρα. Όχι γιατί είμαστε απόγονοι ένδοξων προγόνων ή γιατί ορισμένοι τρέφουνε ακόμα τις αυταπάτες πως με διαβατήριο τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη θα διαβαίνουμε μια ζωή όλα τα σύνορα αυτού του κόσμου, αλλά γιατί ποτέ δεν ζήσαμε καπιταλιστικούς μετασχηματισμούς και βιομηχανικές επαναστάσεις.
Κρατικοδίαιτους τραχανοπλαγιάδες είχαμε και έχουμε, μεταπράτες, μεγαλοεισαγωγείς και μεγαλοεργολάβους που ζούνε από τα δημόσια έργα και τις προμήθειες του Δημοσίου. Βιομηχάνους δεν είχαμε ποτέ μας, οι βιοτέχνες μας λιγοστοί και από αυτούς οι περισσότεροι καταχρεωμένοι και στα πρόθυρα της απόγνωσης. Το χρήμα βρίσκεται στους τραπεζικούς λογαριασμούς τελωνειακών, εφοριακών, μεγαλογιατρών, προϊσταμένων δημόσιων υπηρεσιών, μεγαλοεισαγωγέων, αυτοαπασχολούμενων, εργολάβων και λοιπών μεταπρατών της ελληνικής οικονομίας.
Σε αυτούς, δηλαδή, που σε βλέπουν καθημερινά να τους χαϊδεύεις τα αυτιά και να τους αποκαλείς με περηφάνια μεσαία τάξη. Άσε λοιπόν τις αηδίες για το μεγάλο κεφάλαιο και τους ανύπαρκτους βιομηχάνους και βγες και πες ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό ποιοι λεηλάτησαν όλα αυτά τα χρόνια τα δημόσια ταμεία (πολιτικοί μιζαδόροι, βλαχοδημαρχαίοι, προμηθευτές του δημοσίου, μεσάζοντες οπλικών συστημάτων), ποιοι έπαιρναν παχυλά φακελάκια από τον Έλληνα ασθενή για να ανοικοδομούν την Εκάλη και τα Κυκλαδονήσια, ποιοι έχτιζαν βίλες και την ίδια στιγμή δήλωναν ετησίως ποσά κοντά στο αφορολόγητο, ποιοι ξεβίδωναν βρύσες και δεν έδιναν ποτέ τους μια απόδειξη, έτσι για το ξεκάρφωμα, ποιοι έπαιρναν τις αγροτικές επιδοτήσεις και τις έτρωγαν στις πουτάνες και τα ξέκωλα του κάμπου, ποιοι τραγουδούσαν στις ελληνικές πίστες και δήλωναν ψιχία στις φορολογικές τους δηλώσεις και ποιοι σήμερα κρύβονται κουτοπόνηρα πίσω από τους απεγνωσμένους δανειολήπτες για να μην πληρώσουν δεκάρα τσακιστή.
Βγες και μίλα ξεκάθαρα για τους μικρούς και μεγάλους μαυραγορίτες της Μεταπολίτευσης. Βγες και πες με ποιους θα συνταχθείς και ποιους θα υπερφορολογήσεις για να χρηματοδοτήσεις την αναπτυξιακή ανασυγκρότηση της χώρας.
Συμφωνώ πως ανεξαρτήτως νομίσματος έχουμε ανάγκη από μια γενναία παραγωγική ανασυγκρότηση και μια σημαντική αλλαγή του αναπτυξιακού μας μοντέλου . Αλλά και σε αυτό ανακόλουθος είσαι. Στοιχίζεσαι πίσω από τους φαιδρούς της εγχώριας οικονομικής μας επιστήμης και ζητάς κευνσιανές πολιτικές.
Έλα μωρέ Αλέξη με τις αηδίες των ημιμαθών και των άσχετων. Ξέρεις πολύ καλά ότι ο Κέυνς δεν μίλησε ποτέ του για αναπτυσσόμενες χώρες και χώρες μπανανίες. Ο Κέυνς μίλησε για τις χώρες του Βορρά. Αυτές, δηλαδή, που έχουν ισχυρή παραγωγική βάση και οι οποίες μπορούν σε περιόδους ύφεσης της οικονομίας τους να αυξήσουν τα εισοδήματα των νοικοκυριών και τις δημόσιες επενδύσεις για να πετύχουν κινητοποίηση των υποαπασχολούμενων παραγωγικών συντελεστών, να τονώσουν την κατανάλωση εισαγόμενων αλλά κυρίως εγχώριων προϊόντων και να μειώσουν την ανεργία.
