Στην υπόθεση της Ακρινής γινόμαστε μάρτυρες ενός ακόμα εμπαιγμού στο ζήτημα των μετεγκαταστάσεων. Το έργο χιλιοπαιγμένο και κούρασε. Είναι πράγματι εντελώς απρόσφορο για πολιτικαντισμούς, οι ευθύνες, όμως, έχουν ονοματεπώνυμα. Η πολιτική απόφαση και η νομοθετική ρύθμιση υπήρχαν εδώ και πολλά χρονιά αλλά η παρούσα συγκυβέρνηση αποφάσισε την επικαιροποίησή τους, χωρίς αυτό να υπηρετεί καμία ανάγκη, παρά μόνο σκοπιμότητες. Ευθύνες, όμως, βαραίνουν και όσους πανηγύριζαν, σε τοπικό επίπεδο, για τη δήθεν επίλυση του θέματος, μετά την τελευταία νομοθετική παρέμβαση και το αυστηρό χρονοδιάγραμμα που τέθηκε.
Άμα δεν έχεις λύσει το ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό, τι να τις κάνω τις προθεσμίες; Μου θυμίζει το ποντιακό ανέκδοτο όπου ο ανεψιός ζήτησε από τον θείο του ένα δάνειο και μια μικρή προθεσμία και εκείνος του απάντησε «προθεσμία να σου δώσω όση θέλεις, χρήματα δεν έχω!»
Επιτελούς, πρέπει να αρθεί η κατάσταση ομηρίας της Ακρινής. Το επιχείρημα ότι το κράτος και η επιχείρηση ερίζουν για το ποιος θα αναλάβει το κόστος, επειδή ο οικισμός στερείται αξιόλογου λιγνιτικού υπεδάφους, δεν είναι πειστικό και στο τέλος τέλος δεν αφορά τους κατοίκους και την περιοχή.
Το χωριό έπρεπε να είχε φύγει εχθές! Η Ακρινή έχει αποκοπεί από τα παραγωγικά της ερείσματα και κοντεύει να βουλιάξει στην άβυσσο των ορυχείων. Εκτός και αν πρέπει να συμβεί ότι και στον οικισμό Αγίων Αναργύρων για να ευαισθητοποιηθούν κάποιοι.
Από την άλλη, η άρνηση της επιχείρησης να αναλάβει το κόστος που της αναλογεί, αποδυναμώνει και τον ισχυρισμό ότι οι μετεγκαταστάσεις τίθενται σε κίνδυνο σε περίπτωση μερικής ιδιωτικοποίησής της, ενώ εξοπλίζει με ανάλογο επιχείρημα όποιον επενδυτή βρεθεί μπροστά σε παρόμοια κατάσταση στο μέλλον.
Δεν είμαι οπαδός της κατά περίπτωση «καλής και κακής ΔΕΗ», πιστεύω όμως ότι ο διφυής χαρακτήρας της (ταυτόχρονα δημόσιος και ιδιωτικός), εκτός των άλλων, προκαλεί σύγχυση ως προς τον ρόλο και τις ευθύνες της απέναντι στην τοπική κοινωνία. Είναι ατυχές, εξάλλου, να μπαίνει κανείς στη διαδικασία του τι έχει πάρει και τι έχει προσφέρει η ΔΕΗ στην περιοχή. Γιατί απλά η ΔΕΗ είναι κομμάτι της περιοχής. Δεν παύει, όμως, να είναι και μία εισηγμένη επιχείρηση που υπόκειται στους κανόνες της αγοράς και για να επιβιώσει χρειάζεται ένα ξεκάθαρο επιχειρηματικό περιβάλλον.
Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να αντιμετωπίσει το ζήτημα της μετεγκατάστασης της Ακρινής, είτε αναλαμβάνοντας εξ΄ ολοκλήρου το κόστος, από τα υπερπλεονάσματα για τα οποία επαίρεται, είτε από κοινού με τη ΔΕΗ, μιας και η διοίκησή της πρόσφατα δημοσιοποίησε στοιχεία για την ανθηρή οικονομική κατάστασή της και να σταματήσουν οι δύο πλευρές να παίζουν πινγκ-πονγκ τις αγωνίες των ανθρώπων.

*  Ο Στάθης Κωνσταντινίδης

είναι Δ.Ν. Δικηγόρος 

Πολιτευτής Ν.Δ. Ν. Κοζάνης