Του Νίκου ΡαχωβίτηΕξηγούμαι. Το σύνηθες στην ελληνική πολιτική πραγματικότητα είναι η έλλειψη συνέπειας και συνέχειας. Ξεκινάμε μια προσπάθεια για παράδειγμα, και είτε προχωρούμε σε διαφορετική κατεύθυνση από αυτήν που είχαμε προαποφασίσει-ανακοινώσει, είτε σταματάμε κάπου στη μέση και κάνουμε κάτι άλλο, συνήθως άστοχο και αναποτελεσματικό. Αυτό είναι το ανησυχητικό.
Ας μην κάνουμε πάλι το ίδιο λάθος στο βωμό του ψηφοθηρικού μας «κεκτημένου». Τώρα ακριβώς είναι η στιγμή να σπάσουμε αυτόν τον φαύλο κύκλο. Η κυβέρνηση οφείλει να εμμείνει στη δημοσιονομική πειθαρχία, χωρίς να παρεκκλίνει για χάρη του πρόσκαιρου κομματικού συμφέροντος ενόψει εκλογών, δίνοντας όμως, βαρύτητα στους ασθενέστερους και στην εξυγίανση του κράτους με όποιο κόστος, αφού όμως διασφαλίσει τη συνέχεια του. Εμείς οι πολίτες, από την άλλη, δεν πρέπει αυτή τη φορά να υποκύψουμε και πάλι στις σειρήνες του βολέματος.
Δεν πρέπει να πάρουμε ως άτομα ή ως συντεχνίες και να δώσουμε ως τέτοιοι. Πρέπει να σκεφτούμε ως κοινωνία και να δράσουμε ως τέτοια, υπό την προϋπόθεση πως και η κυβέρνηση πράττει αναλόγως, δηλαδή προς το συμφέρον της κοινωνίας ολόκληρης.
Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικά ενδεικτικά γεγονότα και στοιχεία για να κατανοήσουμε πόσο επιτακτική είναι η συνέχεια της προσπάθειας αυτής:
Αυτό που τοποθετεί την Κίνα σε πλεονεκτική θέση είναι το γεγονός ότι περίπου το 97% των συγκεκριμένων μετάλλων, που παρήχθησαν το 2009 παγκοσμίως, προήλθαν, σύμφωνα με το Αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο, από την Κίνα, διότι η δυνατότητα εξόρυξής τους με χαμηλό κόστος έχει μεταφέρει σχεδόν όλη την εξορυκτική δραστηριότητα εκεί.
· Γαλλία και Γερμανία «συμφώνησαν πως η οικονομική διακυβέρνηση της Ε.Ε. χρειάζεται να ενισχυθεί». Ζητούν μάλιστα να γίνουν οι απαραίτητες αναθεωρήσεις των κοινοτικών συνθηκών «συντόμως και πάντως πριν από το 2013». Συγκεκριμένα, ο Γαλλο-Γερμανικός άξονας ζητεί: «Σε περίπτωση σοβαρής παραβίασης των βασικών αρχών της ΟΝΕ να αναστέλλονται τα δικαιώματα ψήφου του εν λόγω κράτους-μέλους»! (Καθημερινή 24/10).
· H χώρα θα πρέπει να αναχρηματοδοτήσει μόνη της το 75% (25,1 δισ. ευρώ) των ομολόγων που λήγουν το 2012 (33,4 δισ. ευρώ).
Η βέβαιη αύξηση του βασικού ευρωπαϊκού επιτοκίου τα επόμενα χρόνια θα συμβάλει, επίσης, σε ένα αυξημένο επίπεδο πληθωρισμού στην Ελλάδα. Χρειαζόμαστε, κατά συνέπεια, μια ενισχυμένη στρατηγική ανταγωνιστικότητας η οποία πρέπει να αρχίσει να αποδίδει…χθες!
· Αν δεν συμμορφωθούμε με τους όρους του δανείου που μας χορήγησε η τρόϊκα, η εκταμίευση των δόσεων θα σταματήσει και το υπόλοιπο του δανείου των 110 δισ. ευρώ θα χρησιμοποιηθεί για την αποζημίωση των ευρωπαϊκών τραπεζών που έχουν στην κατοχή τους ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου. Αντί, δηλαδή, να εισπράξουμε εμείς το δάνειο, θα το εισπράξουν οι πιστωτές μας. Με αυτόν τον τρόπο, προκειμένου να αποτραπεί μία γενικότερη κατάρρευση με ανεξέλεγκτες συνέπειες για το κοινό νόμισμα, η Ελλάδα θα απομονωθεί Αν αυτό συμβεί, μπορεί να οδηγήσει και σε έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Συνεπώς, ακόμη και αν επιτύχει η επιχειρούμενη εσωτερική υποτίμηση, όπως για παράδειγμα στη Γερμανία (οι μισθοί παραμένουν παγωμένοι εδώ και 7 με 10 χρόνια), δεν σημαίνει πως δεν θα χρειαστεί να παράγουμε νέο πλούτο, να βελτιώσουμε την ποιότητα των προϊόντων-υπηρεσιών μας, την τυποποίησή τους, την προώθησή τους. Δεν αρκεί να μειώσουμε το κόστος ανά μονάδα προϊόντος, πρέπει και να «κερδίσουμε» τις αγορές, να εστιάσουμε στα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα.
Καιρός είναι πια να δούμε την πραγματικότητα γύρω μας με ειλικρίνεια, να μη φαντασιωνόμαστε λύσεις που δεν υπάρχουν και να δεχτούμε ότι η έξοδος από τη κρίση εξαρτάται κατά κύριο λόγο από εμάς τους ίδιους, από την αποφασιστικότητα, τη συνέπεια και την επιμονή μας.
Ώρες ώρες μοιάζει να ελπίζουμε ότι η επιτυχία της πολιτικής που, αν θέλετε, μας επεβλήθη δεν απαιτεί να πιστεύουμε σε αυτήν. Όμως, πολιτική δεν παράγεται με το να σέρνεσαι πίσω από το θυμικό του κόσμου, αλλά με το να δείχνεις το δρόμο στο λογικό του.
Πτυχιούχος του τμήματος "Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό" (Ε.Α.Π.)
Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος ΜΒΑ (Πανεπιστήμιο Μακεδονίας).