Ανάλογες πολιτικές στην Ελλάδα θα οδηγήσουν απλά σε μια παροδική κινητοποίηση της παρασιτικής μας οικονομίας, των μεταπρατών και των μεγαλοεισαγωγέων, σε μια εκ νέου δραματική επιδείνωση του ισοζυγίου πληρωμών μας και σε λίγα χρόνια που η τρόμπα του Δημοσίου θα σταματήσει να ρίχνει αέρα κοπανιστό στην αγορά θα επέλθει και πάλι καθίζηση και κρίση.
Από εσένα τουλάχιστον που δηλώνεις αριστερός περιμένω άλλες λογικές αντιμετώπισης της κρίσης. Περιμένω να μιλήσεις για τον θεσμικό εκσυγχρονισμό της χώρας. Περιμένω να δώσεις περιεχόμενο στην αναπτυξιακή ανασυγκρότηση και να σταματήσεις να χαϊδεύεις τα αυτιά των υπαλλήλων του τριτογενούς τομέα. Περιμένω να δεσμευτείς για την υπερφορολόγηση των οικονομικών και λοιπών ελίτ αλλά την ίδια στιγμή να παρουσιάσεις και το που ακριβώς θα πάνε αυτά τα λεφτά. Τι εννοείς με τον όρο δημόσιο πρόγραμμα επενδύσεων και ποιους κλάδους της οικονομίας θα στηρίξεις. Περιμένω από εσένα να συνειδητοποιήσεις, επιτέλους, τον διαφορετικό ρόλο μιας Αριστεράς του Βορρά που πιέζει για ανακατανομή του πλούτου που παράγεται εκεί από μια Αριστερά μιας υπανάπτυκτης χώρας της οποίας το βασικό πρόβλημα είναι το γεγονός πως δεν παράγει πλούτο και δεν έχει ισχυρές παραγωγικές δομές.
Που η βαριά της βιομηχανία, ο τουρισμός, προσφέρει ισπανικά μέλια, αυγά Τουρκίας και βούτυρα βαλκανικής εσοδείας στα πρωινά των ξένων καθώς και γαλλικά κρασιά στα βραδινά τους δείπνα. Που η πράσινη ανάπτυξη γίνεται με φωτοβολταϊκά που εισάγονται από τις χώρες του Βορρά και που η ατμομηχανή της οικονομίας της, η οικοδομή, γίνεται με κουφώματα Γερμανίας, κουζίνες Ιταλίας και μονώσεις Ολλανδίας. Που οι εθνικοί της πρωταθλητές στο επίπεδο των επιχειρήσεων είναι οι τράπεζες, δυο τρείς μονοπωλιακές ΔΕΚΟ και κάτι παιχνιδάδικα γεμάτα κινέζικα μπιχλιμπίδια για να παίζουν τα παιδιά μας.
Συμφωνώ πως ο συνδικαλισμός είναι θεσμική κατάκτηση ενός ευνομούμενου κράτους. Αλλά, ποιος συνδικαλισμός ρε Αλέξη; Του Φωτόπουλου και του Μπαλασόπουλου; Το συνδικαλισμό τον νομιμοποιεί η παραγωγή και η δημιουργία. Να παράγεται πλούτος και μέσω της συνδικαλιστικής δραστηριότητας να επιτυγχάνεται η αναδιανομή. Αλλά, όχι ρε Αλέξη στην προμετωπίδα του συνδικαλισμού ο Μπαλασόπουλος. Όχι οι ευνοημένοι του συστήματος που τρούπωσαν στην μόνιμη δημοσιοϋπαλληλία, εξασφάλισαν προνόμια και εναλλακτικές πηγές πλουτισμού και ανήγαγαν την αργομισθία τους σε τίτλο τιμής.
Συμφωνώ Αλέξη μου πως το κράτος που θα παραλάβεις είναι ένα απέραντο κωλοχανείο για το οποίο ευθύνονται κατά βάση αυτοί που διαχειρίστηκαν τις τύχες μας τα τελευταία τριάντα χρόνια. Αλλά ρε Αλέξη ήμαρτον. Πες, επιτέλους, τι θα κάνεις και με ποιους. Δείξε μας την ηγετική σου ομάδα, τις ποιότητες των ανθρώπων που σε στηρίζουν και θα αναλάβουν την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και τις αξίες που θα κινητοποιήσεις. Άλλη καμένη γη δεν αντέχουμε να ακούσουμε ως δικαιολογία μιας ακόμα διάψευσης υψηλών προσδοκιών. Η γενιά μας κινδυνεύει να χαθεί. Και με όμορφα λόγια το μόνο που θα καταφέρεις είναι να μας κάψεις όμορφα!
aixmi.gr