1) Μια πρωταρχική και διαχρονική βάση ενότητας είναιτο περιβάλλον και οι φυσικοί πόροι. Η Δυτική Μακεδονία  διαθέτει τα σημαντικότερα κοιτάσματα λιγνίτη στη νότιο-ανατολική Ευρώπη, τα μεγαλύτερα αποθέματα επιφανειακών νερών και δύο από τους δέκα Εθνικούς Δρυμούς (Πρέσπες, Βάλια Κάλντα), χώρια ο ισάξιος αλλά ξεχασμένος Γράμμος. Η Πολιτεία και οι τοπικοί άρχοντες αντιμετώπισαν αυτή την παρακαταθήκη των αιώνων με τη γνωστή νεοελληνική συνταγή της αρπαγής και της αρπαχτής. Στο όνομα ενός καταναλωτικού προτύπου δημιούργησαν θύλακες μιας εύθραυστης ευημερίας, θυσιάζοντας συχνά την ποιότητα των νερών, του αέρα, της φύσης και τελικά της ίδιας της ζωής. Πίσω από τη βιτρίνα μιας απατηλής ανάπτυξης έκρυψαν την άλλη Δυτική Μακεδονία, της ληστρικής εκμετάλλευσης και της περιβαλλοντικής (και κοινωνικής) απαξίωσης.  

Όμως το φυσικό κεφάλαιο ενός τόπου δεν είναι υπόθεση μιας ή δύο γενιών, ούτε εκχωρείται ερήμην σε όσους απέδειξαν ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τη βιώσιμη και αειφόρο ανάπτυξη. Όσοι πολίτες συμφωνούν σε αυτή τη διάγνωση και συνάμα δεν την αφήνουν στο .. συρτάρι μπορούν να βρουν κοινό βηματισμό σε αυτές τις εκλογές, ώστε να συνεχίσουν τον αγώνα τους από καλύτερες θέσεις.

2) Το δεύτερο στοιχείο ενότητας γεννιέται από το προηγούμενο. Το περιβάλλον δεν είναι μόνο θέμα ευαισθησίας αλλά και το βασικότερο εργαλείο ανάπτυξης. Η καλή κατάσταση των νερών βοηθά στη γεωργία, στην παραγωγή καθαρής ενέργειας, στον τουρισμό και στη δημιουργία ανάλογων θέσεων εργασίας. Ομοίως η αειφορική διαχείριση των δασών, των οικοσυστημάτων και των προστατευόμενων περιοχών, διατηρεί αλώβητο τον φυσικό πλούτο του τόπου και παράλληλα τον αξιοποιεί διαχρονικά. (Αυτή η θεώρηση απαντά αυτόματα και στις επικρίσεις κάποιων ότι τα οικολογικά κινήματα περιορίζονται στο περιβάλλον και δεν έχουν απόψεις για την ανάπτυξη). Πιστεύουμε ότι η σημερινή κρίση είναι σύνθετη (οικονομική – περιβαλλοντική – κοινωνική) καιότι οι πράσινες λύσεις είναι οι πιο ενδεδειγμένες, διότι εξοικονομούν φυσικούς πόρους, χρήματα και τα επενδύουν σε ήπια έργα και απασχόληση. Αυτό δεν είναι ουτοπία αλλά πραγματικότητα σε πολλές Περιφέρειες της Ευρώπης, όπου τα πράσινα κινήματα κάνουν μικρά, καθημερινά θαύματα και ανεβαίνουν συνεχώς στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων.

3) Οι δύο αυτές σταθερές αξίες, περιβάλλον και βιώσιμη ανάπτυξη, θα αρκούσαν από μόνες τους για να ορίσουν ένα ΑΡΧΙΚΟ ΠΕΔΙΟ ΣΥΓΚΛΙΣΗΣ ευρύτερων δυνάμεων, οι οποίες προφανώς θα έχουν και διαφωνίες. (Σύγκλιση είπαμε όχι ταύτιση). Ο Καλλικράτης εξάλλου δε δίνει και την πολυτέλεια για πολλά .. μπαϊράκια. Τα λέγαμε και προχτές. Ας προσπεράσουμε το αδιέξοδο δίλημμα «σωτηρία ή καταστροφή» κι ας δούμε τον Καλλικράτη ως ευκαιρία, που εκτός των άλλων μας αναγκάζει, ειδικά τους «μικρούς», να έλθουμε πιο κοντά. Όπου αυτό έγινε, χωρίς ηγεμονισμούς και αποκλειστικότητες, διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα σημεία συμφωνίας. Να κι άλλο ένα, εξίσου σημαντικό:

