Αποφεύγετε αυτούς που δε σας κοιτούν στα μάτια,

που δε σας δίνουν το χέρι.

Μη φοβάστε ανθρώπους με πάθη.

Σηκώστε το χρέος. Φανείτε εις μικρόν γενναίοι…”

Συμβούλευε μεταξύ άλλων, υιοθετώντας κατ’ εξαίρεση τον παραινετικό
λόγο, στο πολιτικό του μανιφέστο για ιδιωτική χρήση, τον Ιανουάριο του
1968 στο κατάμεστο αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ  ο
καθηγητής Δ Μαρωνίτης, λίγο πριν τη σύλληψή του, τη φυλάκιση και τα
βασανιστήρια, ενσαρκώνοντας έτσι το ρόλο του δάσκαλου στο αμφιθέατρο
και στη ζωή.

Είχα την τύχη να τον ακούσω και πάλι στις 23-11-2007 να αποτιμάει με
δικαιοσύνη το ρόλο των πανεπιστημιακών  και του φοιτητικού κινήματος
απέναντι στη Χούντα, στο διήμερο συνέδριο που διοργάνωσε το τμήμα
Πολιτικών Επιστημών  και η Ε.Δ.Ι.Α( Εταιρία Διάσωσης Ιστορικών
Αρχείων) σε συνεργασία με το Ι.ΜΕ.Σ.Ι (Ινστιτούτο Μελέτης Σύγχρονης
Ιστορίας) και τον Σύνδεσμο φυλακισθέντων και εξορισθέντων
Αντιστασιακών, στη Νομική Σχολή Θεσσαλονίκης.

Η  σύμπραξη διαφορετικών φορέων προσέδωσε ψύχραιμη κριτική προσέγγιση
στο  εγχείρημα διατίμησης μιας επαίσχυντης περιόδου πολιτικής εκτροπής
 στην πατρίδα μας, καταστολής όλων των  ελευθεριών και ταυτόχρονης
αντίστασης του ελληνικού  λαού με αποκορύφωμα τα γεγονότα της Νομικής
και  το αιματοκύλισμα του Πολυτεχνείου

Η επιλογή της χρονικής στιγμής,40 χρόνια μετά, ακριβώς στο πέρασμα
μιας γενιάς, συνδύασε το συναισθηματισμό αυτών που έζησαν τη
δικτατορία,  βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, εκτοπίστηκαν,
σιώπησαν από φόβο, ή σατίρισαν τους γελοίους δικτάτορες, με  τον
ορθολογισμό αυτών που απλώς άκουγαν για μια ζοφερή ιστορική περίοδο
στη χώρα.

Η  δικτατορία,  αποτέλεσμα του μεταπολεμικού κλίματος που άφησε
κατατρεγμένους του αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, δεν ανέκοψε μόνο
τον ανανεωτικό αέρα  της δεκαετίας του  ΄60, δεν κόστισε μόνο εφτά
χρόνια γύψου στον ελληνικό λαό, αλλά καθόρισε εν μέρει και τη
μεταπολιτευτική περίοδο.

Η αναγκαιότητα για μια δίκαιη απογραφή των πεπραγμένων, για έρευνα,
μελέτη και ταξινόμηση  από ιστορικούς και πολιτικούς επιστήμονες με
βάση τα δημόσια αρχεία, άλλοτε δυσπρόσιτα κι άλλοτε προσβάσιμα και με
βάση επίσης τις προσωπικές μαρτυρίες αντίστασης ,βρήκε  τη δικαίωσή
της στο διήμερο συνέδριο(2007)

Η στάση των πανεπιστημιακών  στη διάρκεια της εφταετίας, ο ρόλος του
φοιτητικού κινήματος, της εκκλησίας, η οικονομική κατάσταση, οι
περιπέτειες των γραμμάτων και των τεχνών σε συνδυασμό με τις
προσωπικές περιπέτειες αυτών που μάτωσαν για τη λευτεριά και τη
δημοκρατία αλλά ταυτοχρόνως  ανορθώθηκαν  από την αξιοπρέπεια του
χρέους  προς την πατρίδα, εξετάστηκαν με πλούσιο διάλογο

Στις επιταγές της παγκοσμιοποίησης για περιορισμό , για συρρίκνωση
της αξίας της τοπικότητας στην ιστορία και τον πολιτισμό,  με στόχο
την πλήρη υπακοή και υποταγή, εκδηλώσεις όπως  αυτή του συνεδρίου,
δημιουργούν την ελπίδα ιστορικής επίγνωσης και ευθύνης στις
πανανθρώπινες αξίες της ελευθερίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης  και
της αυτοδιάθεσης των λαών.

Προκαλούν ίσως τη σύνταξη ενός άλλου παραινετικού λόγου που θα μας
θωράκιζε απέναντι

. στην παγκοσμιοποιημένη μεθόδευση  υποταγής,

.στην ιδιώτευση και την αναλγησία,

.στη ρήξη των ανθρωπίνων σχέσεων,

στην απώλεια της ελπίδας πως δεν υπάρχει αύριο…

                                                           Τάσα Σιόμου