Από το Δ.Σ. του Δήμου θεωρήθηκε σημαντικό το ζήτημα εάν μοιάζουν ή όχι τα κτήρια της Βιβλιοθήκης Κοζάνης και Αλεξάνδρειας, αλλά δεν απασχόλησε κανέναν δημοτικό σύμβουλο το πραγματικό πρόβλημα, ότι δηλαδή η Βιβλιοθήκη εδώ και 15 χρόνια, μετά τον θάνατο του Βασίλη Σαμπανόπουλου (1996), δεν έχει διευθυντή.

Ο αείμνηστος Σαμπανόπουλος γνώριζε τα πάντα για τη Βιβλιοθήκη, ερευνούσε συνεχώς και ανακάλυπτε πολύτιμα στοιχεία που διαθέτει η πλούσια Βιβλιοθήκη μας, όπως κατά κόρον τη χαρακτηρίζουν οι δημοτικοί άρχοντες της πόλης, οι οποίοι όμως δεν φροντίζουν να τοποθετηθεί επιστήμονας διευθυντής με τις κατάλληλες σπουδές και γνώσεις, όπως προβλέπει ο κανονισμός, για να αξιοποιείται και να αναδεικνύεται η Βιβλιοθήκη.

Προ ετών είχα προτείνει για διευθυντή δύο επιστήμονες με σπουδές στη Γερμανία, όπου και έλαβαν δίπλωμα διδακτορικής διατριβής, και κατόχους ξένων γλωσσών. Εννοώ τον φιλόλογο και ειδικό στα χειρόγραφα και αρχεία Χαρίτωνα Καρανάσιο, διδάκτορα του πανεπιστημίου του Βερολίνου και ερευνητή της Ακαδημίας Αθηνών στο «Κέντρο Έρευνας του Μεσαιωνικού και Νέου Ελληνισμού», ο οποίος είναι γνωστός και από άρθρα στον τοπικό τύπο. Επίσης, τον Δημήτριο Μυλωνά, ιστορικό και αρχαιολόγο, με διδακτορικό δίπλωμα στη Γερμανία στην κλασική αρχαιολογία και ιστορία, ο οποίος έχει μεγάλη εμπειρία από βιβλιοθήκες, καθώς διηύθυνε τη βιβλιοθήκη της σχολής του στη Γερμανία. Η πρότασή μου αγνοήθηκε, γεγονός που απέβαινε σε βάρος της Βιβλιοθήκης. Να προσθέσω ότι ο Δ. Μυλωνάς, εργάστηκε προ ετών στο Υπ. Πολιτισμού, ενώ τώρα είναι υπάλληλος στη Νομαρχία Κοζάνης. Επίσης, είναι γεν. γραμματέας του «Συνδέσμου Γραμμάτων και Τεχνών» (Λαογραφικό Μουσείο), και έχει και πολλές γνώσεις από μουσεία, ενώ συνέγραψε το βιβλίο «Οι Ευεργέτες της Κοζάνης», το μοναδικό περί του θέματος. Δύο Κοζανιτόπουλα με ειδικές σπουδές και γνώσεις, που θα βοηθούσαν στην περαιτέρω προώθηση της Βιβλιοθήκης.