4) Η οικονομική κρίση. Οι αναλύσεις για τα αίτια είναι κοινές. Φταίνε κυρίως αυτοί που κυβέρνησαν, αλλά ένα μερίδιο ευθύνης πάει και στις ομάδες – συντεχνίες που ευνοήθηκαν δια της πλαγίας οδού. Από την άλλη το ΔΝΤ «βρήκε και κάνει». Αν η ελληνική οικονομία δεν είχε τόσες παθογένειες, δεν θα θρονιάζονταν εδώ η τρόικα. Κανείς δεν μπορεί να κρύψει ότι η Ελλάδα παράγει ελάχιστα και το ΑΕΠ βασίζεται στην κατανάλωση και τον ανεξέλεγκτο δανεισμό. Η ανταγωνιστικότητα είναι χαμηλή, ο δημόσιος τομέας νοσεί, η παραγωγική βάση συρρικνώνεται, η γεωργία ζει με τις επιδοτήσεις, ενώ η αναξιοκρατία, η αδιαφάνεια και η διαφθορά ζουν και βασιλεύουν. Οι νέες Περιφέρειες είναι κομμάτι αυτής της σκληρής πραγματικότητας, αλλά παράλληλα έχουν αρκετους βαθμούς ελευθερίας για να σχεδιάσουν τοπικές διεξόδους, να βγάλουν τη θετική ενέργεια των τοπικών παραγωγικών δυνάμεων, βοηθώντας τον εαυτό τους και τη χώρα. Όσοι συμφωνούν με αυτή την άποψη έχουν ένα ακόμη σημείο σύγκλισης και το καθήκον να πορευτούν μαζί. Τοπικές οικονομίες, ισχυρές και βιώσιμες, είναι ένα από τα αντίδοτα στην κρίση.

Έτσι λοιπόν άτομα και συλλογικότητες από διαφορετικές αφετηρίες μπορούμε να πορευτούμε μαζί, όχι από εκλογική ανάγκη, αλλά γιατί όντως έχουμε μια αρκετά στέρεη βάση ενότητας. Το σχήμα «Εναλλακτικη δράση για τη Δυτική Μακεδονία» συγκροτήθηκε ακριβώς για αυτό το σκοπό. Για να δώσει σάρκα και οστά σε αυτή τη διάθεση σύγκλισης κερδίζοντας συγχρόνως μια σοβαρή εκπροσώπηση στο νέο Περιφερειακό Συμβούλιο.

Οι οικολογικές οργανώσεις της Δυτικής Μακεδονίας διαθέτουν τα φόντα αλλά και την τόλμη να στηρίξουν αυτό το ενωτικό εγχείρημα. Διότι πρώτα από όλα έχουν αποδείξει ότι έχουν περιφερειακή συνείδηση, μιας και συμφωνούν ότι η ρύπανση υπερβαίνει τα νομαρχιακά σύνορα κι ότι οι φυσικοί πόροι δεν μπορούν να τεμαχίζονται με βάση τα όρια των νομών. Δεύτερον διότι με τη συνεργασία τους έδωσαν συγκεκριμένα δείγματα κοινής δράσης πέρα από τοπικισμούς. Οι περιοδικές συναντήσεις τους στον Αετό και το Βελβεντό έδειξαν ότι υπάρχει η διάθεση για περιφερειακή συνεργασία. Ίσως το οικολογικό είναι το μόνο από τα εναλλακτικά κινήματα της Δυτικής Μακεδονίας που κατάφερε να κάνει ένα σημαντικό περιφερειακό βήμα, πολύ πριν έλθει ο «Καλλικράτης». Όμως αυτό δεν αρκεί. Η αλληλοβοήθεια των οργανώσεων στην καθημερινή οικολογική τους «λάντζα» είναι απαραίτητη, αλλά εξίσου απαραίτητη είναι η εκπροσώπηση τους στα θεσμικά όργανα των νέων Περιφερειών.

Στο Συνδυασμό «Εναλλακτική δράση» συμμετέχουν  στελέχη του περιβαλλοντικού κινήματος με «προϋπηρεσία» άνω των 20 ετών. Με το όπλο πάρα πόδα υπερασπίστηκαν το φυσικό περιβάλλον και την ποιότητα της ζωής των πολιτών, αντιμετωπίζοντας εκατοντάδες αυθαιρεσίες. Τα οικολογικά συνθήματα βέβαια «φοριούνται» από κάθε παράταξη πλέον, γι’ αυτό καλό είναι πριν επιλέξουμε να ξέρουμε και τους ανθρώπους.

Δεν μονοπωλούμε την οικολογία, ούτε διεκδικούμε την αποκλειστικότητα για το δικό μας σχήμα. Αναγνωρίζουμε ότι υπήρξαν καθυστερήσεις και αδυναμίες κατά τη διαδικασία συγκρότησης του Συνδυασμού. Θα θέλαμε να συμμετάσχουν περισσότεροι. Όμως είναι ό,τι καλύτερο διαθέτουμε αυτή τη στιγμή για να διεκδικήσουμε μια εκπροσώπηση στην Περιφέρεια.

Επομένως ..βουρ στον αγώνα και αφήνουμε τις διορθωτικές κινήσεις για μετά.

Η «Εναλλακτική δράση για τη Δυτική Μακεδονία» και ο Αντώνης Κύρινας, ένας νέος άνθρωπος που ανέλαβε το δύσκολο έργο ως επικεφαλής, περιμένουν τη βοήθεια σας. Ο καθένας μας ας δώσει σε αυτό τον αγώνα ότι μπορεί.