καθημερινά ολοένα και περισσότερο την κατάσταση, η ανάπτυξη είναι το μεγάλο ζητούμενο.
Σε μια περιοχή, η πορεία της οποίας τα τελευταία 50 χρόνια βασίστηκε κυρίως στη μεγέθυνση των οικονομικών δεικτών και την ενεργειακή μονοκαλλιέργεια, η συζήτηση για την ανάπτυξη είναι επιτακτική. Μπορούμε να πούμε ότι είναι όρος επιβίωσης, ιδιαίτερα σε μια περίοδο οξύτατης οικονομικής κρίσης, καθώς παράλληλα συντελείται και η μετάβαση σε μια εποχή μικρότερης συμβολής του λιγνίτη στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας και η παγκόσμια οικονομία μεταφέρει το παραγωγικό της κέντρο βάρους στην άπω ανατολή.
Η συζήτηση αυτή είναι αναγκαίο να διαπνέεται από τις αρχές της αειφορίας και της βιωσιμότητας, ώστε να εξασφαλισθεί η αέναη ανάγκη, αλλά και επιδίωξη των συλλογικοτήτων και των ατόμων για οικονομική και κοινωνική βελτίωση, για πρόοδο και αναβάθμιση της ποιότητας ζωής.
Η παιδεία, ο πρωτογενής τομέας, ο πολιτισμός, το φυσικό περιβάλλον, η επιχειρηματικότητα, οι νέες τεχνολογίες, η οικονομία, τα αναπτυξιακά προγράμματα, η καινοτομία, η αστική ανάπτυξη, η ενέργεια και όχι μόνον, διαμορφώνουν ένα ενδιαφέρον πεδίο έκφρασης απόψεων για την περιφερειακή ανάπτυξη, που αποτελεί το μεγάλο ζητούμενο.
Η ανάπτυξη όμως της περιοχής δεν μπορεί να είναι μια έκθεση ιδεών σε λευκό χαρτί με ελεύθερο θέμα και μάλιστα απόντων των παραγωγικών φορέων του τόπου. Είναι μια συνεχής και επίμονη προσπάθεια που εδράζεται στα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου, στην αξιοποίηση των φυσικών και ανθρωπογενών πόρων του, της γεωγραφικής του θέσης, των δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού, στην προσπάθεια για την εξεύρεση των αναγκαίων πόρων και βέβαια την διαμόρφωση μιας κοινής, συλλογικής αντίληψης για την πορεία του στο μέλλον.
Αυτό λοιπόν που επιβάλλεται να πράξουμε, αφήνοντας στην άκρη φιέστες και εκδηλώσεις εντυπωσιασμού και πολιτικών σκοπιμοτήτων (και μάλιστα απόντων για μια ακόμη φορά των πρωταγωνιστών), είναι να προχωρήσουμε την υπόθεση της ανάπτυξης του τόπου μας, στηριζόμενοι στο έργο των προηγούμενων, αξιοποιώντας τα συμπεράσματα σοβαρών προσπαθειών και συνεδρίων που έγιναν τα τελευταία 30 χρόνια για την μεταλιγνιτική περίοδο αλλά και αναπτυξιακή προοπτική.
Επιβάλλεται να κάνουμε ένα βήμα μπροστά, αξιολογώντας τα αγαθά του τόπου, αυτά που έχουν αξία, αυτά που χαρακτηρίζονται από σπανιότητα και χρησιμότητα, χωρίς αποκλεισμούς διακρίσεις, προκαταλήψεις, αφήνοντας πίσω τις αδιέξοδες και φοβικές πολιτικές, και την αδράνεια που οδηγούν τον τόπο σε μαρασμό και ύφεση βαθύτερη και από αυτήν της χώρας να κάνουμε ένα βήμα μπροστά.
Το έχει ανάγκη ο τόπος, οι πολίτες, οι άνεργοι, οι ξενιτεμένοι νέοι, όλοι μας ανεξαιρέτως.