Κατόπιν τούτου, προβαίνω σε σύγκριση με τη Δημόσια Βιβλιοθήκη της Βέροιας, που έχει 20 χρόνια λειτουργίας και όχι τρεις αιώνες όπως της Κοζάνης. Η Βιβλιοθήκη της Βέροιας από το 1990 έχει διευθυντή τον Βεριώτη Γιάννη Τροχόπουλο, απόφοιτο της Νομικής του ΑΠΘ, με μεταπτυχιακό στη Βιβλιοθηκονομία στο Αμπερσγουϊθ της Ουαλίας. Με υποτροφία του αμερικανικού κράτους μετεκπαιδεύτηκε το 1996 στη βιβλιοθήκη του Οχάιο των ΗΠΑ για πέντε μήνες. Το 1999 εγκαινιάζεται το ιδιόκτητο κτήριο της Δημόσιας Βιβλιοθήκης της Βέροιας. Το 2009 χρηματοδοτείται από το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», με το οποίο συνεργάζεται η Βιβλιοθήκη, ενώ το 2010 αποσπά διεθνές βραβείο πρόσβασης στη Μάθηση του ιδρύματος «Bill & Melinda Gates» ύψους ενός εκατομμυρίου δολαρίων, που θεσμοθέτησε ο ιδιοκτήτης της Microsoft για τη δημιουργική χρήση της πληροφορικής, την οποία προωθεί η Βιβλιοθήκη. Οι πληροφορίες αυτές προέρχονται από συνέντευξη του κ. Τροχόπουλου στην «Καθημερινή» της 15ης Μαϊου 2011, όπου και ολοσέλιδο αφιέρωμα με αναφορά στον τρόπο λειτουργίας και ανάπτυξης της Βιβλιοθήκης καθώς και στις διάφορες διακρίσεις και βραβεύσεις που έλαβε. Αυτά διαβάζεις και λυπάσαι για την αδράνεια της δικής μας Βιβλιοθήκης. Να σημειωθεί ότι όσα γράφω δεν έχουν καμία σχέση με το προσωπικό της Βιβλιοθήκης μας, που καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για την εύρυθμη λειτουργία της Βιβλιοθήκης.

Πρέπει να γνωρίζουμε όλοι ότι η αξιοποίηση της βιβλιοθήκης είναι καλλιέργεια πολιτισμού των κατοίκων της πόλης. Ευτυχώς ο καθηγητής του ΑΠΘ κ. Λιβιεράτος, ειδικός στους χάρτες και γνώστης των χαρτών της Βιβλιοθήκης, προέρχονται από τους Κοζανίτες της Μεσευρώπης του 18-19ου αι., σε συνεννόηση με τον Δήμο δημιούργησε τη Χαρτοθήκη, ενώ παράλληλα αξιοποιήθηκε το αρχοντικό του Γ. Λασσάνη, όπου οι εκτίθενται οι χάρτες. Έτσι, ανασύρθηκαν πολύτιμα τεκμήρια από τις αποθήκες, προβλήθηκαν στο κοινό, και ακολούθησαν ομιλίες ειδικών στη Χαρτοθήκη – μια αναλαμπή πολιτισμού για την πόλη μας. Στον ακάματο καθηγητή κ. Λιβιεράτο, που ανέδειξε τους χάρτες της Βιβλιοθήκης της Κοζάνης, οφείλουμε θερμές ευχαριστίες.

Επιτρέψτε μου επίσης να μεταφέρω μια άλλη είδηση από τον αθηναϊκό τύπο: «Στο Αμστερνταμ της Ολλανδίας ανεγέρθηκε μια νέα βιβλιοθήκη έξω από την πόλη, καίτοι έχει μεγάλο κτήριο εντός πόλεως, σε μεγάλη έκταση και με πολλούς βοηθητικούς χώρους εκτός του κυρίου χώρου της βιβλιοθήκης, όπου θα μπορούν να πηγαίνουν οικογένειες με τα παιδιά τους και να περνούν τη μέρα τους ευχάριστα σε καταπράσινο χώρο, και διαβάζοντας σε μια ήρεμη τοποθεσία». Να σημειωθεί ότι το Αμστερνταμ είναι πόλη του βιβλίου, και όσοι πήγαν θα έχουν δει να κυκλοφορούν οι άνθρωποι με ένα βιβλίο στο χέρι, και να διαβάζουν όπου βρίσκονται, στα πάρκα με τα καροτσάκια των παιδιών τους, στις συγκοινωνίες, στα πλοία που κάνουν διαδρομή στα κανάλια, στα αεροδρόμια και σε κάθε άλλο χώρο. Έχω και προσωπική εμπειρία από τρεις επισκέψεις μου εκεί, συνοδεύοντας τις εθνικές ομάδες βόλλεϋ και χάντμπολ. Είδα και στα γήπεδα φιλάθλους να κρατούν βιβλίο στο χέρι. Και η Κοζάνη είναι Πόλη του βιβλίου, αλλά εδώ ψάχνουμε αναγνώστη. Εντυπωσιασμένος από τη νέα βιβλιοθήκη του Αμστερνταμ, είχα προτείνει να διαμορφωθεί το «Ξενία» σε Βιβλιοθήκη, καθώς η τοποθεσία είναι όμορφη, αλλά ακόμη η Βιβλιοθήκη θα προβάλλεται καλύτερα από το υψηλότερο σημείο της πόλης, φωτίζοντας και πνευματικά την Κοζάνη.

