και πολύ περισσότερο χωρίς πυξίδα, που θα μπορούσε να οδηγήσει το «καράβι μας», σε λιμάνι απάνεμο και ασφαλές.

Όσο η πολιτική περιορίζεται και εξαντλείται σε ένα ατέλειωτο επικοινωνιακό γαϊτανάκι, το μόνο σίγουρο είναι, πως χαμένη βγαίνει η πατρίδα και κατ επέκταση όλοι εμείς, που είχαμε την ατυχία την ώρα αυτή, να κάνουμε αυτό το ταξίδι, συντροφιά με την γραφική παρέα του ΓΑΠ και των συνεργατών του.
Φτάνω έτσι στην κεντρική ιδέα αυτής μου της παρέμβασης, που δεν είναι άλλη, από την κριτική και ιδιαίτερα καυστική στάση, που πρέπει όλοι μας να τηρήσουμε, απέναντι στις συμπεριφορές των πρωταγωνιστών (υπουργοί) και των κομπάρσων (βουλευτές) του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος !!!
Μπορεί πράγματι στην πολιτική, να ισχύει ο κανόνας του ... «ποτέ μην λες ποτέ», όμως οι άνθρωποι, έφτασαν σε σημείο, να καταστήσουν την εξαίρεση κανόνα, μέσα από την πλήρη καθημερινή της επιβεβαίωση...τον Καρατζαφέρη φωνάζουμε κωλοτούμπα – και πράγματι είναι – όμως κι αυτοί επάξια τον συναγωνίζονται.

Τι ακούμε και τι βλέπουμε, όλο αυτό το διάστημα των ανυπέρβλητων για όλους μας δυσκολιών ; από τη μια, την αυστηρή κριτική πρωτοκλασάτων υπουργών (βλ. Λοβέρδος, Διαμαντοπούλου, Βενιζέλος, Ρέππας κλπ), που δήθεν προβληματίζονται για τα νέα επερχόμενα μέτρα και τη δυστυχία που θα επιφέρουν στο λαό και από την άλλη, τις βαρύγδουπες κινηματικές πρωτοβουλίες καμιά δεκαεξαριά βουλευτών, που αφήνουν να εννοηθεί, πως είναι έτοιμοι να διαβούν τον Ρουβικώνα !!!

Πρόθυμα κανάλια και καναλάρχες, ειδικοί στην μαεστρική υπερπροβολή και μέσα από αυτή την εξυπηρέτηση των άνομων σχεδιασμών τους, αναλαμβάνουν εργολαβικά το ρόλο των κραχτών. Κράζουν για να ακουστούν ως πέρα μακριά, επιδιώκοντας να δώσουν την αίσθηση, πως δεν είναι όλοι κακοί στο ΠΑΣΟΚ και στην κυβέρνηση. Πως υπάρχουν και στελέχη, που τιμούν το λόγο κα την υπογραφή τους και είναι έτοιμοι να διασώσουν ότι απέμεινε από την διαβρωμένη και σαθρή υπόληψή των υπολοίπων...

Ελάτε όμως που οι γιορτές και τα πανηγύρια λίγο χρόνο μόνο κρατούν ! ελάτε που ο αμείλικτος στην πολιτική, όπως και στη ζωή, χρόνος, δεν περιμένει ! ελάτε, που «πριν αλέκτωρ λαλείσαι τρις», το ψέμα καταρρέει και η αλήθεια αποκαλύπτεται !!!

Καλοί μου φίλοι, οι μάσκες έπεσαν κι έπεσαν νωρίς και με κρότο εκκωφαντικό. Οι υπουργοί το καθήκον τους απέναντι στην παράταξή τους το έκαναν με το παραπάνω, δίνοντας αφειδώς τη στήριξή τους απ το Υπουργικό Συμβούλιο στο Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και στον μακροχρόνιο εφιάλτη της Ελλάδας μας. Μόνο που αμέλησαν παντελώς το καθήκον τους απέναντι στην πατρίδα !!! Τόσοι και τόσοι λεονταρισμοί χάθηκαν στα βρώμικα και δυσώδη νερά της ανυποληψίας τους, αποδεικνύοντας περίτρανα, πως στον «σκυλοπνίχτη» της κυβέρνησης, όλοι μα όλοι, φουμάρουν τον ίδιο ακριβώς καπνό. Πως δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, παρά μόνο καλές και κακές μουτσούνες, που ανάλογα με το έργο, τις εναλλάσσουν οι πρωταγωνιστές !!! κι αν κάποιοι ευκολόπιστοι πιθανώς αρχικά, τους είδαν με συμπάθεια, κατάλαβαν πια οριστικά και αμετάκλητα το βρωμερό και ύπουλο ρόλο τους...

