ρίχνουν λάδι στη φωτιά.

Μια κοινωνία που δοκιμάζεται από την... οικονομική κρίση εμφανίζεται έτοιμη να επαναστατήσει και υπερασπιστεί το τριακοστό όγδοο του Ολυμπιακού ή την «κλοπή του αιώνα» που έκαναν ο Καλόπουλος και οι βοηθοί του.

Αν υπάρχει κλοπή του αιώνα γίνεται σε βάρος των ανέργων, των συνταξιούχων, των εργαζομένων σ' αυτή τη χώρα. Άρχισε από τον Μάιο του 2010 και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση σπρώχνοντας στο περιθώριο εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες αυτής της χώρας. Ας φυλάξουμε την οργή μας για αυτή την θλιβερή κατάσταση κι όχι για τα «ιερά και τα όσια» του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού.

Το πιστεύω και το γράφω ότι τα εκατομμύρια των οπαδών του Ολυμπιακού δεν πανηγύρισαν για όσα διεπράχθησαν το βράδυ του Σαββάτου στο «Καραϊσκάκης». Δεν έχουν οπαδική τύφλωση για να μην βλέπουν τα εγκλήματα του Καλόπουλου και των βοηθών του. Δεν ταυτίζονται με τους κάφρους που μπουκάρουν στο γήπεδο και για να δείρουν τους παίκτες του Παναθηναϊκού, ούτε με τις δηλώσεις του προέδρου της ΠΑΕ που μέχρι τώρα δεν έχει καταδικάσει καθαρά και σταράτα τα κατορθώματα των οπαδών της ομάδας του. Ούτε με την συμπεριφορά του απέναντι στον Τζιμπρίλ Σισέ ταυτίζονται.

Από την πλευρά του Παναθηναϊκού όσο φωνάζουν τόσο κινδυνεύουν να χάσουν το δίκιο τους. Δεν πείθουν ότι όσα ζήσαμε στο ντέρμπι συνέβησαν για πρώτη φορά κι ότι στους ίδιους δεν μπορεί να καταλογιστεί τίποτα. Μωρές παρθένες στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν.

Όσοι απευθύνονται στα ταπεινότερα ένστικτα των αφιονισμένων οπαδών σπέρνουν ανέμους και θα θερίσουν θύελλες. Ο οπαδικός Τύπος, αλλά και οι αθλητικοί συντάκτες που λειτουργούν σαν παραρτήματα των ΠΑΕ συμπεριλαμβάνονται στην κατηγορία αυτή.

Ας δείξουν όλοι αυτοσυγκράτηση. Τη βουβή οργή της κοινωνίας για την επίθεση που δέχεται στην καθημερινή ζωή δεν επιτρέπεται να την οδηγήσουμε σε μια τυφλή εκτόνωση στα γήπεδα.
Με λογική και σύνεση θα καταγράφουμε τα γεγονότα, θα στιγματίζουμε τους αρνητικούς πρωταγωνιστές κι αν υπάρχουν φωνές αξιοπρέπειας και στάσεις ευθύνης όπως αυτή του Βαλβέρδε θα τις προλάβουμε. Αλλιώς είναι σαν να κοιτάμε στα ταπεινότερα των ενστίκτων για να αποκτήσουμε αναγνωστικό κοινό και ακροατήριο.