Τέλος, θα ήθελα να κάνω μια πρόταση ως προς το όνομα της βιβλιοθήκης. Η Βιβλιοθήκη ονομάζεται «Κοβεντάρειος Δημοτική βιβλιοθήκη».Την προσωνυμία «Κοβεντάρειος» έλαβε στις αρχές του 1960, όταν με χρήματα των αδελφών Κοβεντάρου κτίστηκε το 1963, το πίσω μέρος του Δημαρχείου και ενσωματώθηκε στο ήδη υπάρχον, για να στεγαστεί η Βιβλιοθήκη, που στεγαζόταν μέχρι τότε στο υπόγειο του Δημαρχείου. Σήμερα δεν υφίσται ο ανωτέρω λόγος για να δικαιολογείται η προσωνυμία «Κοβεντάρειος». Άλλωστε οι αδεφροί Γκοβεντάρου έχουν τιμηθεί από τον Δήμο με την απόδοση της ονομασίας «Κοβεντάρειον» στο γνωστό κτήριο της πόλης που ανήγειραν οι αδελφοί, και στο ισόγειο του οποίου στεγάζεται η φιλαρμονική «Πανδώρα». Εξάλλου, η Βιβλιοθήκη συγκροτήθηκε από τους πραματευτάδες της Κεντρικής Ευρώπης και λογίους της πόλης, οι οποίοι έστειλαν χρήματα και πάμπολλα βιβλία από την αρχή της ίδρυσής της. Ενδεικτικά αναφέρω μερικά τέκνα της πόλης, που δώρισαν τις βιβλιοθήκες τους στη Βιβλιοθήκη: ο Μ. Περδικάρης, ο Χαρίσιος Πόποβιτς ή Παπαγιανούσης, 600 τόμους μαζί με αντίγραφο της χάρτας του Ρήγα Φεραίου, ο Λάζαρος Λακόβας, πολλά συγγράμματα, και σπάνια βιβλία ο Δημήτριος Ζωντίδης, ο Χαρ. Μεγδάνης, ο Γ. Ρουσιάδης, ο Γ. Σακελλάριος, οι μητροπολίτες Θεόφιλος, Κωνστάντιος, Ιωακείμ, και ο Διονύσιος Ψαριανός, ο οικουμ. πατρ. Φώτιος Μανιάτης, και πολλοί άλλοι Κοζανίτες καθηγητές, ιατροί, μακεδονομάχοι, ο ακαδημαϊκός Αντ. Κεραμόπουλος, και άλλοι διανοούμενοι. Συνεπώς, θα πρέπει να αποδοθεί η πρέπουσα τιμή στους ανθρώπους που εμπλούτισαν τη Βιβλιοθήκη, ώστε να θεωρείται σήμερα μία από τις σημαντικότερες ιστορικές Βιβλιοθήκες της Ελλάδας. Έτσι, προτείνουμε ο Δήμος Κοζάνης να αναλάβει πρωτοβουλία για εκπόνηση εργασίας για την ιστορία της Βιβλιοθήκης, η οποία θα αναδεικνύει και τη συμβολή των πραματευτάδων και λογίων της Κοζάνης. Από όσο μάλιστα γνωρίζω, για το ανωτέρω θέμα υπάρχει ανέκδοτη μικρή εργασία του Χαρίτωνα Καρανάσιου.