Και φτάνουμε στους κομπάρσους του θιάσου. Τους βουλευτές, τους ανθρώπους της καθημερινότητά μας. Αυτούς που κάποια στιγμή στηρίξαμε, για να μας στηρίξουν στη συνέχεια με τις πολιτικές τους. Και το πράξαμε γιατί τους εμπιστευτήκαμε και νιώθαμε βαθιά, πως δεν θα μας προδώσουν ποτέ...

Δεν γνωρίζω, αν παρασυρμένοι από την ανυποληψία ενός ολόκληρου χώρου καταφέρουν, τουλάχιστον αυτοί, τελικά να διασωθούν. Κι επειδή δεν τολμώ καν να αναφερθώ σε όλους, περιορίζω την αναφορά μου στους περί ων ο λόγος, λίγο πιο πάνω...στους γνωστούς δεκαέξη, που με την επιστολή – μανιφέστο, προσπάθησαν κι αυτοί, να αναδείξουν ένα κοινωνικό πρόσωπο, που μάλλον με το κερί, θα πρέπει πλέον να αναζητούμε στο χώρο του ΠΑΣΟΚ.

Γι αυτούς, θεωρώ πως ακόμα υπάρχει καιρός. Κι αν θέλετε, είναι η τελευταία ευκαιρία, να περισωθεί, έστω και την τελευταία στιγμή, η ιστορία ενός χώρου, που προσπάθησε, σε θεωρητικό τουλάχιστον επίπεδο, να ταυτιστεί – κατά την ταπεινή μου γνώμη απόλυτα ανεπιτυχώς – με την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισότητα και την αξιοκρατία.

Δεν τρέφω ούτε ελπίδες, ούτε πολύ περισσότερο αυταπάτες. Καταλαβαίνω τη δυσκολία της θέσης στην οποία βρίσκονται, όμως εδώ είναι που αναδεικνύεται το μεγαλείο του ανδρός. Εδώ είναι που ξεχωρίζει η ήρα απ το στάρι. Εδώ φαίνεται ποιοι σέβονται τον ψηφοφόρο, κατανοούν τις δυσκολίες του και αποκωδικοποιούν τα μηνύματά του. Οι «αγανακτισμένοι» πολίτες, σ αυτούς πρωτίστως πρέπει να στοχεύσουν και μέχρι την ψήφιση από τη Βουλή του σχετικού Νομοσχεδίου, υπάρχει ακόμα ικανός καιρός.

Η ένταση του ειρηνικού ξεσηκωμού αποτελεί αναγκαία συνθήκη. Η μαζική, μαχητική και ποιοτική συμμετοχή όλο και περισσότερων, θα στείλει μηνύματα ανυποχωρητικότητας και αποφασιστικότητας. Πρέπει οι κύριοι αυτοί, πριν φτάσουν στη Βουλή για να ψηφίσουν, να πάρουν το μήνυμα της οριστικής τους καταδίκης, αν τυχόν και λιποψυχήσουν, αναθεωρώντας σε μια μόνο νύχτα, όσα διακαώς και εγγράφως υποστήριζαν μέρες πριν, κερδίζοντας χρόνο τηλεθέασης και χτίζοντας το προσωπικό «ασυμβίβαστο» πολιτικό τους προφίλ.

Δημόσια φιλική προτροπή τους κάνω...Ας μην τολμήσουν να κάνουν αυτό, που οι φίλοι τους υπουργοί ήδη έκαναν...γιατί αν αυτούς, όπως όλα δείχνουν τους «αποδομήσει» ο Πρωθυπουργός τους στον επερχόμενο ανασχηματισμό, τους συμπαθέστατους βουλευτές, θα τους «αποδομήσει» μια και καλή ο ελληνικός λαός, στις εκλογές, που όπως όλα προοιωνίζονται, δεν πρόκειται να αργήσουν...

*